എനിക്കൊരിക്കൽ ഫിജിയിൽ നിന്നൊരു പോസ്റ്റ്കാർഡ് വന്നിരുന്നു,
കരിമ്പ് വിളവെടുക്കുന്നതിന്റെ ചിത്രവുമായി.
സ്വതേ യാതൊന്നും അസാധാരണമോ ആകർഷകമോ അല്ലെന്ന്
എനിക്കന്നു ബോദ്ധ്യമായി.
നമ്മുടെ മുറ്റിക്കു തോട്ടത്തിൽ നിന്ന് ഉരുളക്കിഴങ്ങു കുഴിച്ചെടുക്കുന്നതും
വിറ്റി ലേവുവിൽ കരിമ്പു വെട്ടുന്നതും തമ്മിൽ ഒരു വ്യത്യാസവുമില്ല.
ഉള്ളതായിട്ടുള്ളതെല്ലാം വെറും സാധാരണമാണ്‌,
അഥവാ, സാധാരണവുമല്ല, അസാധാരണവുമല്ല.
വിദൂരദേശങ്ങളും അതിലെ ജനതയും ഒരു സ്വപ്നമാണ്‌,
ഉണരാതൊരാൾ കാണുന്ന ജാഗരസ്വപ്നം.
കവിതയുടെ കാര്യവും അതുതന്നെ.
ദൂരെ നിന്നു നോക്കുമ്പോൾ അതെന്തോ സവിശേഷമാണ്‌,
നിഗൂഢമാണ്‌, ഉത്സവസമാനമാണ്‌.
ഇല്ല, കവിതയ്ക്കില്ല, ഒരു കരിമ്പുതോട്ടത്തിനോ
ഉരുളക്കിഴങ്ങുപാടത്തിനോ ഉള്ളതിലേറെ സവിശേഷത.
കവിത അറക്കവാളിനടിയിൽ നിന്നുവരുന്ന ഈർച്ചപ്പൊടി പോലെയാണ്‌,
അല്ലെങ്കിൽ ചിന്തേരിടുമ്പോഴത്തെ മഞ്ഞിച്ച ചീവലുകളാണ്‌.
കവിത വൈകുന്നേരത്തെ കൈകഴുകലാണ്‌,
അല്ലെങ്കിൽ, മരിച്ചുപോയ എന്റെ അമ്മായി
മറക്കാതെന്റെ കീശയിൽ വച്ചുതന്നിരുന്ന
വൃത്തിയുള്ള തൂവാല.
- ജാൻ കപ്ലിൻസ്കി
No comments:
Post a Comment