വെള്ളത്തെ തമോദ്വാരമാക്കിയാൽ

 

സൗരയൂഥത്തിലെ സൂര്യനോ അല്ലെങ്കിൽ ഗ്രഹങ്ങൾക്കോ ഭാവിയിൽ സ്വയം തമോദ്വാരമാകാൻ കഴിയില്ല. സൗരയൂഥത്തിലെ എല്ലാ പദാർത്ഥങ്ങളേയും ഒന്നിച്ചു ചേർത്താൽ പോലും അങ്ങനെ സംഭവിക്കില്ല. കാരണം തമോദ്വാരമാകാൻ ഒരു നക്ഷത്രത്തിന് 𝐓𝐨𝐥𝐦𝐚𝐧–𝐎𝐩𝐩𝐞𝐧𝐡𝐞𝐢𝐦𝐞𝐫–𝐕𝐨𝐥𝐤𝐨𝐟𝐟 𝐥𝐢𝐦𝐢𝐭-നേക്കാൾ കൂടുതൽ മാസ്സ് ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് നിർബന്ധമുണ്ട്. എങ്കിൽ മാത്രമേ സ്വന്തം ഗ്രാവിറ്റിയാൽ അതിനൊരു 'തമോദ്വാരഭാവി' ഉണ്ടാകൂ!

എന്നാൽ, നമുക്ക് സാങ്കൽപ്പികമായി, ഒരു നിശ്ചിത മാസുള്ള വസ്തുവിനെ, എങ്ങനെയെങ്കിലും 𝐂𝐨𝐦𝐩𝐫𝐞𝐬𝐬 ചെയ്ത് തമോദ്വാരമാക്കാൻ കഴിഞ്ഞാൽ, അതിൻ്റെ വലിപ്പം എത്രയായിരിക്കുമെന്ന് കണക്ക് കൂട്ടാൻ കഴിയും.

ഇങ്ങനെ കണക്ക് കൂട്ടിയെടുക്കുന്ന 'തമോദ്വാരആര'മാണ് 𝐒𝐜𝐡𝐰𝐚𝐫𝐳𝐬𝐜𝐡𝐢𝐥𝐝 𝐑𝐚𝐝𝐢𝐮𝐬 എന്നത്.

സങ്കൽപ്പിക പരീക്ഷണം ആയതുകൊണ്ട്, നമുക്കിവിടെ ഒരു മീറ്റർ 𝐑𝐚𝐝𝐢𝐮𝐬 ഉള്ള ഒരു തമോദ്വാരം ഉണ്ടാക്കാൻ എത്ര വെള്ളം ആവശ്യമായി വരും എന്ന് കണക്കുകൂട്ടി നോക്കാം.

വസ്തുവിൻ്റെ മാസ്സും, കൂടാതെ രണ്ട് കോൺസ്റ്റൻ്റുകളും ഉപയോഗിച്ച് 𝐒.𝐫𝐚𝐝𝐢𝐮𝐬 കണക്കാക്കുന്ന രീതി 𝐆𝐞𝐫𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐬𝐭𝐫𝐨𝐧𝐨𝐦𝐞𝐫 ആയ 𝐊𝐚𝐫𝐥 𝐒𝐜𝐡𝐰𝐚𝐫𝐳𝐬𝐜𝐡𝐢𝐥𝐝-ൻ്റെ പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.

അതിപ്രകാരമാണ്.. 𝐫𝐬 = 𝟐𝐆𝐌/𝐜²

ഇതിൽ,

𝐆 -𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐜𝐨𝐧𝐬𝐭𝐚𝐧𝐭 ഉം,

𝐌 -വസ്തുവിൻ്റെ പിണ്ഡവും

𝐜 -പ്രകാശവേഗതയുമാണ്

ഇതനുസരിച്ച്, 𝟔.𝟕𝟑 × 𝟏𝟎²⁶ 𝐤𝐠 വെള്ളത്തിൻ്റെ 𝐒𝐜𝐡𝐰𝐚𝐫𝐳𝐬𝐜𝐡𝐢𝐥𝐝 𝐑𝐚𝐝𝐢𝐮𝐬, ഒരു മീറ്റർ ആയിരിക്കും! 𝟏𝟎²⁶ എന്നത് 𝟏𝟎 കഴിഞ്ഞ് 𝟐𝟔 പൂജ്യങ്ങളുള്ളൊരു വലിയ സംഘ്യയാണ്.

𝐓𝐞𝐦𝐩𝐞𝐫𝐚𝐭𝐮𝐫𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐩𝐫𝐞𝐬𝐬𝐮𝐫𝐞 തൽക്കാലം സാധാരണമാണ് എന്നെടുത്താൽ, 𝟏 𝐤𝐠 വെള്ളം, 𝟏 𝐋𝐢𝐭𝐞𝐫-ന് തുല്യമാണ്. അതുകൊണ്ട് അത്രത്തോളം ലിറ്റർ വെള്ളമെന്നും പറയാം!

ഇനി ഇതിൻ്റെ വലിപ്പമോ? മർദ്ദം മൂലം ഇതിൻ്റെ 𝐃𝐞𝐧𝐜𝐢𝐭𝐲 എല്ലായിടത്തും ഒരുപോലെ ആയിരിക്കില്ലെങ്കിലും, ഒരുപോലെയാണ് എന്ന് സങ്കൽപ്പിച്ചാലുള്ള വ്യാസം, ഏകദേശം ഒരു ലക്ഷം കിലോമീറ്റർ ഉണ്ടാകും.

ഇങ്ങനെയും പറയാം.. ഒരു ലക്ഷം കിലോമീറ്റർ വ്യാസമുള്ള ഈ ജലഗോളത്തിൻ്റെ മാസ്സ്, ഒരുമീറ്റർ ആരമുള്ള ഒരു തമോദ്വാരത്തിന് തുല്യമാണ്.

🪐 ശനിഗ്രഹത്തിൻ്റെ വ്യാസം 𝟏,𝟐𝟎,𝟎𝟎𝟎 കിലോമീറ്ററാണ്. അതിന് ഭൂമിയുടെ 𝟗𝟓 മടങ്ങ് മാസ്സുമുണ്ട്. അതിനേക്കാൾ കുറവ് വ്യാസമുള്ള നമ്മുടെ ഈ ജലഗോളത്തിൻ്റെ മാസ്സ് ഭൂമിയുടെ 𝟏𝟏𝟐 മടങ്ങാണ്.

ശനിയെ എടുത്ത് വെള്ളത്തിലിട്ടാൽ അത് പൊന്തിക്കിടക്കും എന്ന് പറയുന്നത് ഇതുകൊണ്ടാണ്!

ശനി ജലത്തിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കുമോ?

 

🪐 സൗരയൂഥത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ ഗ്രഹമാണല്ലോ ശനി. ശനിയെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുന്നത്ര വലിയ ഒരു സമുദ്രമുണ്ടെങ്കിൽ, അതിലേക്ക് ശനിയെ എടുത്തിട്ടാൽ, അത് പൊങ്ങിക്കിടക്കുമോ!?

🤔 സംഭവ്യമല്ലാത്ത ഈ വിഷയം ഇവിടെ സങ്കൽപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ട്, അതിൻ്റെ സാന്ദ്രതയെപ്പറ്റി ഒരു ഏകദേശ ധാരണയ്‌ക്ക് വേണ്ടിയാണ്.

ബഹുഭൂരിഭാഗവും ഹൈഡ്രജനും പിന്നെ കുറച്ച് ഹീലിയവും കൊണ്ട് നിർമ്മിതമായതാണ് ശനി. ഏകദേശം 𝟗𝟔% 𝐇𝐲𝐝𝐫𝐨𝐠𝐞𝐧-നും 𝟑% 𝐇𝐞𝐥𝐢𝐮𝐦-വും. ഇത് രണ്ടും വളരെ ഭാരം കുറഞ്ഞ വാതകങ്ങളുമാണ്.

ഇതനുസരിച്ച്, ശനിയുടെ ശരാശരി സാന്ദ്രത ഒരു 𝐂𝐮𝐛𝐢𝐜 𝐜𝐞𝐧𝐭𝐢𝐦𝐞𝐭𝐫𝐞-ന് ഏകദേശം 𝟎.𝟔𝟖𝟕 𝐠𝐫𝐚𝐦 ആണ്. എന്നാൽ, ജലത്തിന് ഒരു 𝐂𝐮𝐛𝐢𝐜 𝐜𝐞𝐧𝐭𝐢𝐦𝐞𝐭𝐫𝐞-ന് 𝟏 𝐠𝐫𝐚𝐦 സാന്ദ്രതയുണ്ട്.

ഇതിനർത്ഥം, 𝐓𝐡𝐞𝐨𝐫𝐞𝐭𝐢𝐜𝐚𝐥𝐥𝐲 ശനിയുടെ സാന്ദ്രത വെള്ളത്തേക്കാൾ കുറവാണ് എന്ന് തന്നെയാണ്. അതിശയോക്തിയിൽ പറഞ്ഞാൽ, ഭൂമിയെക്കാൾ 𝟗𝟓 മടങ്ങ് മാസ്സുള്ള ശനിയെ വെള്ളത്തിലിട്ടാൽ അത് പൊങ്ങിക്കിടക്കും

പ്രപഞ്ചാരംഭ കാലത്തെ ജലശേഖരം // 𝐓𝐡𝐞 𝐥𝐚𝐫𝐠𝐞𝐬𝐭, 𝐦𝐨𝐬𝐭 𝐝𝐢𝐬𝐭𝐚𝐧𝐭 𝐫𝐞𝐬𝐞𝐫𝐯𝐨𝐢𝐫 𝐨𝐟 𝐰𝐚𝐭𝐞𝐫

 

ആദ്യകാല പ്രപഞ്ചത്തിൽ പോലും ജലബാഷ്പമുണ്ടാകുമെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു, എന്നാൽ ഇത്രയും അകലെ, ഇത്രയും അളവിൽ, ഇതിന് മുൻപ് കണ്ടെത്തിയിരുന്നില്ല.

𝟏,𝟐𝟎𝟎 കോടി പ്രകാശവർഷം അകലെ.., ഒരു ഗാലക്സിയുടെ മധ്യഭാഗത്തെ, 𝐐𝐮𝐚𝐬𝐚𝐫 എന്ന ഒരു ചെറിയ 𝐑𝐞𝐠𝐢𝐨𝐧-ൻ്റെ വാതക മേഖലയിലാണ് വളരേ വലിയ അളവിലുള്ള ജലശേഖരം കണ്ടെത്തിയത്.

എത്രത്തോളം ജലമെന്നാൽ, ഭൂമിയിലെ സമുദ്രത്തിൻ്റെ 𝟏𝟒𝟎 𝐓𝐫𝐢𝐥𝐥𝐢𝐨𝐧 മടങ്ങ് ജലം അവിടെയുണ്ട്. ഇത് നമ്മുടെ ഗാലക്സിയിൽ അടങ്ങിയിട്ടുള്ള മുഴുവൻ 𝐖𝐚𝐭𝐞𝐫 𝐯𝐚𝐩𝐨𝐮𝐫-ൻ്റെ ഏകദേശം 𝟒𝟎𝟎𝟎 മടങ്ങോളം വരും!

ഈ 𝐐𝐮𝐚𝐬𝐚𝐫-ൽ നിന്നുള്ള പ്രകാശം നമ്മിലേക്ക് എത്താനായി 𝟏,𝟐𝟎𝟎 കോടി വർഷങ്ങളെങ്കിലും എടുത്തിട്ടുണ്ട്. ഇതിനർത്ഥം പ്രപഞ്ചത്തിന് വെറും 𝟏𝟖𝟎 കോടി വർഷം മാത്രം പ്രായമുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ഈ ജലശേഖരം നിലനിന്നിരുന്നു എന്നത് കൂടിയാണ്!

ഹവായിയിലെ 𝐂𝐚𝐥𝐭𝐞𝐜𝐡 𝐒𝐮𝐛𝐦𝐢𝐥𝐥𝐢𝐦𝐞𝐭𝐞𝐫 𝐎𝐛𝐬𝐞𝐫𝐯𝐚𝐭𝐨𝐫𝐲-യിലെ 𝐙-𝐒𝐩𝐞𝐜 എന്ന ഉപകരണമുപയോഗിച്ച് ഒരു കൂട്ടം ശാസ്ത്രജ്ഞരും, ഫ്രഞ്ച് ആൽപ്സിലെ 𝐏𝐥𝐚𝐭𝐞𝐚𝐮 𝐝𝐞 𝐁𝐮𝐫𝐞 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐟𝐞𝐫𝐨𝐦𝐞𝐭𝐞𝐫 ഉപയോഗിച്ച് മറ്റൊരു കൂട്ടരുമാണ് നിരീക്ഷിച്ചത്.

𝐐𝐮𝐚𝐬𝐢-𝐒𝐭𝐞𝐥𝐥𝐚𝐫 𝐑𝐚𝐝𝐢𝐨 𝐒𝐨𝐮𝐫𝐜𝐞 അഥവാ 𝐐𝐮𝐚𝐬𝐚𝐫 എന്നാൽ, വളരേയധികം പ്രകാശം പൊഴിക്കുന്നതും, വളരെയധികം അകലെ മാത്രം കാണപ്പെടുന്ന 𝐒𝐮𝐩𝐞𝐫𝐦𝐚𝐬𝐬𝐢𝐯𝐞 𝐁𝐥𝐚𝐜𝐤𝐡𝐨𝐥𝐞 ആണ്. 𝐀𝐏𝐌 𝟎𝟖𝟐𝟕𝟗+𝟓𝟐𝟓𝟓 എന്ന ഈ 𝐐𝐮𝐚𝐬𝐚𝐫-ന് അരികിലായി നൂറുകണക്കിന് Light Year ദൂരത്തേക്ക് വ്യാപിച്ച് നീരാവീരൂപത്തിലാണ് ഈ ജലശേഖരമുള്ളത്. ഇതാണ് പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയതിൽ ഏറ്റവും വലിയ ജലനിക്ഷേപവും. 𝐐𝐮𝐚𝐬𝐚𝐫-ൻ്റെ സ്വഭാവം വ്യക്തമാക്കിത്തരുന്ന ഒരു വാതകരൂപം കൂടിയാണ് ജലബാഷ്പം.

ഇതിന് ചുറ്റുമുള്ള 𝐆𝐚𝐬𝐞𝐨𝐮𝐬 𝐫𝐞𝐠𝐢𝐨𝐧-ലെ മർദ്ദവും ഇത്തിരി വ്യത്യസ്തമാണ്. ഇത് നമ്മുടെ 𝐄𝐚𝐫𝐭𝐡’𝐬 𝐚𝐭𝐦𝐨𝐬𝐩𝐡𝐞𝐫𝐞-ൻ്റെ 𝟑𝟎𝟎 𝐭𝐫𝐢𝐥𝐥𝐢𝐨𝐧 മടങ്ങാണ്. 𝐐𝐮𝐚𝐬𝐚𝐫-നെക്കുറിച്ച് ഒരു ഏകദേശ ധാരണ ഇതിൽ നിന്നും ലഭിക്കും.

ചന്ദ്രൻ്റെ മണ്ണിലുരുണ്ട ചക്രങ്ങൾ / 𝐀𝐩𝐨𝐥𝐥𝐨 𝐰𝐡𝐞𝐞𝐥𝐬 𝐨𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐌𝐨𝐨𝐧'𝐬 𝐬𝐮𝐫𝐟𝐚𝐜𝐞-

 

John Young എന്ന കമാൻഡർ ചന്ദ്രനിൽ റോവർ ഓടിക്കുന്നത്.. Appollo-16

അരനൂറ്റാണ്ടിന് മുൻപ്, 1971, 72-കളിൽ, നാസയുടെ 𝑴𝒐𝒐𝒏 𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒐𝒏 𝒔𝒆𝒓𝒊𝒆𝒔-ലെ 𝑨𝒑𝒐𝒍𝒍𝒐 15,16,17 എന്നീ അവസാനത്തെ ദൗത്യങ്ങളിൽ ചന്ദ്രനിൻ്റെ ഉപരിതലത്തിൽ ഡ്രൈവ് ചെയ്യാവുന്ന ഒരു വാഹനം ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു എന്നത് നിങ്ങൾക്കറിയാമായിരുന്നോ!? ഈ 𝑽𝒆𝒉𝒊𝒄𝒍𝒆 (റോവർ) ആണ് 𝑳𝒖𝒏𝒂𝒓 𝑹𝒐𝒗𝒊𝒏𝒈 𝑽𝒆𝒉𝒊𝒄𝒍𝒆 (𝑳𝑹𝑽).

'𝑴𝒐𝒐𝒏 𝒃𝒖𝒈𝒈𝒚' എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഈ 𝑳𝑹𝑽, ചന്ദ്രൻ്റെ ഉപരിതലത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനായി പ്രത്യേകം 𝑫𝒆𝒔𝒊𝒈𝒏 ചെയ്യപ്പെട്ട, ഭാരം കുറഞ്ഞ, ബാറ്ററിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന നാല് ചക്രമുള്ള വാഹനമായിരുന്നു.

രണ്ട് യാത്രികരെക്കൂടാതെ, 𝑬𝒒𝒖𝒊𝒑𝒎𝒆𝒏𝒕𝒔 𝒂𝒏𝒅 𝑪𝒂𝒓𝒈𝒐 എന്നിവയുൾപ്പെടെ പരമാവധി 440𝒌𝒈 വരെ വഹിക്കാൻ 𝑳𝑹𝑽-ക്ക് കഴിയുമായിരുന്നു. 10 മുതൽ 18𝒌𝒎/𝒉𝒐𝒖𝒓 വരെയായിരുന്നു വേഗത.

ഇന്നത്തെക്കാലത്ത് നമുക്ക് ചന്ദ്രനിലേക്കോ മറ്റ് ഗ്രഹങ്ങളിലേക്കോ, താരതമ്യേന കുറഞ്ഞ ചിലവിൽ ആളില്ലാ പേടകങ്ങളെ അയക്കാനും, ഭൂമിയിൽ നിന്നുതന്നെ അവയെ നിയന്ത്രിക്കാനുമാകും! എന്നാൽ, അരനൂറ്റാണ്ടിന് മുൻപത്തെ അവസ്ഥ അങ്ങനെയല്ലായിരുന്നു. അതിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കടമ്പ എന്നത് '𝑺𝒐𝒇𝒕𝒍𝒂𝒏𝒅𝒊𝒏𝒈' തന്നെയായിരുന്നു. ഇതിൽ പരാജയപ്പെട്ട മിഷനുകളുടെ ഒരു നീണ്ട പരമ്പര തന്നെ ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പരാജയങ്ങൾക്ക് നടുവിലെ ഒറ്റപ്പെട്ട ചില വിജയങ്ങൾക്ക് അതുകൊണ്ടുതന്നെ വളരെ പ്രാധാന്യവുമുണ്ട്. (1966-ൽ, 𝑺𝒐𝒗𝒊𝒆𝒕 𝑼𝒏𝒊𝒐𝒏-ൻ്റെ 𝑳𝒖𝒏𝒂 9, 𝑳𝒖𝒏𝒂 13 എന്നീ 𝑴𝒊𝒔𝒔𝒊𝒐𝒏𝒔 ചന്ദ്രനിൽ ആദ്യമായി 𝑺𝒐𝒇𝒕𝒍𝒂𝒏𝒅𝒊𝒏𝒈 വിജയകരമാക്കിയിരുന്നു.)

1971 ജൂലായ് 31-ന്, 𝑨𝒑𝒐𝒍𝒍𝒐 15-ലെ യാത്രികരായ 𝑫𝒂𝒗𝒊𝒅 𝑺𝒄𝒐𝒕𝒕 ഉം 𝑱𝒂𝒎𝒆𝒔 𝑰𝒓𝒘𝒊𝒏-നുമാണ് ആദ്യമായി ചന്ദ്രൻ്റെ ഉപരിതലത്തിൽ 𝑳𝑹𝑽 ഓടിച്ചത്. ഭൂമിക്ക് പുറത്തെ ആദ്യത്തെ 'വണ്ടിയോടിക്കലും' ഇതുതന്നെ!

അവസാന മൂന്ന് ചാന്ദ്രയാത്രകളിലായി, ഓരോ ദൗത്യത്തിലും 𝑨𝒗𝒆𝒓𝒂𝒈𝒆 30𝒌𝒎 എങ്കിലും ഓടിയ മൂന്ന് 𝑳𝑹𝑽-കളും ഇന്നും ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ അവശേഷിക്കുന്നുണ്ട്!

Schwarzschild Radius

 

ഒരു നിശ്ചിത മാസുള്ള വസ്തുവിനെ ബ്ലാക്ക് ഹോള്‍ ആക്കി മാറ്റാന്‍ ആ വസ്തുവില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ദ്രവ്യത്തെ Compress ചെയ്യുമ്പോള്‍ ലഭിക്കുന്ന ഗോളത്തിന്റെ ആരം ആണ് Schwarzschild Radius. ജര്‍മന്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ Carl Schwarzschild ന്റെ പേരിലാണ് ഇത് അറിയപ്പെടുന്നത്. 

ഒരു വസ്തുവില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ദ്രവ്യത്തെ Schwarzschild Radius നേക്കാള്‍ കുറഞ്ഞ ദൂരത്തില്‍ Compress ചെയ്താല്‍ അതിന്റെ ഗ്രാവിറ്റി വളരെ ഉയര്‍ന്നതായി മാറുകയും തുടര്‍ന്ന് അതില്‍ പതിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന് പോലും പുറത്തേക്ക് കടക്കാന്‍ കഴിയാതെ വരികയും ആ വസ്തു ബ്ലാക്ക് ഹോള്‍ ആയി മാറുകയും ചെയ്യന്നു.

Schwarzschild Radius കണ്ടെത്താനുള്ള Formula ചുവടെ : 

Schwarzschild Radius, RS= 2GM/c^2 (G = Gravitation Constant, M = ബ്ലാക്ക് ഹോള്‍ ആക്കി മാറ്റേണ്ട വസ്തുവിന്റെ മാസ്സ്, c = പ്രകാശ വേഗത). ഇതില്‍ G, c എന്നിവ Constants ആണ്. അതിനാല്‍ ഒരു വസ്തുവിന്റെ മാസ്സ് അറിയാമങ്കില്‍ അനായാസമായി Schwarzschild Radius കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയും.

നക്ഷത്രങ്ങൾ പോലുള്ള ആകാശ ഗോളങ്ങളുടെ Schwarzschild Radius അവയുടെ യഥാർത്ഥ വലുപ്പത്തേക്കാൾ വളരെ ചെറുതാണ്.  ഇതിനർത്ഥം നക്ഷത്രങ്ങളെ ബ്ലാക്ക് ഹോള്‍ ആക്കി മാറ്റാന്‍ വളരെ ചെറിയ വലുപ്പത്തിലേക്ക് കംപ്രസ് ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട് എന്നാണ്. 

ഭൂമിയുടെ Schwarzschild Radius 8.87 മില്ലീ മീറ്റര്‍ മാത്രമാണ്. അതായത് ഭൂമിയെ ഒരു ബ്ലാക്ക് ഹോള്‍ ആക്കി മാറ്റുന്നതിന് ഒരു നല്ലിക്കയുടെ വലിപ്പത്തില്‍ Compress ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. സൂര്യന്റെ Schwarzschild Radius ഏകദേശം 3 കിലോമീറ്റര്‍ മാത്രമാണ്. നമ്മുടെ ദൃശ്യ പ്രവപഞ്ചത്തിന്റെ Schwarzschild Radius എന്നത് 13.8 ബില്യണ്‍ പ്രകാശ വര്‍ഷങ്ങളാണ്.

വോയേജറുമായി ആശയവിനിമയം പുനഃസ്ഥാപിച്ച് നാസ

 

ഭൂമിയിൽനിന്ന് ഏറ്റവും അകലെയുള്ള വോയേജർ-1 ബഹിരാകാശപേടകവുമായി ആശയവിനിമയം പുനഃസ്ഥാപിച്ചതായി നാസ അറിയിച്ചു. പേടകത്തിൽ 1981 മുതൽ ഉപയോഗിക്കാതിരുന്ന എസ്-ബാൻഡ് ട്രാൻസ്മിറ്ററാണ് ഒക്ടോബർ 24-ന് ആശയവിനിമയം നടത്തിയത്.

ഒക്ടോബർ 19 നു വോയേജർ ആയിട്ടുള്ള ബന്ധം വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ബഹിരാകാശത്തെ പ്രശ്നങ്ങളെ ചെറുക്കാനുള്ള പേടകത്തിലെ സംവിധാനം സ്വാഭാവികമായി പ്രവർത്തിച്ചപ്പോൾ സംഭവിച്ചതാകം ഇതെന്നാണ് കരുതുന്നത്. പതിവായി ആശയവിനിമയം നടത്തിയിരുന്ന എക്സ് ബാൻഡ് ട്രാൻസ്മിറ്ററും പ്രവർത്തിക്കാതായി.

ഭൂമിയിൽനിന്ന് 2414 കോടി കിലോമീറ്റർ അകലെയാണ് പേടകം. 1977-ൽ വിക്ഷേപിച്ച ഇതിന് കാലപ്പഴക്കം ചെന്നതിനാൽ ഊർജം സംരക്ഷിക്കാൻ അതിലെ ചില ഘടകഭാഗങ്ങൾ നാസ അടുത്തിടെ ഓഫ് ചെയ്തിരുന്നു. 

എസ് ബാൻഡ് സിഗ്നലുകൾ താരതമ്യേന ദുർബലമായതിനാൽ, വോയേജർ-1 എവിടെയെന്നോ അതിന്റെ സ്ഥിതിയെന്തെന്നോ കൃത്യമായി നിർണയിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ പറഞ്ഞു

മാർഷ്യൻ ഡസ്റ്റ് ഡെവിൾസ്: സ്റ്റാർഷിപ്പ് ലാൻഡിംഗിന് ഒരു ഭീഷണി ..

 

ചൊവ്വയെ കോളനിവത്കരിക്കാനുള്ള എലോൺ മസ്‌കിൻ്റെ അതിമോഹ പദ്ധതി ഒരു വലിയ വെല്ലുവിളി നേരിടുന്നു: ചൊവ്വയിലെ പൊടിക്കാറ്റുകൾ. മണിക്കൂറിൽ 100 ​​കിലോമീറ്റർ വരെ വേഗത കൈവരിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഈ ചുഴലിക്കാറ്റുകൾ സ്റ്റാർഷിപ്പിൻ്റെ ലാൻഡിംഗിന് കാര്യമായ അപകടമുണ്ടാക്കും.

ഈ പൊടിക്കാറ്റുകൾ സ്റ്റാർഷിപ്പിൻ്റെ ലാൻഡിംഗിനെ എങ്ങനെ ബാധിക്കും?

കുറഞ്ഞ ദൃശ്യപരത:

പൊടിപടലങ്ങൾ ലാൻഡിംഗ് സൈറ്റിനെ മറയ്ക്കാം, ഇത് സ്റ്റാർഷിപ്പിൻ്റെ സ്വയംഭരണ ലാൻഡിംഗ് സിസ്റ്റത്തിന് ലാൻഡിംഗ് സോൺ തിരിച്ചറിയാനും ലക്ഷ്യമിടാനും പ്രയാസമാക്കുന്നു.

ശാരീരിക ക്ഷതം:

അതിവേഗ പൊടിപടലങ്ങൾ സ്റ്റാർഷിപ്പിൻ്റെ അതിലോലമായ സെൻസറുകൾക്കും താപ കവചങ്ങൾക്കും കേടുവരുത്തും, ഇത് ബഹിരാകാശ പേടകത്തിൻ്റെ സമഗ്രതയിൽ വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യാനിടയുണ്ട്.

എഞ്ചിൻ തടസ്സം:

എഞ്ചിനുകളിലേക്ക് പൊടി കയറുന്നത് ജ്വലന പ്രക്രിയയെ തടസ്സപ്പെടുത്തും, ഇത് പവർ നഷ്‌ടത്തിലേക്കോ എഞ്ചിൻ തകരാറിലേക്കോ നയിച്ചേക്കാം.

SpaceX എങ്ങനെയാണ് ഈ അപകടസാധ്യതകൾ ലഘൂകരിക്കുന്നത്?

വിപുലമായ സെൻസറുകൾ:

പൊടിയിൽ തുളച്ചുകയറാനും വ്യക്തമായ ദൃശ്യപരത നൽകാനും കഴിയുന്ന കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമായ സെൻസറുകൾ വികസിപ്പിക്കുന്നു.

ശക്തമായ ഷീൽഡിംഗ്:

സ്റ്റാർഷിപ്പിൻ്റെ ഹീറ്റ് ഷീൽഡിൻ്റെയും മറ്റ് നിർണായക ഘടകങ്ങളുടെയും ഈട് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.

അഡാപ്റ്റീവ് ലാൻഡിംഗ് സിസ്റ്റങ്ങൾ:

പൊടി നിറഞ്ഞ പ്രദേശങ്ങൾ ഒഴിവാക്കാൻ ലാൻഡിംഗ് പാതയിൽ തത്സമയ ക്രമീകരണം നടപ്പിലാക്കുന്നു.

100 km/h പൊടിക്കാറ്റിൻ്റെ ആഘാതം മനസ്സിലാക്കാൻ നമുക്ക് ഒരു ദ്രുത കണക്കുകൂട്ടൽ നടത്താം.

km/h m/s ആയി പരിവർത്തനം ചെയ്യുന്നു: 100 km/h = 27.78 m/s

1 മില്ലിഗ്രാം (0.000001 കിലോഗ്രാം) പിണ്ഡമുള്ള ഒരു പൊടിപടലത്തെ അനുമാനിക്കുക:

ഗതികോർജ്ജം = 0.5 * പിണ്ഡം * പ്രവേഗം^2

ഗതികോർജ്ജം = 0.5 * 0.000001 kg * (27.78 m/s)^2

ഗതികോർജ്ജം ≈ 0.0004 ജൂൾസ്

ഇത് ചെറുതായി തോന്നുമെങ്കിലും, കോടിക്കണക്കിന് അത്തരം കണങ്ങൾ സ്റ്റാർഷിപ്പിൽ തട്ടിയതിൻ്റെ ആഘാതം പരിഗണിക്കുക. ഓരോ കണവും ചെറുതാണെങ്കിലും കാര്യമായ ഗതികോർജ്ജം വഹിക്കുന്നു, അത് എണ്ണമറ്റ ആഘാതങ്ങളാൽ ഗുണിക്കുമ്പോൾ, പേടകത്തിന് കേടുപാടുകൾ വരുത്തിയേക്കാം.

ചൊവ്വയിലെ പൊടിപടലങ്ങളെ മറികടക്കാൻ സ്റ്റാർഷിപ്പിന് കഴിയുമോ?

ഈ വെല്ലുവിളികളെ സ്‌പേസ് എക്‌സിന് എത്രത്തോളം നേരിടാൻ കഴിയുമെന്ന് കാലത്തിനു  മാത്രമേ പറയാൻ സാധിക്കൂ 

സ്പ്ലിറ്റ് സെക്കൻ്റ്: ഫാൽക്കൺ 9 ൻ്റെ സ്റ്റേജ് സെപ്പറേഷന് പിന്നിലെ ശാസ്ത്രം

 

ഫാൽക്കൺ 9 റോക്കറ്റ് ദ്രുതവും കൃത്യവുമായ ഘട്ട വേർതിരിവ് നേടുന്നതിന് ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം സമയബന്ധിതമായ സംഭവങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര ഉപയോഗിക്കുന്നു. 

മെയിൻ എഞ്ചിൻ കട്ട്ഓഫ് (MECO): ആദ്യ ഘട്ട എഞ്ചിനുകൾ അടച്ചുപൂട്ടി. ഇത് ഒരു നിർണായക നിമിഷമാണ്, കാരണം ഇത് ആദ്യ ഘട്ടത്തിൻ്റെ പ്രൊപ്പൽഷൻ്റെ അവസാനത്തെയും വേർപിരിയൽ ക്രമത്തിൻ്റെ തുടക്കത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.   

സെപ്പറേഷൻ മോട്ടോറുകളുടെ ഇഗ്നിഷൻ: സെപ്പറേഷൻ മോട്ടോറുകൾ അല്ലെങ്കിൽ ബോൾട്ടുകൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ചെറിയ സ്ഫോടനാത്മക ചാർജുകൾ ആക്ടിവേറ്റ് ആകുന്നു . ഒന്നും രണ്ടും ഘട്ടങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഇൻ്റർസ്റ്റേജ് ഘടനയെ ഈ ബോൾട്ടുകൾ വേഗത്തിൽ വിച്ഛേദിക്കുന്നു.

സ്റ്റേജ് വേർതിരിക്കൽ: വേർതിരിക്കൽ മോട്ടോറുകളുടെ ശക്തി ഒന്നും രണ്ടും ഘട്ടങ്ങളെ അകറ്റുന്നു. റോക്കറ്റിനോ പേലോഡിനോ കേടുപാടുകൾ സംഭവിക്കാതിരിക്കാൻ ഈ വേർതിരിവ് വേഗത്തിലും വൃത്തിയിലും ആയിരിക്കണം.

രണ്ടാം ഘട്ട ജ്വലനം: വേർപിരിഞ്ഞ് കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, രണ്ടാം ഘട്ട എഞ്ചിൻ ജ്വലിക്കുന്നു, പേലോഡിനെ അതിൻ്റെ ഭ്രമണപഥത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.

മുഴുവൻ വേർതിരിക്കൽ പ്രക്രിയയും വളരെ ഓട്ടോമേറ്റഡ് ആണ് കൂടാതെ ഓൺബോർഡ് കമ്പ്യൂട്ടറുകൾ നിയന്ത്രിക്കുന്നു. കൃത്യമായ സമയവും നിർവ്വഹണവും ആവശ്യമായ സംഭവങ്ങളുടെ സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു ശ്രേണിയാണിത്.

പരിഗണിക്കേണ്ട ചില അധിക പോയിൻ്റുകൾ ഇതാ:

സമയം: ഓരോ ഘട്ടത്തിൻ്റെയും സമയം നിർണായകമാണ്. സൂഷ്മതയാർന്ന  വേർതിരിവ് ഉറപ്പാക്കാൻ സെപ്പറേഷൻ മോട്ടോറുകൾ കൃത്യമായ നിമിഷത്തിൽ ആക്ടിവേറ്റ് ആകേണ്ടതുണ്ട് .

സുരക്ഷ: റിഡൻഡൻസി സിസ്റ്റത്തിൽ നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒന്ന് പരാജയപ്പെട്ടാലും വേർപിരിയൽ സംഭവിക്കുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കാൻ മൾട്ടിപ്പിൾ സെപ്പറേഷൻ മോട്ടോറുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു.

വേഗത: റോക്കറ്റ് പ്രൊപ്പൽഷൻ ഇല്ലാത്ത സമയം കുറയ്ക്കാൻ വേർതിരിക്കൽ പ്രക്രിയ വേഗത്തിലായിരിക്കണം.

ഈ സംഭവങ്ങളുടെ ക്രമം പിന്തുടരുന്നതിലൂടെ, ഫാൽക്കൺ 9 ന് വേഗമേറിയതും കാര്യക്ഷമവും ആയി  ഘട്ടം വേർപെടുത്താൻ കഴിയും, ഇത് ഭ്രമണപഥത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര തുടരാൻ അനുവദിക്കുന്നു.

എന്തുകൊണ്ടാണ് ബഹിരാകാശ വാഹനങ്ങൾ കിഴക്കോട്ട് വിക്ഷേപിക്കുന്നത്

 

ഇത് ഏതെങ്കിലും വാസ്തു "ശാസ്ത്രജ്ഞർ " പറഞ്ഞിട്ട് ദോഷങ്ങൾ ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ ചെയ്യുന്നതല്ല.

ബഹിരാകാശ യാത്ര കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമാക്കുന്നതിന് ഭൂമിയുടെ ഭ്രമണം പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നതിനു വേണ്ടിയാണിത് !

ഇത് എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു എന്ന് നോക്കാം... ഭ്രമണപഥത്തിൽ തുടരാൻ, ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകം 17,500 mph (28,200 kph) വേഗതയിൽ സഞ്ചരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. പേടകത്തിന്  ഭൂമിയെ ചുറ്റി ഭ്രമണപഥത്തിൽ തന്നെ തുടരാൻ ഈ വേഗത അനിവാര്യമാണ്.

എന്നാൽ ഭൂമി നമ്മെയും കൊണ്ട് ഏകദേശം 1,000 mph (1,600 kph) വേഗതയിൽ കറങ്ങുന്നു.  കിഴക്കോട്ട് ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകം വിക്ഷേപിക്കുമ്പോൾ, ഈ ഭ്രമണ വേഗതയിൽ നിന്ന് റോക്കറ്റിന് ഒരു "ബൂസ്റ്റ്" ലഭിക്കുന്നു.  ശക്തമായ കാറ്റിൻ്റെ ദിശയിൽ ഒരു ഓട്ടമത്സരം ആരംഭിക്കുന്നത് പോലെയാണ് ഇത്!

റോക്കറ്റ് പടിഞ്ഞാറോട്ട് വിക്ഷേപിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഈ ഭ്രമണ വേഗതയെ മറികടക്കുകയും ഭ്രമണപഥത്തിലെത്തുന്നതിന് ആവശ്യമായ 17,500 mph എന്ന വേഗതയിൽ എത്തുകയും വേണം. അത് ഭ്രമണപഥത്തിലെത്തുന്നതിന് കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കുകയും കൂടുതൽ ഇന്ധനം ചിലവാകുകയും ചെയ്യും . 

ഈ കിഴക്കോട്ടുള്ള വിക്ഷേപണത്തിന് ഒരേയൊരു അപവാദം polar orbit ആണ്. ( ഭൂമിയുടെ സ്ഥിരമായ നിരീക്ഷണത്തിന് വേണ്ടി വിക്ഷേപിക്കുന്ന satellite കൾ) ഇതിൽ റോക്കറ്റ് വടക്കോട്ടോ തെക്കോട്ടോ ആണ് വിക്ഷേപിക്കുന്നത്.

“𝐃𝐨𝐠-𝐛𝐨𝐧𝐞” 𝐀𝐬𝐭𝐞𝐫𝐨𝐢𝐝-ൻ്റെ വലിപ്പം

 

ചൊവ്വയ്ക്കും വ്യാഴത്തിനും ഇടയിലുള്ള 𝑨𝒔𝒕𝒆𝒓𝒐𝒊𝒅 𝑩𝒆𝒍𝒕-ലൂടെ സൂര്യനെ പരിക്രമണം ചെയ്യുന്ന വ്യത്യസ്തമായ ആകൃതിയിലുള്ള ഒരു ഛിന്നഗ്രഹമാണ് ഈജിപ്ഷ്യൻ രാജ്ഞി ക്ലിയോപാട്ര 𝑽𝑰𝑰-ൻ്റെ പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന 216- K𝒍𝒆𝒐𝒑𝒂𝒕𝒓𝒂 എന്ന 𝑨𝒔𝒕𝒆𝒓𝒐𝒊𝒅.

നായയുടെ അസ്ഥിയോട് സാമ്യമുള്ളതിനാൽ “𝑫𝒐𝒈-𝒃𝒐𝒏𝒆” 𝑨𝒔𝒕𝒆𝒓𝒐𝒊𝒅 എന്നും വിളിക്കുന്നുണ്ട്. അല്ലെങ്കിൽ 𝑫𝒖𝒎𝒃𝒃𝒆𝒍𝒍-ൻ്റെ ആകൃതിയാണ് എന്നും പറയാം.

ചിത്രങ്ങളിൽ കാണുമ്പോൾ ഈ പാറക്കഷണത്തിൻ്റെ വലിപ്പത്തേക്കുറിച്ച് ധാരണയുണ്ടാകില്ല. എന്നാൽ, വലിപ്പം ചിത്രത്തിൽ വ്യക്തമാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. 276 𝒌𝒎 നീളമാണ് ഇതിനുള്ളത്, എന്നുവെച്ചാൽ തൃശൂർ മുതൽ തിരുവനന്തപുരം വരെയുള്ള ദൂരം എത്രയാണോ അത്രയും വലിപ്പമുണ്ട് ഈ പാറക്കഷണത്തിന്.

𝗗𝘆𝘀𝘁𝗼𝗽𝗶𝗮𝗻 𝗮𝗽𝗮𝗿𝘁𝗺𝗲𝗻𝘁 𝗯𝗹𝗼𝗰𝗸

 

                    

𝐃𝐲𝐬𝐭𝐨𝐩𝐢𝐚𝐧 എന്ന വാക്കിനർത്ഥം എല്ലാം പൂർണ്ണം എന്ന് കരുതി ഒരു കൊച്ചു ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്ന ഒരു ജനത ആണ്. വെളിയിൽ നിന്നും നോക്കുന്ന ഒരാൾക്ക്‌ അങ്ങനെ അല്ല താനും.അവർ എന്തിനോ അടിമകൾ ആണ്. എതിർ പദം :𝐔𝐭𝐨𝐩𝐢𝐚𝐧 ഉദാ :ബൈബിളിലെ ഏദൻ തോട്ടം. അത് ഏറ്റവും സമ്പൂർണ്ണമായ ലോകമാണെന്ന് വിശ്വാസികൾ കരുതുന്നു.

     ജനസംഖ്യ കുതിച്ചു പായുമ്പോൾ പല 𝐃𝐲𝐬𝐭𝐨𝐩𝐢𝐚𝐧 ജനതയും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടും.ചൈനയിലെ 𝐐𝐢𝐚𝐧𝐣𝐢𝐚𝐧𝐠 𝐜𝐞𝐧𝐭𝐮𝐫𝐲 𝐜𝐢𝐭𝐲 യിലെ regent international പാർപ്പിട സമുച്ചയം അത്തരത്തിൽ ഒന്നാണ്. ഇവിടെയുള്ള 20,000 ആൾക്കാർ മിക്കവാറും പുറം ലോകത്തേക്ക് പോകന്നത് അപൂർവം ആണ്.ഹോട്ടൽ, സൂപ്പർമാർക്കറ്റ്, സ്വിമ്മിംഗ് പൂൾ, ബാർബർ ഷോപ്പ്, ഇന്റർനെറ്റ്‌, എന്ന് വേണ്ട ഒരു ആവറേജ് ടൗണിൽ ഉള്ള എന്തും ഇവിടെ ഉണ്ട്. കുറച്ചു ശുദ്ധവായു ശ്വസിക്കാൻ ആരെങ്കിലും ഒന്ന് ബാൽക്കണിയിൽ    പോയാൽ ആയി.

നഗരവൽക്കരണത്തിന്റെയും ജനസംഖ്യാപെരുപ്പത്തിന്റെയും മറ്റൊരു വശമാണ് ഈ

𝐃𝐲𝐬𝐭𝐨𝐩𝐢𝐚𝐧 𝐚𝐩𝐚𝐫𝐭𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐛𝐥𝐨𝐜𝐤 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐢𝐭𝐬 𝐝𝐲𝐬𝐭𝐨𝐩𝐢𝐚𝐧 𝐬𝐨𝐜𝐢𝐞𝐭𝐲

ബുധസംതരണം / 𝑻𝒓𝒂𝒏𝒔𝒊𝒕 𝒐𝒇 𝑴𝒆𝒓𝒄𝒖𝒓𝒚

 

ഭൂമിക്കും സൂര്യനുമിടയിലൂടെ ബുധൻ കടന്നുപോകുന്ന പ്രതിഭാസത്തെയാണ് ബുധസംതരണം എന്ന് നാം വിശേഷിപ്പിക്കാറുള്ളത്. ഭൂമിയിൽ നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ സൂര്യോപരിതലത്തിൽ ഒരു ചെറിയ കറുത്ത ബിന്ദുവായി ബുധഗ്രഹത്തെ ദൃശ്യമാകുന്ന ഈ പ്രതിഭാസം, ഓരോ നൂറ്റാണ്ടിലും ഏകദേശം 13 അല്ലെങ്കിൽ 14 തവണ വരെ സംഭവിക്കും. ഇങ്ങനെ സൂര്യനെ മറികടക്കുന്നതിന് ബുധൻ ഏകദേശം ആറു മണിക്കൂർ സമയമെടുക്കും.

ഒരു ഗ്രഹണം എന്ന് പറയണമെങ്കിൽ, പൂർണ്ണമായോ ഭാഗികമായോ മറയ്ക്കപ്പെടണം. എന്നാൽ സംതരണമെന്നത് ഇത് രണ്ടുമല്ല. സൂര്യപ്രകാശത്തിൽ നേരിയ അളവിലുള്ള വ്യതിയാനം ഉണ്ടാക്കാനേ സംതരണത്തിന് കഴിയൂ.

ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ബുധ,ശുക്ര സംതരണങ്ങൾ മാത്രമേ കാണാൻ കഴിയൂ. കാരണം മറ്റ് ഗ്രഹങ്ങൾ, സൂര്യന് പിന്നിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതായിരിക്കും കാണാനാവുക. 𝑨𝒔𝒕𝒓𝒐𝒏𝒐𝒎𝒚-യിൽ ഇതിനെ 𝑶𝒄𝒄𝒖𝒍𝒕𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏 എന്ന് പറയാം.

പണ്ട്, ഭൂമിയിൽ നിന്ന് സൂര്യനിലേക്കുള്ള ദൂരം കണക്കാക്കാൻ, 𝑻𝒓𝒂𝒏𝒔𝒊𝒕-കളെ നിരീക്ഷിക്കുന്നതിലൂടെ സാധിക്കുമെന്ന് അന്നത്തെ ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് വ്യക്തമായ ധാരണയുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നീട് ബുധനേക്കാൾ ശുക്രൻ കൂടുതൽ അനുയോജ്യമെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും വളരെ അപൂർവ്വമായ ഏതാനും 𝑻𝒓𝒂𝒏𝒔𝒊𝒕𝒔 𝒐𝒇 𝑽𝒆𝒏𝒖𝒔 നിരീക്ഷിച്ചത് മൂലമാണ് നാം സൂര്യനിലേക്കുള്ള ദൂരം അളന്നതും, അതുവഴി സൗരയൂഥത്തിൻ്റെ വലിപ്പം മനസ്സിലാക്കിയതും. ഇതിനെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പിന്നീട് എഴുതുന്നുണ്ട്.

എങ്കിലും താരതമ്യേന അത്ര അപൂർവ്വമല്ലാത്ത 𝑻𝒓𝒂𝒏𝒔𝒊𝒕 𝒐𝒇 𝑴𝒆𝒓𝒄𝒖𝒓𝒚-യുടെ നിരീക്ഷണങ്ങൾ, 𝑺𝒐𝒍𝒂𝒓 𝒔𝒚𝒔𝒕𝒆𝒎-ൻ്റെ മാതൃകകൾ 𝑹𝒆𝒇𝒊𝒏𝒆 ചെയ്യുന്നതിന് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് ഉപകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. കഴിഞ്ഞ 𝑻𝒓𝒂𝒏𝒔𝒊𝒕 𝒐𝒇 𝑴𝒆𝒓𝒄𝒖𝒓𝒚 2019-ലായിരുന്നു. നടക്കാനിരിക്കുന്നത് 2032-ലുമായിരിക്കും. അതുപോലെ കഴിഞ്ഞ 𝑻𝒓𝒂𝒏𝒔𝒊𝒕𝒔 𝒐𝒇 𝑽𝒆𝒏𝒖𝒔 2012-ലും അടുത്തത് 2117-ലുമാണ് സംഭവിക്കുക.

മസ്തിഷ്കത്തിലെ ആശയവിനിമയം // 𝐂𝐨𝐧𝐧𝐞𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐛𝐞𝐭𝐰𝐞𝐞𝐧 𝐍𝐞𝐮𝐫𝐨𝐧 𝐚𝐧𝐝 𝐍𝐞𝐫𝐯𝐞 𝐟𝐢𝐛𝐞𝐫𝐬

 

തലച്ചോറിലെ ഒരൊറ്റ ന്യൂറോണും നാഡി നാരുകളും (𝐍𝐞𝐫𝐯𝐞 𝐟𝐢𝐛𝐞𝐫𝐬) തമ്മിലുള്ള ബന്ധമാണ് ചിത്രത്തിൽ കാണുന്നത്.

അതിസങ്കീർണമായാണ് ന്യൂറോണുകൾ തമ്മിൽ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ഈ ഒരൊറ്റ ന്യൂറോണിലേക്ക് (ചിത്രത്തിൽ വെള്ള നിറത്തിലുള്ളത്) മറ്റ് ന്യൂറോണുകളിൽ നിന്ന് സിഗ്നലുകൾ കൊണ്ടുവരാൻ മാത്രം 𝟓,𝟔𝟎𝟎 ആക്സോണുകൾ (നീല) കൂടാതെ, ആക്സോണിലെ (𝐀𝐱𝐨𝐧𝐬) സിഗ്നലുകൾ സ്വീകരിക്കുന്ന ന്യൂറോണിലേക്ക് കടക്കുന്ന നിരവധി സിനാപ്സുകളുമുണ്ട് (𝐒𝐲𝐧𝐚𝐩𝐬𝐞𝐬 പച്ച നിറത്തിൽ കാണാം).

𝐒𝐢𝐠𝐧𝐚𝐥 𝐭𝐫𝐚𝐧𝐬𝐦𝐢𝐬𝐬𝐢𝐨𝐧 സാധ്യമാക്കുന്നതാണ് 𝐀𝐱𝐨𝐧𝐬, 𝐍𝐞𝐫𝐯𝐞 𝐟𝐢𝐛𝐞𝐫𝐬 എന്നത് മറ്റുപലതും ഉൾകൊള്ളിക്കുന്ന പൊതുവായ പേരാണ്.

𝐒𝐲𝐧𝐚𝐩𝐬𝐞𝐬-ൻ്റെ പ്രധാന ജോലിയെന്തെന്നാൽ, 𝐍𝐞𝐮𝐫𝐨𝐭𝐫𝐚𝐧𝐬𝐦𝐢𝐬𝐬𝐢𝐨𝐧-ഉം 𝐈𝐧𝐟𝐨𝐫𝐦𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐏𝐫𝐨𝐜𝐞𝐬𝐬𝐢𝐧𝐠 മാണ് എന്ന് പറയാം. അതായത്, 𝐍𝐞𝐮𝐫𝐨𝐧-കൾക്കിടയിൽ 𝐬𝐢𝐠𝐧𝐚𝐥𝐬 കൈമാറുകയും, കൂടാതെ, ഒന്നിലധികം 𝐒𝐨𝐮𝐫𝐜𝐞-കളിൽ നിന്നുള്ള 𝐈𝐧𝐟𝐨𝐫𝐦𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐬 സംയോജിപ്പിച്ച് 𝐏𝐫𝐨𝐜𝐞𝐬𝐬 ചെയ്യുകയുമാണ്.

𝐆𝐨𝐨𝐠𝐥𝐞-ഉം 𝐇𝐚𝐫𝐯𝐚𝐫𝐝-ഉം ചേർന്ന് നടത്തിയ മനുഷ്യ മസ്തിഷ്കത്തിൻ്റെ ഒരു പഠനത്തിൽനിന്നാണിത്. ഒരു 𝐂𝐮𝐛𝐢𝐜 𝐦𝐢𝐥𝐥𝐢𝐦𝐞𝐭𝐞𝐫-ൽ നടത്തിയ പഠനം!

ഒരു ന്യൂറോണിൻ്റെ വിശേഷമിതാണെങ്കിൽ, നമ്മുടെ തലച്ചോറിൽ ഇത്തരത്തിലുള്ള ന്യൂറോണുകൾ ഏകദേശം 𝟏𝟎,𝟎𝟎𝟎 കോടിയോളമുണ്ട്! അപ്പോഴോ!?

ഇത് ഭംഗിയോ ഭയാനകതയോ // 𝑪𝒂𝒑𝒕𝒖𝒓𝒆𝒅 𝒃𝒚 𝑱𝒖𝒑𝒊𝒕𝒆𝒓 𝑵𝒆𝒂𝒓-𝑷𝒐𝒍𝒂𝒓 𝑶𝒓𝒃𝒊𝒕𝒆𝒓.

 

വ്യാഴത്തെ ഇതുവരെ പകർത്തിയതിൽ ഏറ്റവും 𝑫𝒆𝒕𝒂𝒊𝒍𝒆𝒅 𝒄𝒍𝒐𝒔𝒆-𝒖𝒑 𝒊𝒎𝒂𝒈𝒆-കളിൽ ഒന്നാണിത്.

'𝑱𝒆𝒕 𝑵6' എന്ന് വിളിപ്പേരുള്ള വ്യാഴത്തിൻ്റെ 𝑱𝒆𝒕 𝒔𝒕𝒓𝒆𝒂𝒎 മേഖലയിലെ ചുഴലി മേഘങ്ങളാണ് ആ കാണുന്നത്.

സൗരയൂഥത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ ഗ്രഹത്തിൽ നിന്ന്, ഏകദേശം 13,000 𝒌𝒎 അകലെ നിന്നാണ് 𝑱𝒖𝒏𝒐 എന്ന 𝑺𝒑𝒂𝒄𝒆 𝒑𝒓𝒐𝒃𝒆 ഈ ചിത്രം പകർത്തിയത്.

2011-ലാണ് 𝑵𝒂𝒔𝒂 𝑱𝒖𝒏𝒐-യെ വിക്ഷേപിക്കുന്നത്. നീണ്ട 8 വർഷത്തിന് ശേഷം, 2019-ൽ പകർത്തിയ 𝑰𝒎𝒂𝒈𝒆 ആണിത്. പ്രതീക്ഷിച്ച ആയുസ്സ് പിന്നിട്ടെങ്കിലും, ദീർഘായുസ്സുള്ള 𝑱𝒖𝒏𝒐 ഇന്നും അവിടെത്തന്നെയാണ് തുടരുന്നത്.

➠വ്യാഴത്തിൻ്റെ ഉപരിതലത്തിൽ വ്യത്യസ്ത നിറങ്ങളിലുള്ള 𝑷𝒂𝒕𝒕𝒆𝒓𝒏𝒔 (𝑩𝒂𝒏𝒅𝒆𝒅 𝒑𝒂𝒕𝒕𝒆𝒓𝒏) ശരിക്കുമെന്താണ്?

വ്യാഴത്തിൻ്റെ തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായ അന്തരീക്ഷമാണ് ഇതിനു കാരണമെന്ന് ഒറ്റവാക്കിൽ പറയാം.

നമുക്കറിയാം, വ്യാഴമൊരു വാതകഭീമനാണ്. വ്യത്യസ്ത വാതകങ്ങളാലും എയറോസോളുകളാലുമുള്ള (𝑨𝒆𝒓𝒐𝒔𝒐𝒍𝒔) ശക്തമായ കൊടുങ്കാറ്റുകളുടെ സിസ്റ്റമാണ് ഈ 𝑩𝒂𝒏𝒅𝒔 രൂപപ്പെടുത്തുന്നത്.

അന്തരീക്ഷത്തിൽ, 𝑨𝒎𝒎𝒐𝒏𝒊𝒂, 𝒘𝒂𝒕𝒆𝒓, 𝒂𝒏𝒅 𝒔𝒖𝒍𝒇𝒖𝒓 എന്നിവയുടെയൊക്കെ പ്രത്യേകം മേഘപാളികളുണ്ട്. ഈ 𝑴𝒖𝒍𝒕𝒊𝒑𝒍𝒆 𝒄𝒍𝒐𝒖𝒅 𝒍𝒂𝒚𝒆𝒓𝒔, സൂര്യപ്രകാശത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുമ്പോഴാണ്, 𝑶𝒓𝒂𝒏𝒈𝒆, 𝒀𝒆𝒍𝒍𝒐𝒘, 𝑩𝒓𝒐𝒘𝒏, 𝒂𝒏𝒅 𝑾𝒉𝒊𝒕𝒆 തുടങ്ങിയ നിറങ്ങളിൽ വരയുള്ള പാറ്റേണുകൾ നമുക്ക് കാണാനാവുന്നത്.

ചിത്രത്തിൽ ചുഴിപോലെ കാണുന്നത്, 𝑨𝒎𝒎𝒐𝒏𝒊𝒂, 𝒘𝒂𝒕𝒆𝒓, 𝒂𝒏𝒅 𝒎𝒆𝒕𝒉𝒂𝒏𝒆-𝒊𝒄𝒆𝒔 എന്നിവയടങ്ങിയ അതിവേഗത്തിൽ കറങ്ങുന്ന, ചൂടുപിടിച്ച മേഘങ്ങളാണ്.

അതുപോലെ, ഭൂമിയെക്കാൾ വലിപ്പമുള്ള ഒരു 𝑨𝒏𝒕𝒊𝒄𝒚𝒄𝒍𝒐𝒏𝒊𝒄 കൊടുങ്കാറ്റും ഇവിടെയുണ്ട്! സ്ഥിരമായി നിലനിൽക്കുന്ന, ചുവപ്പും ഓറഞ്ചും കലർന്ന നിറത്തിലുള്ള ഈ കൊടുങ്കാറ്റാണ് '𝑮𝒓𝒆𝒂𝒕 𝑹𝒆𝒅 𝑺𝒑𝒐𝒕' എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നത്.

പരിണമിക്കുന്ന മനുഷ്യർ

 

തെക്ക് കിഴക്ക് ഏഷ്യയിലെ തീരപ്രദേശങ്ങൾ ചേർന്ന് വസിക്കുന്ന ബജാവു എന്ന ജനവിഭാഗം മത്സ്യബന്ധനത്തിനായി ദിവസേന 6 മണിക്കൂറിലധികം വെള്ളത്തിനടിയിൽ ചെലവഴിക്കാറുണ്ട്, അവർ ഡൈവിംഗ് ഉപകരണങ്ങൾ ഇല്ലാതെ 200 അടി (60 മീറ്റർ)ക്ക് മുകളിൽ ആഴത്തിൽ മുങ്ങാൻ കഴിവുള്ളവരാണ്.

ജലത്തിനടിയിൽ കൂടുതൽ സമയം തുടരാനുള്ള കഴിവ് നൽകുന്ന അപൂർവമായ ഒരു ജനിതക സഭിശേഷത അവരുടെ ശരീരം വികസിപ്പിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ട്. 

ജലത്തിനടിയിൽ അധിക സമയം മുങ്ങിക്കിടക്കാൻ പര്യാപ്തമായ രീതിയിൽ അവരുടെ ശരീരത്തിലെ സ്പ്ലീൻ എന്ന അവയവം വികസിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത് ഒരു പ്രത്യേക ജീനിൻ്റെ വകഭേദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇതിലൂടെ അവർക്ക് ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ കൂടുതൽ ഓക്സിജൻ അടങ്ങിയ ചുവന്ന രക്തകോശങ്ങൾ ലഭ്യമാകുന്നു. ഇതിലൂടെ ഒരു തവണ ശ്വാസമെടുത്താൽ 5 മിനിറ്റ് വരെ അനായാസം വെള്ളത്തിനടിയിൽ ചെലവഴിക്കാൻ ഇവർക്ക് കഴിയുന്നു.

മലേഷ്യ, ഫിലിപ്പൈൻസ്, ഇന്തോനേഷ്യ എന്നിവിടങ്ങളിലെ വെള്ളത്തിൽ 1,000 വർഷത്തിലധികമായി ബജാവു ജന വിഭാഗം ജീവിച്ചുവരുന്നു. ബജാവു വിഭാഗക്കാർ ദിവസേന 6 മുതൽ 8 മണിക്കൂർ വരെ മത്സ്യങ്ങളും മറ്റ് സമുദ്രഭക്ഷ്യങ്ങളും തേടി വെള്ളത്തിനടിയിൽ ചെലവഴിക്കുന്നു.

ശാസ്ത്രജ്ഞർ ബജാവു ജനങ്ങളുടെയും സമീപമുള്ള ഒരു സമൂഹത്തിലെ ജനങ്ങളുടെയും അവയവങ്ങളുടെ അളവുകൾ പരിശോധിച്ചു. ബജാവു ജനങ്ങളുടെ സ്പ്ലീൻ അവരുടെ അയൽക്കാരുടെ സ്പ്ലീനിനേക്കാൾ 50% വലുതായിരുന്നു. കൂടാതെ ബജാവു ജനങ്ങൾക്ക് അവരുടെ അയൽക്കാരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ 25  ജീനുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

PDE10A എന്നൊരു ജീൻ ബജാവു ജന വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ടവരുടെ  സ്പ്ലീൻ വലുപ്പം നിയന്ത്രിക്കുന്നതായി കണ്ടെത്തി.  ഓക്സിജൻ ആവശ്യമായ സമയത്ത് ആയത് ലഭ്യമാക്കുന്നതിന് ഇവരുടെ സ്പീൻ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. 

നാം ഒരു ദൈർഘ്യമേറിയ സമയം ശ്വാസം പിടിക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ ശരീരത്തിൽ ചില ശാരീരിക മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നു. ഹൃദയമിടിപ്പ് മന്ദഗതിയിലാകുന്നു, കൈകാലുകളുടെ രക്തനാളികൾ ചുരുങ്ങുന്നു. തൽഫലമായി സ്പ്ലീൻ ചുരുങ്ങി ഓക്സിജൻ അടങ്ങിയ ചുവന്ന രക്തകോശങ്ങളെ സ്വതന്ത്രമാക്കുന്നു. ഇത് രക്തത്തിൽ അധിക ഓക്സിജൻ ലഭ്യമാകുന്നതിന് സഹായകരമാകുന്നു.

സ്പ്ലീനിൻ്റെ വലിപ്പം വർദ്ധിക്കുന്നതിന് ആനുപാതികമായി  ഓക്സിജൻ അടങ്ങിയ കൂടുതൽ രക്ത കോശങ്ങൾ ശരീരത്തിൻ്റെ രക്തപര്യയന വ്യവസ്ഥയിൽ ലഭ്യമാകുന്നു. ഇതാണ് ബജാവു ജനങ്ങൾക്ക് വെള്ളത്തിനടിയിൽ കൂടുതൽ സമയം തുടരാൻ കഴിയുന്നതിന്റെ കാരണം. ബജാവു ജനങ്ങൾക്ക് വായുവില്ലാത്ത സാഹചര്യത്തെ ഒരു പരിധി വരെ അതിജീവിക്കാൻ ഇതിലൂടെ സാധിക്കുന്നു.

സമാനതകളില്ലാത്ത സ്റ്റാർഷിപ്പ് / 𝐏𝐢𝐨𝐧𝐞𝐞𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐡𝐞 𝐅𝐮𝐭𝐮𝐫𝐞 𝐨𝐟 𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞 𝐓𝐫𝐚𝐯𝐞𝐥

 

അന്തരീക്ഷത്തിലേക്കുള്ള 𝐑𝐞-𝐞𝐧𝐭𝐫𝐲 സമയത്ത് 𝐒𝐭𝐚𝐫𝐬𝐡𝐢𝐩 പേടകത്തെ ചൂടിൽ നിന്നും സംരക്ഷിക്കുന്നത് എന്താണെന്നറിയാമോ?

അതുപോലെ, 𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞 𝐒𝐡𝐮𝐭𝐭𝐥𝐞 പോലുള്ള മുൻ 𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞𝐜𝐫𝐚𝐟𝐭-കളിലുള്ള താപ സംരക്ഷണ സംവിധാനങ്ങളിൽ നിന്ന് ഇവയെ വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നതെന്താണ്?

ഇന്ധനം കത്തിച്ച് ഉയരുന്നത് പോലെയല്ല തിരിച്ചുവരവ് ഉണ്ടായിരിക്കുക. അത് വളരേ വേഗത്തിലായിരിക്കും. 𝐑𝐞-𝐞𝐧𝐭𝐫𝐲 സമയത്ത്, 𝐒𝐭𝐚𝐫𝐬𝐡𝐢𝐩 ഏകദേശം 𝟏,𝟔𝟓𝟎°𝐂 വരെ താപനില കൈവരിക്കാം.

എതാണ്ട് 𝟐𝟕,𝟎𝟎𝟎 𝐤𝐦/𝐡 എന്ന വേഗതയിലുള്ള തിരിച്ചു വരവിൽ, പേടകവും അന്തരീക്ഷവും തമ്മിലുള്ള ഘർഷണം മൂലമാണ് തീവ്രമായ ചൂട് ഉണ്ടാകുന്നത്!

ഈ ചൂടിനെ അതിജീവിക്കാൻ, പ്രത്യേകതരം 𝐇𝐞𝐚𝐭-𝐫𝐞𝐬𝐢𝐬𝐭𝐚𝐧𝐭 ആയ 𝐂𝐞𝐫𝐚𝐦𝐢𝐜 𝐭𝐢𝐥𝐞𝐬 ആണ് 𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞-𝐗 ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്.

𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞 𝐒𝐡𝐮𝐭𝐭𝐥𝐞'𝐬-കളിൽ 𝐓𝐡𝐞𝐫𝐦𝐚𝐥 𝐩𝐫𝐨𝐭𝐞𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧-നായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്, 𝐑𝐞𝐢𝐧𝐟𝐨𝐫𝐜𝐞𝐝 𝐜𝐚𝐫𝐛𝐨𝐧-𝐜𝐚𝐫𝐛𝐨𝐧 (𝐑𝐂𝐂) എന്ന 𝐂𝐨𝐦𝐩𝐨𝐬𝐢𝐭𝐞 𝐦𝐚𝐭𝐞𝐫𝐢𝐚𝐥, മുൻഭാഗത്തിനും ചിറകുകൾക്കും (𝐍𝐨𝐬𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐰𝐢𝐧𝐠𝐬) മാത്രമായാണ്.

അതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, 𝐒𝐭𝐚𝐫𝐬𝐡𝐢𝐩-ൽ ഏതാണ്ട് മുഴുവൻ ഭാഗവും ഇത്തരം 𝐓𝐢𝐥𝐞𝐬 ഉപയോഗിച്ചാണ് കവർ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്! അതുകൊണ്ട് താപത്തിൽ നിന്നുള്ള 𝐔𝐧𝐢𝐟𝐨𝐫𝐦 𝐩𝐫𝐨𝐭𝐞𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 ഉറപ്പിക്കാം.

ഈ 𝐂𝐞𝐫𝐚𝐦𝐢𝐜 𝐭𝐢𝐥𝐞𝐬-ൻ്റെ പ്രത്യേകത എന്തെന്നാൽ! ഇതിന് 𝐋𝐨𝐰 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐦𝐚𝐥 𝐜𝐨𝐧𝐝𝐮𝐜𝐭𝐢𝐯𝐢𝐭𝐲 ആണുള്ളത്. കുറഞ്ഞ താപ ചാലകത! അതായത് ചൂട് എളുപ്പത്തിൽ കടന്നുപോകാൻ അനുവദിക്കാതെ അതിനെ ആഗിരണം ചെയ്യാനുള്ള കഴിവ്.

ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ടുള്ള ഗുണം, 𝐑𝐞-𝐞𝐧𝐭𝐫𝐲, സമയത്ത് ഉള്ളിലേക്ക് എത്താവുന്ന ചൂട് ഈ ടൈലുകൾ തടയും! എങ്ങനെയെന്നാൽ, ഈ ടൈലുകൾ ചൂട് വഹിച്ച്, സാവധാനത്തിൽ കത്തുന്നതുകൊണ്ട് (𝐒𝐥𝐨𝐰 𝐛𝐮𝐫𝐧𝐢𝐧𝐠). 𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞𝐜𝐫𝐚𝐟𝐭-ൻ്റെ മറ്റു ഭാഗങ്ങളിലെ താപനില വർദ്ദിക്കുന്നത് മൂലമുണ്ടായേക്കാവുന്ന തകരാറ് ഒഴിവാകും. ഏകദേശം 𝟑𝟎𝟎𝟎°𝐂 വരെ, 𝐒𝐭𝐫𝐞𝐧𝐠𝐭𝐡-ന് കാര്യമായ മാറ്റമില്ലാതെ 𝐇𝐞𝐚𝐭 𝐬𝐡𝐢𝐞𝐥𝐝 ആയി പ്രവർത്തിക്കാൻ ഈ ടൈലുകൾക്ക് കഴിയും!

ഈ 𝐓𝐢𝐥𝐞𝐬 മാറ്റി സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് 𝐀𝐫𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞 ചെയ്തിരിക്കുന്നത് (𝐌𝐨𝐝𝐮𝐥𝐚𝐫 𝐭𝐲𝐩𝐞)! ഇതുകൊണ്ടുള്ള ഗുണം, കേടുപാടുകൾ സംഭവിച്ച 𝐓𝐢𝐥𝐞𝐬 മാറ്റി പുതിയത് ഈസിയായി 𝐅𝐢𝐱 ചെയ്യാം 🧩.

കൂടാതെ, 𝐋𝐢𝐠𝐡𝐭𝐰𝐞𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐚𝐧𝐝 𝐫𝐞𝐮𝐬𝐚𝐛𝐥𝐞 ആയതുകൊണ്ട് പഴയ സിസ്റ്റത്തേക്കാൾ, ചെലവ് കുറക്കുകയും അതോടൊപ്പം കാര്യക്ഷമമാക്കുകയും കൂടി ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

𝑬 𝒔 𝒄 𝒂 𝒑 𝒆 𝑽 𝒆 𝒍 𝒐 𝒄 𝒊 𝒕 𝒚

 

🌍 ഭൂമിയുടെ ഗുരുത്വബലത്തിൽ നിന്നും, ഒരു വസ്തുവിന് ഒരു തിരിച്ചുവരവ് ഇല്ലാത്ത തരത്തിൽ രക്ഷപെടാൻ വേണ്ട വേഗത എത്രയാണെന്നറിയാമോ? അത് ഏകദേശം 𝟏𝟏.𝟐𝐤𝐦/𝐬 ആണ്.

ഇത് 𝐒𝐞𝐚 𝐥𝐞𝐯𝐞𝐥-ലെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വേഗതയുടെ 𝟑𝟑 മടങ്ങോളം വരും! എന്നുവച്ചാൽ, ഇതുവരെ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതിൽ ഏറ്റവും വേഗതയേറിയ യുദ്ധവിമാനങ്ങളുടേയോ, മിസൈലുകളുടേയോ വേഗതയേക്കാൾ വളരേ കൂടുതൽ!!

🌙 ഇനി ചന്ദ്രൻ്റെ കാര്യമെടുത്താൽ, ഏകദേശം 𝟐.𝟑𝟖 𝐤𝐦/𝐬 വേഗതയേ വേണ്ടൂ. വളരെ കുറഞ്ഞ ഇന്ധനമുപയോഗിച്ച്, 𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞𝐜𝐫𝐚𝐟𝐭-കൾക്ക് അവിടെ നിന്നും പറന്നുയരാനും ഇറങ്ങാനും കഴിയുന്നതിൻ്റെ കാരണമിതാണ്. ഉദാഹരണം നാസയുടെ 𝐀𝐩𝐩𝐨𝐥𝐥𝐨 𝐦𝐢𝐬𝐬𝐢𝐨𝐧𝐬!

🌞 ഇനി സൂര്യൻ്റെ കാര്യത്തിലോ! 𝟔𝟏𝟕.𝟓𝐤𝐦/𝐬 വേഗതയെങ്കിലും വേണ്ടി വരും! കാരണം ആകെ സൗരയൂഥത്തിൻ്റെ 𝟗𝟖%-ത്തിൽ കൂടുതൽ 𝐌𝐚𝐬𝐬 സൂര്യൻ്റേത് മാത്രമാണ്.

ഭൂമിയിൽ നിന്നും അകലേക്ക് വീക്ഷേപിക്കപ്പെടുന്ന 𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞𝐜𝐫𝐚𝐟𝐭-കൾക്ക് സൂര്യൻ്റെ ഗുരുത്വത്തിൽ നിന്നും എളുപ്പത്തിൽ രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയുന്നത്, മറ്റേതെങ്കിലും 𝐂𝐞𝐥𝐞𝐬𝐭𝐢𝐚𝐥 𝐛𝐨𝐝𝐲-യുടെ ഗുരുത്വത്തെ 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐬𝐥𝐢𝐧𝐠𝐬𝐡𝐨𝐭 (𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐲 𝐚𝐬𝐬𝐢𝐬𝐭) എന്ന 𝐓𝐞𝐜𝐡𝐧𝐢𝐪𝐮𝐞 ആയി ഉപയോഗിക്കുന്നത് കൊണ്ടും, ഭൂമിയുടെ 𝐎𝐫𝐛𝐢𝐭𝐚𝐥 𝐚𝐧𝐝 𝐑𝐨𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲 എന്ന ഗുണം, 𝐒𝐩𝐚𝐜𝐞𝐜𝐫𝐚𝐟𝐭-കൾക്ക് ലഭിക്കുന്നത് കൊണ്ടും കൂടിയാണ്.

🌑 ഇനി 𝐁𝐥𝐚𝐜𝐤𝐡𝐨𝐥𝐞 എടുത്താൽ, അതിൽ നിന്നുള്ള 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲, എപ്പോഴും പ്രകാശവേഗതയേക്കാൾ കൂടുതലായിരിക്കും! 𝐁𝐥𝐚𝐜𝐤𝐡𝐨𝐥𝐞-ൻ്റെ 𝐄𝐯𝐞𝐧𝐭 𝐡𝐨𝐫𝐢𝐳𝐨𝐧 എന്ന അതിർത്തിക്കുള്ളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ പ്രപഞ്ചത്തിലെ പരമാവധി വേഗതയിൽ സഞ്ചരിച്ചാൽ പോലും കഴിയില്ല എന്നർത്ഥം!

ശരിക്കുമെന്താണ് ഈ 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐕𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲?

ഒരു 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐟𝐢𝐞𝐥𝐝-ൽ നിന്ന് എന്നെന്നേക്കുമായി രക്ഷപ്പെടാൻ വേണ്ട, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ വേഗതയാണ് 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲!

𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐟𝐢𝐞𝐥𝐝-ന് കാരണമാകുന്നതിൻ്റെ 𝐌𝐚𝐬𝐬 𝐚𝐧𝐝 𝐑𝐚𝐝𝐢𝐮𝐬-നെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചാണ് 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲 എത്രയെന്ന് തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത്. മറിച്ച്, 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 ആകുന്ന വസ്തുവിൻ്റെ 𝐌𝐚𝐬𝐬-നെയല്ല എന്ന് കൂടി മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ഉദാഹരണത്തിന് ഒരു വലിയ പാറ മുകളിലേക്ക് എറിയുന്നതും ഒരു മണൽത്തരി എറിയുന്നതും മാറ്റമില്ല എന്നർത്ഥം! 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲 ഉണ്ടെങ്കിൽ മാത്രമേ അത് തിരിച്ച് വരാതിരിക്കുകയുള്ളൂ!!

𝐑𝐚𝐝𝐢𝐮𝐬-നെ ആശ്രയിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞത്, ഭൂമിയുടെ കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്നുള്ള അകലം കൂടുന്തോറും 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐲 കുറയുന്നതിനാൽ 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲-യും കുറവു മതി.

അതായത്, ഭൂമിയുടെ കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്നുള്ള അകലത്തിൻ്റെ 𝐒𝐪𝐮𝐚𝐫𝐞 𝐫𝐨𝐨𝐭-ന് 𝐈𝐧𝐯𝐞𝐫𝐬𝐞𝐥𝐲 𝐩𝐫𝐨𝐩𝐨𝐫𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥-ലായിരിക്കും 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲. അതുകൊണ്ട് ഭൂമിയുടെ 𝐄𝐪𝐮𝐚𝐭𝐨𝐫𝐢𝐚𝐥 𝐫𝐚𝐝𝐢𝐮𝐬, 𝐏𝐨𝐥𝐚𝐫 𝐫𝐚𝐝𝐢𝐮𝐬-നേക്കാൾ കൂടുതൽ ആയതുകൊണ്ട് 𝐏𝐨𝐥𝐞𝐬-ൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ കൂടുതൽ 𝐕𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲 ആവശ്യമായി വരും!

𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲 ആവശ്യത്തിൽ അൽപം കുറവോ കൂടുതലോ ഉള്ളവയ്ക്ക് എന്തായിരിക്കും സംഭവിക്കുക!!

അല്പം മാത്രം കുറവാണെങ്കിൽ അകലേക്ക് പോകുമെങ്കിലും, എന്നെങ്കിലുമൊരിക്കൽ തിരിച്ചു വരും, ഒരു വലിയ 𝐄𝐥𝐥𝐢𝐩𝐭𝐢𝐜𝐚𝐥 𝐨𝐫𝐛𝐢𝐭-ൽ ഇത് തുടരും!

അവശ്യത്തിൽ കൂടുതലുണ്ടെങ്കിൽ, ഒരു 𝐇𝐲𝐩𝐞𝐫𝐛𝐨𝐥𝐢𝐜 𝐨𝐫𝐛𝐢𝐭 സ്വീകരിച്ച്, ആ 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐢𝐧𝐟𝐥𝐮𝐞𝐧𝐜𝐞-നെത്തന്നെ ഉപേക്ഷിക്കും! അധികമുള്ള 𝐊𝐢𝐧𝐞𝐭𝐢𝐜 𝐞𝐧𝐞𝐫𝐠𝐲-യാണ് തുടർന്നുള്ള സഞ്ചാരത്തിൻ്റെ 𝐕𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲 എത്രയെന്ന് തീരുമാനിക്കുക!

▶ഇവിടെ പറഞ്ഞ കണക്കുകൾ, അന്തരീക്ഷത്തെ പരിഗണിക്കാതെ ഉള്ളതാണ്. കൂടാതെ 𝐂𝐨𝐧𝐭𝐢𝐧𝐮𝐨𝐮𝐬 𝐭𝐡𝐫𝐮𝐬𝐭 ഉപയോഗിച്ച് വേഗത വർദ്ദിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നിനും 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲-യുടെ ആവശ്യവുമില്ല!

🪨 അവസാനമായി ഛിന്നഗ്രഹങ്ങളിലെ അവസ്ഥ കൂടി നോക്കാം..ഒരു ഛിന്നഗ്രഹത്തിൽ നിന്നുള്ള 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 𝐯𝐞𝐥𝐨𝐜𝐢𝐭𝐲 𝟔𝐦/𝐬-ൽ കുറവാണെങ്കിൽ, അതിൽ നിന്നും 𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 അകാൻ ഒന്ന് ചാടിയാൽ മാത്രം മതിയാകും!

ഉദാഹരണത്തിന്, ബെന്നു എന്ന ഛിന്നഗ്രഹത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ബഹിരാകാശ സഞ്ചാരി, മിക്കവാറും ഒന്ന് ആഞ്ഞു ചവിട്ടിയാൽത്തന്നെ ബെന്നുവിൻ്റെ സ്വാധീനത്തിൽ നിന്നും എന്നെന്നേക്കുമായി രക്ഷപ്പെടും!

Terminal High Altitude Area Defense (THAAD)

 

ഹ്രസ്വ, ഇടത്തരം, ഇൻ്റർമീഡിയറ്റ് ശ്രേണിയിലുള്ള ബാലിസ്റ്റിക് മിസൈലുകളെ തടയാൻ രൂപകൽപ്പന ചെയ്തിട്ടുള്ള ഒരു അമേരിക്കൻ ആൻ്റി-ബാലിസ്റ്റിക് മിസൈൽ പ്രതിരോധ സംവിധാനമാണ് Terminal High Altitude Area Defense (THAAD). ശത്രു ബാലിസ്റ്റിക് മിസൈലുകളെ അവയുടെ ടെർമിനൽ ഘട്ടത്തിൽ തടയാനും നശിപ്പിക്കാനും കഴിവുള്ള ഭൂതല മിസൈൽ പ്രതിരോധ സംവിധാനമാണ് താഡ്. 

ടെർമിനൽ ഘട്ടം എന്നത് ഒരു ബാലിസ്റ്റിക് മിസൈലിൻ്റെ പറക്കലിൻ്റെ അവസാന ഘട്ടത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, സാധാരണയായി ആഘാതത്തിന് മുമ്പുള്ള അവസാന നിമിഷങ്ങൾ. ഈ ഘട്ടത്തിൽ മിസൈൽ ബഹിരാകാശത്ത് നിന്നും തിരിച്ച് ഭൗമാന്തരീക്ഷത്തിൽ പ്രവേശിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. ഗ്രാവിറ്റി, ഓൺബോർഡ് നാവിഗേഷൻ സംവിധാനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചായിരിക്കും ഈ വേളയിൽ മിസൈലിന്റെ സഞ്ചാരം, മിസൈൽ അതിൻ്റെ പരമാവധി വേഗതയിലായിരിക്കും. ഈ സമയം അതിൻ്റെ ഗതിയും ലക്ഷ്യവും മാറ്റാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കുറവായിരിക്കും. അതായത്, അതിൻ്റെ പാതയും ലക്ഷ്യസ്ഥാനവും നിശ്ചയിച്ചു കഴിഞ്ഞു. 

മിസൈൽ പ്രതിരോധത്തിന് ടെർമിനൽ ഘട്ടം നിർണായകമാണ്, ആഘാതം തടയുന്നതിന്  ദ്രുതവും കൃത്യവുമായ നടപടി ആവശ്യമാണ്.   സമയം പരിമിതമാണ്, ശത്രു മിസൈൽ ഉദ്ദേശിച്ച ലക്ഷ്യത്തിനടുത്താണ്. ലക്ഷ്യത്തിലെത്തും മുമ്പേ ഇൻ്റർസെപ്റ്ററുകൾക്ക്  ശത്രു മിസൈലിനെ വളരെ വേഗത്തിൽ ട്രാക്ക് ചെയ്യുകയും അതിന്റെ നാശം ഉറപ്പാക്കാൻ കൃത്യമായി ലക്ഷ്യം വയ്ക്കുകയും വേണം. 

താഡ് ഇൻ്റർസെപ്റ്റർ വാർഹെഡ് വഹിക്കുന്നില്ല, പകരം അതിൻ്റെ ഗതികോർജ്ജം ഉപയോഗിച്ച് ഇൻകമിംഗ് മിസൈലിനെ കൂട്ടിയിടിച്ച് നശിപ്പിക്കുന്നു.   താഡിൻ്റെ റഡാറിന് 870 മുതൽ 3,000 കിലോമീറ്റർ (AN/TPY-2 റഡാർ) പരിധിയിലുള്ള ഭീഷണികൾ കണ്ടെത്താനും ഏകദേശം 200 കിലോമീറ്റർ പരിധിയിൽ ശത്രു മിസൈലുകളെ തടസ്സപ്പെടുത്താനും കഴിയും.   ശബ്ദത്തിൻ്റെ 8 മടങ്ങിൽ കൂടുതലാണ് ഇതിന്റെ വേഗത. 

ഒരു സാധാരണ താഡ് സിസ്റ്റത്തെ താഡ് ബാറ്ററി എന്ന് വിളിക്കുന്നു.   ഒരു താഡ് ബാറ്ററിയിൽ ആറ് ട്രക്കുകളിൽ ഘടിപ്പിച്ച ലോഞ്ചറുകൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.   വാഹനങ്ങളിൽ ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് ചലനാത്മകതയും വിന്യാസ വഴക്കവും സാധ്യമാക്കുന്നു.  ഓരോ ലോഞ്ചറിനും എട്ട് ഇൻ്റർസെപ്റ്ററുകൾ വരെ വഹിക്കാനാകും. 

ലോഞ്ചറിൽ നിന്ന് ലംബമായാണ് ഇൻ്റർസെപ്റ്റർ മിസൈലുകൾ വിക്ഷേപിക്കുന്നത്.   ലോഞ്ചറുകൾക്ക് ദ്രുതഗതിയിൽ ഒന്നിലധികം മിസൈലുകൾ വിക്ഷേപിക്കാൻ കഴിയും.   ഓരോ ലോഞ്ചറും റീലോഡ് ചെയ്യാൻ ഏകദേശം 30 മിനിറ്റ് എടുക്കും. താഡിന് പ്രവർത്തിക്കാൻ ഗണ്യമായ എണ്ണം ഉദ്യോഗസ്ഥർ ആവശ്യമാണ്. ബാറ്ററി പൂർണ്ണമായി ലോഡുചെയ്യാൻ 95  സൈനികർ ആവശ്യമാണ്. 

അമേരിക്കൻ പ്രതിരോധ, എയ്‌റോസ്‌പേസ് നിർമ്മാതാക്കളായ ലോക്ക്ഹീഡ് മാർട്ടിൻ കോർപ്പറേഷൻ ആണ് ഇത് വികസിപ്പിച്ചെടുത്തത്. 1991-ലെ ഗൾഫ് യുദ്ധസമയത്ത് ഇറാഖിൻ്റെ സ്‌കഡ് മിസൈൽ ആക്രമണങ്ങളുടെ അനുഭവത്തിന് ശേഷമാണ് താഡ് വികസിപ്പിച്ചത്.

ഈ അത്യാധുനിക മിസൈൽ പ്രതിരോധ സംവിധാനത്തിന്റെ പ്രാരംഭ വിന്യാസം നടന്നത് 2008 മെയ് മാസത്തിലാണ്.  

ഇറാൻ്റെ ആക്രമണത്തെത്തുടർന്ന് ഇസ്രായേലിൻ്റെ വ്യോമ പ്രതിരോധം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിനായി 2024 ഒക്ടോബർ 13-ന് യു.എസ്. പ്രതിരോധ വകുപ്പ് ഒരു താഡ് ബാറ്ററി ഇസ്രായേലിൽ വിന്യസിച്ചു. താഡ് ഇസ്രായേലിൽ വിന്യസിക്കുന്നത് ഇതാദ്യമായല്ല, പരിശീലനത്തിനും സംയോജിത വ്യോമ പ്രതിരോധ അഭ്യാസത്തിനും വേണ്ടി 2019 ൽ ഇത് മുമ്പ് വിന്യസിച്ചിരുന്നു.

UAE,  റൊമാനിയ, ദക്ഷിണ കൊറിയ എന്നിവിടങ്ങളിലും താഡ് നേരത്തെ വിന്യസിച്ചിട്ടുണ്ട്. 

നഗരങ്ങൾ, സൈനിക താവളങ്ങൾ, തന്ത്രപ്രധാനമായ ആസ്തികൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള വിശാലമായ പ്രദേശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കാൻ താഡിനാവും

ഹബിൾ കാണുന്ന പ്രപഞ്ചം

 ഹബിൾ ടെലിസ്‌കോപ്പ് പ്രപഞ്ചത്തെ കാണുന്നതും നാം കാണുന്നതും തമ്മിൽ പ്രധാനവ്യത്യസം എന്താണ്!?

നമുക്ക് കാഴ്ച സാധ്യമാകുന്നത് എങ്ങനെയെന്ന് അറിഞ്ഞിരിക്കണം എന്നുള്ളതുകൊണ്ട് ഒന്ന് ചുരുക്കിപ്പറയാം..

കണ്ണും തലച്ചോറും ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ പ്രക്രിയയിലൂടെയാണ് മനുഷ്യന് കാഴ്ച സാധ്യമാകുന്നത്.

ചുറ്റുപാടുകളിൽ നിന്നുമുള്ള പ്രകാശം കണ്ണിൻ്റെ ഉപരിതലത്തിലെ സുതാര്യമായ കോർണിയയിൽ (𝑪𝒐𝒓𝒏𝒆𝒂) പതിക്കുന്നു. കോർണിയയും ലെൻസും പ്രകാശത്തെ വളച്ച് (𝑹𝒆𝒇𝒓𝒂𝒄𝒕𝒔) കൃഷ്ണമണിയിലൂടെ (𝑷𝒖𝒑𝒊𝒍) റെറ്റിനയിലേക്ക് (𝑹𝒆𝒕𝒊𝒏𝒂) കടത്തിവിടുന്നു.

റെറ്റിനയിൽ എത്തിയതിനുശേഷം പല 𝑩𝒊𝒐𝒍𝒐𝒈𝒊𝒄𝒂𝒍 𝑷𝒓𝒐𝒄𝒆𝒔𝒔-ലൂടെ അവസാനം 𝑬𝒍𝒆𝒄𝒕𝒓𝒊𝒄𝒂𝒍 𝒔𝒊𝒈𝒏𝒂𝒍𝒔 ആയി മസ്തിഷ്കത്തിൽ വിവരങ്ങൾ എത്തുമ്പോഴാണ് കാഴ്ച എന്ന അനുഭവം നമുക്ക് സാധ്യമാകുന്നത്.

നമ്മുടെ വിഷയം ഇതാണ്,

ഇവിടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രകാശം എത്ര അളവിൽ ആയിരിക്കണമെന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് ഐറിസ് (𝑰𝒓𝒊𝒔) ആണ്. ഐറിസ് കൃഷ്ണമണിയുടെ വലിപ്പം നിയന്ത്രിക്കുന്നതിലൂടെയാണ് പ്രകാശത്തിൻ്റെ അളവും തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത്.

ഒരു വസ്തുവിൽ നിന്നുള്ള പ്രകാശം പരമാവധി 𝑪𝒐𝒍𝒍𝒆𝒄𝒕 ചെയ്യാൻ സാധിക്കുമ്പോഴാണ് കൂടുതൽ നന്നായി കാഴ്ച സാധ്യമാകുന്നത്.

നമ്മുടെ കണ്ണുകൾക്ക് പ്രകാശം ഉള്ളിലേക്ക് കടത്തിവിടുന്ന ആ 'പ്രവേശന കവാട'ത്തിന് ഒരു പരിധിയുണ്ട്! പ്രവേശന കവാടം എത്ര വലുതാണോ അത്രത്തോളം മിഴിവാർന്ന കാഴ്ച സാധ്യമാകും.

𝑻𝒆𝒍𝒆𝒔𝒄𝒐𝒑𝒆-കളുടെ കാര്യത്തിലും അങ്ങനെതന്നെയാണ്! ഒരു 𝑹𝒆𝒇𝒓𝒂𝒄𝒕𝒐𝒓 𝒕𝒆𝒍𝒆𝒔𝒄𝒐𝒑𝒆-ൻ്റെ കാര്യത്തിൽ 𝑶𝒃𝒋𝒆𝒄𝒕𝒊𝒗𝒆 𝒍𝒆𝒏𝒔-ഉം 𝑹𝒆𝒇𝒍𝒆𝒄𝒕𝒐𝒓 𝒕𝒆𝒍𝒆𝒔𝒄𝒐𝒑𝒆-ൻ്റെ കാര്യത്തിൽ 𝑷𝒓𝒊𝒎𝒂𝒓𝒚 മിററുമാണ് പ്രകാശത്തെ സ്വീകരിക്കുന്ന കവാടം. ഇതിൻ്റെ വലിപ്പം കൂടുന്തോറും വ്യക്തതയും കൂടും.

ജ്യോതിശാസ്ത്ര രംഗത്ത് നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ച നമ്മുടെ 𝑯𝒖𝒃𝒃𝒍𝒆 𝑺𝒑𝒂𝒄𝒆 𝑻𝒆𝒍𝒆𝒔𝒄𝒐𝒑𝒆 ഒരു 𝑹𝒆𝒇𝒍𝒆𝒄𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒆𝒍𝒆𝒔𝒄𝒐𝒑𝒆 ആണ്. ഇതിൻ്റെ 𝑷𝒓𝒊𝒎𝒂𝒓𝒚 𝒎𝒊𝒓𝒓𝒐𝒓-ൻ്റെ വ്യാസം 2.4 𝒎𝒆𝒕𝒆𝒓 ആണ്. മനുഷ്യൻ്റെ കണ്ണിൻ്റെ എത്ര മടങ്ങ് വലുതാണെന്ന് ഊഹിച്ച് നോക്കൂ..

കൂടാതെ 𝑯𝒖𝒃𝒃𝒍𝒆 പ്രപഞ്ചത്തെ കാണുന്നത് അന്തരീക്ഷത്തിൻ്റെ തടസ്സം പോലും ഇല്ലാത്ത ബഹിരാകാശത്തിൽ ഭൂമിയെ 𝑶𝒓𝒃𝒊𝒕 ചെയ്തുകൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ട്, ഇതേ സവിശേഷതകളുള്ള ഭൂമിയിലെ ടെലിസ്കോപ്പിനെക്കാൾ ഭംഗിയായി 𝑯𝒖𝒃𝒃𝒍𝒆-ന് കാണാനാകും.

𝑨𝒏𝒅𝒓𝒐𝒎𝒆𝒅𝒂 𝒈𝒂𝒍𝒂𝒙𝒚-യിലെ ഒരു ചെറിയ പ്രദേശത്തേക്ക് 🔍 𝑯𝒖𝒃𝒃𝒍𝒆 നോക്കിയപ്പോഴുള്ള കാഴ്ചയാണ് ചിത്രത്തിൽ.

ഇതിലെ ഓരോ കുത്തുകളും ഓരോ നക്ഷത്രങ്ങൾ ആണെന്ന് നമുക്കറിയാം. ഓരോ കുത്തുകൾക്കിടയിലുമുള്ള ദൂരമാണ് ഇടക്ക് കറുത്ത പ്രദേശമായി കാണുന്നത്. ആ കറുത്ത പ്രദേശങ്ങൾക്ക്, ഏകദേശം 4 പ്രകാശവർഷങ്ങൾ എങ്കിലും വലിപ്പമുണ്ടായിരിക്കും എന്നത് കൂടി മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്

സ്ഥലം-കാലം തമ്മിലുള്ള ബന്ധം

 സ്ഥലം (Space) കാലം (Time) എന്നിവ പരസ്പരം ബന്ധമുള്ളവയാണ് എന്ന് ആൽബർട്ട് ഐൻസ്റ്റൈൻ ഉപദേശിച്ച ആപേക്ഷതാ സിദ്ധാന്തം (Theory of Relativity) തെളിയിക്കുന്നു. ഈ സിദ്ധാന്തം അനുസരിച്ച്, സ്ഥലം, കാലം എന്നിവയെ വേർതിരിച്ചിട്ടില്ല, അവ ഒന്നിച്ച് "സ്പേസ്-ടൈം" (Space-Time) എന്നൊരു ഘടകം രൂപീകരിക്കുന്നു.

സ്ഥലം-കാലം തമ്മിലുള്ള ബന്ധം:

സ്പേസ്-ടൈം കോണ്ടിനിയം: സ്ഥലം (Space) വെറും മൂന്ന് അളവുകൾ (മൂന്ന് ഡയമെൻഷനുകൾ) മാത്രമുള്ള ഒരു ഘടകം അല്ല, അത് നാലാമത്തെ അളവായ സമയത്തെയും (Time) ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. അവ രണ്ടും ഒരുമിച്ചു പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

ദ്രവ്യത്തിന്റെ പ്രഭാവം: ആപേക്ഷികതാ  സിദ്ധാന്തം പറയുന്നത്, വലിയ പിണ്ഡം ഉള്ള ദ്രവ്യങ്ങൾ സ്ഥലം-കാലത്തെ വളയ്ക്കുന്നു (Curvature of Space-Time). ഉദാഹരണത്തിന്, സൂര്യൻ പോലുള്ള വലിയൊരു ദ്രവ്യം സ്ഥലം-കാലത്തെ വളച്ചുകൊണ്ട്, അതിന് ചുറ്റും ഗ്രഹങ്ങൾ സഞ്ചരിക്കാൻ കാരണമാകുന്നു.  വസ്തുക്കളുടെ ആകർഷണവും പ്രത്യക്ഷമാണ്.

സമയത്തിന്റെ ആപേക്ഷികതാ : ദ്രവ്യത്തിന്റെ വേഗത കൂടുന്നപ്പോൾ (ജ്യോതിസ്സമയത്തിന് അടുത്ത്), സ്ഥലം-കാലത്തിന്റെ സ്വഭാവം മാറുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരാൾ ഒരു വേഗമേറിയ റോക്കറ്റിൽ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ, അവന്റെ സമയം വേഗം കുറഞ്ഞ് നീങ്ങും. അതായത്, വേഗതയുടെ സ്വഭാവം സമയത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നു.

സ്ഥലം-കാലം വ്യതിയാനങ്ങൾ: ഗ്രാവിറ്റേഷനൽ ഫീൽഡുകൾ (Gravitational Fields) ദ്രവ്യത്തിന്റെ അളവിനനുസരിച്ച് സ്ഥലം-കാലത്തെ വളയ്ക്കുന്നു. ഇത് വലിയ അളവിലുള്ള പിണ്ഡം ഉള്ള സ്ഥലത്ത് സമയം മന്ദമായി നീങ്ങുകയും അതിൽ ദ്രവ്യങ്ങളും സമയവും തമ്മിൽ പരസ്പരം ബാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ദ്രവ്യവും സ്ഥലം-കാലവും:

ദ്രവ്യം (Matter) സ്ഥലം-കാലവുമായി ഇടപഴകുന്നു. ദ്രവ്യത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം സ്ഥലം-കാലത്തെ വളയ്ക്കുകയും ദ്രവ്യങ്ങൾ ആ വളയത്തിൽ സഞ്ചരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഒന്നിൻ്റെയും സ്വാധീനം ഇല്ലാത്ത space - time നെ flat space - time എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഈ flat space - time ൽ light ന് 3 ലക്ഷം km സഞ്ചരിക്കാൻ എടുക്കുന്ന സമയത്തെ ഒരു സെക്കൻ്റ് ആയി കണക്കാക്കാം.

ഇനി ഈ Space time ൽ ൻ്റെ ഒരു വശത്ത് വളരെ മാസ് ഉള്ള ഒരു വസ്തു വച്ചു എന്ന് കരുതുക. അപ്പോൾ അവിടെ space bend ആകുന്നു. ഇവിടെയും light ഒരു സെക്കൻ്റിൽ 3 ലക്ഷം km തന്നെയാണ് സഞ്ചരിക്കുന്നത് എന്നിരുന്നാലും Space - time bend ആകുന്നത് കാരണം light ന് കൂടുതൽ Space കവർ ചെയ്യേണ്ടി വരുന്നു. ഇത് കാരണം മാസ് ഉള്ള Space ൽ മാസ് ഇല്ലാത്ത space നെ അപേക്ഷിച്ച് time Slow ആകുന്നു.

ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ Flat Space - time ൽ time maximum ആയിരിക്കും.

ആൻഡ്രോമിഡയുടെ വലിപ്പം / 𝑹𝒆𝒂𝒍 𝒂𝒏𝒈𝒖𝒍𝒂𝒓 𝒔𝒊𝒛𝒆 𝒐𝒇 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒐𝒎𝒆𝒅𝒂

 

ആകാശത്തിൽ സൂര്യനെക്കാളോ ചന്ദ്രനെക്കാളോ വലിപ്പത്തിലാണ് 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒐𝒎𝒆𝒅𝒂 𝑮𝒂𝒍𝒂𝒙𝒚-യെ കാണാൻ കഴിയുക എന്നറിയാമോ!

ഒന്നരലക്ഷം പ്രകാശവർഷം വ്യാസമുള്ള 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒐𝒎𝒆𝒅𝒂, 25 ലക്ഷം പ്രകാശവർഷം അകലെയാണുള്ളത്. കൂടാതെ നമ്മോട് അടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അതിഭീമൻ ഗാലക്സി കൂടിയാണിത്.

𝑨𝒏𝒅𝒓𝒐𝒎𝒆𝒅𝒂 𝑮𝒂𝒍𝒂𝒙𝒚-യുടെ 𝑨𝒏𝒈𝒖𝒍𝒂𝒓 𝒔𝒊𝒛𝒆 2.8° ആണ്. എന്നുവെച്ചാൽ ചന്ദ്രൻ്റെ വലുപ്പത്തിൻ്റെ 6 മടങ്ങ് വരും!

ഇത്രവലുതായി ആകാശത്ത് ഉണ്ടെങ്കിലും നമുക്ക് മങ്ങിയ രീതിയിൽ കാണുന്നതിന് കാരണം അതിലേക്കുള്ള വലിയ ദൂരം തന്നെയാണ്.

നല്ല ടെലിസ്കോപ്പ് ഇല്ലാതെയാണെങ്കിൽ, അതായത് ബൈനോകുലറോ, വെറും കണ്ണുകൊണ്ടോ കാണുകയാണെങ്കിൽ ഗാലക്സിയുടെ നന്നായി പ്രകാശിക്കുന്ന ഭാഗം (𝑮𝒂𝒍𝒂𝒄𝒕𝒊𝒄 𝒄𝒆𝒏𝒕𝒓𝒆) മാത്രമേ കാണാനാവുകയുള്ളൂ! ഇതാണ് ആകാശത്തെ ഇതിൻ്റെ ശരിയായ വലിപ്പത്തെക്കുറിച്ച് പലർക്കും ധാരണയില്ലാത്തത്.

കൗതുക ശാസ്ത്രം

 

ഒരു ആനയാണോ ഒരു മനുഷ്യനാണോ ഭൂമിയില്‍ കൂടുതല്‍ മര്‍ദ്ദം പ്രയോഗിക്കുന്നത് ? തീര്‍ച്ചയായും ആന തന്നെയാണ്. എന്നാല്‍ രസകരമായ കാര്യം എന്താണെന്നാല്‍ 4000 കിലാഗ്രാം മാസ്സ് ഉള്ള ഒരു ആന ഭൂമിയില്‍ പ്രയോഗിക്കുന്ന മര്‍ദ്ദേത്തേക്കാള്‍ അധികം ആയിരിക്കും ചിത്രത്തില്‍ കാണുന്ന തരത്തിലുള്ള ഹൈ ഹീല്‍ ചെരിപ്പ് ധരിച്ച വെറും 50 കിലാഗ്രാം മാത്രം മാസ്സ് ഉള്ള വ്യക്തി ഭൂമിയില്‍ ചെലുത്തുന്ന മര്‍ദ്ദം എന്ന് കണക്കാക്കിയിട്ടുണ്ട്!!!

ഇത് എങ്ങനെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു എന്ന് നോക്കാം. ഒരു വസ്തു ഒരു പ്രതലത്തില്‍ ചെലുത്തുന്ന Applied Force നെ അത് ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന പ്രതലത്തിലെ ആ വസ്തു ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന വിസ്തീര്‍ണ്ണം കൊണ്ട് ഭാഗിച്ച് മര്‍ദ്ദം കണക്കാക്കാന്‍ കഴിയും.

അതായത് Presseure = Force / Area

P = F/A 

ന്യൂട്ടന്റെ രണ്ടാം ചലന നിയമപ്രകാരം F = Mg ആണ്. (M = വസ്തുവിന്റെ മാസ്, g = Acceleration due to gravity)

ഇതില്‍ നിന്നും P=Mg/A എന്ന് ലഭിക്കും. അതായത്, ഒരു വസ്തു ഭൂമിയില്‍ പ്രയോഗിക്കുന്ന മര്‍ദ്ദം ആ വസ്തുവിന്റെ മാസ്സിന് നേര്‍ അനുപാതത്തിലും വിസ്തീര്‍ണ്ണത്തിന് വിപരീതാനുപാതത്തിലും ആയിരിക്കും. അതായത് വിസ്തീര്‍ണ്ണം കുറയുന്നതിനനുസരിച്ച് ചെലുത്തുന്ന മര്‍ദ്ദം കൂടുന്നു. ഈ തത്വമാണ് ഹൈ ഹീല്‍ ചെരുപ്പിന്റെ കാര്യത്തിലും പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത്. ഹൈ ഹീല്‍ ചെരിപ്പ് ധരിക്കുമ്പോള്‍ അത് ഭൂമിയില്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന വീസ്തീര്‍ണം സാധാരണ ചെരിപ്പിനേക്കാളും, ചെരിപ്പ് ധരിക്കാത്തതിനേക്കാളും വളരെ കുറവ് ആയിരിക്കും. വിസ്തീര്‍ണ്ണം കുറയുന്നത് മര്‍ദ്ദം കൂടുന്നതിന് കാരണമാകന്നു. ഇതിലൂടെ 50 കിലാഗ്രാം മാസ്സ് ഉള്ള ഹൈ ഹീല്‍ ചെരിപ്പ് ധരിച്ച വ്യക്തിക്ക് 4000 കിലാ ഗ്രാം മാസ്സ് ഉള്ള ആന ഭുമിയില്‍ ചെലുത്തന്നതിനേക്കാള്‍ അധികം മര്‍ദ്ദം ചെലുത്താന്‍ കഴിയുന്നു. 

ഡെനിസോവന്മാർ

 

ബിസി 400,000 നും 48,000 നും ഇടയിൽ, ഡെനിസോവൻസ് എന്ന പുരാതന മനുഷ്യവർഗം ഏഷ്യയിലെ വലിയ പ്രദേശങ്ങളിൽ വസിച്ചിരുന്നു. ആഫ്രിക്കയിൽ നിന്ന്, പ്രത്യേകിച്ച് ദക്ഷിണേഷ്യൻ തീരപ്രദേശങ്ങളിൽ കുടിയേറുന്ന ആധുനിക മനുഷ്യരുമായി അവർ ഇടകലർന്നു.

2010-ൽ, സൈബീരിയയിലെ ഡെനിസോവ ഗുഹയിൽ നിന്നുള്ള അവശിഷ്ടങ്ങൾ ആദ്യത്തെ ജനിതക ലിങ്ക് നൽകി, ന്യൂ ഗിനിയയിൽ നിന്നുള്ള ഇന്നത്തെ ആളുകളുടെ ജീനോമുകളിൽ ഡെനിസോവൻ ഡിഎൻഎ കാണിക്കുന്നു, അവരുടെ ഡിഎൻഎയുടെ 4.8% വരെ ഈ ആദ്യകാല മനുഷ്യരിൽ നിന്നാണ്.

പാപ്പുവ ന്യൂ ഗിനിയ, ഓസ്‌ട്രേലിയ, ഫിലിപ്പീൻസ്, സമീപ ദ്വീപുകൾ എന്നിവിടങ്ങളിലെ തദ്ദേശീയരായ ജനസംഖ്യ 3-5% ഡെനിസോവൻ ഡിഎൻഎ വഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തുടർന്നുള്ള ഗവേഷണം വെളിപ്പെടുത്തി.

2014-ൽ, കൂടുതൽ കണ്ടെത്തലുകൾ ആധുനിക ടിബറ്റൻ, ഷെർപ്പ ജനസംഖ്യയിൽ ഡെനിസോവൻ്റെ വംശപരമ്പരയെ സ്ഥിരീകരിച്ചു, ഡെനിസോവൻ ജീനുകൾ ഉയർന്ന ഉയരത്തിലുള്ള ചുറ്റുപാടുകളിൽ അവരുടെ നിലനിൽപ്പിനെ സഹായിച്ചേക്കാം.

ആധുനിക മനുഷ്യർക്ക് കുറഞ്ഞ ഓക്സിജൻ സാഹചര്യങ്ങളെ നേരിടാൻ സഹായിച്ച ഈ അഡാപ്റ്റേഷനുകൾ, അങ്ങേയറ്റത്തെ ഭൂപ്രകൃതികളിൽ മനുഷ്യപരിണാമം രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ ഡെനിസോവൻ ജീനുകൾ വഹിച്ച പ്രധാന പങ്ക് കാണിക്കുന്നു.

പുതിയ തെളിവുകൾ ഉയർന്നുവരുമ്പോൾ, ആദ്യകാല മനുഷ്യ കുടിയേറ്റത്തെയും പൊരുത്തപ്പെടുത്തലിനെയും കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിൽ ഡെനിസോവൻ്റെ സംഭാവന ആഴത്തിൽ തുടരുന്നു.

Journal Gondwana Research

 

237  മില്യൻ വർഷം പഴക്കമുള്ള പുരാതന ഉരഗത്തിന്റെ  ഫോസിൽ ദിനോസറിന്റെ ഉത്ഭവത്തെ കുറിച്ച് അറിവുകൾ നൽകുന്നതായി ബ്രസീലിലെ പാലിയൻറ്റോളജിസ്റ്റുകൾ പറയുന്നു. ഇപ്പോൾ സതേൺ ബ്രസീൽ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന പ്രദേശത്ത് ജീവിച്ചിരുന്നതാണ് ഈ ചെറിയ ഉരഗം/small reptile/.

              Gondwanax paraisensis എന്ന പേരിലാണ് ഈ ചെറിയ ഉരഗത്തെ വിളിക്കുന്നത്. നാല് കാലുള്ള ഉരഗ സ്പീഷീസ് ഏകദേശം ചെറിയൊരു പട്ടിയുടെ അത്രയും വലിപ്പം ഉള്ളതാണ്. ഇതിന് നീളമുള്ള വാലുണ്ട്, ഏകദേശം ഒരു മീറ്റർ( 39 inches) നീളം. 3 മുതൽ 6 കിലോഗ്രാം വരെ ഭാരമുള്ളതാണ് ഇതെന്ന് ഗവേഷകർ പറയുന്നു.

              വംശനാശം സംഭവിച്ച ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ഉരഗത്തിൽപ്പെട്ട new silesaurid ആണ്  ഇതെന്ന് ഫോസിലിൽ നിന്നും പാലിയൻറ്റോളജിസ്റ്റുകൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. സിലിസൗറിഡെ/silesaurids/ ശരിക്കും ദിനോസർ ആണോ അല്ലെങ്കിൽ ഭൂമിയിൽ ഒരുകാലത്ത് ആധിപത്യം ചെലുത്തിയ മറ്റേതെങ്കിലും ജീവിയാണോ എന്ന തർക്കം പാലിയൻറ്റോളജിസ്റ്റുകൾക്കിടയിൽ നിലനിൽക്കുന്നു.

       252 മില്യൻ വർഷം പഴക്കമുള്ള ട്രിയാസ്സിക്ക് കാലഘട്ടത്തിലെ/ Triassic period/പാറയുടെ അടരിൽ/ rock layer/നിന്നാണ് ഫോസിൽ ലഭിച്ചത്. ദിനോസർ, സസ്തനികൾ, മുതലകൾ, തവളകൾ എന്നിവ ആദ്യമായി ഉദയം ചെയ്യുന്ന കാലഘട്ടത്തിലേതാണ് ഈ ഫോസിൽ.

      ഡോക്ടറായ പെഡ്രോ ലൂക്കാസ് പോർസെല്ല അരീലിയോ 2014ൽ ബ്രസീലിലെ പട്ടണമായ Rio Grande do Sul state നിന്നും ഫോസിൽ കണ്ടെത്തിയത്. 2021ൽ അദ്ദേഹം അത് പ്രാദേശിക യൂണിവേഴ്സിറ്റിക്ക് കൈമാറി. ഇതിനെകുറിച്ചുള്ള പഠനം ജേണൽ ഗോണ്ട്വാന റിസർച്ചിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു/ Journal Gondwana Research /.

അപ്പോളോ 8: മനുഷ്യരാശിയുടെ ഒരു വലിയ കുതിച്ചുചാട്ടം

 

അപ്പോളോ 8 ലെ Crew Members ആയ ഫ്രാങ്ക് ബോർമാൻ, ജെയിംസ് ലോവൽ, വില്യം ആൻഡേഴ്‌സ് എന്നിവരാണ് ഈ ചരിത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള ചിത്രത്തിൽ കാണുന്നത്.  

അപ്പോളോ 8 ദൗത്യം ചന്ദ്രയാത്രയിലെ ഒരു നിർണായക നാഴികക്കല്ലായിരുന്നു. മനുഷ്യനെ വിജയകരമായി ചന്ദ്രന്റെ ഭ്രമണപഥത്തിലെത്തിച്ച ആദ്യ ദൗത്യമായിരുന്നു ഇത്.

സാറ്റേൺ V റോക്കറ്റിന്റെ ആദ്യത്തെ മനുഷ്യയാത്രയായിരുന്നു അപ്പോളോ 8. ചന്ദ്രന്റെ ഉപരിതലം, ഗുരുത്വാകർഷണം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള വിലപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ അപ്പോളോ 8 ശേഖരിച്ചു.

അപ്പോളോ 8 ദൗത്യം ചന്ദ്രയാത്രയുടെ ചരിത്രത്തിൽ ഒരു മറക്കാനാവാത്ത അധ്യായമാണ്.

ചന്ദ്രനൻ്റെ ഭ്രമണപഥത്തിൽ എത്തി ചന്ദ്രനെ വലം വയ്ക്കുകയും സുരക്ഷിതമായി ഭൂമിയിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്ന ആദ്യത്തെ ബഹിരാകാശ പേടകം ആയി അപ്പോളോ 8 ദൗത്യം.

അപ്പോളോ 8 ൻ്റെ ധീരമായ ദൗത്യത്തിന്  അപ്പോളോ 11 നെ വിജയകരമായി  ചന്ദ്രനിലിറങ്ങുന്നതിലേക്കും അതിലൂടെ മനുഷ്യനെ ചന്ദ്രനിൽ കാൽ കുത്തുന്നതിലേക്ക് നയിക്കാനും സാധിച്ചു.   

𝐇𝐨𝐚𝐠'𝐬 𝐎𝐛𝐣𝐞𝐜𝐭! -ഒരു അപൂർവ്വ താരാപഥം

 

ഭൂമിയിൽ നിന്ന് 𝟔𝟎 കോടി പ്രകാശവർഷം അകലെയുള്ള 𝐒𝐞𝐫𝐩𝐞𝐧𝐬 𝐜𝐨𝐧𝐬𝐭𝐞𝐥𝐥𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧-ൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന റിംഗ് രൂപത്തിലുള്ള അപൂർവ 𝐆𝐚𝐥𝐚𝐱𝐲-യാണ് 𝐇𝐨𝐚𝐠'𝐬 𝐎𝐛𝐣𝐞𝐜𝐭.

ഇതിൻ്റെ പ്രത്യേകത ഇതിൻ്റെ ആകൃതി തന്നെയാണ്. 𝐆𝐚𝐥𝐚𝐜𝐭𝐢𝐜 𝐜𝐞𝐧𝐭𝐫𝐞-ലെ ചുവന്ന നിറത്തിൽ കാണുന്ന കുറേ 𝐎𝐥𝐝 𝐬𝐭𝐚𝐫𝐬 ന് ചുറ്റും നീല നക്ഷത്രങ്ങൾ കൊണ്ടൊരു വളയം, അതിനിടയിൽ ഒരു വിടവും. അതുകൊണ്ടാണ് ഇതിനെ 𝐑𝐢𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐥𝐚𝐱𝐲 എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

𝟏𝟎,𝟎𝟎𝟎 ഗാലക്സികളിൽ ഒന്ന് എന്ന നിരക്കിൽ മാത്രമേ 𝐑𝐢𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐥𝐚𝐱𝐲-കൾ കാണപ്പെടാറുള്ളൂ! ഇതിൻ്റെ 𝐑𝐢𝐧𝐠 അത്യാവശ്യം പരിപൂർണ്ണവൃത്തം ആയതുകൊണ്ട് ഇതുവരെ കണ്ടെത്തപ്പെട്ടതിൽ 𝐏𝐞𝐫𝐟𝐞𝐜𝐭 𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐥𝐚𝐱𝐲 ഇതാണെന്ന് പറയാം.

𝐀𝐫𝐭𝐡𝐮𝐫 𝐇𝐨𝐚𝐠 എന്ന 𝐀𝐬𝐭𝐫𝐨𝐧𝐨𝐦𝐞𝐫 𝟏𝟗𝟓𝟎-ലാണ് ഇത് കണ്ടെത്തുന്നത്. ഇത് അദ്ദേഹം ആദ്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കുമ്പോൾ, ഈ വളയ രൂപത്തിന് കാരണം, 𝐀𝐥𝐛𝐞𝐫𝐭 𝐄𝐢𝐧𝐬𝐭𝐞𝐢𝐧 പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയ 𝐓𝐡𝐞𝐨𝐫𝐲 𝐨𝐟 𝐫𝐞𝐥𝐚𝐭𝐢𝐯𝐢𝐭𝐲 മുന്നോട്ട് വെച്ച, 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐋𝐞𝐧𝐬𝐢𝐧𝐠 ആയിരിക്കാമെന്നാണ് അദ്ദേഹം നിർദ്ദേശിച്ചത്.

എന്നാൽ, 𝐆𝐚𝐥𝐚𝐜𝐭𝐢𝐜 𝐜𝐞𝐧𝐭𝐫𝐞-നും വളയത്തിനും ഒരേ 𝐑𝐞𝐝𝐬𝐡𝐢𝐟𝐭 കാണിക്കുന്നു എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതോടെ 𝐋𝐞𝐧𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐞𝐟𝐟𝐞𝐜𝐭 അല്ല എന്ന് പിന്നീട് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

എങ്ങനെയായിരിക്കാം ഇത്തരത്തിൽ ഒരു 𝐆𝐚𝐥𝐚𝐱𝐲 രൂപപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവുക?

ഒരു വലിയ ഗാലക്സിയുടെ കേന്ദ്രത്തിലൂടെ ഒരു ചെറിയ ഗാലക്സി കടന്നുപോകുമ്പോൾ ഇതുപോലൊന്ന് രൂപപ്പെടാം എന്ന് നമുക്കറിയാം. മാത്രമല്ല ഈ ലയനം, വലിയ ഗാലക്സിയിൽ വലിയ തോതിൽ പുതിയ നക്ഷത്രങ്ങൾ ജനിക്കുന്നതിന് കാരണമാകും. അതുകൊണ്ടാണ് 𝐘𝐨𝐮𝐧𝐠 𝐬𝐭𝐚𝐫𝐬 കൂടുതൽ കാണപ്പെടുന്നതും! ഇത് നമ്മുടെ അനുമാനത്തെ ശരിവെക്കുന്നതാണ്.

എന്നാൽ, 𝐇𝐨𝐚𝐠'𝐬 𝐎𝐛𝐣𝐞𝐜𝐭-ൻ്റെ കാര്യത്തിൽ 𝐆𝐚𝐥𝐚𝐱𝐲-കൾ തമ്മിൽ ലയിച്ചതിന് കൂടുതൽ തെളിവുകൾ ലഭിച്ചിട്ടില്ല എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്! ഒരു പക്ഷെ ഇത്തരമൊരു ഗാലക്സിയെ ഒരുക്കിയെടുക്കുന്നതിന് പ്രപഞ്ചം മറ്റേതെങ്കിലും മാർഗ്ഗം സ്വീകരിച്ചിരിക്കാം!

𝐎𝐁𝐒𝐄𝐑𝐕𝐀𝐁𝐋𝐄 𝐔𝐍𝐈𝐕𝐄𝐑𝐒𝐄 / നിരീക്ഷണത്തിനും പരിധി?

 

പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വലിപ്പമെന്തെന്ന് സത്യത്തിൽ നമുക്കറിയില്ലെങ്കിലും നിരീക്ഷിക്കുന്നതിന് ഒരു പരിധിയുണ്ടെന്ന് ഇന്ന് നമുക്കറിയാം.

എന്തുകൊണ്ടാണാ നിരീക്ഷണ പരിധി?

പ്രപഞ്ചം വികസിക്കുകയാണെന്ന് നമുക്കറിയാം. വെറും വികാസമല്ല 𝐀𝐜𝐜𝐞𝐥𝐞𝐫𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐄𝐱𝐩𝐚𝐧𝐬𝐢𝐨𝐧 കൂടിയാണത്. നാം വസ്തുക്കളെ കാണുന്നത് പ്രകാശം ഉപയോഗിച്ചാണ്. പ്രകാശം നമ്മിലേക്ക് എത്തിയെങ്കിൽ മാത്രമേ കാഴ്ച സാധ്യമാകൂ.. എന്നാൽ എത്തിയില്ലെങ്കിലോ?!!

എത്തിയില്ലെങ്കിൽ കാഴ്ച സാധ്യമാകില്ല അത്രതന്നെ! അതായത് പ്രപഞ്ചം അവിടെയുണ്ട് പക്ഷേ നിരീക്ഷണം സാധ്യമല്ല!!

പ്രപഞ്ചത്തിൽ 'പരമാവധി വേഗത' എന്ന ഒരു വേഗതാ പരിധി നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട് എന്നായിരുന്നു തൻ്റെ 𝐑𝐞𝐥𝐚𝐭𝐢𝐯𝐢𝐭𝐲 𝐭𝐡𝐞𝐨𝐫𝐲-യിലൂടെ ഐൻസ്റ്റൈൻ സമർത്ഥിച്ചത്.

അതായത്, സെക്കൻ്റിൽ 𝟑 ലക്ഷം 𝐤𝐦 എന്ന ഈ വേഗതാ പരിധിയേക്കാൾ വേഗത്തിൽ പ്രകാശമുൾപ്പെടെ ഒരു 𝐈𝐧𝐟𝐨𝐫𝐦𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧-നും സഞ്ചരിക്കില്ല!

വികസിക്കുന്ന പ്രപഞ്ചത്തിൽ, ഗാലക്സികൾ നമ്മിൽ നിന്നും അകലുന്നതിൻ്റെ വേഗത, വികാസത്തിൻ്റെ സ്വഭാവമനുസരിച്ചും, പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ വലിപ്പമനുസരിച്ചും എത്രവേണമെങ്കിലുമാകാം!! എന്നാൽ അതിൽ നിന്നും പുറപ്പെടുന്ന പ്രകാശം നമ്മിലേക്കെത്തുന്നതിന് ഒരു ദൂരപരിധിയുണ്ടെന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം!! ഈ പരിധിക്കുള്ളിലെ പ്രപഞ്ചത്തെയാണ് നാം 𝐎𝐛𝐬𝐞𝐫𝐯𝐚𝐛𝐥𝐞 𝐔𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐞 എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

രസകരമായ കാര്യമെന്തെന്നാൽ, പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ ആദ്യ കാലങ്ങളിൽ സ്വതന്ത്രമാക്കപ്പെട്ട പ്രകാശം മുഴുവനും ഇനിയും നമ്മിലേക്ക് എത്തിയിട്ടില്ല! എന്നാൽ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്! എത്താത്തതിൻ്റെ കാരണമാണ് മുകളിൽ വിവരിച്ചത്. 𝐂𝐌𝐁𝐑 (Cosmic Microwave Background Radiation ) എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ പ്രകാശത്തെ ഭാവിയിലെ ഒരോ നിമിഷവും ഓരോ വർഷവും നാമത് സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും!

മറ്റൊരു രസകരമായ വിഷയം,

𝐎𝐛𝐬𝐞𝐫𝐯𝐚𝐛𝐥𝐞 𝐔𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐞-ൻ്റെ വ്യാസം 𝟗,𝟑𝟎𝟎 കോടി പ്രകാശവർഷമാണ്. ഇതിനർത്ഥം ഒരു നിരീക്ഷകന് തനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള 𝟒,𝟔𝟓𝟎 കോടി പ്രകാശവർഷം വരെയുള്ള വസ്തുക്കളെ കാണാമെന്നാണ്.

എന്നാൽ, പ്രപഞ്ചത്തിന് വെറും 𝟏,𝟑𝟖𝟐 കോടി വർഷം പഴക്കമേയുള്ളൂ!!

ഈ വിചിത്രതക്കു കാരണം, വസ്തുക്കളിൽ നിന്നുള്ള പ്രകാശം സ്ഥിരവേഗത്തിലാണ് സഞ്ചരിക്കുന്നതെങ്കിലും, പ്രപഞ്ചവികാസം കാരണം അവയിലേക്കുള്ള ദൂരം 𝐒𝐭𝐫𝐞𝐭𝐜𝐡 ചെയ്യപ്പെടുന്നു എന്നത് കൊണ്ടാണ്!!

ഭൂമിക്ക് കുറുകെ തുരങ്കമുണ്ടെങ്കിൽ, എത്ര സമയം കൊണ്ട് മറുപുറത്തെത്താം?

 

ഭൂമിയുടെ ഒരു ഭാഗത്തുനിന്നും മറുഭാഗം വരെ ഒരു തുരങ്കമുണ്ടാക്കി, അതിലേക്ക് ഒരാൾ ചാടുകയാണെന്ന് സങ്കൽപ്പിച്ചാൽ അയാൾ എത്ര സമയം കൊണ്ട് മറുഭാഗത്തെത്തും? ഈ സാങ്കൽപ്പിക തുരങ്കമൊരു 𝐅𝐫𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧𝐥𝐞𝐬𝐬 𝐭𝐮𝐧𝐧𝐞𝐥 ആണെന്ന് കൂടി സങ്കൽപ്പിക്കണം! അതായത് 𝐕𝐚𝐜𝐮𝐮𝐦 ചെയ്ത തുരങ്കം!

അയാൾ കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് 𝟗.𝟖𝐦𝐞𝐭𝐞𝐫/𝐬𝐞𝐜 എന്ന വേഗതാ നിരക്കിൽ വീണുകൊണ്ടിരിക്കും!

എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ... ഭൂമിയുടെ ആരം, പിണ്ഡം എന്നിവയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള 𝐍𝐞𝐰𝐭𝐨𝐧-ൻ്റെ 𝐔𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐚𝐥 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐋𝐚𝐰 അനുസരിച്ചാണ് ഈ കണക്ക്! ഭൂമിയുടെ ആരത്തിലാണ് 𝟗.𝟖𝐦/𝐬 ത്വരണം അനുഭവപ്പെടുക! തുരങ്കത്തിലൂടെ ചലിക്കുമ്പോൾ, ആരത്തിൽ മാറ്റം വരുമല്ലോ! സ്വഭാവികമായും ത്വരണത്തിലും മാറ്റം വരും!

വീഴ്ചയിൽ, ഓരോ സെക്കൻ്റിലും വേഗത വർധിക്കുമെങ്കിലും, അയാളിൽ അനുഭവപ്പെടുന്ന 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐲 കുറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കും!

പരമാവധി വേഗതയെത്തുമ്പോൾ ആയാൾ കേന്ദ്രത്തിൽ ആയിരിക്കും! എന്നാലവിടെ 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐲 പൂജ്യമായിരിക്കും!

നിലവിലുള്ള 𝐊𝐢𝐧𝐞𝐭𝐢𝐜 𝐞𝐧𝐞𝐫𝐠𝐲 മൂലം അയാൾ കേന്ദ്രം കടന്ന് 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐲-ക്ക് എതിർ ദിശയിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കും! അതുകൊണ്ട് ഇനിയങ്ങോട്ട് വീഴ്ച എന്ന് പറയാനാകില്ല, ഭൂമിയുടെ കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്ന് ഉപരിതലത്തിലേക്ക് വരുന്നത് വീഴ്ചയല്ലല്ലോ!

കേന്ദ്രം കടന്നതുമുതൽ, അയാളിലുള്ള 𝐊𝐢𝐧𝐞𝐭𝐢𝐜 𝐞𝐧𝐞𝐫𝐠𝐲-ക്ക് എതിരായി 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐲 പ്രവർത്തിക്കുന്നത് കൊണ്ട്, 𝐊𝐢𝐧𝐞𝐭𝐢𝐜 𝐞𝐧𝐞𝐫𝐠𝐲- യും, തന്മൂലം വേഗതയും കുറഞ്ഞു വരും. എങ്കിലും അയാളിലുള്ള 𝐄𝐧𝐞𝐫𝐠𝐲, ഭൂമിയുടെ മറുഭാഗത്തിന്റെ അരിക് വരെയെത്താൻ മാത്രമുണ്ടാകും!

അതിന് ശേഷം 𝐆𝐫𝐚𝐯𝐢𝐭𝐲-ക്ക് മുൻതൂക്കം ലഭിക്കുന്നതുകൊണ്ട്, അയാൾ വീണ്ടും കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് തന്നെ വീഴും, ഇതാവർത്തിക്കും. പഴയതരം 𝐂𝐥𝐨𝐜𝐤-കളിലെ 𝐏𝐞𝐧𝐝𝐮𝐥𝐚𝐦 പോലെ!

ഇങ്ങനെ 𝟒𝟐 മിനിറ്റും, 𝟏𝟐 സെക്കന്റുമെടുത്ത് അയാൾക്ക് ഭൂമിയുടെ വ്യാസദൂരം സഞ്ചരിക്കാനാകും!

ഏതാണ്ട് മുക്കാൽ മണിക്കൂർ മാത്രം!!

ഇനി അയാൾക്കൊപ്പമുണ്ടായിരുന്ന പൂച്ചയെയും തുരങ്കത്തിലിട്ടാലോ..!!

തീർച്ചയായും പൂച്ചയും ഇതേ സമയം കൊണ്ടുതന്നെ മറുപുറത്തേത്തും!

നീറോയും ബെർത്തയും

 

ഞാൻ ഇവിടെ പറയാൻ പോകുന്ന ബെർത്ത നൂലു നൂല്ക്കുന്ന ഒരു പാവപ്പെട്ട സ്ത്രീയായിരുന്നു; അവർക്കതിൽ നല്ല വൈദഗ്ധ്യവും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഒരിക്കൽ, നടന്നുപോകും വഴി അവർ റോമൻ ചക്രവർത്തിയായ നീറോയെ കണ്ടുമുട്ടാനിടയായി. അയാളോട് അവർ പറഞ്ഞു, “ദൈവം അങ്ങയ്ക്ക് ഒരായിരം കൊല്ലം ജീവിക്കാനുള്ള ആയുസ്സ് നല്കുമാറാകട്ടെ!”

ഒരു മനുഷ്യജീവിക്കും സഹിക്കാൻ പറ്റാത്ത വിധം അത്ര ഹീനനായ നീറോയ്ക്ക് ഒരായിരം കൊല്ലത്തെ ആയുസ്സ് തനിക്കാശംസിക്കുന്ന ഒരാളെക്കണ്ടപ്പോൾ വല്ലാത്ത അത്ഭുതമായി. അയാൾ ആ സ്ത്രീയോടു ചോദിച്ചു, “നിങ്ങൾ അങ്ങനെ എന്നോടു പറഞ്ഞതെന്തിനാണ്‌, സ്ത്രീയേ?”

“കാരണം, കൊള്ളരുതാത്ത ഒരാൾക്കു പിന്നാലെ വരുന്നയാൾ അതിലും കൊള്ളരുതാത്തയാൾ ആയിരിക്കുമല്ലോ.”

നീറോ അപ്പോൾ പറഞ്ഞു, “അതു നന്നായി, ഈ സമയം മുതൽ നാളെ രാവിലെ വരെ നൂല്ക്കുന്ന നൂലെല്ലാം എന്റെ കൊട്ടാരത്തിലേക്കു കൊണ്ടുവരിക.” എന്നിട്ടയാൾ പോവുകയും ചെയ്തു.

നൂലു നൂറ്റുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ബെർത്ത സ്വയം ചോദിച്ചു, “ഞാൻ നൂല്ക്കുന്ന നൂലു കൊണ്ട് അയാൾ എന്തായിരിക്കും ചെയ്യാൻ പോകുന്നത്? അത് കൊണ്ട് അയാൾ എന്നെ കെട്ടിത്തൂക്കിയാലും എനിക്കത്ഭുതം തോന്നില്ല. ആ ആരാച്ചാർ എന്തും ചെയ്യും!”

അടുത്ത ദിവസം കൃത്യസമയത്തുതന്നെ അവർ കൊട്ടാരത്തിൽ ഹാജരായി. അയാൾ അവരെ അകത്തേക്കു ക്ഷണിച്ച് അവർ കൊണ്ടുവന്ന നൂല്ക്കെട്ട് ഏറ്റുവാങ്ങി; എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു,“ നൂല്ക്കഴിയുടെ ഒരറ്റം കൊട്ടാരവാതിലിൽ കെട്ടിയിട്ട് നൂലു തീരുന്ന ദൂരം വരെ നടക്കുക.“ എന്നിട്ടയാൾ കാര്യക്കാരനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, ”ഈ നൂലിന്റെ നീളത്തോളം വഴിയുടെ ഇരുവശവുമുള്ള സ്ഥലം ഈ സ്ത്രീക്കുള്ളതാണ്‌.“

ബെർത്ത അയാൾക്കു നന്ദിയും പറഞ്ഞ് അതീവസന്തോഷത്തോടെ നടന്നു. അന്നു മുതൽ അവർക്ക് നൂല്ക്കേണ്ടിയും വന്നില്ല; കാരണം അവർ ഒരു പ്രഭ്വി ആയിക്കഴിഞ്ഞല്ലോ.

റോമാനഗരത്തിൽ ഈ വാർത്ത പരക്കേണ്ട താമസം പാവപ്പെട്ട സ്ത്രീകളെല്ലാം നീറോയെ കാണാൻ ചെന്നു; അയാൾ ബെർത്തയ്ക്കു കൊടുത്ത പാരിതോഷികം തങ്ങൾക്കും കിട്ടുമെന്നായിരുന്നു അവരുടെ പ്രതീക്ഷ.

എന്നാൽ നീറോയുടെ മറുപടി ഇതായിരുന്നു, ”ബെർത്ത നൂലു നൂറ്റിരുന്ന ആ പഴയ നല്ല കാലം കഴിഞ്ഞുപോയല്ലോ.“

- ഇറ്റാലോ കാൽവിനോ

ലോകത്തെ അവസാനത്തെ രാത്രി

 

“ഇതാണ്‌ ലോകത്തെ അവസാനരാത്രി എന്നറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ നീ എന്തു ചെയ്യുമായിരുന്നു?”

“ഞാൻ എന്തു ചെയ്യുമെന്ന്; കാര്യമായിട്ടു തന്നെയാണോ ചോദിക്കുന്നത്?”

“അതെ, കാര്യമായിട്ടു തന്നെ.”

“അറിയില്ല- ഞാൻ ആലോചിച്ചിട്ടില്ല.” അവർ വെള്ളി കൊണ്ടുള്ള കാപ്പിപ്പാത്രത്തിന്റെ പിടി അയാളുടെ നേർക്കു തിരിച്ചുവച്ചിട്ട് കപ്പുകൾ രണ്ടും അവയുടെ സോസറുകളിൽ വച്ചു.

അയാൾ കാപ്പി പകർന്നു. പിന്നിൽ, പൂമുഖത്തെ പച്ച ഹരിക്കെയ്ൻ വിളക്കിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ രണ്ടു കൊച്ചുപെൺകുട്ടികൾ ബ്ലോക്കുകൾ കൊണ്ടു കളിക്കുകയായിരുന്നു.

“അപ്പോൾ നമുക്ക് അതിനെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയാലോ?” അയാൾ പറഞ്ഞു.

“കാര്യമായിട്ടു പറയുകയല്ലല്ലോ?” അയാളുടെ ഭാര്യ ചോദിച്ചു.

അതേയെന്ന അർത്ഥത്തിൽ അയാൾ തലയാട്ടി.

“യുദ്ധം?”

അയാൾ തല കുലുക്കി.

“ഹൈഡ്രജൻ ബോംബും ആറ്റം ബോംബുമല്ലല്ലോ?”

“അല്ല.”

“രോഗാണുക്കളെക്കൊണ്ടുള്ള യുദ്ധം?”

“അതൊന്നുമല്ല,” സാവാധാനം കാപ്പി ഇളക്കിക്കൊണ്ട് അതിന്റെ ഇരുണ്ട ആഴങ്ങളിലേക്കു നോക്കി അയാൾ പറഞ്ഞു. “വേണമെങ്കിൽ ഒരു പുസ്തകം വായിച്ചടയ്ക്കുന്നപോലെ എന്നു പറയാം.”

“എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല.”

“ഇല്ല, ശരിക്കു പറഞ്ഞാൽ എനിക്കും മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ഇത് വെറുമൊരു തോന്നലാണ്‌; ചിലപ്പോൾ എനിക്കു പേടി തോന്നും, ചിലപ്പോൾ എനിക്കൊരു പേടിയും തോന്നുകയില്ല- സമാധാനമാണു തോന്നുക.” അയാൾ പെൺകുട്ടികളെയും പ്രദീപ്തമായ വിളക്കുവെട്ടത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന അവരുടെ മഞ്ഞമുടിയും ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചുനോക്കിയിട്ട് ഒച്ച താഴ്ത്തി. “ഞാനിതുവരെ നിന്നോടു പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. നാലു രാത്രി മുമ്പാണ്‌ ഇതാദ്യം ഉണ്ടായത്.”

“ഏത്?”

“ഞാൻ കണ്ട ഒരു സ്വപ്നം. എല്ലാം അവസാനിക്കാൻ പോവുകയാണെന്ന് ഞാൻ സ്വപ്നം കണ്ടു; ഒരു സ്വരം അങ്ങനെ പറയുകയും ചെയ്തു. എനിക്കോർമ്മയുള്ള ഒരു സ്വരവുമായിരുന്നില്ല അത്, എന്നാലും ആരുടെയോ ശബ്ദമായിരുന്നു. ഈ ഭൂമിയിൽ കാര്യങ്ങൾ അവസാനിക്കാൻ പോവുകയാണെന്ന് അതു പറഞ്ഞു. കാലത്തെഴുന്നേല്ക്കുമ്പോൾ ഞാനതിനെക്കുറിച്ച് കാര്യമായിട്ടൊന്നും ചിന്തിക്കാൻ പോയില്ല; പിന്നെ ഞാൻ ജോലിക്കു പോയി; പക്ഷേ ആ ചിന്ത പകലു മുഴുവൻ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു. ഉച്ച തിരിഞ്ഞപ്പോൾ സ്റ്റാൻ വിൽസ് ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി ഇരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. ‘എന്താണിത്ര ചിന്തിക്കാൻ?’ ഞാൻ ചോദിച്ചു. ‘ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ ഞാനൊരു സ്വപ്നം കണ്ടു,’ അയാൾ പറയുന്നതിനു മുമ്പേ ആ സ്വപ്നം എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. എനിക്കു വേണമെങ്കിൽ അതയാളോടു പറയാമായിരുന്നു; ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല, അയാൾ പറഞ്ഞത് ഞാൻ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.”

“അതേ സ്വപ്നം തന്നെയായിരുന്നു?”

“അതെ. അതേ സ്വപ്നം ഞാനും കണ്ടിരുന്നുവെന്ന് ഞാൻ സ്റ്റാനിനോടു പറഞ്ഞു. അയാളതിൽ അത്ഭുതമൊന്നും കാണിച്ചില്ല. ശരിക്കു പറഞ്ഞാൽ അയാൾക്കാശ്വാസമായപോലെയാണ്‌ തോന്നിയത്. പിന്നെ ഞങ്ങൾ ഓഫീസുകൾ മുഴുവൻ കയറിയിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി, വെറുതേ ഒരു രസത്തിന്‌. അങ്ങനെ പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടൊന്നുമല്ല. നമുക്കൊന്നു നടന്നിട്ടുവരാം, എന്നൊന്നും ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞില്ല. ഞങ്ങളങ്ങു നടന്നു, അത്രതന്നെ; എവിടെയും ഞങ്ങൾ കണ്ടത് ആളുകൾ അവരുടെ മേശയിലോ തങ്ങളുടെ കൈകളിലോ അല്ലെങ്കിൽ ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്കോ നോക്കി ഇരിക്കുന്നതാണ്‌; കണ്ണുകൾക്കു മുന്നിലുള്ളത് അവർ കാണുന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ചിലരോടു ഞാൻ സംസാരിക്കാൻ നിന്നു; അതുപോലെ സ്റ്റാനും.“

”എല്ലാവരും ആ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നോ?“

”എല്ലാവരും കണ്ടു. അതേ സ്വപ്നം, ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ.“

”ആ സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടു നിങ്ങൾക്കു വിശ്വസിക്കാൻ തോന്നിയോ?“

”ഉവ്വ്. മുമ്പൊരിക്കലും എനിക്ക് ഇത്ര വിശ്വാസം വന്നിട്ടില്ല.“

”എപ്പോഴാണ്‌ അതു നിലയ്ക്കുക? അതായത്, ലോകം?“

”നമുക്കത് രാത്രിയിൽ എപ്പോഴെങ്കിലുമായിരിക്കും; പിന്നെ, രാത്രി ലോകത്തിന്റെ ഓരോ ഭാഗവുമെത്തുമ്പോൾ ആ ഭാഗവും പോകും. എല്ലാം പോയിത്തീരാൻ ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂറെടുക്കും.“

കാപ്പിയിൽ തൊടാതെ അവർ അല്പനേരം ഇരുന്നു. പിന്നെ അവരത് സാവധാനമെടുത്ത് പരസ്പരം നോക്കിക്കൊണ്ട് കുടിക്കാൻ തുറങ്ങി.

”നാമിതർഹിക്കുന്നുണ്ടോ?“ ഭാര്യ ചോദിച്ചു.

“ഇതിൽ അർഹതയുടെ കാര്യമൊന്നുമില്ല; വിചാരിച്ചപോലെയല്ല നടന്നതെന്നു മാത്രം. ഇക്കാര്യത്തിൽ നീ തർക്കിക്കാൻ പോലും വന്നില്ല എന്നു ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്തുകൊണ്ടാണത്?”

”അതിനൊരു കാരണമുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു,“ അവർ പറഞ്ഞു.

”ഓഫീസിലുള്ളവർ പറഞ്ഞ അതേ കാരണം?“

അവർ തലയാട്ടി. “എനിക്കതു പറയാൻ തോന്നിയില്ല. ഇന്നലെ രാത്രിയിലാണ്‌ അതു സംഭവിച്ചത്. ഈ ബ്ലോക്കിലെ പെണ്ണുങ്ങൾ അതിനെക്കുറിച്ചാണ്‌ സംസാരിക്കുന്നത്, അതും തമ്മിൽത്തമ്മിൽ മാത്രം.” അവർ സായാഹ്നപത്രമെടുത്ത് അയാളുടെ നേർക്കു നീട്ടി. “ ഇതിൽ അതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു വാർത്തയും ഇല്ല.”

”ഇല്ല. എല്ലാവർക്കും അറിയാം, പിന്നെ അതിന്റെ ആവശ്യമെന്താ?“ അയാൾ പത്രമെടുത്തിട്ട് കസേരയിൽ ചാരിയിരുന്നു. എന്നിട്ടയാൾ കുട്ടികളേയും പിന്നെ അവരെയും നോക്കി. ”നിനക്കു പേടി തോന്നുന്നുണ്ടോ?“

”ഇല്ല, കുട്ടികളുടെ കാര്യമോർത്തിട്ടുപോലും പേടിയില്ല. ഞാൻ പേടിച്ചു മരിച്ചുപോകുമെന്നായിരുന്നു എന്റെ ചിന്തയെങ്കിലും ഇല്ല, എനിക്കൊരു പേടിയും തോന്നുന്നില്ല.“

”ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാർ അത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടുള്ള ആത്മരക്ഷയ്ക്കുള്ള വാസനയൊക്കെ എവിടെപ്പോയി?“

“എനിക്കെങ്ങനെ അറിയാൻ? കാര്യങ്ങൾ യുക്തിക്കനുസരിച്ചാണു നടക്കുന്നതെന്നു തോന്നിയാൽ നമ്മുടെ മനസ്സ് വല്ലാതിളകില്ല. ഇത് യുക്ത്യനുസരിച്ചാണ്‌. നാം ജീവിച്ച രീതി വച്ചു നോക്കിയാൽ ഇതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും സംഭവിക്കാനും പാടില്ല.”

”നമ്മൾ അത്രയ്ക്കു മോശമായിരുന്നില്ലല്ലോ, അല്ലേ?“

”അല്ല, അത്രയ്ക്കു നല്ലവരുമായിരുന്നില്ല. അതാണു പ്രശ്നമെന്ന് എനിക്കു തോന്നുന്നു. നമ്മൾ നമ്മളായിരുന്നു എന്നല്ലാതെ എന്തിന്റെയെങ്കിലും ഒന്നുമായിരുന്നില്ല; അതേ സമയം ലോകത്തിന്റെ വലിയൊരു ഭാഗമാകട്ടെ, തീർത്തും അരോചകമായ പലതുമാകുന്ന തിരക്കിലുമായിരുന്നു.“

വരാന്തയിൽ കുട്ടികൾ ബ്ളോക്കുകൾ കൊണ്ടുള്ള വീട് തട്ടിമറിച്ചിട്ടിട്ട് കൈകൾ വീശി ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.

”ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരു സമയത്ത് ആളുകൾ തെരുവുകളിലൂടെ അലറിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ടോടുമെന്നായിരുന്നു ഞാനെന്നും വിചാരിച്ചിരുന്നത്.“

”അങ്ങനെയാവില്ല എന്നാണ്‌ എന്റെ ഊഹം. ശരിക്കുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ ആരും അലറിക്കരയാറില്ല.“

”നിങ്ങളേയും കുട്ടികളേയും ഓർത്തല്ലാതെ എനിക്കു നഷ്ടബോധമൊന്നും ഉണ്ടാകില്ല, അറിയാമോ? നിങ്ങൾ മൂന്നുപേരുമല്ലാതെ നഗരങ്ങളോ കാറുകളോ ഫാക്ടറികളോ എന്റെ ജോലിയോ ഒന്നും എനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നില്ല. എനിക്കു യാതൊന്നും നഷ്ടപ്പെടാനില്ല, എന്റെ കുടുംബമല്ലാതെ; വേണമെങ്കിൽ കാലാവസ്ഥയുടെ ഒരു മാറ്റമോ ചൂടുകാലത്ത് ഒരു ഗ്ലാസ് തണുത്ത വെള്ളമോ അല്ലെങ്കിൽ ഉറക്കം എന്ന ധാരാളിത്തമോ പറയാം. ശരിക്കു നോക്കിയാൽ കുഞ്ഞുകാര്യങ്ങൾ. ഇവിടെ ഇങ്ങനെയിരുന്ന് ഈ മട്ടിൽ സംസാരിക്കാൻ നമുക്കെങ്ങനെ പറ്റുന്നു?“

”നമുക്കു വേറൊന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്തതിനാൽ.“

“അതെയതെ; എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ നാം അതു ചെയ്യുമായിരുന്നു. ലോകചരിത്രത്തിൽ ഇതാദ്യമായിട്ടായിരിക്കും തലേ രാത്രിയിൽ തങ്ങൾ എന്തു ചെയ്യാൻ പോവുകയായിരുന്നു എന്ന് ആളുകൾക്ക് ശരിക്കും മനസ്സിലാകുന്നത് എന്നെനിക്കു തോന്നുന്നു.”

“ഈ രാത്രിയിൽ, അടുത്ത കുറച്ചു മണിക്കൂർ നേരത്തേക്ക്, മറ്റുള്ളവരെല്ലാം എന്തായിരിക്കും ചെയ്യാൻ പോകുന്നത്?”

”തിയേറ്ററിൽ പോവുക, റേഡിയോ കേൾക്കുക, റ്റീ വി കാണുക, ചീട്ടു കളിക്കുക, കുട്ടികളെ കിടത്തിയുറക്കുക, അവരും ഉറങ്ങാൻ നോക്കുക, അതൊക്കെത്തന്നെ, എന്നത്തെയും പോലെ.“

”ഒന്നാലോചിച്ചാൽ അതിൽ അഭിമാനിക്കുകയും ചെയ്യാം- എന്നത്തെയും പോലെ.“

”നമ്മൾ അത്ര മോശക്കാരല്ല.“

അവർ അല്പനേരം അങ്ങനെയിരുന്നു; പിന്നയാൾ കുറച്ചുകൂടി കാപ്പി പകർന്നു. “അത് ഇന്നു രാത്രിയിൽ ആയിരിക്കുമെന്ന് നിങ്ങൾക്കെങ്ങനെ തോന്നി?”

“കാരണം.”

“എന്തുകൊണ്ട് കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിലെ പത്തു കൊല്ലത്തിനുള്ളിലെ ഒരു രാത്രി, അല്ലെങ്കിൽ അഞ്ചോ പത്തോ കൊല്ലം മുമ്പത്തെ ഏതെങ്കിലും രാത്രി അവസാനരാത്രി ആയില്ല?”

“ചരിത്രത്തിൽ ഇതിനു മുമ്പൊരിക്കലും 1951 ഫെബ്രുവരി 30 എന്ന തീയതി വന്നിട്ടില്ല എന്നതുകൊണ്ടായിരിക്കാം; ഇപ്പോൾ അതായിരിക്കെ, മറ്റേതൊരു തീയതിയും അർത്ഥമാക്കുന്നതിൽ കൂടുതൽ ഈ തീയതി അർത്ഥമാക്കുന്നതിനാലായിരിക്കാം; ലോകമെങ്ങും കാര്യങ്ങൾ ഒരേപോലെ ആയത് ഈ വർഷമായതുകൊണ്ടാവാം; അതുകൊണ്ടാവാം ലോകാവസാനം ഇന്നായതും.”

“ഇന്നു രാത്രിയിൽ സമുദ്രത്തിനു മുകളിലൂടെ ഇരുവശത്തേക്കും പറക്കുന്ന യുദ്ധവിമാനങ്ങൾ ഇനി കര കാണില്ല.”

“അതും ഭാഗികമായ കാരണമാണ്‌.”

“അപ്പോൾ,” അയാൾ ചോദിച്ചു, “ഇനിയെന്താ? പാത്രങ്ങൾ കഴുകിവച്ചാലോ?”

അവർ പാത്രങ്ങൾ നന്നായി കഴുകി നല്ല വൃത്തിയിൽ അടുക്കിവച്ചു. എട്ടരയ്ക്ക് മക്കളെയവർ ഒരു ചുംബനവും കൊടുത്ത് കട്ടിലിൽ ഉറക്കാൻ കിടത്തി; കട്ടിലിനരികിലെ കുഞ്ഞുവിളക്കുകളുടെ സ്വിച്ചിട്ടിട്ട് വാതിൽ അല്പമൊന്നു തുറന്നുവയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.

“ഞാൻ ആലോചിക്കുകയാണ്‌,”

“എന്ത്?”

“വാതിൽ ചേർത്തടയ്ക്കണോ അതോ അവർ വിളിച്ചാൽ കേൾക്കാൻ പറ്റുന്ന മട്ടിൽ ഒന്നു ചാരിയാൽ മതിയോ എന്ന്.”

“അതിന്‌ കുട്ടികൾക്കെന്തെങ്കിലും അറിയാമോ- അവരോട് ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോ?”

“ഇല്ലില്ല. അല്ലെങ്കിൽ അവർ നമ്മളോടതു ചോദിക്കേണ്ടതല്ലേ?”

അവർ പത്രങ്ങൾ വായിച്ചും സംസാരിച്ചും റേഡിയോയിൽ പാട്ടു കേട്ടും ഇരുന്നു; പിന്നെ ക്ലോക്കിൽ പത്തരയും പതിനൊന്നും പതിനൊന്നരയും അടിക്കുന്നതും കേട്ട്, ഫയർ പ്ലേസിലെ കനലുകളും നോക്കി അവരിരുന്നു. ലോകത്തെ മറ്റുള്ളവരെക്കുറിച്ച് അവരോർത്തു; അവരും തങ്ങളുടേതായ രീതിയിൽ ഈ രാത്രി കഴിച്ചുകൂട്ടുകയാവും.

അയാൾ എഴുന്നേറ്റ് അവരെ ദീർഘമായി ചുംബിച്ചു.

“നമ്മൾ എന്തായാലും പരസ്പരം മോശമായി പെരുമാറിയിട്ടില്ല.”

“നിനക്കു കരച്ചിൽ വരുന്നുണ്ടോ?”

”അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല.“

അവർ ഓരോ മുറിയിലും ചെന്ന് ലൈറ്റുകൾ കെടുത്തിയിട്ട് വാതിലുകൾ പൂട്ടി; പിന്നെയവർ കിടപ്പുമുറിയിൽ ചെന്ന് രാത്രിയുടെ തണുത്ത ഇരുട്ടിൽ നിന്നുകൊണ്ട് വേഷം മാറി. ഭാര്യ എന്നും ചെയ്യുന്നപോലെ വിരിപ്പെടുത്ത് നന്നായി മടക്കി കസേരയിലേക്കിട്ടു. “വിരിപ്പുകൾക്കു നല്ല തണുപ്പും വൃത്തിയുമുണ്ട്,” അവർ പറഞ്ഞു.

”എനിക്കു ക്ഷീണം തോന്നുന്നു.“

”നമുക്കു രണ്ടുപേർക്കും.“

അവർ കട്ടിലിൽ കയറി മലർന്നുകിടന്നു.

“ഇപ്പോ വരാമേ,” ഭാര്യ പറഞ്ഞു.

അവർ എഴുന്നേല്ക്കുന്നതും വീടിനു പിന്നിലേക്കു പോകുന്നതും അയാൾ കേട്ടു; പിന്നെ ഒരു വാതിൽ അടയുന്നതിന്റെ നേർത്ത കിരുകിരുക്കം അയാൾ കേട്ടു; ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ മടങ്ങിവന്നു. “അടുക്കളയിൽ ടാപ്പടയ്ക്കാൻ മറന്നുപോയി,” അവർ പറഞ്ഞു. “അതടച്ചു.”

അതിലെന്തോ തമാശ തോന്നിയതുകൊണ്ട് അയാൾക്കു ചിരിക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റിയില്ല.

താൻ ചെയ്തതിലെ തമാശ മനസ്സിലാക്കികൊണ്ട് അവരും അയാളോടൊപ്പം ചിരിച്ചു. പിന്നെ അവർ ചിരി നിർത്തി കൈകൾ പരസ്പരം പിണച്ച്, തലകൾ അടുപ്പിച്ച് കുളിർമ്മയുള്ള ആ മെത്തയിൽ കിടന്നു.

“ഗുഡ് നൈറ്റ്,” ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞ് അയാൾ പറഞ്ഞു.

”ഗുഡ് നൈറ്റ്,“ അവരും പറഞ്ഞു, എന്നിട്ടു പതുക്കെ, ”ഡിയർ...“

*

അമേരിക്കൻ എഴുത്തുകാരനും തിരക്കഥാകൃത്തുമായ Ray Douglas Bradbury (1920-2012)യെ ന്യൂയോർക്ക് ടൈംസ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് ആധുനികകാലത്ത് സയൻസ് ഫിൿഷനെ സാഹിത്യത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയിലേക്കു കൊണ്ടുവരുന്നതിൽ ഏറ്റവുമധികം പങ്കു വഹിച്ച എഴുത്തുകാരൻ എന്നാണ്‌. ഫാറൻഹീറ്റ് 451 ആണ്‌ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ നോവൽ. കഥകൾക്കും കവിതകൾക്കും  പുറമേ സിനിമയ്ക്കും ടെലിവിഷനും വേണ്ടിയും എഴുതിയിരുന്നു.

 - റേ ബ്രാഡ്ബറി