സൗരയൂഥത്തിലുടനീളം മഴ

 

സൗരയൂഥത്തിലുടനീളം മഴ പല രൂപങ്ങളിലും വരുന്നു - ചിലത് പരിചിതമാണ്, മറ്റുള്ളവ ശരിക്കും വിചിത്രമാണ്.

ഉദാഹരണത്തിന്, ശുക്രനെ എടുക്കുക. അതിന്റെ കട്ടിയുള്ള അന്തരീക്ഷം സൾഫ്യൂറിക് ആസിഡിന്റെ മേഘങ്ങളാൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ഇത് വളരെ നശീകരണ ശേഷിയുള്ള  സംയുക്തമാണ്. ശുക്രനിൽ മഴ പെയ്താൽ, അത് നമുക്ക് പരിചിതമായ ജീവൻ നിലനിർത്തുന്ന വെള്ളമായിരിക്കില്ല. പകരം, അത് സൾഫ്യൂറിക് ആസിഡ് മഴയായിരിക്കും, ശുക്രന്റെ അങ്ങേയറ്റത്തെ ഉപരിതല താപനില കാരണം ഉപരിതലത്തിൽ എത്തുന്നതിനുമുമ്പ് ബാഷ്പീകരിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു മാരകമായ മഴ. കഠിനമായ സാഹചര്യങ്ങൾക്കിടയിലും, ഈ ആസിഡ് മേഘങ്ങൾ കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, ബാഷ്പീകരിക്കപ്പെടുന്ന മഴയുടെ ചക്രം നിലനിർത്തുന്നു.

ഭൂമിയിൽ, നമ്മൾ ആശ്രയിക്കുന്ന മഴ ജലത്താൽ നിർമ്മിതമാണ്, ജീവൻ നിലനിർത്താൻ അത്യാവശ്യമാണ്. സൗരോർജ്ജത്താൽ നയിക്കപ്പെടുന്ന ഭൂമിയുടെ ജലചക്രം, മഴ പെയ്യാനും, ഭൂമിയെ പോഷിപ്പിക്കാനും, അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് മടങ്ങാനും, വീണ്ടും മേഘങ്ങൾ രൂപപ്പെടാനും അനുവദിക്കുന്നു. ഈ സ്ഥിരമായ ചക്രം ആവാസവ്യവസ്ഥയെ നിലനിർത്തുകയും എണ്ണമറ്റ ജീവജാലങ്ങൾക്ക് ഗ്രഹത്തെ വാസയോഗ്യമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

അകലെ, മഴ കൂടുതൽ വിചിത്രമാകുന്നു. വ്യാഴത്തിൽ, അതിന്റെ അന്തരീക്ഷത്തിനുള്ളിലെ ആഴത്തിലുള്ള തീവ്രമായ മർദ്ദം ഹീലിയം ദ്രാവകമായി ഘനീഭവിപ്പിക്കുന്നതിന് കാരണമാകുന്നു, അതിന്റെ ഫലമായി ഇടതൂർന്ന മേഘങ്ങളിലൂടെ ഹീലിയം മഴ പെയ്യുന്നു. അതിലും അവിശ്വസനീയമായി, ചില ആഴങ്ങളിൽ, കാർബൺ അധിഷ്ഠിത സംയുക്തങ്ങൾക്ക് വളരെയധികം സമ്മർദ്ദം അനുഭവപ്പെടാം, അവ വജ്രങ്ങളായി ക്രിസ്റ്റലൈസ് ചെയ്യപ്പെടുകയും, അടിസ്ഥാനപരമായി രത്നങ്ങളുടെ മഴ സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വ്യാഴത്തിന്റെ  കുഴപ്പം നിറഞ്ഞ കൊടുങ്കാറ്റ് സംവിധാനങ്ങൾക്ക് ആക്കം കൂട്ടുന്ന ഒരു വിചിത്രമായപ്രതിഭാസമാണിത്. ശനിയിലും ഏതാണ്ട് തത്തുല്യമായ അവസ്ഥ തന്നെ ആണ് 

ബാഹ്യ സൗരയൂഥത്തിൽ, യുറാനസ്, നെപ്റ്റ്യൂൺ എന്നിവിടങ്ങളിലും വജ്രമഴ പെയ്യുന്നു. അവയുടെ അന്തരീക്ഷത്തിലെ വലിയ മർദ്ദം കാർബൺ ആറ്റങ്ങളെ പരസ്പരം ബന്ധിപ്പിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് വജ്ര പരലുകൾ രൂപപ്പെടുത്തുകയും പിന്നീട് വാതക പാളികളിലൂടെ താഴേക്ക് വീഴുകയും ചെയ്യുന്നു., അവയുടെ മഞ്ഞുമൂടിയ ഘടനകളും അങ്ങേയറ്റത്തെ അവസ്ഥകളും ഉപയോഗിച്ച്, ഭൂമിയിൽ നമുക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ഒരു അവിശ്വസനീയമായ, ഏതാണ്ട് അന്യഗ്രഹ മഴ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.