ബാരിയോൺ ആക്കുസ്റ്റിക് ഓസ്സില്ലേഷൻ -

 

ബാരിയോൺ ആക്കുസ്റ്റിക് ഓസ്സില്ലേഷൻ - ക്വാണ്ടം അൺസെർട്ടണിറ്റി ഗാലക്സികളിൽ 

ബാരിയോൻ എന്നാൽ ഓർഡിനറി മാറ്റർ എന്നർത്ഥം, അക്കൂസ്റ്റിക് എന്നാൽ ശബ്ദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടത്, ഓസ്സില്ലാഷൻ എന്നാൽ ആന്ദോളനം. ഈ പ്രതിഭാസം എന്താണെന്നു നോക്കാം.

ബിഗ് ബാംഗ് കഴിഞ്ഞു 3 മിനിറ്റ് ആവുമ്പഴേക്കും  ആദ്യത്തെ ലൈറ്റ് എലമെന്റ് നുക്ലിയികൾ ഉണ്ടാവുന്നു. അന്നുണ്ടായിരുന്ന ഉയർന്ന ഡെന്സിറ്റി കാരണം ഉണ്ടായിരുന്ന റേഡിയേഷൻ 38,000 വർഷങ്ങളോളം ബാരിയോണുകളുമായി കൂടി കുഴഞ്ഞുകിടന്നു. ഇതിനെ ബാരിയോൺ-ഫോട്ടോൺ ഫ്ലൂയിഡ് എന്ന് വിളിക്കുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ തുടക്ക സ്റ്റേജിൽ ക്വാണ്ടം മെക്കാനിക്കൽ ഫ്ലാക്ച്ചുവേഷൻ ഉണ്ടാക്കുന്ന ചെറിയ (വളരെ വളരെ ) സാന്ദ്രത വ്യതിയാനങ്ങൾ മാത്രമാണ് മാറ്റർ ഡിസ്ട്രിബൂഷനിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്.

ഈ ചെറിയ സാന്ദ്രതാ വെത്യാസം കാരണം കൂടുതൽ  സാന്ദ്രത ഉള്ള സ്ഥലങ്ങളിലോട്ടു കൂടുതൽ കൂടുതൽ മാറ്റർ , ഗ്രാവിറ്റേഷൻ കാരണം ആകര്ഷിക്കപ്പെടുന്നു, ഇത് പിന്നീട് നമ്മൾ ഇന്ന് കാണുന്ന പ്രപഞ്ചമായി പരിണമിക്കുന്നു. എന്നാൽ വളരെ അധികം റേഡിയേഷൻ പ്രഷർ സാന്ദ്രത കൂടിയ ഇടത്തേക്ക് നീങ്ങുന്ന മറ്റെറിനെ തിരിച്ചു തള്ളുന്നു. ഇത് കാരണം ഒരു ആന്ദോളനം ഈ പ്ലാസ്മയിൽ ഉണ്ടാവുന്നു (ബാരിയോൺ ആക്കുസ്റ്റിക് ഓസ്സില്ലേഷൻ). ഈ ആന്ദോളനം പ്ലാസ്മയിൽ ഒരു സൗണ്ട് വേവ് ഉണ്ടാക്കുകയും അത് സമ്മർദ്ദ തരംഗങ്ങളായി ഏർളി യൂണിവേഴ്സിൽ സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

പ്രപഞ്ചം ഈ സമയങ്ങളിൽ എക്സ്പാന്റ് ചെയ്യുകയും തണുക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇത് കാരണം 38000 വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം മാറ്റെറിൽ  കുടുങ്ങി കിടക്കുന്ന റേഡിയേഷൻ 'രക്ഷപ്പെടുകയും' നമ്മൾ ഇന്ന് കാണുന്ന കോസ്മിക് മൈക്രോവേവ് ബാക്ഗ്രൗഡ് റേഡിയേഷൻ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഈ സമയത്താണ് ആദ്യമായി എലെക്ട്രോണുകളും നുക്ലിയെയ് കൂടി ചേർന്ന് ആറ്റംസ്  ഉണ്ടാവുന്നത്. ഈ സമയത്തു സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സമ്മർദ്ദ തരംഗങ്ങൾ 'ഫ്രീസ്' ആവുകയും ചെയ്തു. ഇന്ന് കാണുന്ന ഗാലക്സികളുടെ വിതരണം നോക്കിയാൽ ഈ ഫ്രീസ് ആയ സാന്ദ്രത തരംഗങ്ങൾ കാണാനാവും. അതായതു നിശ്ചിത ദൂരങ്ങളിൽ കൂടുതൽ ഗാലക്സികൾ ഉണ്ടാവുമെന്ന് അർത്ഥം. ഇതേ പ്രതിഭാസം നമുക്ക് കോസ്മിക് മൈക്രോവേവ് ബാക്ഗ്രൗഡ് റേഡിയേഷനിലും കാണാൻ സാധിക്കും.