നമ്മുടെ ചന്ദ്രൻ ഇന്ന് രാത്രി ഒരു വിദൂര ഭീമനെ കണ്ടുമുട്ടും!

 

ഏപ്രിൽ 12, 2025 ന് രാത്രി ആകാശത്ത് ഒരു നിശബ്ദവും എന്നാൽ ശ്രദ്ധേയവുമായ ജോഡിക്കായി നോക്കൂ: ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണചന്ദ്രൻ കന്നി രാശിയിലെ ഏറ്റവും തിളക്കമുള്ള നക്ഷത്രമായ സ്പിക്കയ്ക്ക് അടുത്തേക്ക് നീങ്ങും.

ഏപ്രിൽ 13 ന് അതിരാവിലെ ചന്ദ്രൻ ഔദ്യോഗികമായി പൂർണ്ണാവസ്ഥയിലെത്തുമെങ്കിലും, തലേദിവസം വൈകുന്നേരം നഗ്നനേത്രങ്ങൾക്ക് പൂർണ്ണരൂപത്തിൽ ദൃശ്യമാകും, അതിന്റെ ഉപരിതലത്തിന്റെ 99% വും പ്രകാശിക്കും.

സ്പിക്ക ഒരു സാധാരണ നക്ഷത്രമല്ല. ഏകദേശം 250 പ്രകാശവർഷം അകലെയുള്ള, സൂര്യന്റെ 11.43 മടങ്ങ് പിണ്ഡവും ഏകദേശം 7.5 മടങ്ങ് വലിയ ആരവുമുള്ള ഒരു ഭീമൻ നീല-വെളുത്ത ഭീമൻ ആണിത്. ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ദൃശ്യമാകുന്ന ഏറ്റവും തിളക്കമുള്ള നക്ഷത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണിത്, സൂര്യന്റെ പ്രകാശത്തേക്കാൾ 20,500 മടങ്ങ് കൂടുതൽ പ്രകാശം ഇതിൽ കാണാം.

ആകാശത്ത് അടുത്തടുത്തായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിട്ടും, ഈ രണ്ട് വസ്തുക്കളും വ്യത്യസ്തമായിരിക്കില്ല. ചന്ദ്രന്റെ പ്രതിഫലിച്ച പ്രകാശം നമ്മിൽ എത്താൻ വെറും 1.3 സെക്കൻഡ് മാത്രമേ എടുക്കൂ. സ്പിക്കയുടെ പ്രകാശം, ഫോട്ടോഗ്രാഫി,  എന്നിവയ്ക്ക് വളരെ മുമ്പുതന്നെ അതിന്റെ യാത്ര ആരംഭിച്ചു - അത് ഏകദേശം 250 വർഷമായി സഞ്ചരിക്കുന്നു.

വടക്കൻ അർദ്ധഗോളത്തിൽ നിന്ന്, ചന്ദ്രനും സ്പിക്കയും തെക്കുകിഴക്കായി ഉദിക്കുന്നത് നിങ്ങൾ കാണും; ദക്ഷിണാർദ്ധഗോളത്തിൽ നിന്ന്, വടക്കുകിഴക്കായി നോക്കുക. എന്തായാലും, അവ പരസ്പരം അടുത്തായിരിക്കും - ഒരേ ഷോ, വ്യത്യസ്ത ആംഗിൾ.

സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ, നിങ്ങൾക്ക് വർണ്ണ വ്യത്യാസം പോലും കാണാൻ കഴിയും: പരിചിതമായ വെള്ളി തിളക്കമുള്ള ചന്ദ്രനും, സൂക്ഷ്മമായ നീല നിറമുള്ള സ്പൈക്കയും.

ഇതൊരു ലളിതമായ കാഴ്ചയാണ്, പക്ഷേ നൂറ്റാണ്ടുകളിലും പ്രകാശവർഷങ്ങളിലും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന ഒന്ന്.

ബൈക്കൽ തടാകത്തിലെ ഹ്യൂമനോയിഡുകൾ

 

തെക്കുകിഴക്കൻ സൈബീരിയയിൽ, മംഗോളിയയുടെ അതിർത്തിയോട് ചേർന്ന് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഈ തടാകത്തിലാണ് ഭൂമിയിലെ  ഏറ്റവും പഴക്കമേറിയതും ആഴമേറിയതുമായ തടാകം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഭൂമിയിലെ ശുദ്ധജലത്തിന്റെ ഏകദേശം നാലിലൊന്ന് ഇവിടെയാണ്. ചില പ്രദേശങ്ങളിൽ അയ്യായിരം അടിയിലധികം ആഴം അളന്നിട്ടുണ്ട്.

ലോകത്ത് മറ്റൊരിടത്തും കാണാത്ത, നിരവധി സവിശേഷ സസ്യ-ജന്തുജാലങ്ങൾ ഈ തണുത്ത പ്രദേശത്ത് വസിക്കുന്നു. ഇരുപത്തിയഞ്ച് ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഒരു പുരാതന വിള്ളൽ താഴ്‌വരയായി രൂപപ്പെട്ടതാണ്  ഈ കൂറ്റൻ തടം എന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ കണക്കാക്കുന്നു.

നൂറ്റാണ്ടുകളായി, ബൈക്കൽ തടാകം വിശദീകരിക്കാനാകാത്ത നിരവധി പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ കേന്ദ്രമാണ്. റഷ്യയിലെ ഈ വിദൂര പ്രദേശത്ത് എണ്ണമറ്റ വിചിത്രമായ UFO എൻകൗണ്ടറുകൾ  പതിവായി സംഭവിക്കുന്നതായി പ്രദേശവാസികൾ അവകാശപ്പെടുന്നു. മനോഹരമായ പുറംഭാഗത്തിന് കീഴിൽ ഒരു അന്യഗ്രഹ താവളം പതിയിരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ചിലർ സിദ്ധാന്തിക്കുന്നു.

ഏറ്റവും വിചിത്രമായ റിപ്പോർട്ടുകളിൽ ഒന്ന് 1982-ൽ ഒരു പതിവ് സോവിയറ്റ് സൈനിക പരിശീലന ഡൈവിനിടെ സംഭവിച്ചു. അശുഭകരമായ ജലമണ്ഡലത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ, നിരവധി കൗതുകകരമായ ജീവികൾ തങ്ങളെ സമീപിക്കുന്നത് അവർ അമ്പരപ്പോടെ നോക്കിനിന്നു. നൂറ്റി അറുപത്തിനാലിൽ കൂടുതൽ അടി താഴ്ചയിൽ ആയിട്ടും , ഈ ഹ്യൂമനോയിഡുകൾ ആധുനിക ഉപകരണങ്ങൾ ഒന്നും ധരിച്ചിരുന്നില്ല.

ഓരോരുത്തരും തല പൂർണ്ണമായും മൂടുന്ന ഹെൽമെറ്റ് പോലുള്ള ഉപകരണങ്ങളുള്ള ഇറുകിയ ലോഹ സ്യൂട്ടുകൾ ധരിച്ചിരുന്നു. സൂക്ഷ്മപരിശോധനയിൽ, അന്യഗ്രഹജീവികൾക്ക് ഏകദേശം പത്ത് അടി ഉയരമുണ്ടെന്ന് സൈനികർ ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, ഭീമാകാരമായ ലോച്ച്-ഡ്വെല്ലുകൾ ഉടൻ തന്നെ ഇരുണ്ട അഗാധത്തിലേക്ക് അപ്രത്യക്ഷമായി.

ഈ ഭയാനകമായ കാഴ്ചയെ തുടർന്ന് , കൗതുകഭരിതനായ കമാൻഡർ തന്റെ റിക്രൂട്ട്‌മെന്റുകളോട് ഒരു ജല അന്യഗ്രഹജീവിയെ പിടിക്കാൻ ഉത്തരവിട്ടു. ഏഴ് സ്കൂബ ഡൈവർമാർ ഗ്ലേഷ്യൽ തടാകത്തിൽ പ്രവേശിച്ച് അവരുടെ ഭയാനകമായ  ഡൈവിംഗ്  ആരംഭിച്ചു. കുറഞ്ഞുവരുന്ന താപനിലയുള്ള ഒരു ലിഫ്റ്റിൽ സഞ്ചരിച്ച ഉടൻ, ഒന്നിലധികം വസ്തുക്കൾ ഉയർന്നുവന്നു. ഒരു  ഒരു വലിയ വലയിൽ അഭൗമമായ മാതൃകയെ പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

ആ നിമിഷം, സംശയമില്ലാത്ത ഫ്ലോട്ടില്ല ഗ്രൂപ്പിന് എല്ലാ നരകവും അഴിഞ്ഞുവീണു. പെട്ടെന്ന് മനുഷ്യരല്ലാത്തവർ തീവ്രമായ സോണാർ തരംഗങ്ങൾ എയ്തുകൊണ്ട് തിരിച്ചടിച്ചു. ശക്തമായ ഒരു ശക്തി എല്ലാ ക്രൂ അംഗങ്ങളെയും അബോധാവസ്ഥയിലാക്കുകയും വേഗത്തിൽ അവരെ ഉപരിതലത്തിലേക്ക് തള്ളിവിടുകയും ചെയ്തു.

അങ്ങേയറ്റത്തെ ആഴങ്ങളിൽ നിന്ന് മുകളിലേക്ക് കുതിച്ചുയരുന്നത് നമ്മുടെ ശരീരത്തിന് വിനാശകരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കും, ഇത് പലപ്പോഴും "ദി ബെൻഡ്സ്" എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. സ്ക്വാഡ്രണിലെ മൂന്ന് പേർക്ക് ഗുരുതരമായി പരിക്കേറ്റെങ്കിലും ഈ കഷ്ടപ്പാടിന് അവർ കീഴടങ്ങിയില്ല. ശേഷിക്കുന്നവരെ ഒരു ഡീകംപ്രഷൻ ചേമ്പറിലേക്ക് ഉടൻ മാറ്റേണ്ടതുണ്ട്.

നിർഭാഗ്യവശാൽ, പ്രദേശത്ത് ഒരു റീകംപ്രഷൻ ചേമ്പർ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, അത് ഒരു സമയം രണ്ട് പേർക്ക് മാത്രമായി രൂപകൽപ്പന ചെയ്‌തിരുന്നു. കടുത്ത നിരാശയിൽ, ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് നാല് പുരുഷന്മാർ ഒരേസമയം പ്രവേശിച്ചു.

ദുഃഖകരമെന്നു പറയട്ടെ, അവസാന ശ്രമവും ആസൂത്രണം ചെയ്തതുപോലെ നടന്നില്ല. മേലുദ്യോഗസ്ഥന്റെ തിടുക്കത്തിലുള്ള തീരുമാനത്തിന്റെ ഫലമായി മൂന്ന് വ്യക്തികൾ മരിച്ചു. ഭയാനകമായ ആ പരീക്ഷണത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടവർക്ക് ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന വൈകല്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകും.

ഈ ഭയാനകമായ ദുരന്തത്തെത്തുടർന്ന്, കെജിബി ഏജന്റുമാർ യുഎസ്ഒ (അൺഐഡന്റിഫൈഡ് സബ്‌മേർഡ് ഒബ്‌ജക്റ്റ്) ഏറ്റെടുക്കലിന്റെ കൂടുതൽ ശ്രമങ്ങൾ നിർത്തിവച്ചു. പതിറ്റാണ്ടുകളായി, ഉയർന്ന റാങ്കിലുള്ള അധികാരികൾ ഈ ഭയാനകമായ സംഭവങ്ങൾ മറച്ചുവെച്ചു. മുൻ സോവിയറ്റ് നാവിക ഉദ്യോഗസ്ഥനും ബഹുമാന്യനായ യൂഫോളജിസ്റ്റുമായ വ്‌ളാഡിമിർ , റഷ്യൻ സർക്കാർ എക്സിക്യൂട്ടീവുകൾ അടുത്തിടെ ഡീക്ലാസിഫൈ ചെയ്ത ഫയലുകൾ പുറത്തിറക്കിയതായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.

ഈ രേഖകളിൽ, ബൈക്കൽ അക്വാനോട്ടുകളെ വളരെ വിശദമായി വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിശയകരമെന്നു പറയട്ടെ, നാവിക കമാൻഡർമാർ തടാകത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന നിരവധി അണ്ടർവാട്ടർ വാഹനങ്ങളെ വ്യാപകമായി നിരീക്ഷിച്ചിരുന്നു.

അത്തരം സാങ്കേതിക കഴിവുകൾ അവരെ വളരെയധികം കൗതുകപ്പെടുത്തി; എഞ്ചിനീയർമാർക്ക് കപ്പലുകളുടെ അവിശ്വസനീയമായ വേഗത പകർത്താൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, അഭൂതപൂർവമായ സൈനിക നേട്ടങ്ങൾ ലഭിക്കും.

യുഗങ്ങളിലുടനീളം, ബൈക്കൽ നിഗൂഢമായ UFO പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് അപരിചിതമായിരുന്നില്ല. 1950 കളുടെ അവസാനത്തിൽ ഒരു അജ്ഞാത ലോഹ വാഹനം പിന്തുടർന്നതിനെത്തുടർന്ന് ഒരു TU-104 ജെറ്റ് തടാകത്തിൽ ഇടിച്ചു ഇറങ്ങി . ഈ ആക്രമണത്തെക്കുറിച്ച് എയർ ട്രാഫിക് കൺട്രോളർമാർക്ക്  പൈലറ്റ് ഒരു അസ്വസ്ഥ സന്ദേശം റേഡിയോ ചെയ്തു.

വിവരദാതാക്കൾ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ആ സമയത്ത് ഡ്യൂട്ടിയിലായിരുന്ന എല്ലാ ജീവനക്കാരും വെളിപ്പെടുത്തൽ നിരോധന കരാറുകളിൽ ഒപ്പിടാൻ നിർബന്ധിതരായി. ഭയാനകമായ ആക്രമണം കണ്ടതായി നിരവധി കമ്മ്യൂണിറ്റി മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി.

ഒരു വെള്ളി നിറത്തിലുള്ള പറക്കുംതളിക ഒരു വിമാനത്തെ പിന്തുടർന്ന്അറ്റാക്ക് ചെയ്യുകയും  അത് വെള്ളത്തിലേക്ക് കൂപ്പുകുത്തുകയും അവരുടെ കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്തതായി മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ വിവരിച്ചു. ഗണ്യമായ സാക്ഷ്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ഈ സംഭവത്തിന്റെ നിർണായക തെളിവുകളോ ഔദ്യോഗിക രേഖകളോ ഇതുവരെ പുറത്തുവന്നിട്ടില്ല.

2009 ഏപ്രിലിൽ, നിഗൂഢമായ സൈബീരിയൻ മേഖല വീണ്ടും ആഗോള തലത്തിൽ വാർത്തകളിൽ ഇടം നേടി. ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര ബഹിരാകാശ നിലയത്തിലെ ബഹിരാകാശയാത്രികർ ഭീമാകാരമായ ജലവാഹിനികൾ സൃഷ്ടിച്ചതാണെന്ന് കരുതുന്ന രണ്ട് വൃത്താകൃതിയിലുള്ള  ഫോട്ടോയെടുത്തു. ഒന്ന് തടാകത്തിന്റെ മധ്യത്തിനടുത്തും മറ്റൊന്ന് ബൈക്കൽ തടാകത്തിന്റെ തെക്കേ അറ്റത്തും . കട്ടിയുള്ള മഞ്ഞുമൂടിയ പുറം പാളിക്ക് താഴെയായി എന്തോ ഒന്ന് ഉയർന്നുവന്നതാണ് രണ്ടും സൃഷ്ടിച്ചതെന്ന് തോന്നുന്നു.

ഡിസ്ക് ആകൃതിയിലുള്ള വിള്ളലുകളുടെ ജോഡി തികച്ചും സമമിതിയും അതിശയകരമാംവിധം മൂന്ന് മൈൽ വ്യാസവുമായിരുന്നു. ഈ വലിയ ഒടിവുകൾ വളരെ കൃത്യമായിരുന്നതിനാൽ അവ നിർമ്മിക്കാനോ പകർത്താനോ കഴിയില്ല. നാസ നിർമ്മിച്ച ചിത്രങ്ങൾ താഴെയുള്ള ഇരുണ്ട വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവരുന്ന ബഹിരാകാശ കപ്പലുകളുടെ തെളിവാണെന്ന് ചില ഗവേഷകർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ലോക സാമ്പത്തിക ഫോറത്തിൽ പ്രധാനമന്ത്രി ദിമിത്രി മെദ്‌വദേവ് ഒരു ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന പ്രഖ്യാപനം നടത്തി. അന്യഗ്രഹജീവികളുടെ സന്ദർശകരെക്കുറിച്ചുള്ള സത്യം ലോകം അറിയേണ്ട "സമയം വന്നിരിക്കുന്നു" എന്ന് അദ്ദേഹം തന്റെ പരസ്യ പ്രസ്താവനയിൽ വിലപിച്ചു.

വാസ്തവത്തിൽ, അന്യഗ്രഹജീവികൾ നമുക്കിടയിൽ വസിക്കുന്നുണ്ടെന്നും വളരെക്കാലമായി അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നും മിസ്റ്റർ മെദ്‌വദേവ് വിശ്വസിക്കുന്നു. , അമേരിക്കൻ ഉദ്യോഗസ്ഥർ ഈ മഹത്തായ വിവരങ്ങൾ നൽകാൻ വിസമ്മതിച്ചാൽ റഷ്യൻ പ്രതിനിധികൾ തന്നെ അത് ചെയ്യുമെന്ന് രാഷ്ട്രീയ നേതാവ് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി.

യൂഫോളജിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സമീപകാല പ്രഖ്യാപനങ്ങളും അനാച്ഛാദനം ചെയ്ത ഫയലുകളും കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, ക്രെംലിൻ പൂർണ്ണമായ വെളിപ്പെടുത്തലിനായി ഒരുങ്ങുകയാണെന്ന് പൂർണ്ണമായും വിശ്വസനീയമാണ്. ഒരുപക്ഷേ നമ്മൾ വിചാരിക്കുന്നതിലും നേരത്തെ, ഗ്രഹാന്തര ജീവികളുടെ അത്ഭുതകരമായ സത്യം എല്ലാം  അറിയുന്നവർ ഒടുവിൽ അംഗീകരിക്കും.

ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽ മാത്രം കാണാൻ കഴിയുന്ന ഒരു അനുഭവം! ☄️ 💫

 

ഹാലിയുടെ വാൽനക്ഷത്രം അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ഹ്രസ്വകാല വാൽനക്ഷത്രമാണ്, ഇത് 75-79 വർഷത്തിലൊരിക്കൽ സൂര്യനെ ചുറ്റുകയും ഭൂമിയിൽ നിന്ന് നഗ്നനേത്രങ്ങൾക്ക് ദൃശ്യമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. 1986-ൽ ഭൂമിയോട് ഏറ്റവും അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ, അത് ഉത്തര നക്ഷത്രമായ പോളാരിസിനേക്കാൾ അല്പം തിളക്കമുള്ളതായിരുന്നു,  അതിന്റെ വലിപ്പം വളരെ വലിയ പ്രദേശത്ത് വ്യാപിച്ചു. 

ബിസി 240 മുതൽ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർ ഈ ആനുകാലിക വാൽനക്ഷത്രത്തെ നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, 1705-ൽ മാത്രമാണ് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ എഡ്മണ്ട് ഹാലി ഒരേ വാൽനക്ഷത്രം വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുവെന്ന് നിഗമനം ചെയ്തത്, അതിനാൽ അതിന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരാണ് നൽകിയിരിക്കുന്നത്.

1986-ൽ ഹാലിയുടെ വാൽനക്ഷത്രത്തിന്റെ അവസാന ദൃശ്യം വിവിധ കാരണങ്ങളാൽ അസാധാരണമായ ഒരു സംഭവമായിരുന്നു. ബഹിരാകാശ യുഗത്തിൽ വാൽനക്ഷത്രത്തിന്റെ ആദ്യ തിരിച്ചുവരവായിരുന്നു ഇത്. കൂടാതെ, ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകം ഒരു വാൽനക്ഷത്രത്തെ വിശദമായി നിരീക്ഷിക്കുന്നതും അതിന്റെ ഘടനയെയും  വാൽ രൂപീകരണത്തിന്റെയും സംവിധാനത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഗണ്യമായ വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നതും ഇതാദ്യമായിരുന്നു. മാത്രമല്ല, വാൽനക്ഷത്രത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ പ്രധാനമായും പൊടിപടലമുള്ളതും അസ്ഥിരമല്ലാത്തതുമായ വസ്തുക്കൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നുവെന്നും, ഒരു ചെറിയ ഭാഗം മാത്രമേ മഞ്ഞുമൂടിയതുള്ളൂ എന്നും കണ്ടെത്തി.

എന്നിരുന്നാലും, ചരിത്രത്തിൽ വാൽനക്ഷത്ര ദർശനങ്ങൾ പലപ്പോഴും ദുരന്തങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, ഇത്തവണയും അത് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ഒരു വഴിത്തിരിവോടെയായിരുന്നു. 1986 ഫെബ്രുവരി 8 ന്, ചിക്കാഗോ സർവകലാശാലയിലെ യെർക്കസ് ഒബ്സർവേറ്ററി ഹാലിയുടെ വാൽനക്ഷത്രത്തിന്റെ വാലിൽ മാരകമായ സയനോജൻ വാതകം കണ്ടെത്തിയതായും, വാതകം അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ വ്യാപിക്കുമ്പോൾ ഗ്രഹത്തിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെയും തുടച്ചുനീക്കുമെന്ന് അനുമാനിക്കപ്പെട്ടതായും ന്യൂയോർക്ക് ടൈംസ് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു. ഭാഗ്യവശാൽ, ഈ പ്രവചനം ഫലവത്തായില്ല.

ഹാലിയുടെ വാൽനക്ഷത്രം സൂര്യനുചുറ്റും ഏകദേശം 1,000 യാത്രകൾ പൂർത്തിയാക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, കൂടാതെ കുറഞ്ഞത് 16,000 വർഷമായി അത് വാർദ്ധക്യത്തിന്റെ ലക്ഷണങ്ങളൊന്നും കാണിക്കാതെ അതിന്റെ നിലവിലെ ഭ്രമണപഥത്തിലാണ്. 2061 ൽ, സൂര്യന്റെ അതേ വശത്ത്, ഭൂമിയുടെ അതേ വശത്ത്, ഇത് വീണ്ടും ഭൂമിയെ മറികടക്കും, 1986 ൽ ഉണ്ടായിരുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ തിളക്കമുള്ളതായിരിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, ഇത് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർക്കും ആകാശ നിരീക്ഷകർക്കും ഒരുപോലെ ആവേശകരമായ ഒരു സംഭവമാക്കി മാറ്റുന്നു.

ക്വാണ്ടം ഭൗതികശാസ്ത്ര ഡാറ്റ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് മരണം അവസാനമായിരിക്കില്ല എന്നാണ് -

 

നൂറ്റാണ്ടുകളായി, മരണം ജീവിതത്തിന്റെ അന്തിമ അന്ത്യമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, ഒരു ജൈവിക ഉറപ്പ്. എന്നിരുന്നാലും, ക്വാണ്ടം ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിൽ വേരൂന്നിയ ഉയർന്നുവരുന്ന സിദ്ധാന്തങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് മരണം നമ്മുടെ ധാരണയാൽ രൂപപ്പെട്ട ഒരു മിഥ്യയായിരിക്കാം എന്നാണ്.

ഈ ആശയത്തിന്റെ കാതൽ ഒരു നിരീക്ഷകൻ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നു - അത് എങ്ങനെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു, അതിന്റെ സ്വഭാവം എങ്ങനെ  മാറ്റുന്നു എന്നതാണ്. ഈ തത്വം ഒരു വസ്തുനിഷ്ഠ യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെ സങ്കൽപ്പത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു, മരണം ഉൾപ്പെടെ നമ്മൾ അനുഭവിക്കുന്നത് നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെ നിർമ്മിതിയാകാമെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

നമുക്ക് അതിലേക്ക് കടക്കാം.

ബയോസെൻട്രിസം എന്നത് ഡോ. റോബർട്ട് ലാൻസയുടെ ഒരു സിദ്ധാന്തമാണ്. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഘടനയിൽ ജീവനും ബോധവും കേന്ദ്രബിന്ദുവാണെന്ന് അത് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു.

ഈ വീക്ഷണമനുസരിച്ച്, സ്ഥലവും സമയവും സ്ഥിരമായ അസ്തിത്വങ്ങളല്ല, മറിച്ച് ലോകത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ നമ്മുടെ മനസ്സ് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഉപകരണങ്ങളാണ്. സമയം വെറുമൊരു നിർമ്മിതിയാണെങ്കിൽ, ഒരു സമയബന്ധിത സംഭവമെന്ന നിലയിൽ മരണം യഥാർത്ഥത്തിൽ നിലനിൽക്കണമെന്നില്ല.

"പല ലോകങ്ങൾ" എന്ന വ്യാഖ്യാനം പോലുള്ള ക്വാണ്ടം സിദ്ധാന്തങ്ങളും സൂചിപ്പിക്കുന്നത് സാധ്യമായ എല്ലാ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളും ഒന്നിച്ചു നിലനിൽക്കുന്നു എന്നാണ്, അതായത് ഒരു പ്രപഞ്ചത്തിലെ മരണം മറ്റൊന്നിലെ തുടർച്ചയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ ആശയങ്ങൾ ഊഹാപോഹങ്ങളാണെങ്കിലും, അവ അസ്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു, ജീവിതവും മരണവും പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ആകർഷകമായ ഒരു ലെൻസ് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു.

നിക്കോള ടെസ്‌ലയും 3, 6, 9 എന്നിവയുടെ രഹസ്യവും

 

മികച്ച കണ്ടുപിടുത്തക്കാരനായ നിക്കോള ടെസ്‌ലയ്ക്ക് 3, 6, 9 എന്നീ സംഖ്യകളോട് ആഴമായ ആകർഷണം ഉണ്ടായിരുന്നു - അക്കങ്ങൾ എന്ന നിലയിൽ മാത്രമല്ല, പ്രകൃതിയിലെയും ഊർജ്ജത്തിലെയും പാറ്റേണുകൾ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുള്ള താക്കോലുകൾ എന്ന നിലയിലും.

 ദശാംശ വ്യവസ്ഥയിൽ, ഈ സംഖ്യകൾ അദ്വിതീയമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു:

3 ന്റെ ഗുണിതങ്ങൾ ആവർത്തിച്ചുള്ള പാറ്റേണുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു.

9 എല്ലായ്‌പ്പോഴും 9 ആയി തുക ചേർക്കുന്ന അക്കങ്ങൾക്ക് കാരണമാകുന്നു.

6 അവയ്ക്കിടയിലുള്ള ചക്രം പൂർത്തിയാക്കുന്നു.

ഈ പാറ്റേണുകളും വോർട്ടെക്സ് ഗണിതവുമായുള്ള അവയുടെ ബന്ധവും ടെസ്‌ലയെ കൗതുകപ്പെടുത്തി - 9 പൂർത്തീകരണത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഒരു സിദ്ധാന്തവും 3 & 6 ഊർജ്ജസ്വലമായ ഒരു ചക്രത്തിനുള്ളിൽ നിർണായക പോയിന്റുകളെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യക്തിപരമായ ശീലങ്ങളിൽ ഈ ആകർഷണം പ്രകടമായി:

 കെട്ടിടങ്ങളിൽ പ്രവേശിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അദ്ദേഹം 3 തവണ ചുറ്റിനടക്കും.

 3 കൊണ്ട് ഹരിക്കാവുന്ന ഹോട്ടൽ മുറികളായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്ടം.

ടെസ്‌ലയെക്കുറിച്ച് പറയപ്പെടുന്ന ചില നിഗൂഢ ഉദ്ധരണികൾ അതിശയോക്തിപരമാണെങ്കിലും, സംഖ്യാ പാറ്റേണുകളോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജിജ്ഞാസ ശാസ്ത്രം, ഗണിതം, അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്ന കാലഘട്ടം രൂപപ്പെടുത്തിയ ഒരു ദാർശനിക ലെൻസ് എന്നിവയുടെ മിശ്രിതത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു.

 നിങ്ങൾ അതിനെ നിഗൂഢതയായി കണ്ടാലും ഗണിതമായി കണ്ടാലും, സംഖ്യകളോടുള്ള ടെസ്‌ലയുടെ സ്നേഹം അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതിഭയുടെ പല തലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്.

മഹാവിസ്ഫോടന സിദ്ധാന്തം - ഏറ്റവും ലളിതമായ വിശദീകരണം

 

വളരെക്കാലം മുമ്പ്, ഏകദേശം 13.8 ബില്യൺ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാം ഒരു ചെറിയ, ചൂടുള്ള, സാന്ദ്രമായ ബിന്ദുവിൽ ഒത്തുകൂടി. പിന്നീട്, പെട്ടെന്ന്, അത് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. ആ സ്ഫോടനത്തെയാണ് നമ്മൾ മഹാവിസ്ഫോടനം എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

ആ നിമിഷം മുതൽ, പ്രപഞ്ചം വളരെ വേഗത്തിൽ വികസിക്കാൻ തുടങ്ങി.  വികസിക്കുമ്പോൾ, അത് തണുത്തു, ചെറിയ കണികകൾ രൂപപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. ഈ കണികകൾ ഒന്നിച്ച് ചേർന്ന് ആറ്റങ്ങളും പിന്നീട് നക്ഷത്രങ്ങളും ഗാലക്സികളും രൂപപ്പെട്ടു.

അപ്പോൾ, മഹാവിസ്ഫോടനം ബഹിരാകാശത്ത് ഒരു സ്ഫോടനം ആയിരുന്നില്ല - അത് സ്ഥലത്തിന്റെ തന്നെ പെട്ടെന്നുള്ള വികാസമായിരുന്നു. ഇന്നും പ്രപഞ്ചം വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ചുരുക്കത്തിൽ:

• എല്ലാം ഒരു ചെറിയ ബിന്ദുവിൽ നിന്നാണ് ആരംഭിച്ചത്

• അത് പെട്ടെന്ന് വികസിച്ചു (മഹാവിസ്ഫോടനം)

• വസ്തുക്കൾ തണുത്തു

• ചെറിയ കണികകൾ ആറ്റങ്ങളെ രൂപപ്പെടുത്തി

• ആറ്റങ്ങൾ നക്ഷത്രങ്ങളെയും താരാപഥങ്ങളെയും നമ്മളെയും രൂപപ്പെടുത്തി!

മഹാവിസ്ഫോടന സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ഘട്ടങ്ങൾ ലളിതമായും ക്രമത്തിലും വിശദീകരിച്ചിരിക്കുന്നു:

1. മഹാവിസ്ഫോടനം (സമയം = 0)

എല്ലാം ആരംഭിച്ചത് വളരെ ചെറുതും ചൂടുള്ളതും സാന്ദ്രവുമായ ഒരു ബിന്ദുവിൽ നിന്നാണ്. പ്രപഞ്ചത്തിന് തുടക്കമിട്ട "ബാംഗ്" ഇതാണ്.

2. ഇൻഫ്‌ളേഷൻ  (ഒരു സെക്കൻഡിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തിനുള്ളിൽ)

സ്ഫോടനത്തിന് തൊട്ടുപിന്നാലെ, പ്രപഞ്ചം പ്രകാശവേഗതയേക്കാൾ വേഗത്തിൽ വികസിച്ചു, ഒരു ആറ്റത്തേക്കാൾ ചെറുതിൽ നിന്ന് ഒരു ഗാലക്സിയേക്കാൾ വലുതായി ഏതാണ്ട് തൽക്ഷണം വളർന്നു.

3. തണുപ്പിക്കൽ

പ്രപഞ്ചം വികസിക്കുമ്പോൾ, അത് തണുക്കാൻ തുടങ്ങി, ഊർജ്ജം ചെറിയ കണികകളായി മാറാൻ തുടങ്ങി .

4. അടിസ്ഥാന കണങ്ങളുടെ രൂപീകരണം

ക്വാർക്കുകൾ, ഇലക്ട്രോണുകൾ, ന്യൂട്രിനോകൾ തുടങ്ങിയ ചെറിയ നിർമ്മാണ ബ്ലോക്കുകൾ രൂപപ്പെട്ടു. ക്വാർക്കുകൾ ഒടുവിൽ സംയോജിച്ച് പ്രോട്ടോണുകളും ന്യൂട്രോണുകളും രൂപപ്പെട്ടു.

5. ന്യൂക്ലിയസുകളുടെ രൂപീകരണം (മഹാവിസ്ഫോടനത്തിന് 3 മിനിറ്റിനുശേഷം)

പ്രോട്ടോണുകളും ന്യൂട്രോണുകളും ഒരുമിച്ച് പറ്റിപ്പിടിച്ച് ഹൈഡ്രജൻ, ഹീലിയം തുടങ്ങിയ ലളിതമായ മൂലകങ്ങളുടെ ന്യൂക്ലിയസുകൾ രൂപപ്പെട്ടു.

6. പുനഃസംയോജനം (ഏകദേശം 380,000 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം)

ഇലക്ട്രോണുകൾ ന്യൂക്ലിയസുകളെ സംയോജിപ്പിച്ച് നിഷ്പക്ഷ ആറ്റങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തി. ഇത് പ്രപഞ്ചത്തെ സുതാര്യമാക്കി, പ്രകാശത്തിന് സ്വതന്ത്രമായി സഞ്ചരിക്കാൻ അനുവദിച്ചു, ഈ പ്രകാശത്തെ ഇപ്പോൾ കോസ്മിക് മൈക്രോവേവ് പശ്ചാത്തലം (CMB) ആയി കാണുന്നു.

7. നക്ഷത്രങ്ങളുടെയും ഗാലക്സികളുടെയും രൂപീകരണം (കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം)

ആദ്യ നക്ഷത്രങ്ങളും ഗാലക്സികളും രൂപപ്പെടാൻ ഗുരുത്വാകർഷണം വാതകത്തെ ഒരുമിച്ച് വലിച്ചു.

8. ആധുനിക പ്രപഞ്ചം (13.8 ബില്യൺ വർഷങ്ങൾ, എണ്ണപ്പെടുന്നു)

നക്ഷത്രങ്ങൾ, ഗാലക്സികൾ, ഗ്രഹങ്ങൾ, ജീവൻ എന്നിവ രൂപപ്പെട്ടു. പ്രപഞ്ചം ഇന്നും വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

വെനീറ പ്രോഗ്രാം:

 

1970-കളിൽ പുറം ഗ്രഹങ്ങളെക്കുറിച്ച് പര്യവേക്ഷണം നടത്താൻ അമേരിക്ക അയച്ച പയനിയർ, വോയേജർ പേടകങ്ങൾ പലപ്പോഴും ചരിത്രപരമായ ഇന്റർപ്ലാനറ്ററി നേട്ടങ്ങളായി പ്രശംസിക്കപ്പെടുന്നു. പയനിയർ ഫലകങ്ങളും -  വോയേജർ ഗോൾഡൻ റെക്കോർഡും കൊണ്ട് സജ്ജീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ വസ്തുക്കൾ ഒരു ദിവസം അന്യഗ്രഹജീവികൾക്ക് കണ്ടെത്താൻ വേണ്ടിയുള്ളതാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു, ഇത്  എളുപ്പത്തിൽ നമ്മളെ  മനസിലാക്കാൻ  അവരെ സഹായിക്കുന്നു എന്നതാണ് ഇതിന് ഒരു കാരണം. അതുപോലെ, വൈക്കിംഗ് ലാൻഡറുകളും സോജേണറും ഉൾപ്പെടെയുള്ള ചൊവ്വയിലേക്കുള്ള റോബോട്ടിക് പര്യവേക്ഷകർ, സ്പിരിറ്റ്, ഓപ്പർച്യുണിറ്റി, ക്യൂരിയോസിറ്റി റോവറുകൾ എന്നിവ എണ്ണമറ്റ തലക്കെട്ടുകളിൽ ഇടം നേടുന്നു.

എന്നാൽ നമ്മൾ ശുക്രനിലെ സോവിയറ്റ് പര്യവേക്ഷണ ദൗത്യങ്ങൾ ഏറെക്കുറെ മറന്നുപോയി,  1950 കളുടെ അവസാനത്തിൽ ബഹിരാകാശ യുഗത്തിന്റെ ആരംഭത്തിൽ, സോവിയറ്റുകൾ വീനസ് പേടകങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര രൂപകൽപ്പന ചെയ്യുന്നതിനും നിർമ്മിക്കുന്നതിനുമായി പ്രവർത്തിച്ചു. ഏകദേശം 30 വർഷത്തോളം, വെനേര പ്രോഗ്രാമിന്റെ ഭാഗമായി അവർ ഇന്റർപ്ലാനറ്ററി ബഹിരാകാശ പേടകം നിർമ്മിക്കുകയും പറത്തുകയും ചെയ്തു - ഇന്നത്തെ നിലവാരം വെച്ചുനോക്കുമ്പോൾ പോലും ശ്രദ്ധേയമായ നേട്ടങ്ങൾ കൈവരിച്ചു.

1960 കളുടെ തുടക്കത്തിൽ, ശീതയുദ്ധം കൊടുമ്പിരിക്കൊണ്ടിരുന്നു, ബഹിരാകാശ മത്സരം സജീവമായിരുന്നു. ബഹിരാകാശ യാത്രയുടെ  എല്ലാ മേഖലകളിലും കഴിയുന്നത്ര "നേട്ടങ്ങൾ ആദ്യം " കൈവരിക്കാൻ സോവിയറ്റുകൾ ഉത്സുകരായിരുന്നു. അക്കാലത്ത്, അവർക്ക് അമേരിക്കയേക്കാൾ മികച്ച ഭാരം ഉയർത്താനുള്ള ശേഷി ഉള്ള റോക്കറ്റ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇത് അവരെ വലിയ ബഹിരാകാശ പേടകങ്ങൾ, മനുഷ്യർ ഉള്ളതും അല്ലാത്തതുമായവ, നിർമ്മിക്കാനും വിക്ഷേപിക്കാനും അനുവദിച്ചു. നാല് ഘട്ടങ്ങളുള്ള റോക്കറ്റുകളും ഒരു നൂതന ടെലിമെട്രി സംവിധാനവും ഉപയോഗിച്ച്, സോവിയറ്റുകൾക്ക് -  എത്തിച്ചേരാൻ പ്രയാസമുള്ള ആന്തരിക ഗ്രഹങ്ങളിലേക്ക് ദൗത്യങ്ങൾ നടത്താനും കഴിഞ്ഞു.

സോവിയറ്റ് വീനസ് ദൗത്യങ്ങളുടെ പരമ്പരയിലെ ആദ്യ പേടകമായ വെനീറ 1 ന് 1,400 പൗണ്ട് ഭാരമുണ്ടായിരുന്നു . ഡോക്ടർ ഹൂവിൽ നിന്നുള്ള ഡാലെക്കിനോട് സാമ്യമുള്ള വെനീറ 1 പേടകം സ്പിൻ സ്റ്റെബിലൈസ് ചെയ്യുകയും മാഗ്നെറ്റോമീറ്റർ, ഗീഗർ കൗണ്ടറുകൾ, മൈക്രോമീറ്റോറൈറ്റ് ഡിറ്റക്ടറുകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള ഉപകരണങ്ങൾ കൊണ്ട് നിറയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. അതിന്റെ പിൻഗാമികളിൽ പലരെയും പോലെ, പേടകത്തിന്റെ ഉൾഭാഗം നൈട്രജൻ വാതകം ഉപയോഗിച്ച്  സമ്മർദ്ദമുണ്ടാക്കി  ഉപകരണങ്ങൾ സ്ഥിരമായ താപനിലയിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ സഹായിച്ചു.

എന്നിരുന്നാലും, ആദ്യത്തെ വെനീറ 1 പേടകം ഒരിക്കലും ഭൂമിയുടെ ഭ്രമണപഥത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുകടന്നില്ല. 1961 ഫെബ്രുവരി 12 ന് വിക്ഷേപിച്ച  ശ്രമം ശുക്രനിലേക്കുള്ള യാത്രാമധ്യേ പരാജയപ്പെട്ടു, 

വെനീറ 1 നെ വളരെയധികം സാമ്യമുള്ള  വെനീറ 2, ശുക്രനെ കടന്ന് പറക്കുന്നതിനായാണ് നിർമ്മിച്ചത്, ഈ സമയത്ത് അത് വിവരങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തി ഭൂമിയിലേക്ക് തിരികെ കൈമാറും. 1966 ഫെബ്രുവരി 27 ന് പേടകം അതിന്റെ പറക്കൽ പൂർത്തിയാക്കി, ഏകദേശം 15,000 മൈൽ (24,000 കിലോമീറ്റർ) അകലെ എത്തി, പക്ഷേ അത് അമിതമായി ചൂടായതിനാൽ പിന്നീട് ഒരിക്കലും നിയന്ത്രണത്തിൽ വന്നില്ല . വിദൂര ലോകം അതിനെ സിപ്പ് ചെയ്യുന്നതിന് മുമ്പോ ശേഷമോ വെനീറ 2 പരാജയപ്പെട്ടോ എന്ന് ഇപ്പോഴും വ്യക്തമല്ല.

നമ്മുടെ നരകതുല്യമായ അയൽക്കാരന്റെ അന്തരീക്ഷം കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായി പഠിക്കുന്നതിനാണ് സോവിയറ്റുകൾ അടുത്ത നാല് പേടകങ്ങൾ, വെനീറ 3 മുതൽ 6 വരെ രൂപകൽപ്പന ചെയ്തത്. സാധാരണയായി ഏകദേശം 2,000 പൗണ്ട് (900 കിലോഗ്രാം) ഭാരമുള്ള ഈ പേടകങ്ങളിൽ ഒരു കൂട്ടം ഉപകരണങ്ങളും വേർപെടുത്താവുന്ന ഒരു പോഡും (ഒരു ഡിസെന്റ് മൊഡ്യൂൾ എന്നറിയപ്പെടുന്നു) ഉണ്ടായിരുന്നു, അതിൽ ഒരു ബാരോമീറ്റർ, ഒരു റഡാർ ആൾട്ടിമീറ്റർ, ഗ്യാസ് അനലൈസറുകൾ, തെർമോമീറ്ററുകൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്ന രണ്ടാമത്തെ ഉപകരണ ശേഖരം സജ്ജീകരിച്ചിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ പേടകങ്ങളെല്ലാം പരാജയം രുചിച്ചു .

വെനീറ 3 ശുക്രന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ ഇറങ്ങാൻ പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നു, പക്ഷേ  1966 മാർച്ച് 1 ന് അത് അതിൽ ഇടിച്ചു - ഔദ്യോഗികമായി മറ്റൊരു ഗ്രഹത്തിൽ ഇടിച്ചുകയറുന്ന ആദ്യത്തെ ബഹിരാകാശ പേടകമായി ഇത് മാറി.

എന്നിരുന്നാലും, 1967 ഒക്ടോബർ 18 ന് ശുക്രന്റെ സാന്ദ്രമായ അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ പതുക്കെ താഴേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോൾ   വെനീറ 4 - 90 മിനിറ്റിലധികം  പ്രവർത്തിച്ചു . വായുവിൽ വളരെ ഉയർന്ന അളവിലുള്ള കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡും  കാന്തികക്ഷേത്രത്തിന്റെ അഭാവവും ഇത് കണ്ടെത്തി. പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ, ഒടുവിൽ അത് ഗ്രഹത്തിന്റെ തീവ്രമായ ചൂടിനും മർദ്ദത്തിനും വഴങ്ങി.

വെനീറ 5 ഉം വെനീറ 6 ഉം സമാനമായ വിജയങ്ങൾ നേടി, 1969 മെയ് 16 നും മെയ് 17 നും ശുക്രന്റെ അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ പാരച്യൂട്ടിൽ സഞ്ചരിച്ച് 50 മിനിറ്റിലധികം ഡാറ്റ കൈമാറ്റം ചെയ്തു. ശുക്ര  ലോകത്തിന്റെ അന്തരീക്ഷ ഘടനയെ കൂടുതൽ വിശദീകരിക്കാൻ ശാസ്ത്രജ്ഞരെ സഹായിക്കുന്നതിലൂടെ, ശുക്രനിൽ ജീവൻ നിലനിൽക്കാൻ സാധ്യത വളരെ കുറവാണെന്ന് ഈ പേടകങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കി; ശുക്രൻ ഒരു ഭൗമിക പറുദീസയാണെന്ന പ്രണയപരമായ പ്രതീക്ഷകൾ തകർന്നു.

ശുക്രനിൽ മൃദുവായ ലാൻഡിംഗ് നടത്താൻ രൂപകൽപ്പന ചെയ്ത   ലാൻഡിംഗ്  മൊഡ്യൂൾ വെനീറ 7-ൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരുന്നു, ഉപരിതലത്തിലെ പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളെ താൽക്കാലികമായി അതിജീവിക്കാൻ കഴിയുന്ന കനത്ത  ലോഹ കവചം  അതിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. 1970 ഓഗസ്റ്റ് 17-ന് വിക്ഷേപിച്ച ഈ പറക്കൽ ഒരു വിജയമായിരുന്നു. 1970 ഡിസംബർ 15-ന് ലാൻഡർ ഉപരിതലത്തിലെത്തി, പക്ഷേ പാരച്യൂട്ട് കീറിപ്പോയതിനെത്തുടർന്ന്  വേഗത്തിൽ അത് വീഴുകയും തുടർന്ന് മണിക്കൂറിൽ 38 മൈൽ (61 കി.മീ/മണിക്കൂർ) വേഗതയിൽ ഉപരിതലത്തിലേക്ക് ഇടിച്ചിറങ്ങുകയും  ചെയ്തു.

ആദ്യം പരാജയപ്പെട്ടുവെന്ന് കരുതിയ വെനീറ 7 നു  കുറഞ്ഞ സമയത്തേക്ക് അർത്ഥവത്തായ ഡാറ്റ കൈമാറാൻ കഴിഞ്ഞു. ഉദാഹരണത്തിന്, ലാൻഡർ ഏകദേശം 900 ഡിഗ്രി ഫാരൻഹീറ്റ് (475 സെൽഷ്യസ്)  ചൂടുള്ള ഉപരിതല താപനില അളന്നു. ഇറങ്ങുമ്പോൾ പേടകത്തിന്റെ മർദ്ദ സെൻസർ തകരാറിലായെങ്കിലും, ഗവേഷകർക്ക് അതിന്റെ അളവുകൾ ഉപയോഗിച്ച് ഏകദേശം 92 ബാർ ഉപരിതല മർദ്ദം കണക്കാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു, അര മൈലിൽ കൂടുതൽ (900 മീറ്റർ) വെള്ളത്തിനടിയിലാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നതുപോലെയാണിത്.

1972 ജൂലൈ 22 ന് ശുക്രന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ അതിന്റെ ലാൻഡർ മറിഞ്ഞു വീഴാതെ തന്നെ വെനീറ 8 വെനീറ 7 ദൗത്യത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ആവർത്തിച്ചു. വെനീറ 8 ന്റെ പ്രവർത്തനക്ഷമമായ മർദ്ദ സെൻസർ ശുക്രന്റെ സമ്മർദ്ദകരമായ അന്തരീക്ഷം സ്ഥിരീകരിച്ചു,  ഉപരിതലത്തിലെ ആംബിയന്റ് പ്രകാശത്തിന്റെ അളവുകളും ഇത് എടുത്തു, ഭാവിയിലെ ക്യാമറകൾക്ക് ശുക്രന്റെ കാഴ്ചകൾ പകർത്താൻ കഴിയുമെന്ന് ഇത് സ്ഥിരീകരിച്ചു.

ശുക്രന്റെ ഉപരിതലം ഫോക്കസിൽ വരുന്നു

ശുക്രനിലേക്കുള്ള സോവിയറ്റ് ദൗത്യങ്ങളിൽ, ഏകദേശം 11,000 പൗണ്ട് (5,000 കിലോഗ്രാം) ഭാരമുള്ള വെനീറ 9 മുതൽ വെനീറ 12 വരെയുള്ളവ ഇന്നും ഏറ്റവും മികച്ചതായി കണക്കാക്കുന്നു . പ്രധാനമായും അവയുടെ ലാൻഡറുകളിൽ ഉപരിതലം നേരിട്ട് ചിത്രീകരിക്കാൻ കഴിയുന്ന ക്യാമറകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ് കാരണം.

1975 നും 1978 നും ഇടയിൽ ശുക്രനിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ, ഈ പേടകങ്ങളിലെ നിരവധി ക്യാമറകൾ പരാജയപ്പെട്ടു, സാധാരണയായി അവയുടെ ലെൻസ് ക്യാപ്പുകൾ ഊരിപ്പോവാത്തതിനാൽ. എന്നിരുന്നാലും, നമ്മുടെ സൗരയൂഥത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ ഗ്രഹത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ നിന്ന് ആദ്യത്തെ ചിത്രങ്ങൾ എടുത്ത് പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യാൻ ചിലതിന് കഴിഞ്ഞു.

വെനീറ 9 ഉം വെനീറ 10 ഉം എടുത്ത ആദ്യകാല സ്നാപ്പ്ഷോട്ടുകൾ ഭയപ്പെടുത്തുന്നതാണ്.  വ്യക്തവും വൈഡ്-ആംഗിൾ ലെൻസുകളാൽ ഗോളാകൃതിയിൽ വികലവുമായ ഇവ ചക്രവാളത്തിലേക്ക് നീണ്ടുകിടക്കുന്ന പരുഷവും പാറക്കെട്ടുകളുള്ളതുമായ അന്യഗ്രഹ ഭൂപ്രകൃതിയെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു.

1981 ൽ വിക്ഷേപിച്ച വെനീറ 13 ഉം വെനീറ 14 ഉം വെനീറ 9 മുതൽ 12 വരെ പേടകങ്ങളുടെ കൂടുതൽ നൂതന പതിപ്പുകളായിരുന്നു, ശുക്രന്റെ കാറ്റിന്റെ വേഗത അളക്കാൻ കഴിയുന്ന അത്യാധുനിക ശബ്ദ ഉപകരണങ്ങൾ ഘടിപ്പിച്ച ലാൻഡറുകൾ വഹിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

9,000 പൗണ്ടിൽ (4,100 കിലോഗ്രാം) താഴെ ഭാരമുള്ള വെനീറ 15 ഉം വെനീറ 16 ഉം ലാൻഡറുകളെ വഹിച്ചിരുന്നില്ല. അവയുടെ സ്ഥാനത്ത്, ദീർഘവൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഭ്രമണപഥങ്ങളിൽ നിന്ന് ശുക്രനെ മാപ്പ് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന വളരെ നൂതനമായ റഡാർ അധിഷ്ഠിത ഇമേജിംഗ് സംവിധാനങ്ങൾ  കൊണ്ടുവന്നു. പയനിയർ 12 പേടകമാണ് റഡാർ ഉപയോഗിച്ച് ശുക്രനെ മാപ്പ് ചെയ്തത്, പക്ഷേ വെനീറ 15 ഉം 16 ഉം ഇത് മികച്ച രീതിയിൽ ചെയ്തു, ഒരു പിക്സലിന് ഏകദേശം ഒരു മൈൽ  റെസല്യൂഷൻ എത്തി. ഈ പേടകങ്ങൾ നൽകിയ ചിത്രങ്ങൾ അതിശയകരമാംവിധം വിശദമായിരുന്നു, ആഘാത ഗർത്തങ്ങൾ, നാടകീയമായ ഉയർച്ചകൾ, ലാവാ വെള്ളപ്പൊക്കം നിറഞ്ഞ തടങ്ങൾ എന്നിവയാൽ സമ്പന്നമായ കഠിനമായ ഭൂപ്രകൃതിയുടെ വിശാലമായ ഭാഗങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തി.

പയനിയർ 12, വൻ വിജയമായ മഗല്ലൻ തുടങ്ങിയ ദൗത്യങ്ങളിലൂടെയും യൂറോപ്യൻ, ജാപ്പനീസ് ബഹിരാകാശ ഏജൻസികൾ അയച്ച മറ്റ് ക്രാഫ്റ്റുകളിലൂടെയും ശുക്രന്റെ പര്യവേഷണത്തിൽ അമേരിക്ക സ്വന്തം വ്യക്തിമുദ്ര പതിപ്പിച്ചു. നമ്മുടെ അയൽക്കാരനായ ഗ്രഹത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിന് ഇത് കാരണമായി. എന്നിരുന്നാലും, സോവിയറ്റ് വെനീറ പ്രോഗ്രാം ഇതുവരെ ശുക്രനിലേക്കുള്ള ഏറ്റവും തീവ്രവും സുസ്ഥിരവുമായ ദൗത്യ പരമ്പരയായി തുടരുന്നു.

ഫാൽക്കൺ ലേക് ufo ഇൻസിഡന്റ്

 

തിരിച്ചറിയപ്പെടാത്ത പറക്കുന്ന വസ്തുവുമായുള്ള അടുത്ത എൻകൗണ്ടറിന്റെ   ഏറ്റവും രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടതും അന്വേഷിച്ചതുമായ കേസുകളിൽ ഒന്നായ ഫാൽക്കൺ ലേക്  സംഭവം. 1967 മെയ് 20 ന് കാനഡയിലെ മാനിറ്റോബയിലെ ഒരു വിദൂര പ്രദേശത്ത് വെച്ചാണ് ഈ സംഭവം നടന്നത്, അവിടെ സ്റ്റെഫാൻ മൈക്കലാക്ക് എന്നയാൾ ഒരു വിചിത്രമായ പേടകം  കണ്ടതായും സ്പർശിച്ചതായും അവകാശപ്പെട്ടു, അത് അദ്ദേഹത്തിന് പൊള്ളലേറ്റതും റേഡിയേഷൻ രോഗവും ഉണ്ടാക്കി. അദ്ദേഹം UFO-യുടെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കിയെങ്കിലും അവിടെ കണ്ടത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാന നാളുകൾ വരെ അദ്ദേഹത്തെ ആകർഷിച്ചു.

വൈറ്റ്ഷെൽ പ്രൊവിൻഷ്യൽ പാർക്കിന്റെ ഭാഗമായ ഫാൽക്കൺ തടാകത്തിൽ ക്വാർട്സും വെള്ളിയും തിരയാൻ പലപ്പോഴും പോയിരുന്ന ഒരു വ്യാവസായിക മെക്കാനിക്കും അമച്വർ ജിയോളജിസ്റ്റുമായിരുന്നു മിചാലക്.

ആ നിർഭാഗ്യകരമായ ദിവസം, അദ്ദേഹം ഒരു ക്വാർട്സ് നിരയിൽ  പര്യവേക്ഷണം നടത്തുമ്പോൾ, വലിയ ശബ്ദമുണ്ടാക്കുന്നത് കേട്ടു- അദ്ദേഹം മുകളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ, തന്നിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 150 അടി അകലെ ആകാശത്ത് രണ്ട്  ഡിസ്ക്  ആകൃതിയിലുള്ള വസ്തുക്കൾ പറന്നു നടക്കുന്നത് കണ്ടു. അവയിലൊന്ന് അടുത്തുള്ള ഒരു പാറക്കെട്ടിൽ ഇറങ്ങി, മറ്റൊന്ന് പറന്നുപോയി.

"മൈ എൻകൗണ്ടർ വിത്ത് ദി യുഎഫ്ഒ" എന്ന സ്വകാര്യമായി പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു ലഘുലേഖയിൽ മിചാലക് തന്റെ അനുഭവം വിവരിച്ചു. അദ്ദേഹം എഴുതി:

മോട്ടലിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി എന്റെ  യാത്ര ആരംഭിച്ചപ്പോൾ പുലർച്ചെ 5:30 ആയിരുന്നു. പ്രഭാതത്തിലെ തണുപ്പിനെതിരെ ഒരു ലൈറ്റ് ജാക്കറ്റ് ധരിച്ച്, ദിവസം മുഴുവൻ കറങ്ങാൻ  ഒരു ചുറ്റിക, ഒരു ഭൂപടം, ഒരു കോമ്പസ്, പേപ്പർ, പെൻസിൽ, അല്പം ഭക്ഷണം എന്നിവ ഞാൻ എന്റെ കൂടെ കൊണ്ടുപോയി.

 വെയിൽ നിറഞ്ഞ പകൽ ആയിരുന്നു അത്. അത് മറ്റൊരു സാധാരണ ദിവസം പോലെ തോന്നി, പക്ഷേ അടുത്ത ആറ് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ നടക്കാനിരുന്ന സംഭവങ്ങൾ എന്റെ മുഴുവൻ ജീവിതത്തെയും ആർക്കും സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്തവിധം മാറ്റിമറിച്ചു. 1967 മെയ് 20 ഞാൻ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല.

തെക്കുവശത്തുള്ള മോട്ടലിൽ നിന്ന് ട്രാൻസ്-കാനഡ ഹൈവേ മുറിച്ചുകടന്ന്, വടക്കുവശത്തുള്ള കുറ്റിക്കാട്ടിലേക്കും പൈൻ വനത്തിലേക്കും ഞാൻ എത്തി. കുറച്ചു ദൂരം സഞ്ചരിച്ച ശേഷം ഞാൻ എന്റെ ഭൂപടവും കോമ്പസും എടുത്ത് സ്വയം ക്രമീകരിച്ചു.

9 മണിയോടെ തെക്കോട്ട് ഒഴുകുന്ന ഒരു അരുവിക്കരയിലുള്ള ഒരു ചതുപ്പിനടുത്തുള്ള പാറ രൂപീകരണം കാരണം എന്നെ പ്രത്യേകിച്ച് ആകർഷിച്ച ഒരു പ്രദേശം ഞാൻ കണ്ടെത്തി. എന്റെ മുൻ പര്യവേഷണത്തിൽ കണ്ടെത്തിയ ചില പ്രത്യേക മാതൃകകൾക്കായി ഞാൻ തിരയുകയായിരുന്നു.

എന്റെ സമീപനം ഒരു കൂട്ടം വാത്തകളെ അമ്പരപ്പിച്ചു, പക്ഷേ അധികം താമസിയാതെ അവർ എന്റെ സാന്നിധ്യവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ തുടങ്ങി, അവർ ശാന്തരായി അവരുടെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു.

 എന്റെ കൂടെ കൊണ്ടുവന്ന ഉച്ചഭക്ഷണം പുറത്തെടുത്തു.  സോസേജ്, ചീസ്, ബ്രെഡ്, ഒരു ആപ്പിളും രണ്ട് ഓറഞ്ചും കഴുകി രണ്ട് കപ്പ് കാപ്പി എന്നിവ കഴിച്ച ശേഷം, ഒരു ചെറിയ വിശ്രമത്തിനുശേഷം, ഞാൻ പരിശോധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ക്വാർട്സ് നിരയിലേക്ക്  മടങ്ങി. സമയം 12:15 ആയിരുന്നു, സൂര്യൻ ആകാശത്ത് ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നു, പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്ത് കുറച്ച് മേഘങ്ങൾ കൂടിവരുന്നു.

ക്വാർട്‌സ് മുറിക്കുന്നതിനിടയിൽ, ആ പ്രദേശത്തുണ്ടായിരുന്ന വാത്തകളുടെ ഏറ്റവും വിചിത്രമായ കരച്ചിൽ കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി. അതിരാവിലെ എന്റെ സാന്നിധ്യത്തേക്കാൾ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന എന്തോ ഒന്ന് അവരെ ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു, അവർ നേരിയ പ്രതിഷേധത്തോടെ അവിടം വിട്ടുപോയി  .

അപ്പോൾ ഞാൻ അത് കണ്ടു. ആകാശത്ത് നിന്ന് പകുതിയോളം താഴേക്ക് കൊമ്പുകളുള്ള രണ്ട് സിഗാർ ആകൃതിയിലുള്ള വസ്തുക്കൾ. അവ താഴേക്ക് ഇറങ്ങിവന്ന് തീവ്രമായ കടും ചുവപ്പ് തിളക്കത്തോടെ തിളങ്ങുന്നതായി തോന്നി. ഈ "വസ്തുക്കൾ" ഭൂമിയോട് അടുക്കുമ്പോൾ അവ കൂടുതൽ ഓവൽ ആകൃതിയിലായി.

അവ ഒരേ വേഗതയിൽ താഴേക്ക് വന്നു, അവയ്ക്കിടയിൽ ഒരു സ്ഥിരമായ അകലം പാലിച്ചു, ഒരു വേർതിരിക്കാനാവാത്ത യൂണിറ്റ് പോലെ തോന്നി, എന്നിട്ടും ഓരോന്നും മറ്റൊന്നിൽ നിന്ന് പൂർണ്ണമായും വേർപിരിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് രണ്ട് വസ്തുക്കളിൽ ഏറ്റവും അകലെയുള്ളത് - എന്റെ കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് ഏറ്റവും അകലെ - വായുവിൽ നിശ്ചലമായി നിന്നു, അതേസമയം അതിന്റെ കൂടെയുള്ളത്  നിലത്തേക്ക് കൂടുതൽ അടുത്തേക്ക് വന്നു , എന്നിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 159 അടി അകലെയുള്ള ഒരു പാറയുടെ മുകളിൽ നേരിട്ട് ലാൻഡ് ചെയ്തു .

വായുവിൽ തങ്ങിനിന്ന "വസ്തു" ഏകദേശം പതിനഞ്ച് അടി ഉയരത്തിൽ മൂന്ന് മിനിറ്റ് എന്റെ മുകളിൽ പറന്നു, പിന്നീട് വീണ്ടും ആകാശത്തേക്ക് ഉയർന്നു. അത് മുകളിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ അതിന്റെ നിറം കടും ചുവപ്പിൽ നിന്ന് ഓറഞ്ച് നിറത്തിലേക്കും പിന്നീട് ചാരനിറത്തിലേക്കും മാറാൻ തുടങ്ങി. ഒടുവിൽ, കൂടിവരുന്ന മേഘങ്ങൾക്ക് പിന്നിൽ അത് അപ്രത്യക്ഷമാകാൻ പോകുമ്പോൾ, അത് വീണ്ടും തിളക്കമുള്ള ഓറഞ്ച് നിറമായി മാറി.

"പേടകം " എന്ന് വിളിക്കാൻ എന്നെ അനുവദിക്കുകയാണെങ്കിൽ, വളരെ കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്തതിനാൽ അത് ദൃശ്യമായി തുടരുന്ന സമയദൈർഘ്യം കണക്കാക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല. ഞാൻ കണ്ട അസാധാരണ കാഴ്ചയെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ അത്ഭുതവും ഭയവും എന്റെ ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ മന്ദീഭവിപ്പിക്കുകയും സമയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള എല്ലാ അവബോധവും നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.

ലോകത്ത് ഇത്ര വേഗത്തിൽ,  ശബ്ദമില്ലാതെ നീങ്ങിയ മറ്റൊന്നും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ പറന്നു പോയ വേഗത എനിക്ക് വിവരിക്കാനോ കണക്കാക്കാനോ കഴിയില്ല. പിന്നെ എന്റെ ശ്രദ്ധ പാറയിൽ ലാൻഡ് ചെയ്ത  പേടകത്തിലേക്കു  തിരിഞ്ഞു. അതിന്റെ നിറവും മാറി, ചുവപ്പിൽ നിന്ന് ചാര-ചുവപ്പിലേക്ക് ഇളം ചാരനിറത്തിലേക്കും പിന്നീട് ചൂടുള്ള സ്റ്റെയിൻലെസ് സ്റ്റീലിന്റെ നിറത്തിലേക്കും മാറി, ചുറ്റും സ്വർണ്ണ തിളക്കം ഉണ്ടായിരുന്നു.

എന്റെ കൈയിൽ ചെറിയ പിക്ക് ചുറ്റികയും പിടിച്ച് ഞാൻ ഇപ്പോഴും പാറയിൽ മുട്ടുകുത്തി നിൽക്കുകയാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. പാറക്കഷണങ്ങളിൽ നിന്ന് എന്റെ കണ്ണുകളെ സംരക്ഷിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന കണ്ണടകൾ ഞാൻ ഇപ്പോഴും ധരിച്ചിരുന്നു. എന്റെ മനസ്സ് ശാന്തമാവുകയും ഒരു പരിധിവരെ ബോധം വീണ്ടെടുക്കുകയും ചെയ്ത ശേഷം, സംഭവിച്ചതെല്ലാം എന്റെ മനസ്സിൽ രേഖപ്പെടുത്താൻ തയ്യാറായി ഞാൻ പേടകത്തെ  ശ്രദ്ധയോടെ വീക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങി.

അതിന്റെ  മുകൾഭാഗത്ത് ഒരു ദ്വാരവും അപ്പർച്ചറിൽ നിന്ന് തിളങ്ങുന്ന പർപ്പിൾ വെളിച്ചം ഒഴുകുന്നതും ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. വെളിച്ചം വളരെ തീവ്രമായിരുന്നു, ഞാൻ നേരിട്ട് നോക്കിയപ്പോൾ അത് എന്റെ കണ്ണുകളെ വേദനിപ്പിച്ചു. ഭയവും ആവേശവും കൊണ്ട് എനിക്ക് പാറയിൽ നിന്ന് അനങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കാത്തിരുന്ന് കാണാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.

പെട്ടെന്നാണ് പേടകത്തിൽ  നിന്ന് തിരമാലകളായി വരുന്ന ചൂടുള്ള വായുവിന്റെ തള്ളൽ   ശ്രദ്ധിച്ചത്, അതോടൊപ്പം സൾഫറിന്റെ രൂക്ഷഗന്ധവും ഉണ്ടായിരുന്നു. വളരെ വേഗത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ ഇലക്ട്രിക് മോട്ടോറിന്റെ ചുഴലിക്കാറ്റ് പോലെയുള്ള ഒരു മൃദുവായ പിറുപിറുപ്പ് ഞാൻ കേട്ടു. പേടകത്തിന്റെ  ഉള്ളിലേക്ക് വായു വലിച്ചെടുക്കപ്പെട്ടതുപോലെയുള്ള ഒരു ഹിസ്സിംഗ് ശബ്ദവും ഞാൻ കേട്ടു.

മറ്റെന്തിനേക്കാളും എനിക്ക് ഒരു ക്യാമറ വേണമെന്ന് തോന്നിയത് ഇപ്പോഴാണ്, പക്ഷേ, തീർച്ചയായും, ഒരു ഭൂമിശാസ്ത്ര പര്യവേഷണത്തിൽ അതിന്റെ ആവശ്യമില്ല. അപ്പോൾ ഞാൻ കൊണ്ടുവന്ന പേപ്പറും പെൻസിലും ഓർമ്മ വന്നു. ഞാൻ കണ്ടതിന്റെ ഒരു രേഖാചിത്രം ഞാൻ വരച്ചു.

ആദ്യമുണ്ടായിരുന്ന ഭയം അപ്പോഴേക്കും എന്നെ വിട്ടുപോയിരുന്നു, പേടകത്തിന് അടുത്ത് പോകാനും  അന്വേഷണം നടത്താനും ആവശ്യമായ ധൈര്യം സംഭരിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞു. ആരെങ്കിലും എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും പുറത്തിറങ്ങി ലാൻഡിംഗ് സൈറ്റ് പരിശോധിക്കുമെന്ന് ഞാൻ പൂർണ്ണമായും പ്രതീക്ഷിച്ചു.

ഇതുപോലുള്ള ഒന്നും ഞാൻ മുമ്പ് കണ്ടിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ, ഇത് ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ഒരു അമേരിക്കൻ ബഹിരാകാശ പദ്ധതിയായിരിക്കാമെന്ന് ഞാൻ കരുതി. പേടകത്തിന്റെ  പുറംചട്ടയിൽ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് വ്യോമസേനയുടെ അടയാളങ്ങൾ ഞാൻ പരിശോധിച്ചു, പക്ഷേ ഒന്നും കണ്ടെത്തിയില്ല.

പേടകത്തിന്റെ  മുകൾ ഭാഗത്തുനിന്ന് പ്രവഹിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന വെളിച്ചത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കിലായിരുന്നു എനിക്ക് ഏറ്റവും കൗതുകം. വ്യക്തമായ പർപ്പിൾ നിറത്തിലുള്ള ആ വെളിച്ചം മറ്റ് പല ഷേഡുകളും പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നു. ആകാശത്ത് ഉച്ചതിരിഞ്ഞുള്ള സൂര്യൻ പ്രകാശിച്ചിരുന്നിട്ടും, ആ വെളിച്ചം നിലത്ത് ഒരു പർപ്പിൾ നിറം വീശുകയും തൊട്ടടുത്ത സ്ഥലത്ത് സൂര്യപ്രകാശത്തെ മറയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.

എന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് മുന്നിൽ ചുവന്ന കുത്തുകൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന വെളിച്ചത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ നിരന്തരം കണ്ണുകൾ മാറ്റാൻ നിർബന്ധിതനായി. ഓരോ തവണയും ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ.

തിളങ്ങുന്ന ലോഹപിണ്ഡത്തിന് 60 അടി അകലെയായി ഞാൻ വസ്തുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് എത്തി. അപ്പോൾ ഞാൻ ശബ്ദങ്ങൾ കേട്ടു. അവ മനുഷ്യരെപ്പോലെയായിരുന്നു, എന്നിരുന്നാലും മോട്ടോറിന്റെ ശബ്ദങ്ങളും ഉള്ളിലെവിടെയോ നിന്ന് തുടർച്ചയായി പുറത്തേക്ക് വരുന്ന വായുവിന്റെ തള്ളലും  കാരണം അവ അൽപ്പം നിശബ്ദമായിരുന്നു. രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ശബ്ദങ്ങൾ എനിക്ക് കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞു, ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനേക്കാൾ ഉയർന്ന പിച്ചിൽ.

“ശരി, കുട്ടികളെ , എന്തെങ്കിലും പ്രശ്‌നമുണ്ടോ? പുറത്തുവരൂ, നമുക്ക് എന്തുചെയ്യാനാകുമെന്ന് നോക്കാം.”

ഉള്ളിൽ നിന്ന് ഒരു ഉത്തരമോ സൂചനയോ ലഭിച്ചില്ല. ചില പ്രതികരണങ്ങൾക്ക് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ സജ്ജമാക്കിയിരുന്നു, ആരും വരാത്തപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി. ഞാൻ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായിരുന്നു, . അടുത്തതായി എന്തുചെയ്യണമെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.

എന്നാൽ, മറ്റെന്തിനേക്കാളും എന്നെത്തന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ, ഞാൻ റഷ്യൻ ഭാഷയിൽ ചോദിച്ചു, അവർ റഷ്യൻ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന്. ഉത്തരമില്ല. ഞാൻ ജർമ്മൻ, ഇറ്റാലിയൻ, ഫ്രഞ്ച്, ഉക്രേനിയൻ ഭാഷകളിൽ വീണ്ടും ശ്രമിച്ചു. എന്നിട്ടും ഉത്തരമില്ല. പിന്നെ ഞാൻ വീണ്ടും ഇംഗ്ലീഷിൽ സംസാരിച്ചു, പേടകത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ അതിന്റെ തൊട്ടുമുന്നിൽ എത്തിയിരുന്നു, അകത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, പ്രകാശകിരണത്തിനുള്ളിൽ നിൽക്കുന്നത് എന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു. ഞാൻ പിന്തിരിയാൻ നിർബന്ധിതനായി. പിന്നെ, എന്റെ കണ്ണടകൾക്ക് മുകളിൽ പച്ച ലെൻസുകൾ വച്ചുകൊണ്ട്, ഞാൻ എന്റെ തല ആ വാതിലിൽ  കടത്തി .

അകത്ത്  ഒരു പ്രത്യേക ക്രമം   ഇല്ലാതെ, ക്രമരഹിതമായ രീതിയിൽ, തിരശ്ചീനമായും കോണോടുകോൺ പാതകളിലൂടെയും പായുന്ന നേരിട്ടുള്ള രശ്മികളും മിന്നുന്ന വിളക്കുകളുടെ ഒരു പരമ്പരയും പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.

വീണ്ടും ഞാൻ പിന്നോട്ട് മാറി ക്രാഫ്റ്റിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും പ്രതികരണത്തിനായി കാത്തിരുന്നു. ഇത് ചെയ്യുമ്പോൾ ക്രാഫ്റ്റിന്റെ ഭിത്തികളുടെ കനം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. ക്രോസ്-സെക്ഷനിൽ അവയ്ക്ക് ഏകദേശം 20 ഇഞ്ച് കനമുണ്ടായിരുന്നു.

ക്രാഫ്റ്റ് താഴേക്ക് തൊട്ടതിനുശേഷം ആദ്യത്തെ ചലനത്തിന്റെ അടയാളം വന്നു. രണ്ട് പാനലുകൾ ദ്വാരത്തിന് മുകളിലൂടെ തെന്നിമാറി, മൂന്നാമത്തെ ഭാഗം മുകളിൽ നിന്ന് അവയിലേക്ക് വീണു. ഇത് ക്രാഫ്റ്റിന്റെ വശത്തുള്ള വാതിൽ  പൂർണ്ണമായും അടച്ചു.

അപ്പോഴാണ് പേടകത്തിന്റെ  വശത്ത് ഒരു ചെറിയ സ്‌ക്രീൻ പാറ്റേൺ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത്. അത് ഏതോ തരത്തിലുള്ള വെന്റിലേഷൻ സംവിധാനമാണെന്ന് തോന്നി. പേടകത്തിന്റെ  ദ്വാരങ്ങൾക്ക് ഏകദേശം 3/16 ഇഞ്ച് വ്യാസമുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ വീണ്ടും പേടകത്തിന്റെ  അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് അതിന്റെ വശത്ത് തൊട്ടു. സ്പർശനത്തിന് ചൂടായിരുന്നു. സ്റ്റെയിൻലെസ് സ്റ്റീൽ പോലുള്ള ഒരു വസ്തു കൊണ്ടാണ് ഇത് നിർമ്മിച്ചതെന്ന് തോന്നി. വെൽഡിങ്ങിന്റെയോ സന്ധികളുടെയോ ലക്ഷണങ്ങൾ എവിടെയും കാണാനായില്ല. പുറംഭാഗം വളരെ മിനുക്കിയിരുന്നു, അതിൽ നിന്ന് പ്രതിഫലിക്കുന്ന പ്രകാശം നിറമുള്ള ഗ്ലാസ് പോലെ കാണപ്പെട്ടു. സൂര്യപ്രകാശം വശങ്ങളിൽ പതിക്കുമ്പോൾ വെള്ളി പശ്ചാത്തലമുള്ള ഒരു സ്പെക്ട്രം അത് രൂപപ്പെടുത്തി.

ഞാൻ പേടകത്തിന്റെ  വശത്ത് സ്പർശിച്ചപ്പോൾ, ഞാൻ ധരിച്ചിരുന്ന എന്റെ കയ്യുറ കത്തിച്ചതായി ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.

ഈ ഏറ്റവും പുതിയ സംഭവങ്ങൾ വിവരിക്കാൻ എടുക്കുന്നതിനേക്കാൾ കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളിൽ സംഭവിച്ചു.

പെട്ടെന്ന് ആ വാഹനം ഇടതുവശത്തേക്ക് അല്പം ചരിഞ്ഞു. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ നെഞ്ചിനു ചുറ്റും ഒരു പൊള്ളൽ വേദന അനുഭവപ്പെട്ടു; എന്റെ ഷർട്ടും അടിവസ്ത്രവും തീപിടിച്ചിരുന്നു. പേടകത്തിൽ  നിന്ന് ഒരു മൂർച്ചയുള്ള ചൂട് പടർന്നു.

ഞാൻ എന്റെ ഷർട്ടും അടിവസ്ത്രവും വലിച്ചുകീറി നിലത്തേക്ക് എറിഞ്ഞു. എന്റെ നെഞ്ചിന് ഗുരുതരമായി പൊള്ളലേറ്റു.

പേടകത്തിലേക്കു  തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഒരു വായുപ്രവാഹം എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. പേടകം  മരങ്ങളുടെ മുകളിലൂടെ ഉയർന്നു പൊങ്ങുകയായിരുന്നു. ആകാശത്തേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോള്‍ അതിന്റെ സഹോദര പേടകത്തിന്റെ  അതേ മാതൃക പിന്‍തുടർന്ന് നിറവും ആകൃതിയും മാറാൻ തുടങ്ങി. താമസിയാതെ  അപ്രത്യക്ഷമായി, ഒരു തുമ്പും കൂടാതെ പോയി.

പിന്നീട് അയാൾ തന്റെ മോട്ടലിലേക്ക് മടങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷേ അയാൾക്ക് ദിശ തെറ്റി, വേദന അനുഭവപ്പെട്ടു. ഒടുവിൽ അയാൾ ഒരു ഹൈവേയിൽ എത്തി, അവിടെ ഒരു പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ അയാളെ എടുത്ത് ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

അവിടെ, നെഞ്ചിലും വയറിലുമുള്ള ഫസ്റ്റ്-ഉം സെക്കൻഡ്-ഡിഗ്രി പൊള്ളലുകൾക്ക് ചികിത്സ നൽകി, പേടകത്തിലെ  ദ്വാരങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്ന ഒരു ഗ്രിഡ് പോലുള്ള പാറ്റേൺ ഉണ്ടായിരുന്നു. തലവേദന, ഛർദ്ദി, വയറിളക്കം, ഭാരക്കുറവ്, ചർമ്മത്തിലെ ക്ഷതങ്ങൾ തുടങ്ങിയ റേഡിയേഷൻ വിഷബാധയുടെ ലക്ഷണങ്ങളും അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു.

പ്രോജക്റ്റ് ബ്ലൂ ബുക്ക് അന്വേഷണത്തിന്റെ ഭാഗമായി, റോയൽ കനേഡിയൻ മൗണ്ടഡ് പോലീസ് (RCMP), റോയൽ കനേഡിയൻ എയർഫോഴ്‌സ് (RCAF), ആരോഗ്യ വകുപ്പ്, ദേശീയ പ്രതിരോധ വകുപ്പ് (DND), യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് എയർഫോഴ്‌സ് (USAF) എന്നിവയുൾപ്പെടെ വിവിധ അധികാരികളോട് മിചാലക് തന്റെ അനുഭവം റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.

ഏരിയൽ ഫിനോമിന റിസർച്ച് ഓർഗനൈസേഷൻ (APRO), നാഷണൽ ഇൻവെസ്റ്റിഗേഷൻസ് കമ്മിറ്റി ഓൺ ഏരിയൽ ഫിനോമിന (NICAP) തുടങ്ങിയ സിവിലിയൻ സംഘടനകളുമായും അദ്ദേഹം സഹകരിച്ചു.

തന്റെ കഥ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നതിനായി അദ്ദേഹം നിരവധി വൈദ്യപരിശോധനകൾ, മനഃശാസ്ത്ര പരിശോധനകൾ, പോളിഗ്രാഫ് പരിശോധനകൾ, ഹിപ്നോസിസ് സെഷനുകൾ എന്നിവയ്ക്ക് വിധേയനായി. ഭൗതിക തെളിവുകൾക്കായി അദ്ദേഹം അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥരോടൊപ്പം നിരവധി തവണ സംഭവസ്ഥലത്തേക്ക് മടങ്ങി. പേടകം ലാൻഡ് ചെയ്ത  ഭൂമി എവിടെയാണ് കണ്ടതെന്നും റേഡിയോ ആക്ടീവ് പാറകളും ലോഹ ശകലങ്ങളും എവിടെയാണ് കണ്ടെത്തിയതെന്നും അദ്ദേഹം അവരെ കാണിച്ചു. തന്റെ രേഖാചിത്രങ്ങൾ, ഫോട്ടോഗ്രാഫുകൾ, വസ്ത്രങ്ങളുടെയും ചർമ്മത്തിന്റെയും സാമ്പിളുകൾ എന്നിവയും അദ്ദേഹം അവർക്ക് നൽകി.

മിചാലക്കിന്റെ ആത്മാർത്ഥതയും സ്ഥിരതയും അന്വേഷകരെ ആകർഷിച്ചു, പക്ഷേ അദ്ദേഹം ഒരു അന്യഗ്രഹജീവിയെ കണ്ടുമുട്ടി എന്നതിന് നിർണായകമായ ഒരു തെളിവും അവർക്ക് കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

കനേഡിയൻ ബ്രോഡ്കാസ്റ്റിംഗ് കോർപ്പറേഷനോട് (സിബിസി) അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ സ്റ്റാൻ മിചാലക് പറഞ്ഞു, തന്റെ പിതാവ് രോഗബാധിതനായി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയതും എൻകൗണ്ടറിൽ  നിന്ന് പൊള്ളലേറ്റതും സൾഫറിന്റെയും "കത്തിയ മോട്ടോർ" യുടെയും ഗന്ധം വമിച്ചതും സംബന്ധിച്ച ഉജ്ജ്വലവും ആഘാതകരവുമായ ഓർമ്മയെക്കുറിച്ച്.

"കട്ടിലിൽ അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടത് ഞാൻ ഓർത്തു.  അദ്ദേഹം വിളറിയ, ക്ഷീണിതനായി കാണപ്പെട്ടു," മിചാലക് സിബിസിയോട് പറഞ്ഞു. 1999-ൽ 83-ാം വയസ്സിൽ അന്തരിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിതാവ്, താൻ കണ്ടതിനെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ കഥ ഒരിക്കലും മാറ്റിയില്ല. തനിക്ക് വിശദീകരിക്കാനോ മനസ്സിലാക്കാനോ കഴിയാത്ത എന്തോ ഒന്ന് താൻ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം എപ്പോഴും വാദിച്ചു.

ഫാൽക്കൺ തടാക സംഭവം ഇന്നും പരിഹരിക്കപ്പെടാത്ത ഒരു രഹസ്യമായി തുടരുന്നു. സിബിസി ന്യൂസ് ഇതിനെ "കാനഡയിലെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ട യുഎഫ്‌ഒ കേസ്" എന്നും അറ്റ്ലസ് ഒബ്‌സ്‌ക്യൂറ "ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വ്യക്തമായി  രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ട യുഎഫ്‌ഒ കാഴ്ച" എന്നും വിശേഷിപ്പിച്ചു.

ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ നമ്മൾ തനിച്ചാണോ ?

 

എൻറിക്കോ ഫെർമി എന്ന ഭൗതിക ശാസ്ത്രജ്ഞൻ  മാൻഹാട്ടൻ പ്രോജക്ടിന്റെ ഭാഗമായി ഇരുന്നപ്പോൾ ആണ് അദ്ദേഹത്തിന് ഈ ചിന്താഗതി വന്നതും ഫെർമി പാരഡോസ് എന്ന സിദ്ധാന്തം ആവിഷ്കരിക്കുന്നതും .അത് അനുസരിച്ചു നമ്മുടെ ഗാലക്സിയിൽ  മാത്രം ഏകദേശം 400 വരെ ഭൂമിക്കു തുല്യമായ ജീവന് സാധ്യത ഉള്ള ഗ്രഹങ്ങൾ ഉണ്ടാകാം എന്ന് അദ്ദേഹം സമർത്ഥിച്ചു . എങ്കിലും അദ്ദേഹത്തെ അലട്ടിയതു ഭൂമിയെക്കാൾ പ്രായമുള്ള ഈ ഗ്രഹങ്ങളിൽ ഒരു ജീവിവര്ഗം ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് മനുഷ്യനേക്കാൾ ഉയർന്ന ചിന്താഗതിയും ടെക്നോളജിയും ഉള്ള ഒരു ജീവിവര്ഗം ആയിരിക്കും , എന്നിട്ടും അവർ എന്തെ മനുഷ്യർ അയച്ച പല ഫ്രീക്കൻസി  ഉള്ള സിഗ്നലുകൾ അയച്ചിട്ടും അത് സ്വീകരിക്കുകയോ തിരിച്ചു അയക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല ?

അതിന്റെ അർഥം ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ നമ്മൾ തനിച്ചാണോ ?? അതോ അവരുടെ അത്ര ഉയർന്ന ടെക്നോളജി നമ്മൾക്കില്ലാത്തതിനാൽ നമ്മളെ അവർ ഗൗനിക്കാത്തതാണോ ??നമ്മൾ അയച്ച ഒരു സിഗ്നലിനും എന്തെ അവർ മറുപടി നൽകുന്നില്ല , എങ്ങനെ അന്യഗ്രഹ ജീവികളുടെ ഈ മൗനത്തിനു പറയുന്ന പേരാണ് " ഗ്രേറ്റ് സൈലെന്സ് "

ഗ്രേറ്റ് സൈലെന്സ്നുള്ള  ചില കാരണങ്ങൾ

കാരണം 1- അന്യഗ്രഹജീവികൾ സിഗ്നലുകൾ അയയ്ക്കുന്നു - നമുക്ക് ഇതുവരെ അവ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഈ സിദ്ധാന്തം ശരിയാണെങ്കിൽ, നമ്മുടെ ക്ഷീരപഥ ഗാലക്സിയിൽ അന്യഗ്രഹ ബുദ്ധിജീവികൾ നിലനിൽക്കുന്നു, അത് ന്യായമായും സാധാരണമായിരിക്കാം. ഈ അന്യഗ്രഹ നാഗരികതകളിൽ ചിലത് നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന ആവൃത്തികളിൽ റേഡിയോ തരംഗങ്ങൾ വഴി സിഗ്നലുകൾ അയയ്ക്കുന്നു. ഒരു ട്രാൻസ്മിഷൻ ഭൂമിയിൽ എത്തുമ്പോൾ ശരിയായ സ്ഥലം നോക്കാത്തതിനാൽ ഇതുവരെ നമുക്ക് അവ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഇത് തികച്ചും ന്യായമായ ഒരു അനുമാനമായി തോന്നുന്നു. വ്യക്തമായും, എല്ലായ്‌പ്പോഴും എല്ലാ റേഡിയോ ഫ്രീക്വൻസികളും  നമുക്ക് മുഴുവൻ ആകാശവും തിരയാൻ കഴിയില്ല. ഫ്രാങ്ക് ഡ്രേക്ക് പോലുള്ള നിരവധി SETI യുടെ വക്താക്കൾ ഈ സിദ്ധാന്തം ശരിയാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു.

കാരണം 2 - അപൂർവ ഭൂമി സിദ്ധാന്തം ( The Rare Earth hypothesis ). സങ്കീർണ്ണമായ ബുദ്ധിശക്തിയുള്ള ജീവരൂപങ്ങൾ (നമ്മളെപ്പോലുള്ളവ) ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഭൂമി പോലുള്ള ഗ്രഹങ്ങൾ പ്രപഞ്ചത്തിൽ അപൂർവമാണ്, വളരെ അസംഭവ്യമായ സംഭവങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര മാത്രമാണ് ഭൂമിയിലെ ബുദ്ധിശക്തിയുള്ള ജീവന്റെ പരിണാമത്തിലേക്ക് നയിച്ചത്. ഇത് ശരിയാണെങ്കിൽ, ഗാലക്സിയിൽ ഇതുവരെ നിലനിന്നിരുന്ന ഒരേയൊരു നാഗരികത നമ്മളാണ്.

കാരണം 3 – പൊതുവേ, പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങൾ ബുദ്ധിശക്തിയുള്ള ജീവരൂപങ്ങൾ നാഗരികതകളായി വികസിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് വംശനാശം സംഭവിക്കാൻ കാരണമാകുന്നു. ക്ഷീരപഥത്തിൽ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും ബുദ്ധിശക്തിയുള്ള ജീവൻ നിലനിന്നിരുന്നു, ഇപ്പോൾ നിലവിലുണ്ട്, പക്ഷേ ശരാശരി, വികസിത നാഗരികതകളായി വികസിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ അത് തുടച്ചുനീക്കപ്പെട്ടു. ഈ സിദ്ധാന്തത്തിൽ, ഭൂമിയിലെ നമ്മുടെ നാഗരികത ഇത് സംഭവിക്കാത്ത വളരെ ചെറിയ സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. സൂപ്പർ അഗ്നിപർവ്വതങ്ങൾ പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നത് മൂലമുണ്ടാകുന്ന രോഗങ്ങൾ മൂലമോ അല്ലെങ്കിൽ അവയുടെ നക്ഷത്രത്തിന്റെ പ്രകാശത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും തടയുന്നതിലൂടെ ഉണ്ടാകുന്ന പെട്ടെന്നുള്ള കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനം മൂലമോ ബുദ്ധിശക്തിയുള്ള ജീവരൂപങ്ങൾക്ക്‌  വംശനാശം സംഭവിച്ചേക്കാം

കാരണം 4 - ഒരു പൊതുനിയമം പോലെ, ബുദ്ധിജീവികളുടെ സ്വഭാവം സ്വയം നശിപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. അന്യഗ്രഹ നാഗരികതകൾ ഗാലക്സിയിൽ നിലനിന്നിരുന്നു, ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കാം. എന്നിരുന്നാലും, ശരാശരി മിക്ക ബുദ്ധിജീവി നാഗരികതകളും സ്വയം നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതിന് മുമ്പ് കുറച്ച് കാലം മാത്രമേ നിലനിൽക്കൂ. ആണവോർജ്ജം കണ്ടെത്തി ആണവായുധങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചതിനുശേഷം പൂർണ്ണമായ ആണവയുദ്ധത്തിലൂടെ ഇത് സംഭവിക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ മലിനീകരണം വഴിയോ വിനാശകരമായ കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനം മൂലമോ അവരുടെ ഗ്രഹത്തെ വാസയോഗ്യമല്ലാതാക്കുന്നതിലൂടെയോ അവ വംശനാശം സംഭവിച്ചേക്കാം. അതിനാൽ, ഡ്രേക്ക് സമവാക്യത്തിൽ ( N = R∗ × fp × ne × fl × fi × fc × L .) ,  " L " - വർഷങ്ങളിൽ ഒരു വികസിത നാഗരികതയുടെ ശരാശരി ആയുസ്സ് കുറവാണ്. ഈ സിദ്ധാന്തത്തിൽ, മുൻകാലങ്ങളിൽ ഗാലക്സിയിൽ നിരവധി അന്യഗ്രഹ നാഗരികതകൾ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാമെങ്കിലും, ഇന്ന് നിലവിലുള്ള എണ്ണം വളരെ ചെറുതാണ്.

കാരണം 5 – ജലത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ലോകങ്ങൾ സാധാരണമാണ്. ശരാശരി ഭൂമിയെപ്പോലുള്ള മിക്ക ഗ്രഹങ്ങളും (ഉപരിതല താപനില, അന്തരീക്ഷമർദ്ദം, ഘടന, ഉപരിതല ഗുരുത്വാകർഷണം എന്നിവയുടെ കാര്യത്തിൽ) പൂർണ്ണമായും അല്ലെങ്കിൽ ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണമായും വെള്ളത്തിൽ മൂടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത്തരമൊരു അന്തരീക്ഷം സങ്കീർണ്ണമായ ജീവന്റെ ആവിർഭാവത്തെ തടയില്ലെങ്കിലും, ഈ ജീവരൂപങ്ങളിൽ ചിലതിന് മികച്ച ബുദ്ധിശക്തി ഉണ്ടായിരിക്കാമെങ്കിലും, ദ്രാവക അന്തരീക്ഷത്തിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ബുദ്ധിമാനായ ജീവികളുടെ വികസിത നാഗരികതകൾ എങ്ങനെ ഉയർന്നുവരുമെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്.

കാരണം 6 – ബുദ്ധിശക്തിയുള്ള ജീവികൾ പൊതുവെ റേഡിയോ തരംഗങ്ങൾ കൈമാറാനും സ്വീകരിക്കാനും കഴിവുള്ള നാഗരികതകളായി വികസിക്കുന്നില്ല. മനുഷ്യരാശിയെ പരിഗണിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഭൂമിയിലെ 250,000 വർഷക്കാലം ഹോമോ സാപ്പിയൻമാരിൽ ഭൂരിഭാഗവും പ്രാകൃത വേട്ടക്കാരായിരുന്നു. ലോകചരിത്രത്തിൽ പുരാതന റോമിലോ പുരാതന ഗ്രീസിലോ ഉണ്ടായതുപോലുള്ള നിരവധി നാഗരികതകൾ ഉയർന്നുവന്നിട്ടുണ്ട്, നൂറുകണക്കിന് വർഷങ്ങൾ നീണ്ടുനിന്നു, പിന്നീട് സാങ്കേതികമായി ഒരിക്കലും പുരോഗമിക്കാതെ അധഃപതിച്ചു. ഗാലക്സിയിൽ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും ബുദ്ധിശക്തിയുള്ള ജീവികൾ ഉണ്ടായിരിക്കാനും അവർ നാഗരികതകൾ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ടാകാനും സാധ്യതയുണ്ട്, പക്ഷേ ഇവ കൂടുതൽ വികസിത സാങ്കേതിക നാഗരികതകളായി വികസിച്ചിട്ടില്ല.

കാരണം 7 – ബുദ്ധിമാനായ നാഗരികതകൾ ഗാലക്സിയിൽ നിലനിൽക്കുന്നു, പക്ഷേ അവ റേഡിയോ തരംഗങ്ങൾ വഴി ആശയവിനിമയം നടത്തുന്നില്ല. ഇത് സാധ്യമാണെങ്കിലും, അത് അസംഭവ്യമാണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. എന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ, പ്രകാശവേഗത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുന്ന, സൃഷ്ടിക്കാനും സ്വീകരിക്കാനും എളുപ്പമുള്ള റേഡിയോ തരംഗങ്ങൾ, ഒരു സന്ദേശം വഹിക്കുന്നതിനും ഭൂമി പോലുള്ള ഏതൊരു ഗ്രഹത്തിന്റെയും അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ എളുപ്പത്തിൽ കടന്നുപോകുന്നതിനും എളുപ്പത്തിൽ മോഡുലേറ്റ് ചെയ്യാൻ കഴിയും എന്ന വസ്തുത, ഏതൊരു നാഗരികതയും മറ്റ് ലോകങ്ങളുമായി ആശയവിനിമയം നടത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന സ്വാഭാവിക മാർഗമാണിതെന്ന് അർത്ഥമാക്കുന്നു.

കാരണം 8 – നമുക്ക് സിഗ്നലുകൾ നഷ്ടമാകുന്നു. എല്ലാ SETI പ്രോഗ്രാമുകളും നമ്മെ അയയ്ക്കുന്ന സിഗ്നലുകൾ നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ കാരണമായേക്കാമെന്ന് ചില അനുമാനങ്ങളുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, അന്യഗ്രഹജീവികൾ വളരെ കുറഞ്ഞ ഡാറ്റാ നിരക്കുള്ള വളരെ നീണ്ട സിഗ്നലുകൾ അല്ലെങ്കിൽ വളരെ വേഗതയേറിയ ഡാറ്റാ നിരക്കുള്ള സിഗ്നലുകൾ പ്രക്ഷേപണം ചെയ്തേക്കാം, അങ്ങനെ ചെയ്താൽ നമുക്ക് അവയുടെ പ്രക്ഷേപണങ്ങൾ നഷ്ടമാകാം. കൂടാതെ, SETI തിരയലുകൾ സാധാരണയായി 500 മെഗാഹെർട്സ് (MHz) നും 10 ഗിഗാഹെർട്സ് (GHz) നും ഇടയിലുള്ള ആവൃത്തികൾ നോക്കുന്നു. റേഡിയോ ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന മിക്ക ആവൃത്തികളും ഈ ശ്രേണിയിൽ വരുന്നതിനാൽ, റേഡിയോ ദൂരദർശിനികളും എല്ലാ സ്വീകരിക്കുന്ന ഉപകരണങ്ങളും ഈ ആവൃത്തികളുടെ ബാൻഡിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ രൂപകൽപ്പന ചെയ്തിട്ടുള്ളതാണ്.

കാരണം 9 - The Zoo hypothesis. വികസിതവും ബുദ്ധിപരവുമായ നിരവധി അന്യഗ്രഹ സംസ്കാരങ്ങൾ അവിടെയുണ്ട്, പക്ഷേ അവ നമ്മുടെ വികസനത്തിൽ ഇടപെടാതിരിക്കാൻ അവയുടെ അസ്തിത്വം നമ്മിൽ നിന്ന് മറയ്ക്കുന്നു. മനുഷ്യർ ഫലത്തിൽ ഒരു കോസ്മിക് മൃഗശാലയിലാണ്, കൂടുതൽ വികസിതരായ അന്യഗ്രഹജീവികൾ നമ്മളെ  നിരീക്ഷിക്കുന്നു. ഈ ആശയം മിക്കവാറും എല്ലാ ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞരും നിരസിക്കുകയും ശാസ്ത്ര ഫിക്ഷന്റെ ഒരു വശമായി  കണക്കാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ആകാശത്ത് ഓറിയോൺ നക്ഷത്രസമൂഹത്തെ കണ്ടെത്തുക! 🌌

 

രാത്രി ആകാശത്ത് തിരിച്ചറിയാൻ ഏറ്റവും എളുപ്പമുള്ള ഒന്നാണ് ഓറിയോൺ നക്ഷത്രസമൂഹം. ഗ്രീക്ക് പുരാണത്തിലെ വേട്ടക്കാരന്റെ പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ഇത് രണ്ട് അർദ്ധഗോളങ്ങളിൽ നിന്നും ദൃശ്യമാണ് - വടക്കൻ അർദ്ധഗോളത്തിൽ ശൈത്യകാലത്തും ദക്ഷിണാർദ്ധഗോളത്തിൽ വേനൽക്കാലത്തും ഏറ്റവും നന്നായി കാണാം.

ഓറിയോൺ കണ്ടെത്തുന്നതിന് അനുയോജ്യമായ മൂന്ന് തിളക്കമുള്ള നക്ഷത്രങ്ങളുടെ നേർരേഖയായ ഓറിയോൺസ് ബെൽറ്റിനായി നോക്കുക: അൽനിറ്റാക്, അൽനിലം, മിന്റാക്ക. ബെൽറ്റിന് താഴെ അതിശയിപ്പിക്കുന്ന ഓറിയോൺ നെബുല (M42) സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു, അവിടെ പുതിയ നക്ഷത്രങ്ങൾ രൂപം കൊള്ളുന്നു.

സ്ഫോടനാത്മകമായ അറ്റത്തോടടുക്കുന്ന ചുവന്ന സൂപ്പർജയന്റ് ആയ ബെറ്റൽഗ്യൂസ്, ഓറിയോണിന്റെ വലതു കാൽ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന തിളക്കമുള്ള നീല സൂപ്പർജയന്റ് ആയ റിഗൽ തുടങ്ങിയ ഭീമൻ നക്ഷത്രങ്ങളും ഓറിയോണിൽ ഉണ്ട്.

അടുത്ത തവണ നിങ്ങൾ മുകളിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ, ഓറിയോണിനെ കണ്ടെത്തി നമ്മുടെ പ്രപഞ്ചത്തിലെ അത്ഭുതങ്ങൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കൂ!

പ്രപഞ്ചം അവസാനിക്കുകയാണെന്ന് നമുക്കറിയാം - ശാസ്ത്രജ്ഞർ പറയുന്നത് 100 ട്രില്യൺ വർഷങ്ങൾ ബാക്കിയുണ്ടെന്നാണ്.

 

എന്നിരുന്നാലും, ആ ഘട്ടത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര പെട്ടെന്നുള്ള ഒരു സമാപനമല്ല, മറിച്ച് നീണ്ട, ക്രമേണയുള്ള മങ്ങലിലൂടെ അടയാളപ്പെടുത്തപ്പെടുമെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ പറയുന്നു.

ഇപ്പോൾ, നമ്മൾ ജീവിക്കുന്നത് സ്റ്റെല്ലിഫറസ് യുഗത്തിലാണ്, മഹാവിസ്ഫോടനത്തിന് ഏകദേശം ഒരു ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആരംഭിച്ച് ഏകദേശം 100 ട്രില്യൺ വർഷങ്ങൾ നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന നക്ഷത്ര രൂപീകരണ സമയമാണിത്.

ഈ കാലയളവിൽ, നക്ഷത്രങ്ങൾ തുടർച്ചയായി ഹൈഡ്രജൻ സംയോജിപ്പിച്ച് രൂപം കൊള്ളുന്നു, ഇത് പ്രപഞ്ചത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, പ്രപഞ്ചത്തിൽ പരിമിതമായ അളവിൽ മാത്രമേ ഉള്ളൂ ഹൈഡ്രജൻ , നക്ഷത്രങ്ങൾ ഈ വിതരണത്തിലൂടെ കത്തുമ്പോൾ, പുതിയ നക്ഷത്ര രൂപീകരണം ക്രമേണ മന്ദഗതിയിലാകും, അത് പൂർണ്ണമായും നിലയ്ക്കും. ഭീമൻ നക്ഷത്രങ്ങൾ ആദ്യം സൂപ്പർനോവയായി മാറും, ന്യൂട്രോൺ നക്ഷത്രങ്ങൾ, വെളുത്ത കുള്ളന്മാർ, തമോദ്വാരങ്ങൾ തുടങ്ങിയ നക്ഷത്ര അവശിഷ്ടങ്ങൾ അവശേഷിപ്പിക്കും.

ഒടുവിൽ, ചുവന്ന കുള്ളന്മാർ പോലുള്ള ഏറ്റവും ചെറിയ നക്ഷത്രങ്ങൾ പോലും ട്രില്യൺ കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം മങ്ങുകയും, നമുക്കറിയാവുന്നതുപോലെ - നക്ഷത്രപ്രകാശത്താൽ പ്രകാശമുള്ള - പ്രപഞ്ചം ഇല്ലാതാകുകയും ചെയ്യും. എന്നിരുന്നാലും, പ്രപഞ്ചം പ്രവർത്തനരഹിതമാകുമെന്ന് ഇതിനർത്ഥമില്ല.

നക്ഷത്ര അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഇപ്പോഴും മങ്ങിയതായി പ്രകാശിക്കും, ചില ഗ്രഹങ്ങൾ മരിച്ച നക്ഷത്രങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയിരിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്, അതേസമയം നക്ഷത്രങ്ങളില്ലാത്ത  ഗ്രഹങ്ങൾ ഇരുണ്ടതും ശൂന്യവുമായ പ്രപഞ്ചത്തിലൂടെ ഒഴുകി നീങ്ങുന്നത് തുടരും.

ഇരുണ്ട ഊർജ്ജത്താൽ നയിക്കപ്പെടുന്ന പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ത്വരിതഗതിയിലുള്ള വികാസം ഗാലക്സികളെ വളരെയധികം അകറ്റും, അയൽ ഗാലക്സികൾ പോലും എത്തിച്ചേരാനാകാത്തതും അദൃശ്യവുമായിത്തീരും, പ്രപഞ്ച ചക്രവാളത്തിനപ്പുറത്തേക്ക് കടന്നുപോകും.

പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നിലവിലെ പ്രായം 13.8 ബില്യൺ വർഷമാണെന്ന് തോന്നുമെങ്കിലും, അതിന്റെ ഭാവിയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ, നമ്മൾ ഇപ്പോഴും പ്രപഞ്ച പ്രഭാതത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്, അന്തിമ അന്ധകാരത്തിന് മുമ്പ് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത സമയപരിധി ഇനിയും ആയിട്ടില്ല.

പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഒരു സംക്ഷിപ്ത ചരിത്രം - മഹാവിസ്ഫോടനം മുതൽ ഇന്നുവരെ

 

മഹാവിസ്ഫോടനം മുതൽ ഇന്നുവരെയുള്ള 13.8 ബില്യൺ വർഷത്തെ പ്രപഞ്ച പരിണാമത്തെ ഈ ഡയഗ്രം വിവരിക്കുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തെ സാന്ദ്രവും അതാര്യവുമായ മൂടൽമഞ്ഞിൽ നിന്ന് ഇപ്പോൾ നാം കാണുന്ന സുതാര്യവും നക്ഷത്രനിബിഡവുമായ പ്രപഞ്ചമാക്കി മാറ്റിയ രണ്ട് പ്രധാന വഴിത്തിരിവുകൾ ഇത് എടുത്തുകാണിക്കുന്നു.

മഹാവിസ്ഫോടനത്തിന് തൊട്ടുപിന്നാലെ, പ്രപഞ്ചം കണികകളുടെയും പ്രകാശത്തിന്റെയും ഒരു കത്തുന്ന പ്ലാസ്മയായിരുന്നു. മഹാവിസ്ഫോടനത്തിന് ഏകദേശം 380,000 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, പുനഃസംയോജനം എന്ന പ്രക്രിയയിൽ പ്രോട്ടോണുകളും ഇലക്ട്രോണുകളും സംയോജിച്ച് ന്യൂട്രൽ ഹൈഡ്രജൻ രൂപപ്പെട്ടു. ഇത് പ്രകാശത്തെ ആദ്യമായി സ്വതന്ത്രമായി സഞ്ചരിക്കാൻ അനുവദിച്ചു, ഇപ്പോൾ നമ്മൾ കാണുന്ന കോസ്മിക് മൈക്രോവേവ് പശ്ചാത്തലം പുറത്തുവിടുന്നു.

എന്നാൽ പുനഃസംയോജനത്തിനുശേഷം, പ്രപഞ്ചം ഒരു ഇരുണ്ട യുഗത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. നക്ഷത്രങ്ങളില്ലാതെ, അത് തണുത്തതും നിഷ്പക്ഷവുമായ ഹൈഡ്രജൻ വാതകത്താൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു, അത് പ്രകാശത്തെ കൂടുതൽ ആഗിരണം ചെയ്തു. ഗുരുത്വാകർഷണം ആവശ്യമായ ദ്രവ്യത്തെ ഒന്നിച്ചുചേർത്ത് ആദ്യത്തെ നക്ഷത്രങ്ങളും ഗാലക്സികളും രൂപപ്പെടുന്നതുവരെ ഇത് തുടർന്നു, ഏതാനും കോടി വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം.

ഈ ആദ്യകാല നക്ഷത്രങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള അൾട്രാവയലറ്റ് രശ്മികൾ ന്യൂട്രൽ ഹൈഡ്രജനെ വീണ്ടും അയോണൈസ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി - കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി വികസിച്ച ഒരു പ്രക്രിയ, ഇത് റീയോണൈസേഷന്റെ യുഗം എന്നറിയപ്പെടുന്നു. ഈ പരിവർത്തനം ഇന്റർഗാലക്‌റ്റിക് മാധ്യമത്തെ അടിസ്ഥാനപരമായി മാറ്റി, പ്രപഞ്ചത്തെ വീണ്ടും സുതാര്യമാക്കുകയും വലിയ തോതിലുള്ള ഘടന കൂടുതൽ സ്വതന്ത്രമായി വളരാൻ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു.

വളരെ പിന്നീട്, നക്ഷത്രങ്ങളാലല്ല, മറിച്ച് ഗാലക്സികളുടെ കേന്ദ്രങ്ങളിലെ അതിഭീമമായ തമോദ്വാരങ്ങളാൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന വളരെ തിളക്കമുള്ള വസ്തുക്കളായ ക്വാസറുകളാൽ നയിക്കപ്പെടുന്ന റീയോണൈസേഷന്റെ രണ്ടാം ഘട്ടം സംഭവിച്ചു. ഈ ഊർജ്ജസ്വലമായ സ്രോതസ്സുകൾ തീവ്രമായ അൾട്രാവയലറ്റ് പ്രകാശം പുറപ്പെടുവിച്ചു, അത് ഇന്റർഗാലക്റ്റിക് മാധ്യമത്തിലുടനീളം ആദിമ ഹീലിയം ആറ്റങ്ങളെ അയോണൈസ് ചെയ്തു.

രണ്ട് റീയോണൈസേഷൻ സംഭവങ്ങളും പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ താപപരവും ഘടനാപരവുമായ പരിണാമത്തിലെ നിർണായക ഘട്ടങ്ങളെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. അവ കോസ്മിക് മൂടൽമഞ്ഞ് നീക്കം ചെയ്യുക മാത്രമല്ല, ഗാലക്സികൾ, നക്ഷത്രങ്ങൾ, ഗ്രഹങ്ങൾ, ഒടുവിൽ ജീവൻ എന്നിവയുടെ രൂപീകരണത്തിന് ആവശ്യമായ സാഹചര്യങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്താനും സഹായിച്ചു.

ഈ നക്ഷത്രം പൊട്ടിത്തെറിക്കാൻ 80 വർഷമായി കാത്തിരുന്നു - 💥

 

3,000 പ്രകാശവർഷം അകലെയുള്ള ഒരു നക്ഷത്രവ്യൂഹം പൊട്ടിത്തെറിക്കാൻ പോകുന്നു, നിങ്ങൾക്ക് അത് നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം കണ്ണുകളാൽ കാണാൻ കഴിയും - ഒരു ദൂരദർശിനിയും ആവശ്യമില്ല!

"നോർത്തേൺ  ക്രൗൺ " എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന കൊറോണ ബോറിയാലിസ് നക്ഷത്രസമൂഹത്തിലെ ശാന്തമായ ആകാശത്തിലെ ഒരു ഭാഗം ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർ നിരീക്ഷിക്കുന്നു. അവിടെ, നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു ശൂന്യമായ സ്ഥലത്ത്, ഒരു നക്ഷത്ര ടൈം ബോംബ് കിടക്കുന്നു: ടി കൊറോണ ബോറിയാലിസ്, അല്ലെങ്കിൽ ടി സിആർബി - നമ്മുടെ ഗാലക്സിയിലെ അപൂർവ നക്ഷത്രവ്യൂഹങ്ങളിൽ ഒന്ന്. അത് പൊട്ടിത്തെറിക്കാൻ പോകുന്നു.

അത് കണ്ടെത്താൻ, ബൂട്ട്സ്, ഹെർക്കുലീസ് എന്നീ നക്ഷത്രരാശികൾക്കിടയിൽ കൊറോണ ബോറിയാലിസ് രൂപപ്പെടുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ചെറിയ അർദ്ധവൃത്തം നോക്കുക. T CrB പൊട്ടിത്തെറിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാകും - മുമ്പ് ഒരു  നക്ഷത്രവും ഇല്ലാതിരുന്ന സ്ഥലത്ത് ജ്വലിക്കും.

ഇപ്പോൾ ഇത് സംഭവിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

T CrB ഒരു ആവർത്തിച്ചുള്ള നോവയാണ് (ക്ഷീരപഥത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്ന 10 ആവർത്തിച്ചുള്ള നോവകളിൽ ഒന്ന്), മരിക്കുന്ന ഒരു ചുവന്ന ഭീമനും ഒരു വെളുത്ത കുള്ളനും ചേർന്ന ഒരു ദ്വന്ദ്വവ്യവസ്ഥ - ഭൂമിയുടെ വലിപ്പമുള്ളതും എന്നാൽ സൂര്യന്റെ പിണ്ഡമുള്ളതുമായ ഒരു സാന്ദ്രമായ നക്ഷത്ര കാമ്പ്. വെളുത്ത കുള്ളൻ അതിന്റെ ചുവന്ന ഭീമൻ കൂട്ടാളിയിൽ നിന്ന് ഹൈഡ്രജൻ വലിച്ചെടുക്കുമ്പോൾ, ആ വാതകം പതിറ്റാണ്ടുകളായി അതിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ അടിഞ്ഞുകൂടുന്നു.

ഒടുവിൽ, മർദ്ദവും ചൂടും ഒരു നിർണായക ഘട്ടത്തിലെത്തുന്നു - ഒരു ബൂം: ഒരു തെർമോ ന്യൂക്ലിയർ സ്ഫോടനം, അടിഞ്ഞുകൂടിയ വസ്തുക്കളെ പെട്ടെന്ന് ഒരു മിന്നലിൽ ബഹിരാകാശത്തേക്ക് പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നു. ഒരു സൂപ്പർനോവയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, വെളുത്ത കുള്ളൻ അതിജീവിക്കുന്നു, ചക്രം വീണ്ടും ആരംഭിക്കുന്നു.

ടി സിആർബിയുടെ കാര്യത്തിൽ, ആ ചക്രം ഏകദേശം 80 വർഷത്തിലൊരിക്കൽ സംഭവിക്കുന്നു. അടുത്ത സ്ഫോടനം ഏതാണ്ട് ആയി എന്ന്  ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

ആവേശകരമായ ഭാഗം ഇതാ:

ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർ പ്രവചിക്കുന്നത് അടുത്ത പൊട്ടിത്തെറി 2025 മാർച്ച് 27-നോ അല്ലെങ്കിൽ നവംബർ 10-നോടോ അതിനുശേഷമോ സംഭവിക്കാം എന്നാണ്. കൗണ്ട്ഡൗൺ ആരംഭിച്ചു.

അത് പൊട്ടിത്തെറിക്കുമ്പോൾ, നോവയ്ക്ക് വടക്കൻ നക്ഷത്രമായ പോളാരിസിനെപ്പോലെ തിളക്കമുണ്ടാകും - നഗരങ്ങളിൽ നിന്ന് പോലും നിരവധി രാത്രികളിൽ നഗ്നനേത്രങ്ങൾക്ക് ദൃശ്യമാകും.

ഗാലക്സിയിലെ ഏറ്റവും നാടകീയമായ പ്രതിഭാസങ്ങളിലൊന്നിന് ഇത് മുൻ നിരയിൽ നിൽക്കുന്നു ഇതുപോലുള്ള ഒരു നോവയെ കാണാനുള്ള നിങ്ങളുടെ ഒരേയൊരു അവസരമായിരിക്കാം ഇത്!

ഭീമൻ-ആഘാത സിദ്ധാന്തം (The giant-impact hypothesis)

 

നാസയുടെ അപ്പോളോ ദൗത്യങ്ങളിൽ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്ന സാമ്പിളുകളുടെ വിശകലനം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഒരു ആദ്യകാല പ്രോട്ടോ-ഗ്രഹവും തിയ എന്ന ജ്യോതിശാസ്ത്ര വസ്തുവും തമ്മിലുള്ള ഒരു ഭീമൻ കൂട്ടിയിടിയുടെ ഫലമായാണ് ഭൂമിയും ചന്ദ്രനും ഉണ്ടായതെന്ന്.

ചന്ദ്രോൽപ്പത്തി സിദ്ധാന്തങ്ങൾ

'ചന്ദ്രൻ എങ്ങനെ ഉണ്ടായി എന്നതിനെക്കുറിച്ച് നിരവധി സിദ്ധാന്തങ്ങൾ മുമ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു, നമുക്ക് നമ്മുടെ ചന്ദ്രനെ എങ്ങനെ ലഭിച്ചു എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള അന്വേഷണം അപ്പോളോ പ്രോഗ്രാമിന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങളിലൊന്നായിരുന്നു.

അപ്പോളോ ദൗത്യ ഗവേഷണത്തിന് മുമ്പ് ചന്ദ്രൻ എങ്ങനെ രൂപപ്പെട്ടു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് മൂന്ന് സിദ്ധാന്തങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ ദൗത്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച തെളിവുകൾ ഇന്ന് ഏറ്റവും വ്യാപകമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട സിദ്ധാന്തം നമുക്ക് നൽകി.

ചന്ദ്രൻ ഒരു ഛിന്നഗ്രഹം പോലെ അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന ഒരു വസ്തുവായിരുന്നുവെന്നും അത് സൗരയൂഥത്തിൽ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും രൂപപ്പെട്ടുവെന്നും ഭൂമിയുടെ ഗുരുത്വാകർഷണത്താൽ അത് പിടിച്ചെടുക്കപ്പെട്ടുവെന്നും ക്യാപ്‌ചർ സിദ്ധാന്തം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ചന്ദ്രൻ രൂപീകരണ സമയത്ത് ഭൂമിയോടൊപ്പം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതാണെന്നും അക്രീഷൻ സിദ്ധാന്തം നിർദ്ദേശിക്കുന്നു.

ഭൂമി വളരെ വേഗത്തിൽ കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നതിനാൽ ചില വസ്തുക്കൾ വിഘടിച്ച് ഗ്രഹത്തെ പരിക്രമണം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി എന്നും വിഘടന സിദ്ധാന്തം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഭീമൻ-ആഘാത സിദ്ധാന്തം ഇന്ന് ഏറ്റവും വ്യാപകമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഭൂമിയും ചൊവ്വ ഗ്രഹത്തിന്റെ വലിപ്പമുള്ള മറ്റൊരു ചെറിയ ഗ്രഹവും തമ്മിലുള്ള കൂട്ടിയിടിയിലാണ് ചന്ദ്രൻ രൂപപ്പെട്ടതെന്ന് ഇത് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. ഈ ആഘാതത്തിൽ നിന്നുള്ള അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഭൂമിയെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ഒരു ഭ്രമണപഥത്തിൽ ശേഖരിച്ച് ചന്ദ്രനെ രൂപപ്പെടുത്തി.

അപ്പോളോ ദൗത്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ചന്ദ്രശിലകൾ

ചന്ദ്രനിൽ നിന്ന് 300 കിലോ അധികം   പാറയും മണ്ണും അപ്പോളോ ദൗത്യങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നു. ചന്ദ്രൻ എങ്ങനെ രൂപപ്പെട്ടിരിക്കാമെന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചില സൂചനകൾ ഇത് നൽകി.

'അപ്പോളോ പാറകൾ പരിശോധിച്ചപ്പോൾ , ഭൂമിക്കും ചന്ദ്രനും ശ്രദ്ധേയമായ ചില രാസ, ഐസോടോപ്പിക് സമാനതകൾ ഉണ്ടെന്ന്  കാണിച്ചു, അത് അവയ്ക്ക് പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു ചരിത്രമുണ്ടെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു,'

'ചന്ദ്രൻ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ, ഭൂമിയുടെ ഗുരുത്വാകർഷണത്താൽ അത് പിടിക്കപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ, അതിന്റെ ഘടന ഭൂമിയുടേതിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരിക്കുമെന്ന് നമുക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാം.

'ചന്ദ്രൻ ഒരേ സമയം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ,  ചന്ദ്രനിലെ ധാതുക്കളുടെ തരവും അനുപാതവും ഭൂമിയിലേതിന് തുല്യമായിരിക്കുമെന്ന് നമുക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാം. പക്ഷേ അവ അല്പം വ്യത്യസ്തമാണ്.'

ചന്ദ്രനിലെ ധാതുക്കളിൽ സമാനമായ ഭൂമിയിലെ പാറകളേക്കാൾ വെള്ളം കുറവാണ്. ഉയർന്ന താപനിലയിൽ വേഗത്തിൽ രൂപം കൊള്ളുന്ന വസ്തുക്കളാൽ സമ്പന്നമാണ് ചന്ദ്രൻ.

'എഴുപതുകളിലും എൺപതുകളിലും ഭീമൻ ആഘാത മാതൃകയുടെ സാർവത്രിക സ്വീകാര്യതയിലേക്ക് നയിച്ച ധാരാളം ചർച്ചകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.'

പ്രോട്ടോ-എർത്തും -  തിയയും

ഭൂമിയും ചന്ദ്രനും ഉണ്ടാകുന്നതിന് മുമ്പ്, പ്രോട്ടോ-എർത്തും തിയയും (ഏകദേശം ചൊവ്വയുടെ വലിപ്പമുള്ള ഗ്രഹം) ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഭൂമിയുടെ ആദ്യകാല ചരിത്രത്തിലെ ഏതോ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ഈ രണ്ട് വസ്തുക്കളും കൂട്ടിയിടിച്ചുവെന്ന് ഭീമൻ-ഇംപാക്റ്റ് മോഡൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഈ ഭീമൻ കൂട്ടിയിടിയിൽ, ഭൂമിയുടെയും തിയയുടെയും ഏതാണ്ട് മുഴുവൻ ഭാഗങ്ങളും ഉരുകി ഒരു വസ്തുവായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു, പുതിയ പിണ്ഡത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ ഭാഗം കറങ്ങി ചന്ദ്രനായി മാറി, 

'ആദ്യകാല ഭൂമിയും തിയയും സൗരയൂഥം രൂപപ്പെടുന്ന സമയത്ത് ഒരേ ചുറ്റുപാടിൽ ആയിരുന്നതിനാൽ, അവ ഏതാണ്ട് ഒരേ വസ്തുക്കളാൽ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു എന്ന ആശയത്തിലേക്ക്  ഇപ്പോൾ എത്തുന്നു ,

'രണ്ട് വസ്തുക്കളും ഒരേ സ്ഥലത്ത് നിന്ന് വന്നതാണെങ്കിൽ, സമാനമായ വസ്തുക്കൾ കൊണ്ടാണ് നിർമ്മിച്ചതെങ്കിൽ, അവയുടെ ഘടന എത്രത്തോളം സമാനമാണെന്ന് ഇത് വിശദീകരിക്കും.'

ചന്ദ്രന്റെ ഉപരിതലം

'ചന്ദ്രോപരിതലത്തിലേക്ക് നോക്കിയാൽ, ഇരുണ്ട സ്പ്ലോഡ്‌ജുകളോടെ ഇളം ചാരനിറത്തിൽ കാണപ്പെടുന്നു,' . 'ഇളം ചാരനിറത്തിലുള്ളത് അനോർത്തോസൈറ്റ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു പാറയാണ്. ഉരുകിയ പാറ തണുത്ത് ഭാരം കുറഞ്ഞ വസ്തുക്കൾ മുകളിലേക്ക് പൊങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോഴാണ് ഇത് രൂപം കൊള്ളുന്നത്, ഇരുണ്ട പ്രദേശങ്ങൾ ബസാൾട്ട് എന്നറിയപ്പെടുന്ന മറ്റൊരു പാറ തരമാണ്.'

സ്കോട്ട്ലൻഡിലെ ഐൽ ഓഫ് റമ്മിലും സമാനമായ അനോർത്തോസൈറ്റ് കാണാം. മാത്രമല്ല, സമുദ്രത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ബസാൾട്ടാണ് - നമ്മുടെ സൗരയൂഥത്തിലെ എല്ലാ ആന്തരിക ഗ്രഹങ്ങളിലും (terrestrial planets) ഏറ്റവും സാധാരണമായ ഉപരിതലമാണിത്.

'എന്നിരുന്നാലും, ചന്ദ്രനിലെ പ്രത്യേകത, നമുക്ക് ഭൂമിയിൽ ഒരിക്കലും കാണാൻ  കഴിയില്ല, കാരണം ചന്ദ്രൻ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി വളരെ നിർജ്ജീവമാണ് എന്നതാണ്,'

കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി ചന്ദ്രനിൽ അഗ്നിപർവ്വതങ്ങൾ ഇല്ല, ടെക്ടോണിക് പ്ലേറ്റ്സ് ചലനങ്ങൾ ഇല്ല അതിനാൽ അതിന്റെ ഉപരിതലം ശ്രദ്ധേയമായി മാറ്റമില്ലാതെ തുടരുന്നു. ഇംപാക്റ്റ് ഗർത്തങ്ങൾ ഇത്ര വ്യക്തമാകുന്നതിന്റെ കാരണവും ഇതുതന്നെയാണ്.

hum cósmico

 

🔭A Voyager 1, o primeiro objeto feito pelo homem a entrar no espaço interestelar, tem enviado dados inestimáveis ​​desde seu lançamento em 1977. Entre suas muitas descobertas, uma das mais intrigantes é a detecção de um som persistente de baixa frequência conhecido como "hum  cósmico".

🔭O hum  cósmico se refere a um ruído de fundo contínuo detectado pelos instrumentos da Voyager 1 enquanto ela viaja pela vasta extensão do espaço interestelar. Este som não é um ruído tradicional, mas sim uma série de ondas de plasma de baixa frequência geradas por interações entre o vento solar e o meio interestelar. O hum  é composto principalmente de ondas na faixa de 20 a 100 hertz, que ficam abaixo da faixa da audição humana.

🔭O instrumento Plasma Wave Science da Voyager 1, projetado para medir campos elétricos no espaço, foi crucial na detecção desse hum  cósmico. Conforme a Voyager 1 se movia além da influência do nosso sistema solar e para o espaço interestelar em 2012, ela começou a captar essas ondas de plasma de baixa frequência, que são produzidas por vários fenômenos cósmicos, incluindo

🔭 Interações do Vento Solar: O vento solar, um fluxo de partículas carregadas emitido pelo Sol, interage com o meio interestelar — a matéria que existe no espaço entre as estrelas. Essas interações criam flutuações na densidade do plasma, resultando no hum  cósmico.

🔭 Meio interestelar: O hum  fornece informações sobre a densidade e composição do meio interestelar, oferecendo insights sobre como a matéria é distribuída em nossa galáxia.

🔭A Voyager 1 está agora em uma região do espaço onde nenhuma nave espacial jamais esteve! O hum  ajuda os cientistas a estudar as condições e propriedades do espaço interestelar, incluindo temperatura, densidade e campos magnéticos.

കോസ്മിക് ഹം

 

🔭നക്ഷത്രാന്തര ബഹിരാകാശത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ച ആദ്യത്തെ മനുഷ്യനിർമ്മിത വസ്തുവായ വോയേജർ 1, 1977-ൽ വിക്ഷേപിച്ചതിനുശേഷം വിലമതിക്കാനാവാത്ത ഡാറ്റ തിരികെ അയച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അതിന്റെ നിരവധി കണ്ടെത്തലുകളിൽ, ഏറ്റവും കൗതുകകരമായ ഒന്ന് "കോസ്മിക് ഹം" എന്നറിയപ്പെടുന്ന സ്ഥിരമായ ഒരു താഴ്ന്ന ആവൃത്തിയിലുള്ള ശബ്ദം കണ്ടെത്തലാണ്.

🔭കോസ്മിക് ഹം എന്നത് വോയേജർ 1 ന്റെ ഉപകരണങ്ങൾ ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ സ്പേസിന്റെ വിശാലമായ വിസ്തൃതിയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ കണ്ടെത്തുന്ന തുടർച്ചയായ പശ്ചാത്തല ശബ്ദത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഈ ശബ്ദം ഒരു പരമ്പരാഗത ശബ്ദമല്ല, മറിച്ച് സൗരവാതത്തിനും ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ മീഡിയത്തിനും ഇടയിലുള്ള പ്രതിപ്രവർത്തനങ്ങൾ വഴി സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന താഴ്ന്ന ആവൃത്തിയിലുള്ള പ്ലാസ്മ തരംഗങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പരയാണ്. ഹം പ്രധാനമായും 20 മുതൽ 100 ​​ഹെർട്സ് വരെയുള്ള തരംഗങ്ങൾ ചേർന്നതാണ്, ഇത് മനുഷ്യന്റെ കേൾവി പരിധിക്ക് താഴെയാണ്.

🔭ബഹിരാകാശത്തിലെ വൈദ്യുത മണ്ഡലങ്ങൾ അളക്കാൻ രൂപകൽപ്പന ചെയ്‌ത വോയേജർ 1 ന്റെ പ്ലാസ്മ വേവ്  ഉപകരണം, ഈ കോസ്മിക് ഹമ്മിനെ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ നിർണായകമാണ്. 2012 ൽ വോയേജർ 1 നമ്മുടെ സൗരയൂഥത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിനപ്പുറം നക്ഷത്രാന്തര ബഹിരാകാശത്തേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ, വിവിധ കോസ്മിക് പ്രതിഭാസങ്ങളാൽ ഉൽ‌പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ലോ-ഫ്രീക്വൻസി പ്ലാസ്മ തരംഗങ്ങളെ അത് ശേഖരിക്കാൻ തുടങ്ങി, അവയിൽ ഇവ ഉൾപ്പെടുന്നു:

🔭 സൗരവാത പ്രതിപ്രവർത്തനങ്ങൾ: സൂര്യൻ പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന ചാർജ്ജ് കണങ്ങളുടെ ഒരു പ്രവാഹമായ സൗരവാതം, നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള സ്ഥലത്ത് നിലനിൽക്കുന്ന ദ്രവ്യമായ ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ മാധ്യമവുമായി പ്രതിപ്രവർത്തിക്കുന്നു. ഈ പ്രതിപ്രവർത്തനങ്ങൾ പ്ലാസ്മ സാന്ദ്രതയിൽ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ സൃഷ്ടിക്കുകയും കോസ്മിക് ഹമ്മിന് കാരണമാവുകയും ചെയ്യുന്നു.

🔭 ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ മീഡിയം: ഹം ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ മീഡിയത്തിന്റെ സാന്ദ്രതയെയും ഘടനയെയും കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നു, നമ്മുടെ ഗാലക്സിയിൽ ദ്രവ്യം എങ്ങനെ വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഉൾക്കാഴ്ചകൾ നൽകുന്നു.

🔭ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകവും ഇതുവരെ പോയിട്ടില്ലാത്ത ഒരു ബഹിരാകാശ മേഖലയിലാണ് വോയേജർ 1 ഇപ്പോൾ! താപനില, സാന്ദ്രത, കാന്തികക്ഷേത്രങ്ങൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ ഇന്റർസ്റ്റെല്ലാർ സ്ഥലത്തിന്റെ അവസ്ഥകളും ഗുണങ്ങളും പഠിക്കാൻ ശാസ്ത്രജ്ഞരെ ഹം സഹായിക്കുന്നു.

പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ 94% ഭാഗവും ഇതിനകം എത്തിച്ചേരാനാകാത്ത അവസ്ഥയിലാണ്

 

ഏറ്റവും മോശം ഭാഗം? 

ഇന്ന് നമ്മൾ പ്രകാശവേഗതയിൽ ഭൂമി വിട്ടാലും നമുക്ക് ഒരിക്കലും പ്രപഞ്ചം മുഴുവൻ എത്താൻ കഴിയില്ല.

കാരണം പ്രപഞ്ചം വികസിക്കുക മാത്രമല്ല - അത് ത്വരിതപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. 18 ബില്യൺ പ്രകാശവർഷത്തിലധികം അകലെയുള്ള ഗാലക്സികൾ പ്രകാശത്തേക്കാൾ വേഗത്തിൽ നമ്മിൽ നിന്ന് തള്ളപ്പെടുന്നത് അവ ബഹിരാകാശത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് നമുക്കും അവയ്ക്കും ഇടയിൽ സ്ഥലം വികസിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. മെട്രിക് വികാസം എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ പ്രതിഭാസം ഐൻസ്റ്റീന്റെ പൊതു ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ഉൽബോധനമാണ്  - അതിനർത്ഥം പ്രപഞ്ചത്തിലെ ദൂരം സ്ഥിരമല്ല എന്നാണ്. അത് നീളുന്നു.

ഇതാണ് യഥാർത്ഥ ലക്ഷ്യം: 

ഈ വികാസം ഇരുണ്ട ഊർജ്ജത്താൽ നയിക്കപ്പെടുന്നു, ഒരു നിഗൂഢ ശക്തിയായ ഡാർക്ക് എനർജി, എല്ലാ സ്ഥലത്തും വ്യാപിക്കുകയും പ്രപഞ്ചം വലുതാകുമ്പോൾ ശക്തിപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഗുരുത്വാകർഷണം അല്ലെങ്കിൽ വികിരണം ദൂരത്തിനനുസരിച്ച് ദുർബലമാകുന്നതുപോലെ അല്ല , ഇരുണ്ട ഊർജ്ജം സ്ഥിരമായി തുടരുന്നു - അല്ലെങ്കിൽ വ്യാപ്തത്തിനനുസരിച്ച് വർദ്ധിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. അതായത് ഗാലക്സികൾ എത്ര ദൂരെയാണോ അത്രയും വേഗത്തിൽ അവ പിൻവാങ്ങുന്നു. ഒരു നിശ്ചിത പരിധിക്കപ്പുറം - ഏകദേശം 14.5 ബില്യൺ പ്രകാശവർഷം അകലെ - വികാസ നിരക്ക് പ്രകാശവേഗതയെ കവിയുന്നു. 

നിരീക്ഷിക്കാവുന്ന പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഏകദേശം 2 ട്രില്യൺ ഗാലക്സികളിൽ, ഏകദേശം 94% ഇതിനകം ആ പ്രപഞ്ച ചക്രവാളം കടന്നിരിക്കുന്നു.

കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് അവ പുറപ്പെടുവിച്ച പ്രകാശം ഇപ്പോഴും വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനാൽ നമുക്ക് ഇപ്പോഴും അവയെ കാണാൻ കഴിയും. എന്നാൽ നമ്മൾ ഒരിക്കലും അവയുടെ വർത്തമാന കാലത്തിനു സാക്ഷ്യം വഹിക്കുകയോ, അവയുമായി ഇടപഴകുകയോ, അവയിൽ എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയുന്ന ഒരു സിഗ്നൽ ഒരിക്കലും അയക്കാനോ കഴിയില്ല .

അവശേഷിക്കുന്നത് ഒരുതരം നിശബ്ദ വിടവാങ്ങലാണ് - സാധ്യമായ ഭാവിയില്ലാത്ത ഒരു ദൃശ്യ ഭൂതകാലം. നമുക്ക് പഠിക്കാൻ കഴിയുന്ന പ്രകാശം നിറഞ്ഞ ഒരു പ്രപഞ്ചം, പക്ഷേ നമുക്ക് ഒരിക്കലും സന്ദർശിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു യാഥാർത്ഥ്യം.

ഭൂമിയോട് ഏറ്റവും അടുത്തതും ഏറ്റവും അകലെയുള്ളതുമായ നക്ഷത്രങ്ങൾ:

 

ഭൂമിയോട് ഏറ്റവും അടുത്തതും ഏറ്റവും അകലെയുള്ളതുമായ നക്ഷത്രങ്ങൾ:

നമ്മുടെ സൗരയൂഥത്തോട് ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള നക്ഷത്രം പ്രോക്സിമ സെന്റോറി ആണ്, ഇത് 4.25 പ്രകാശവർഷം അകലെയാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും അകലെയുള്ള നക്ഷത്രമാണ് ഇറെൻഡൽ, ഭൂമിയിൽ നിന്ന് 28 ബില്യൺ പ്രകാശവർഷം അകലെയാണ് ഇത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്.

ആൽഫ സെന്റോറി സിസ്റ്റത്തിൽ പെടുന്ന ഒരു ചെറിയ ചുവന്ന കുള്ളനാണ് പ്രോക്സിമ സെന്റോറി, കൂടാതെ കുറഞ്ഞത് ഒരു അറിയപ്പെടുന്ന ഗ്രഹമെങ്കിലും ഉണ്ട് - പ്രോക്സിമ ബി.

ഈ ഗ്രഹം നക്ഷത്രത്തിന്റെ വാസയോഗ്യമായ മേഖലയ്ക്കുള്ളിൽ പരിക്രമണം ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഒരു സാധ്യതയുള്ള രണ്ടാമത്തെ ഭവനം പോലെ തോന്നുമെങ്കിലും, പ്രോക്സിമ സെന്റോറിയുടെ അക്രമാസക്തമായ സൗരജ്വാലകൾ പരിസ്ഥിതിയെ അങ്ങേയറ്റം പ്രതികൂലമാക്കുന്നു, ഇത് നമുക്കറിയാവുന്ന ജീവന്റെ സാധ്യതയെ സംശയിക്കുന്നു.

മറുവശത്ത്, ബിഗ് ബാങ്ങിന് ശേഷം ഒരു ബില്യൺ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് രൂപംകൊണ്ട ഒരു ഭീമൻ, ജ്വലിക്കുന്ന നീല നക്ഷത്രമാണ് ഇറെൻഡൽ. 

ഗ്രാവിറ്റേഷണൽ ലെൻസിംഗ് എന്ന ഒരു കോസ്മിക് തന്ത്രത്തിന്റെ ഫലമായി മാത്രമേ  അതിന്റെ മങ്ങിയ തിളക്കം കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ, അവിടെ ഒരു ഫോർഗ്രൗണ്ട് ഗാലക്സി ക്ലസ്റ്റർ ഇറെൻഡലിന്റെ പ്രകാശത്തെ വലുതാക്കി, ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് ഇതുവരെ രൂപപ്പെട്ട ആദ്യകാല നക്ഷത്രങ്ങളിലൊന്നിനെ കാണാൻ കാരണമായി .