ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ സ്പേസ് എവിടെ തുടങ്ങുന്നു?

ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ, ഉത്തരം ലളിതമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ‘ഇന്റർ’ എന്നാൽ ഇടയിൽ. ‘സ്റ്റെല്ലാർ’ എന്നാൽ നക്ഷത്രങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. “എളുപ്പം!” "നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ നിലനിൽക്കുന്ന സ്ഥലത്തിന്റെ ഭാഗമാണ് ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ സ്പേസ്" എന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നു.

 അല്ല! എല്ലാ സ്ഥലവും നക്ഷത്രാന്തര ബഹിരാകാശമാണെന്ന് അർത്ഥമാക്കുന്നില്ലേ?

ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ സ്പേസ് വ്യത്യസ്തമായ ഒന്നായിരിക്കണമെങ്കിൽ, ഒരു നക്ഷത്രത്തിനടുത്തുള്ള സ്ഥലത്തിനും നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള സ്ഥലത്തിനും ഇടയിൽ ചില നിർവചിക്കപ്പെട്ട അതിരുകൾ ഉണ്ടായിരിക്കണം. എന്നാൽ എന്താണ് ആ അതിർത്തി? 

സൂര്യന്റെ നിരന്തരമായ പദാർത്ഥങ്ങളുടെയും കാന്തികക്ഷേത്രത്തിന്റെയും പ്രവാഹം അതിന്റെ ചുറ്റുപാടുകളെ ബാധിക്കുന്നത് നിർത്തുന്ന സ്ഥലമാണ് ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ ബഹിരാകാശത്തിന്റെ ആരംഭം എന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ നിർവചിക്കുന്നു. ഈ സ്ഥലത്തെ ഹീലിയോപോസ് എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഇത് നമ്മുടെ സൂര്യൻ സൃഷ്ടിച്ച ഒരു പ്രദേശത്തിന്റെ അവസാനത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു, അതിനെ ഹീലിയോസ്ഫിയർ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

മണിക്കൂറിൽ 670,000 മൈൽ വേഗതയിൽ ബഹിരാകാശത്തേക്ക് ഒരു കാന്തികക്ഷേത്രവും കണികകളുടെ നിരന്തരമായ ഒഴുക്കും അയച്ചുകൊണ്ടാണ് സൂര്യൻ ഈ ഹീലിയോസ്ഫിയർ സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. ഈ പ്രവാഹത്തെ 'സൗരക്കാറ്റ്' എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

ഭൂമിയിലെ കാറ്റ് പോലെ, ഈ കാറ്റ് ചുറ്റുമുള്ള സാധനങ്ങൾക്ക് നേരെ തള്ളുന്നു. അത് എതിർക്കുന്നത് മറ്റ് നക്ഷത്രങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള കണങ്ങളാണ്. - നമ്മുടെ സ്വന്തം സൗരയൂഥത്തിൽ നിന്ന് വരാത്ത എന്തും.

സൂര്യനെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ, നിങ്ങൾക്ക് ചുറ്റുമുള്ള കണങ്ങളുടെ സാന്ദ്രതയും താപനിലയും കണ്ടെത്തുകയാണ്.

ഹീലിയോസ്ഫിയറിനുള്ളിൽ, സൗരകണങ്ങൾ ചൂടാണ്, പക്ഷേ സാന്ദ്രത കുറവാണ്. കുമിളയ്ക്ക് പുറത്ത്, അവ വളരെ തണുപ്പുള്ളതും എന്നാൽ കൂടുതൽ കേന്ദ്രീകൃതവുമാണ്.

നിങ്ങൾ നക്ഷത്രാന്തര ബഹിരാകാശത്ത് എത്തിക്കഴിഞ്ഞാൽ, നിങ്ങൾക്ക് ചുറ്റുമുള്ള "തണുത്ത" കണങ്ങളുടെ വർദ്ധനവ് ഉണ്ടാകും. നമ്മുടെ സൂര്യനിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കാത്ത ഒരു കാന്തികക്ഷേത്രവും ഉണ്ടാകും. 

നമ്മൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ സ്പേസിലേക്ക് എന്തെങ്കിലും അയച്ചിട്ടുണ്ടോ ?

2012 ലെ വേനൽക്കാലത്ത്, വോയേജർ 1 എന്ന നാസയുടെ ബഹിരാകാശ പേടകം നക്ഷത്രാന്തര ബഹിരാകാശത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ മനുഷ്യ നിർമ്മിത വസ്തുവായി മാറി.

വോയേജർ 1 1977-ൽ വിക്ഷേപിച്ചു. 1989-ഓടെ അത് വ്യാഴത്തെയും ശനിയെയും സന്ദർശിക്കുകയും യുറാനസ്, നെപ്ട്യൂൺ എന്നിവയുടെ ഭ്രമണപഥങ്ങൾ കടന്നുപോകുകയും ചെയ്തു.

2015 ലെ കണക്കനുസരിച്ച്, ഇത് ഭൂമിയിൽ നിന്ന് 12,161,300,000 മൈൽ അകലെയാണ്.

300 വർഷത്തിനുള്ളിൽ അത് ഊർട്ട് മേഘത്തിന്റെ തുടക്കത്തിലെത്തും. ധാരാളം ധൂമകേതുക്കൾ വരുന്ന മഞ്ഞുമൂടിയ വസ്തുക്കളുടെ ഒരു ശേഖരമാണ് ഊർട്ട് ക്ലൗഡ്. നമ്മുടെ സൂര്യനുചുറ്റും ഇപ്പോഴും പരിക്രമണം ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും ദൂരെയുള്ള വസ്തുവാണ് ഈ പദാർത്ഥം.

30,000 വർഷത്തിനുള്ളിൽ അത് ഊർട്ട് മേഘത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ എത്തും. ഊർട്ട് ക്ലൗഡ് വളരെ വലുതാണ്!

40,000 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അത് നമ്മുടെ സ്വന്തം സൂര്യനേക്കാൾ മറ്റൊരു നക്ഷത്രത്തോട് അടുക്കും.