⭐ ക്രിസ്മസ് ട്രീ ഓപ്പൺ ക്ലസ്റ്റർ (Christmas Tree Cluster)

 

ക്രിസ്മസ് ട്രീ ക്ലസ്റ്റർ എന്ന് പറയുന്നത് NGC 2264 എന്ന പേരുള്ള ഒരു താരംജനന പ്രദേശവും ഓപ്പൺ ക്ലസ്റ്ററും ആണ്. ഇത് ദൂരെയുള്ള ഒരു താരക്കൂട്ടമാണ്, അതിന്റെ ആകൃതി ക്രിസ്മസ് ട്രീയെ പോലെ തോന്നുന്നതിനാൽ ഈ പേര് ലഭിച്ചു.

🌌 എവിടെയാണ് ഇത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്?

ഇത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് മോണോസെറോസ് (Monoceros) നക്ഷത്രരാശിയിൽ ആണ്. ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 2,300 ലൈറ്റ് ഇയർ ദൂരത്തിൽ. ശീതകാലത്ത് വാടക്കൻ അർധഗോളത്തിൽ നന്നായി കാണാൻ സാധിക്കുന്ന ഒരു വസ്തുവാണ്.

⭐ ഇത് എന്തുകൊണ്ട് പ്രശസ്തമാണ്?

ക്രിസ്മസ് ട്രീ ക്ലസ്റ്റർ ഒരു വലിയ ഘടനയുടെ ഭാഗമാണ് — NGC 2264 എന്ന പേരിലുള്ളതാണ് ഈ പൂർണ്ണ സമുച്ചയം. ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നത്:

1. ക്രിസ്മസ് ട്രീ ഓപ്പൺ ക്ലസ്റ്റർ

2. കോൺ നെബുല (Cone Nebula)

3. Snowflake Cluster (താര ജനന മേഖല)

4. ഫോക്സ് ഫർ നെബുല (Fox Fur Nebula)

ഇങ്ങനെ ഒരുമിച്ച് ചേർന്നാൽ അത് ഒരു മനോഹരമായ താരം രൂപപ്പെടുന്ന പ്രദേശം ആയി മാറുന്നു.

എങ്ങനെ രൂപപ്പെട്ടത്?

ഈ ക്ലസ്റ്റർ ഒരു വിപുലമായ വാതക-പൊടി മേഘത്തിൽ നിന്നാണ് രൂപപ്പെട്ടത്.ഈ മേഘത്തിൽ നിന്നാണ് നൂറുകണക്കിന് പുതിയ തെളിഞ്ഞ യുവ താരങ്ങൾ പിറവിയെടുത്തത്. അതുകൊണ്ട് ഇത് ഒരു Star-forming Region (താരം പിറവിയെടുക്കുന്ന മേഖല) എന്ന നിലയിൽ ഏറെ പ്രശസ്തമാണ്.

🎄 'ക്രിസ്മസ് ട്രീ' എന്ന പേര് കിട്ടിയതിന് കാരണം?

ടെലസ്കോപ്പ് ചിത്രങ്ങൾ നോക്കുമ്പോൾ: താരങ്ങൾ കോണാകൃതിയിൽ ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ കാണാം.

മുകളിൽ ഒരു ഒരു  തിളങ്ങുന്ന താരവും താഴേക്ക് വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന താരങ്ങളും ചേർന്ന് ഒരു ക്രിസ്മസ് ട്രീ പോലുള്ള ആകൃതി ഉണ്ടാക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആസ്ത്രോണമേഴ്‌സ് ഈ ഓപ്പൺ ക്ലസ്റ്റർക്ക് Christmas Tree Cluster എന്ന പേര് നൽകിയതാണ്.

🌠 പ്രധാന സവിശേഷതകൾ

⭐ പ്രായം

ഇതിലെ താരങ്ങൾ വളരെ യുവമാണ് — ഏകദേശം 3–4 million years മാത്രം.

(അളവിൽ നോക്കുമ്പോൾ വളരെ ചെറുതാണ്.)

⭐ വലിപ്പം

ക്ലസ്റ്ററിന്റെ വ്യാസം ഏകദേശം 20 ലൈറ്റ് ഇയർ.

⭐ താരങ്ങളുടെ തരം

ചുവന്ന ബാലതാരങ്ങൾ (Red dwarfs)

വലുതും ചൂടേറിയതുമായ നീല താരങ്ങൾ (Blue young stars)

പുതുപിറന്ന പ്രോടോസ്റ്റാർ (Protostars) എന്നിവ.

🌈 ദൃശ്യ സ്വഭാവം

കോൺ നെബുല എന്ന ഇരുണ്ട പൊടിക്കൂടം അടുക്കുന്നതു കൊണ്ട് ഈ പ്രദേശം വളരെ മനോഹരമാണ്. ഹൈഡ്രജൻ ഗ്യാസ് പ്രകാശിക്കാറുള്ളതിനാൽ ചുവപ്പൻ-പിങ്ക് നിറമുള്ള emission nebula പോലെയായി കാണാം.

ക്രിസ്മസ് ട്രീയുടെ "വെളിച്ചം" പോലെ നിരവധി പ്രകാശിക്കുന്ന യുവ താരങ്ങൾ ഇരുണ്ട പശ്ചാത്തലത്തിൽ തിളങ്ങുന്നു.

🔭 നഗ്നനേത്രം, ബൈനോക്കുലർ, ടെലസ്കോപ്പ് ഉപയോഗിച്ച് കാണാമോ?

നഗ്നനേത്രങ്ങൾക്ക്: ഇല്ല — അത്ര വെളിച്ചമില്ല.

ബൈനോക്കുലർ: ഒരു മങ്ങിയ പ്രകാശമേ കാണാൻ പറ്റൂ.

ടെലസ്കോപ്പ്: 4-inch അല്ലെങ്കിൽ  അത്രയ്ക്ക്  വലിയ ടെലസ്കോപ്പിൽ നല്ല രീതിയിൽ കാണാൻ കഴിയും.

ഫോട്ടോഗ്രാഫിയ്ക്ക് (Astrophotography) ഇത് വളരെ മനോഹരമായ ഒരു വിഷയമാണ്.

താരങ്ങൾ എങ്ങനെ പിറവിയെടുക്കുന്നു എന്ന പഠനത്തിനു ഇതൊരു പ്രധാന ലബോറട്ടറിയാണ്. NASA, ESA തുടങ്ങിയ സ്ഥാപനങ്ങൾ ഈ മേഖലയെ നിരന്തരം നിരീക്ഷിക്കുന്നു. യുവ താരങ്ങളുടെ ഡിസ്കുകൾ, ജെറ്റ്‌സ്, സ്റ്റാർ ഫോർമേഷൻ സ്പീഡുകൾ, ഗ്യാസിന്റെ  വിതരണം  എന്നിവ പഠിക്കാൻ അനുയോജ്യമായ പ്രദേശം.

Messenger Spacecraft

 

MESSENGER എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന സ്‌പേസ്‌ക്രാഫ്റ്റ് NASA ബുധഗ്രഹത്തെ (Mercury) പഠിക്കാൻ അയച്ച ഒരു പ്രശസ്തമായ ദൗത്യമാണ്.

MESSENGER എന്ന പേര് തന്നെ ഒരു ചുരുക്കപ്പേരാണ്:

Mercury  Exploration Spacecraft Study Environment GEochemistry Ranging

അതായത് ബുധഗ്രഹത്തിന്റെ പരിസ്ഥിതി, ഘടന, ഉപരിതലം, ഭൗതിക ഗുണങ്ങൾ എന്നിവ വിശദമായി പഠിക്കുകയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം.

🌍 ദൗത്യത്തിന്റെ പ്രധാന ലക്ഷ്യങ്ങൾ

1. ബുധഗ്രഹത്തിന്റെ ഉപരിതല ഘടനയും രൂപീകരണവും പഠിക്കൽ

2. ഗ്രഹത്തിന്റെ മാഗ്നറ്റിക് ഫീൽഡും അതിന്റെ സ്വഭാവവും കണ്ടെത്തൽ

3. താപനിലകളിലെ അത്യന്തം വ്യത്യാസങ്ങൾ പരിശോധിക്കൽ

4. ബുധഗ്രഹത്തിന്റെ നിസ്സാരമായ അന്തരീക്ഷം (exosphere) പഠിക്കൽ

5. ധ്രുവപ്രദേശങ്ങളിലുള്ള ജലം/മഞ്ഞ് അടങ്ങിയേക്കാമെന്ന് കരുതുന്ന പ്രദേശങ്ങൾ പരിശോധിക്കൽ

2004 ഓഗസ്റ്റ് 3 – NASA MESSENGER നെ വിക്ഷേപിച്ചു.

നിരവധി ഗ്രഹങ്ങളിലൂടെ ഗ്രാവിറ്റി അസിസ്റ്റ് നടത്തിയ ശേഷം ഇത് 2011 മാർച്ച് 18-ന് ബുധഗ്രഹത്തിന്റെ ഭ്രമണപഥത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു.

🛰️ MESSENGER ചെയ്ത പ്രധാന കണ്ടെത്തലുകൾ

ബുധഗ്രഹത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ വെള്ളമഞ്ഞ് (water ice) ഉണ്ടെന്ന തെളിവുകൾ. ഗ്രഹത്തിന്റെ മാഗ്നറ്റിക് ഫീൽഡ് അസമമായതും, വടക്കുഭാഗത്ത് കൂടുതൽ ശക്തമാണെന്നും കണ്ടെത്തി. ഉപരിതലത്തിൽ അഗ്നിപർവ്വത പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ടെന്ന തെളിവുകൾ. ഗ്രഹത്തിന്റെ ഉപരിതലം മുൻപ് കരുതിയതിനെക്കാൾ കൂടുതൽ ഇരുമ്പ്-സമൃദ്ധം ആണെന്ന് കണ്ടെത്തി.

🔚 ദൗത്യത്തിന്റെ അന്ത്യം

2015 ഏപ്രിൽ 30-ന് MESSENGER ബുധഗ്രഹത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ തട്ടി ദൗതി അവസാനിച്ചു.

ഇന്ധനം തീർന്നതുകൊണ്ടാണ് നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ടത്.

നാസയുടെ (NASA) ESCAPADE (Escape and Plasma Acceleration and Dynamics Explorers) മിഷൻ

 

ESCAPADE എന്നത് ചൊവ്വയെ (Mars) കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിനായി നാസയുടെ SIMPLEx (Small Innovative Missions for Planetary Exploration) പ്രോഗ്രാമിന് കീഴിൽ വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത, ചെലവ് കുറഞ്ഞ, രണ്ട് ചെറിയ ഉപഗ്രഹങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒരു ബഹിരാകാശ ദൗത്യമാണ്.

🚀 പ്രധാന ലക്ഷ്യങ്ങൾ (Key Objectives)

ഈ മിഷന്റെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം, ചൊവ്വയുടെ അന്തരീക്ഷം (Atmosphere) എങ്ങനെയാണ് കാലക്രമേണ നഷ്ടപ്പെട്ടതെന്നും, അതിന് സൗരവാതവുമായുള്ള (Solar Wind) ഇടപെടൽ എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നും പഠിക്കുക എന്നതാണ്. സൗരവാതം (സൂര്യനിൽ നിന്നുള്ള ചാർജ് ചെയ്ത കണങ്ങളുടെ പ്രവാഹം) ചൊവ്വയുടെ നേർത്ത അന്തരീക്ഷത്തെ എങ്ങനെ തുടച്ചുമാറ്റുന്നു എന്ന് പഠിക്കുക. ഒരുകാലത്ത് ചൊവ്വയിൽ ജലാംശം നിലനിർത്താൻ സാധിക്കുന്നത്ര കട്ടിയുള്ള അന്തരീക്ഷം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. അത് എങ്ങനെ നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ ഇത് സഹായിക്കും. ചൊവ്വയുടെ ചുറ്റുമുള്ള മാഗ്നെറ്റോസ്ഫിയർ (Magnetosphere) എന്ന കാന്തിക മണ്ഡലം സൗരവാതവുമായി എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കുക.

 ഈ പഠനങ്ങളിലൂടെ, സൗരയൂഥത്തിലെ മറ്റ് ഗ്രഹങ്ങളുടെയും വിദൂര എക്സോപ്ലാനറ്റുകളുടെയും (Exoplanets) കാലാവസ്ഥാ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചും ജീവന്റെ സാധ്യതകളെക്കുറിച്ചും കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ലഭിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

🛰️ ഇരട്ട ഉപഗ്രഹങ്ങൾ (The Twin Spacecraft)

ഈ ദൗത്യത്തിൽ 'ബ്ലൂ' (Blue), 'ഗോൾഡ്' (Gold) എന്നിങ്ങനെ പേരിട്ടിട്ടുള്ള, ഒരേപോലെയുള്ള രണ്ട് ബഹിരാകാശ പേടകങ്ങളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഈ രണ്ട് പേടകങ്ങളും ചൊവ്വയുടെ ഭ്രമണപഥത്തിൽ വ്യത്യസ്ത സ്ഥാനങ്ങളിൽ പറന്ന്, ഒരേ സമയം വിവരങ്ങൾ ശേഖരിക്കും. ഇത് ചൊവ്വയുടെ കാന്തിക മണ്ഡലത്തിന്റെയും ബഹിരാകാശ പരിസ്ഥിതിയുടെയും ത്രിമാന (3D) ദൃശ്യം നൽകാൻ സഹായിക്കും. ഓരോ ഉപഗ്രഹത്തിലും ചൊവ്വയുടെ പ്ലാസ്മ (Plasma) പരിസ്ഥിതിയെയും കാന്തിക മണ്ഡലത്തെയും അളക്കുന്നതിനുള്ള ഉപകരണങ്ങൾ സജ്ജീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

📅 ദൗത്യത്തിന്റെ വഴി (Mission Path)

ESCAPADE ദൗത്യം 2025 നവംബറിൽ ന്യൂ ഗ്ലെൻ (New Glenn) റോക്കറ്റിലാണ് വിക്ഷേപിച്ചത്.പേടകങ്ങൾ ചൊവ്വയിലേക്ക് നേരിട്ട് പോകുന്നതിനു പകരം, ആദ്യം ഭൂമിയും സൂര്യനും തമ്മിലുള്ള L2 ലഗ്രാഞ്ച് പോയിന്റിന് (Lagrange Point 2 - ഗുരുത്വാകർഷണ ബലങ്ങൾ സന്തുലിതമായ ഒരു സ്ഥലം) സമീപമുള്ള ഭ്രമണപഥത്തിൽ ഒരു വർഷത്തോളം 'താമസിച്ച്' (loiter) ബഹിരാകാശ കാലാവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് പഠിക്കും.

 2026-ന്റെ അവസാനത്തോടെ പേടകങ്ങൾ ചൊവ്വയിലേക്കുള്ള യാത്ര പുനരാരംഭിച്ച് 2027-ൽ ചൊവ്വയുടെ ഭ്രമണപഥത്തിൽ എത്തും. 2028 മുതൽ 2029 വരെയാണ് പ്രധാനമായും ശാസ്ത്രീയ വിവരശേഖരണം നടത്താൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.

ഹോക്കിംഗ് റേഡിയേഷൻ - Hawking Radiation

 

പ്രസിദ്ധ ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞനായ സ്റ്റീഫൻ ഹോക്കിംഗ് 1974-ൽ അവതരിപ്പിച്ച ഒരു സിദ്ധാന്തമാണ് ഹോക്കിംഗ് റേഡിയേഷൻ (Hawking Radiation). ഈ സിദ്ധാന്തം അനുസരിച്ച്, ബ്ലാക്ക് ഹോളുകൾ (Black Holes) പൂർണ്ണമായും 'കറുത്തത്' (Black) അല്ല, മറിച്ച് അവ കറുത്ത വസ്തു വികിരണം (Black-body radiation) പോലെ വളരെ ചെറിയ അളവിൽ ഊർജ്ജം പുറത്തുവിടുന്നു. ഇതിനെയാണ് ഹോക്കിംഗ് റേഡിയേഷൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

 അടിസ്ഥാന ആശയം (Basic Concept)

ഹോക്കിംഗ് റേഡിയേഷൻ വിശദീകരിക്കുന്നതിന് ക്വാണ്ടം മെക്കാനിക്സും (Quantum Mechanics) പൊതു ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തവും (General Relativity) സംയോജിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

1. ശൂന്യതയും വെർച്വൽ കണങ്ങളും (Vacuum and Virtual Particles)

 ക്വാണ്ടം മെക്കാനിക്സ് അനുസരിച്ച്, ശൂന്യമായ ഇടം (Empty space) യഥാർത്ഥത്തിൽ ശൂന്യമല്ല.

 ഇവിടെ വെർച്വൽ കണങ്ങളുടെ (Virtual particles) ജോഡികൾ നിരന്തരം ഉണ്ടാകുകയും ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തന്നെ ഇല്ലാതാകുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരു കണം (Particle) അതിൻ്റെ പ്രതികണവുമായി (Anti-particle) ചേർന്നാണ് ഉണ്ടാകുന്നതും ഇല്ലാതാകുന്നതും.

2. ഇവൻ്റ് ഹൊറൈസണിലെ വേർതിരിയൽ (Separation at the Event Horizon)

 ഒരു ബ്ലാക്ക് ഹോളിന്റെ അതിർത്തിയാണ് ഇവൻ്റ് ഹൊറൈസൺ (Event Horizon). ഇതിനകത്തേക്ക് പോകുന്ന ഒന്നിനും - പ്രകാശത്തിനു പോലും - പുറത്തുവരാൻ കഴിയില്ല.ഈ ഇവൻ്റ് ഹൊറൈസണിൻ്റെ തൊട്ടടുത്ത് ഒരു വെർച്വൽ കണികാ ജോഡി (Virtual particle pair) ഉണ്ടാകുമ്പോൾ, ഗുരുത്വാകർഷണ ബലം കാരണം അവ വേർതിരിയുന്നു. ഈ ജോഡിയിലെ ഒരു കണം (ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു നെഗറ്റീവ് ഊർജ്ജ കണം- Negative Energy Particle) ബ്ലാക്ക് ഹോളിനുള്ളിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുകയും മറ്റേ കണം (പോസിറ്റീവ് ഊർജ്ജ കണം) രക്ഷപ്പെട്ട് ബഹിരാകാശത്തേക്ക് പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.ഇങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടുന്ന കണങ്ങളാണ് ഹോക്കിംഗ് റേഡിയേഷൻ ആയി പുറത്തുവരുന്നത്.

3. പിണ്ഡം കുറയുന്നത് (Mass Reduction)

ബ്ലാക്ക് ഹോളിലേക്ക് വീഴുന്ന നെഗറ്റീവ് ഊർജ്ജ കണം ബ്ലാക്ക് ഹോളിന്റെ പിണ്ഡം (Mass) കുറയ്ക്കാൻ കാരണമാകുന്നു.അതായത്, ഊർജ്ജം പുറത്തുവിടുമ്പോൾ, E=mc^2 എന്ന സമവാക്യം അനുസരിച്ച് ബ്ലാക്ക് ഹോളിൻ്റെ പിണ്ഡം കുറയുന്നു. ഇതിനെ ബ്ലാക്ക് ഹോൾ ബാഷ്പീകരണം (Black Hole Evaporation) എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

🌡️ ഹോക്കിംഗ് താപനില (Hawking Temperature)

ഹോക്കിംഗ് റേഡിയേഷൻ ബ്ലാക്ക് ഹോളിന് ഒരു താപനില (Temperature) ഉണ്ടെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഇതിനെ ഹോക്കിംഗ് താപനില (T_H) എന്ന് പറയുന്നു. ഈ താപനില ബ്ലാക്ക് ഹോളിന്റെ പിണ്ഡത്തിന് വിപരീതാനുപാതികമാണ് (Inversely proportional). M എന്നത് ബ്ലാക്ക് ഹോളിന്റെ പിണ്ഡമാണ്. അതായത്, വലിയ ബ്ലാക്ക് ഹോളുകൾക്ക് താപനില വളരെ കുറവും (ശക്തമായ ഗുരുത്വാകർഷണം കണങ്ങൾ വേർതിരിക്കുന്നത് പ്രയാസകരമാക്കുന്നു), ചെറിയ ബ്ലാക്ക് ഹോളുകൾക്ക് താപനില കൂടുതലും ആയിരിക്കും.

 വലിയ ബ്ലാക്ക് ഹോളുകളുടെ ബാഷ്പീകരണം വളരെ പതുക്കെയാണ് സംഭവിക്കുക (പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നിലവിലെ പ്രായത്തേക്കാൾ എത്രയോ അധികം സമയം എടുക്കും), എന്നാൽ മൈക്രോ ബ്ലാക്ക് ഹോളുകൾ വളരെ വേഗത്തിൽ ബാഷ്പീകരിക്കപ്പെടും.

ക്വാണ്ടം ഗ്രാവിറ്റി സിദ്ധാന്തം (ക്വാണ്ടം ഗുരുത്വം)

 

ക്വാണ്ടം ഗ്രാവിറ്റി സിദ്ധാന്തം എന്നത് ക്വാണ്ടം ബലതന്ത്രത്തെയും (Quantum Mechanics) ആൽബർട്ട് ഐൻസ്റ്റീന്റെ പൊതു ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തത്തെയും (Einstein's General Relativity) ഒരുമിപ്പിച്ച് പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഗുരുത്വാകർഷണത്തെ (Gravity) വിശദീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു സൈദ്ധാന്തിക ചട്ടക്കൂടാണ് (Theoretical Framework).

പ്രപഞ്ചത്തിലെ നാല് അടിസ്ഥാന ശക്തികളാണ്:

 * ഗുരുത്വാകർഷണം (Gravity)

 * വൈദ്യുതകാന്തിക ശക്തി (Electromagnetism)

 * ദുർബല ആണവ ശക്തി (Weak Nuclear Force)

 * ശക്തമായ ആണവ ശക്തി (Strong Nuclear Force)

 ക്വാണ്ടം ബലതന്ത്രം അവസാനത്തെ മൂന്ന് ശക്തികളെ കണികാ തലത്തിൽ (Subatomic Level) വളരെ വിജയകരമായി വിശദീകരിക്കുന്നു.

 എന്നാൽ പൊതു ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തം ഗുരുത്വാകർഷണത്തെ വൻതോതിലുള്ള വസ്തുക്കളുടെ തലത്തിൽ (Large-scale objects like planets and galaxies) വളരെ കൃത്യമായി വിശദീകരിക്കുന്നു.അതി സൂക്ഷ്മമായ കണികാ തലത്തിൽ (ഉദാഹരണത്തിന്, തമോഗർത്തങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ അഥവാ മഹാവിസ്ഫോടന സമയത്ത് - inside Black Holes or at the time of Big Bang) ഈ രണ്ട് സിദ്ധാന്തങ്ങളും പരസ്പരം യോജിക്കുന്നില്ല. ഗുരുത്വാകർഷണത്തെ ക്വാണ്ടം തലത്തിൽ വിശദീകരിക്കാൻ നിലവിലുള്ള ക്വാണ്ടം ബലതന്ത്രത്തിന് സാധിക്കുന്നില്ല.

ഈ വൈരുദ്ധ്യം പരിഹരിച്ച്, എല്ലാ ഭൗതിക പ്രതിഭാസങ്ങളെയും ഒരൊറ്റ സിദ്ധാന്തത്തിൽ (തിയറി ഓഫ് എവരിതിംഗ് - Theory of Everything) ഉൾപ്പെടുത്താനാണ് ക്വാണ്ടം ഗ്രാവിറ്റി സിദ്ധാന്തം ശ്രമിക്കുന്നത്.

💡 പ്രധാന ആശയങ്ങൾ

ക്വാണ്ടം ഗ്രാവിറ്റി സിദ്ധാന്തത്തിൽ പ്രധാനമായും രണ്ട് സമീപനങ്ങളാണ് നിലവിലുള്ളത്:

1. സ്ട്രിംഗ് സിദ്ധാന്തം (String Theory)

 പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ കണികകൾ (Fundamental particles) ബിന്ദുക്കളല്ല (Points) മറിച്ച്, വളരെ ചെറിയ കമ്പനമുള്ള നാടകളാണ് (Vibrating Strings).ഈ നാടകളുടെ വിവിധ രീതിയിലുള്ള കമ്പനങ്ങളാണ് (Vibrations) പ്രപഞ്ചത്തിലെ വ്യത്യസ്ത കണികകളെയും (ഇലക്ട്രോൺ, ക്വാർക്ക്, ഫോട്ടോൺ മുതലായവ) ശക്തികളെയും (ഗുരുത്വാകർഷണം ഉൾപ്പെടെ) സൃഷ്ടിക്കുന്നത്.

2. ലൂപ് ക്വാണ്ടം ഗ്രാവിറ്റി (Loop Quantum Gravity - LQG)

 സ്ഥലകാലത്തെ (Spacetime) ക്വാണ്ടം ബലതന്ത്രത്തിന്റെ നിയമങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ക്വാണ്ടൈസ് ചെയ്യുന്നു (Quantizing Spacetime).സ്ഥലവും കാലവും തുടർച്ചയായതല്ല (Continuous), പകരം വളരെ ചെറിയ, വിവേകമുള്ള കഷണങ്ങൾ (Discrete pieces or loops) കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയതാണ് എന്നാണ് ഈ സിദ്ധാന്തം പറയുന്നത്. ഈ കഷണങ്ങൾ ഒരു വല (Net) പോലെ സ്ഥലകാലത്തെ നെയ്തെടുക്കുന്നു.ക്വാണ്ടം ഗ്രാവിറ്റി സിദ്ധാന്തം ഇപ്പോഴും വികസ്വരമായ (Developing) ഒരു മേഖലയാണ്, ഈ സിദ്ധാന്തങ്ങളൊന്നും ഇതുവരെ പരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ പൂർണ്ണമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.

TOI-4507 b: ഭീമാകാരമായ “വീർത്ത” അന്യഗ്രഹവും ശാസ്ത്രത്തെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നതും!

TOI-4507 b എന്നത് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞരെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കിയ ഒരു അതിവിചിത്രമായ അന്യഗ്രഹമാണ് (exoplanet). അതിന്റെ അസാധാരണമായ പ്രത്യേകതകൾ ഗ്രഹങ്ങൾ എങ്ങനെ രൂപപ്പെടുന്നു, പരിണമിക്കുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിലവിലുള്ള പല ധാരണകളെയും വെല്ലുവിളിക്കുന്നു.

 TOI-4507 b-യെ "സൂപ്പർ പഫ്" എന്ന വിഭാഗത്തിലാണ് ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഇതിന് വളരെ കുറഞ്ഞ സാന്ദ്രതയാണുള്ളത് (extremely low density).ഇതിന്റെ വ്യാസം ഏകദേശം വ്യാഴത്തിന്റെ (Jupiter) വലുപ്പത്തിന് തുല്യമാണ് (ഭൂമിയുടെ ഏകദേശം 9 മടങ്ങ് വലുത്).എന്നാൽ, പിണ്ഡം (mass) വളരെ കുറവാണ് – വ്യാഴത്തിന്റെ പത്തിൽ ഒരംശത്തിലും താഴെ, ഏകദേശം ഭൂമിയുടെ 30 മടങ്ങ് മാത്രം.

   

 ഈ വലിയ വലുപ്പവും കുറഞ്ഞ പിണ്ഡവും കാരണം ഇതിന് ഒരു വലിയ, വീർത്ത (puffy) അന്തരീക്ഷം ഉണ്ടെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിനെ "മാർഷ്മല്ലോ ഗ്രഹം" (marshmallow planet) എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട്. ഓർബിറ്റ് (Orbit) അഥവാ ഭ്രമണപഥം: ഇതിന്റെ ഭ്രമണപഥം വളരെ വിചിത്രമാണ്. ഇത് അതിന്റെ നക്ഷത്രത്തെ ചുറ്റുന്നത് ഏകദേശം ലംബമായ (nearly perpendicular) പാതയിലാണ്—നക്ഷത്രത്തിന്റെ കറക്കത്തിന്റെ ദിശയ്ക്ക് ഏതാണ്ട് എതിർവശത്തുകൂടി. ഇത് വളരെ അപൂർവമായ ഒരു ഓർബിറ്റൽ വിന്യാസമാണ് (orbital alignment).ഒരു തവണ നക്ഷത്രത്തെ ചുറ്റാൻ ഇതിന് 105 ദിവസങ്ങൾ എടുക്കും.

 കറങ്ങുന്ന നക്ഷത്രത്തിന് ഏകദേശം 700 ദശലക്ഷം (700 million) വർഷം മാത്രമാണ് പ്രായം. താരതമ്യേന ചെറിയ പ്രായമുള്ള ഗ്രഹവ്യവസ്ഥകളിലൊന്നാണിത്.

🤔 എന്തുകൊണ്ട് ഇത് ശാസ്ത്രത്തെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നു?

 

 കുറഞ്ഞ സാന്ദ്രതയ്ക്കുള്ള കാരണം: സാധാരണയായി "സൂപ്പർ പഫ്" ഗ്രഹങ്ങളുടെ അന്തരീക്ഷം വീർക്കുന്നത്, നക്ഷത്രത്തോട് വളരെ അടുത്തുള്ള ഭ്രമണപഥത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ടൈഡൽ ഹീറ്റിംഗ് (tidal heating) കാരണമാണ് (നക്ഷത്രത്തിന്റെ ഗുരുത്വാകർഷണ വലിവ് ഗ്രഹത്തിന്റെ ഉൾവശം ചൂടാക്കുന്നത്).TOI-4507 b അതിന്റെ നക്ഷത്രത്തിൽ നിന്ന് അകലെയാണ് (ഏറ്റവും കൂടുതൽ കാലയളവുള്ള "സൂപ്പർ പഫുകളിൽ" ഒന്ന്). അതിനാൽ, ഈ ദൂരത്തിൽ ടൈഡൽ ഹീറ്റിംഗ് അതിന്റെ വീർത്ത രൂപത്തിന് കാരണമാകുന്നില്ല. ഇത്രയും കുറഞ്ഞ സാന്ദ്രതയിൽ ഈ ഗ്രഹം എങ്ങനെ നിലനിൽക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും ഇത്രയും ചെറിയ പ്രായത്തിൽ, എന്നത് നിലവിലെ ഗ്രഹ രൂപീകരണ സിദ്ധാന്തങ്ങൾക്ക് (planet formation theories) ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമാണ്.

ഈ ഗ്രഹത്തിന്റെ പ്രത്യേകതകൾ കാരണം, ഗ്രഹവ്യവസ്ഥകൾ എങ്ങനെ രൂപം കൊള്ളുന്നു, വികസിക്കുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് കൂടുതലറിയാൻ TOI-4507 b ഒരു പ്രധാന ലക്ഷ്യമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. കൂടുതൽ നിരീക്ഷണങ്ങൾക്കായി ജെയിംസ് വെബ് ബഹിരാകാശ ദൂരദർശിനി (James Webb Space Telescope - JWST) ഇതിനെ ലക്ഷ്യമിടുന്നു

🌟 നവജാത നക്ഷത്രം: SVS 13

 

 SVS 13 എന്നത് NGC 1333 എന്ന നെബുലയിൽ (വാതകങ്ങളുടെയും പൊടിപടലങ്ങളുടെയും മേഘം) സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു പ്രോട്ടോസ്റ്റാർ (നക്ഷത്രമായി രൂപപ്പെടുന്ന ഘട്ടത്തിലുള്ള വസ്തു) അല്ലെങ്കിൽ വളരെ ചെറുപ്പമായ നക്ഷത്രമാണ്.

 ഇവിടെ വാതകത്തിന്റെയും പൊടിപടലങ്ങളുടെയും വലിയ മേഘങ്ങൾ ഗുരുത്വാകർഷണ ബലം കാരണം ചുരുങ്ങുകയും സാന്ദ്രീകരിക്കുകയും ചെയ്താണ് നക്ഷത്രങ്ങൾ ജനിക്കുന്നത്.SVS 13 ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 1,000 പ്രകാശവർഷം അകലെയാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്.

☄️ കോസ്മിക് വെടിക്കെട്ട് (Herbig-Haro Objects)

 

SVS 13-ന്റെ പ്രവർത്തനമാണ് ഇവിടുത്തെ 'കോസ്മിക് വെടിക്കെട്ടിന്' കാരണം. ഈ നവജാത നക്ഷത്രത്തിൽ നിന്ന് ശക്തമായ വാതകപ്രവാഹങ്ങൾ (outflows) ബഹിരാകാശത്തേക്ക് അതിവേഗം പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നു. ഈ വാതകപ്രവാഹങ്ങൾ ചുറ്റുമുള്ള വാതകങ്ങളുമായി കൂട്ടിയിടിക്കുമ്പോൾ, തിളക്കമുള്ളതും ചലനാത്മകവുമായ ഘടനകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു. ഇവയെയാണ് ഹെർബിഗ്-ഹാരോ ഒബ്ജക്റ്റുകൾ (Herbig-Haro Objects - HH Objects) എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

 HH 7-11 എന്നറിയപ്പെടുന്ന, നീല നിറത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന ഈ ഹെർബിഗ്-ഹാരോ ഒബ്ജക്റ്റുകൾ SVS 13-ൽ നിന്ന് വളരെ വേഗത്തിൽ അകന്നുപോകുന്നതായി ഹബിൾ ബഹിരാകാശ ദൂരദർശിനി പകർത്തിയ ചിത്രങ്ങളിൽ വ്യക്തമാണ്.

 

ഈ പ്രതിഭാസം ഒരു നക്ഷത്രത്തിന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ ഏതാനും ആയിരം വർഷങ്ങളിൽ മാത്രം കാണപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ്. കാലക്രമേണ ഈ തിളക്കം മങ്ങിപ്പോകുകയും ചെയ്യും.ഒരു നവജാത നക്ഷത്രത്തിന്റെ പിറവിയെയും വളർച്ചയെയും കുറിച്ചുള്ള നിർണ്ണായക വിവരങ്ങൾ ഈ കാഴ്ചകൾ നമുക്ക് നൽകുന്നു.

നവജാത നക്ഷത്രങ്ങൾ (Young Stellar Objects - YSOs) നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പരിണാമത്തിലെ ആദ്യ ഘട്ടത്തിലുള്ള നക്ഷത്രങ്ങളാണ്. SVS 13 പോലുള്ള നവജാത നക്ഷത്രങ്ങളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ താഴെ നൽകുന്നു:

🌟 SVS 13: ഒരു ദ്വന്ദ്വ പ്രോട്ടോസ്റ്റാർ സിസ്റ്റം

SVS 13 എന്നത് പ്രോട്ടോസ്റ്റാർ വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ട ഒരു ദ്വന്ദ്വ നക്ഷത്ര വ്യവസ്ഥയാണ് (Binary Star System).

  SVS 13A എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ സിസ്റ്റത്തിൽ രണ്ട് നക്ഷത്ര ഭ്രൂണങ്ങൾ (Stellar Embryos - VLA 4A, VLA 4B) വളരെ അടുത്താണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് (ഏകദേശം ഭൂമിയും സൂര്യനും തമ്മിലുള്ള ദൂരത്തിന്റെ 90 മടങ്ങ് മാത്രം അകലം). ഇവയുടെ ആകെ പിണ്ഡം ഏകദേശം സൂര്യൻ്റേതിന് തുല്യമാണ്.

 ഈ സിസ്റ്റം ശ്രദ്ധേയമാകുന്നത്, ഇവിടെ മൂന്ന് ഗ്രഹ വ്യവസ്ഥകൾ രൂപപ്പെടുന്നതായി കണ്ടെത്തിയതിനാലാണ്:

  ഓരോ പ്രോട്ടോസ്റ്റാറിനെയും ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള രണ്ട് ചെറിയ ഡിസ്കുകൾ (Circumstellar Disks).

രണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങളെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വലിയ സർക്കംബൈനറി ഡിസ്ക് (Circumbinary Disk). ഈ വലിയ ഡിസ്കിൽ നക്ഷത്രങ്ങളിലേക്ക് പദാർത്ഥം എത്തിക്കുന്ന സർപ്പിളാകൃതിയിലുള്ള കൈകൾ (Spiral Arms) കാണപ്പെടുന്നു.

 ഈ പ്രോട്ടോസ്റ്റാറുകൾക്ക് ചുറ്റുമുള്ള വാതകത്തിലും പൊടിയിലും സങ്കീർണ്ണമായ ജൈവ തന്മാത്രകൾ (Complex Organic Molecules - Precursors of Life) കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇതിനർത്ഥം, ഭാവിയിൽ ഇവിടെ ഗ്രഹങ്ങൾ രൂപപ്പെടുമ്പോൾ, ജീവന്റെ അടിസ്ഥാന ഘടകങ്ങൾ അവിടെ ഉണ്ടാകുമെന്നാണ്.

നവജാത നക്ഷത്രങ്ങൾ ഒരു നക്ഷത്രം രൂപം കൊള്ളുന്നതിൻ്റെ ആദ്യ ഘട്ടത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇവയെ പ്രധാനമായും രണ്ട് ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിക്കാം:

 പ്രോട്ടോസ്റ്റാറുകൾ (Protostars):

 ഗ്യാസ്, പൊടി എന്നിവയുടെ കട്ടിയുള്ള ആവരണത്തിനുള്ളിൽ (Envelope) ആഴത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ നിലയിലായിരിക്കും.ചുറ്റുമുള്ള പരിക്രമണ ഡിസ്കിൽ (Circumstellar Disk) നിന്ന് നക്ഷത്രത്തിലേക്ക് ദ്രവ്യം അടിഞ്ഞുകൂടുന്ന ഘട്ടമാണിത്. ഇവ ദൃശ്യപ്രകാശത്തിൽ (Optical Wavelengths) കാണാൻ കഴിയില്ല.SVS 13 ഈ വിഭാഗത്തിൽപ്പെടുന്നു.

 * പ്രീ-മെയിൻ സീക്വൻസ് നക്ഷത്രങ്ങൾ (Pre-Main-Sequence Stars - PMS Stars):

പ്രോട്ടോസ്റ്റാർ ഘട്ടത്തിലെ ആവരണം നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുകയും നക്ഷത്രം ദൃശ്യമാകുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ.ഇപ്പോഴും ഇവയ്ക്ക് ചുറ്റും ഗ്രഹങ്ങൾ രൂപപ്പെടുന്നതിനായുള്ള പരിക്രമണ ഡിസ്കുകൾ ഉണ്ടാവാം  ക്ലാസിക്കൽ T ടൗറി നക്ഷത്രങ്ങൾ (Classical T Tauri Stars), വീക്ക്‌ലൈൻ T ടൗറി നക്ഷത്രങ്ങൾ (Weak-line T Tauri Stars) എന്നിവ ഈ വിഭാഗത്തിൽപ്പെടുന്നു.

വർഗ്ഗീകരണം

YSO-കളെ അവയുടെ സ്പെക്ട്രൽ എനർജി ഡിസ്ട്രിബ്യൂഷൻ്റെ (Spectral Energy Distribution - SED) ചരിവിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ക്ലാസ് 0, ക്ലാസ് I, ക്ലാസ് II, ക്ലാസ് III എന്നിങ്ങനെ തരംതിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത് അവയുടെ പരിണാമ ക്രമം ഏകദേശം സൂചിപ്പിക്കുന്നു:

 * ക്ലാസ് 0: ഏറ്റവും ചെറിയ നക്ഷത്രഭ്രൂണങ്ങൾ; ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആവരണമുണ്ട്.

 * ക്ലാസ് I: പ്രോട്ടോസ്റ്റാർ ഘട്ടം; ആവരണം കുറയുന്നു, ഡിസ്ക് വ്യക്തമാകുന്നു.

 * ക്ലാസ് II: പ്രീ-മെയിൻ സീക്വൻസ് ഘട്ടം (T ടൗറി സ്റ്റാർ); വലിയ ഡിസ്ക് ഉണ്ട്.

 * ക്ലാസ് III: ഡിസ്ക് ഏതാണ്ട് ഇല്ലാതായി, നക്ഷത്രം മെയിൻ സീക്വൻസിലേക്ക് (Main Sequence) പ്രവേശിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്നു.

🌌 എൻ‌ജി‌സി 1097 (NGC 1097) - ഒരു ബാർഡ് സ്പൈറൽ ഗാലക്സി

 

NGC 1097 എന്നത് ഫോർനാക്സ് എന്ന തെക്കൻ രാശിയിൽ (southern constellation) സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു ബാർഡ് സ്പൈറൽ ഗാലക്സിയാണ് (Barred Spiral Galaxy).

 ഇത് ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 45 ദശലക്ഷം പ്രകാശവർഷം അകലെയാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഫോർനാക്സ് എന്ന രാശിയിൽ ഇത് എളുപ്പത്തിൽ കാണാൻ സാധിക്കും.

   

 ഇതിന് സാധാരണ സ്പൈറൽ ഗാലക്സികളിൽ കാണുന്നതുപോലെ ചുഴന്നുപോകുന്ന കൈകൾക്ക് (spiral arms) പുറമെ, അതിന്റെ മധ്യഭാഗത്തുകൂടി കടന്നുപോകുന്ന ഒരു ബാർ (bar) അല്ലെങ്കിൽ ദണ്ഡിന്റെ ആകൃതിയിലുള്ള തിളക്കമുള്ള ഒരു ഘടനയുണ്ട്.

ഈ ഗാലക്സിയുടെ കേന്ദ്രത്തിൽ സൂപ്പർമാസ്സീവ് തമോഗർത്തം ഉണ്ട്. ഇതിന് സൂര്യൻ്റെ പിണ്ഡത്തേക്കാൾ 140 ദശലക്ഷം ഇരട്ടിയിലധികം ഭാരമുണ്ട്.

 ഈ തമോഗർത്തത്തിന് ചുറ്റും വാതകങ്ങളും പൊടിപടലങ്ങളും നിറഞ്ഞ ഒരു വലയം (ring) ഉണ്ട്. ഈ വലയത്തിൽ ധാരാളം പുതിയ നക്ഷത്രങ്ങൾ രൂപം കൊള്ളുന്നു. ഇതിന് ഏകദേശം 5,000 പ്രകാശവർഷം വ്യാസമുണ്ട്.

 NGC 1097 ഒരു സെയ്‌ഫെർട്ട് ഗാലക്സി (Seyfert galaxy) കൂടിയാണ്. അതായത്, ഇതിന്റെ കേന്ദ്രം വളരെ പ്രകാശമുള്ളതും പ്രവർത്തനക്ഷമവുമാണ്.

 ഇതിന് NGC 1097A, NGC 1097B എന്നിങ്ങനെ രണ്ട് ചെറിയ ഉപഗ്രഹ ഗാലക്സികൾ ചുറ്റുന്നുണ്ട്.

🚀 ചൊവ്വയിലെ വാലീസ് മാരിനേരിസ്:

 

 സൗരയൂഥത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ മലയിടുക്ക്

ചൊവ്വയുടെ ഉപരിതലത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഭീമാകാരമായ മലയിടുക്ക്/കാനിയൻ ശൃംഖലയാണ് വാലീസ് മാരിനേരിസ്. ഇത് സൗരയൂഥത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ കാനിയൻ സംവിധാനമാണ്.

  നീളം: 4,000 കിലോമീറ്ററിലധികം (ഏകദേശം 2,500 മൈൽ). ഇത് ചൊവ്വയുടെ ചുറ്റളവിൻ്റെ ഏകദേശം നാലിലൊന്ന് വരും. താരതമ്യത്തിന്, ഭൂമിയിലെ ഗ്രാൻഡ് കാന്യണിൻ്റെ നീളം ഏകദേശം 800 കിലോമീറ്റർ മാത്രമാണ്. വീതി: 200 കിലോമീറ്റർ വരെ (120 മൈൽ).ആഴം: 7 കിലോമീറ്റർ വരെ (23,000 അടി) അല്ലെങ്കിൽ ചില ഭാഗങ്ങളിൽ 10 കിലോമീറ്റർ വരെ.

വാലീസ് മാരിനേരിസ് ചൊവ്വയുടെ ഭൂമധ്യരേഖയ്ക്ക് (equator) അടുത്തായി, പടിഞ്ഞാറുള്ള തർസിസ് (Tharsis) മേഖലയുടെ കിഴക്ക് ഭാഗത്താണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. തർസിസ് മേഖലയിലാണ് ചൊവ്വയിലെ ഒളിമ്പസ് മോൺസ് (Olympus Mons) പോലുള്ള വലിയ അഗ്നിപർവ്വതങ്ങൾ ഉള്ളത്.

ഈ ഭീമാകാരമായ മലയിടുക്ക് എങ്ങനെ രൂപപ്പെട്ടു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ശാസ്ത്രജ്ഞർക്കിടയിൽ പ്രധാനമായും അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ള സിദ്ധാന്തം ഇതാണ്:

 * ടെക്റ്റോണിക് "വിള്ളൽ" (Tectonic "Crack"): തർസിസ് മേഖലയിൽ അഗ്നിപർവ്വത പ്രവർത്തനങ്ങൾ കാരണം പുറന്തോട് കട്ടിയാകുകയും ഉയർന്നു വരികയും ചെയ്തപ്പോൾ, അതിൻ്റെ ഫലമായി ചൊവ്വയുടെ പുറന്തോടിൽ ഒരു വലിയ "വിള്ളൽ" അഥവാ വിടവ് (rift valley) രൂപപ്പെട്ടു.

 ഈ വിള്ളലുകൾ രൂപപ്പെട്ടതിനുശേഷം, വെള്ളം അല്ലെങ്കിൽ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് പോലുള്ള ദ്രാവകങ്ങൾ മൂലമുള്ള മണ്ണൊലിപ്പ് (erosion) കാരണം താഴ്വര കൂടുതൽ വലുതാവുകയും ആഴം കൂടുകയും ചെയ്തു. ചില പ്രദേശങ്ങളിൽ പുരാതന തടാകങ്ങൾ നിലനിന്നിരുന്നതിൻ്റെ ലക്ഷണങ്ങളായി അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ (layered materials) അടുക്കുകൾ കാണപ്പെടുന്നുണ്ട്.

1971-72 കാലഘട്ടത്തിൽ ഈ മലയിടുക്ക് കണ്ടെത്തിയ മാരിനർ 9 (Mariner 9) എന്ന ചൊവ്വ പരിക്രമണ പേടകത്തിൻ്റെ (Mars orbiter) പേരിലാണ് ഇതിന് വാലീസ് മാരിനേരിസ് (മാരിനറുടെ താഴ്വരകൾ എന്ന് ലാറ്റിൻ ഭാഷയിൽ) എന്ന് പേര് നൽകിയത്.

ചൊവ്വയുടെ ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ചും ജലസാന്നിധ്യത്തെക്കുറിച്ചും പഠിക്കുന്നതിൽ വാലീസ് മാരിനേരിസ് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു പ്രദേശമാണ്.

മെസ്സിയർ 57 - Messier 57

 

അയംഗിതി (Lyra) രാശിയിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു പ്രശസ്തമായ ഗ്രഹ നീഹാരികയാണ് (Planetary Nebula) മെസ്സിയർ 57 (Messier 57). ഇത് റിംഗ് നെബുല (Ring Nebula) അഥവാ M57, NGC 6720 എന്നീ പേരുകളിലും അറിയപ്പെടുന്നു.

💫 പ്രധാന വിവരങ്ങൾ

സൂര്യനെപ്പോലെയുള്ള ഒരു നക്ഷത്രത്തിൻ്റെ അന്ത്യഘട്ടത്തിൽ അതിൻ്റെ പുറം പാളികൾ ബഹിഷ്കരിക്കപ്പെട്ട് രൂപം കൊണ്ട വാതകത്തിൻ്റെയും പൊടിപടലങ്ങളുടെയും മനോഹരമായ ഒരു വലയരൂപത്തിലുള്ള മേഘമാണിത്.

 അയംഗിതി (Lyra) നക്ഷത്രരാശിയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. വേഗ (Vega) എന്ന പ്രശസ്തമായ നക്ഷത്രത്തിന് തെക്ക് ഭാഗത്തായാണ് ഇതിൻ്റെ സ്ഥാനം.

ഏകദേശം 2,300 പ്രകാശവർഷം അകലെയാണ് റിംഗ് നെബുല സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഇതിൻ്റെ വ്യാസം ഏകദേശം ഒരു പ്രകാശവർഷം വരും. ദൃശ്യകാന്തിമാനം (Apparent Magnitude): ഏകദേശം 8.8 ആണ്. ചെറിയ ദൂരദർശിനികൾ ഉപയോഗിച്ച് ഇതിനെ കാണാൻ സാധിക്കും.

1779 ജനുവരി 31-ന് ഫ്രഞ്ച് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ ചാൾസ് മെസ്സിയർ ആണ് ഇത് കണ്ടെത്തി തൻ്റെ കാറ്റലോഗിൽ 57-ാമത്തെ അംഗമായി ഉൾപ്പെടുത്തിയത്.

🌟 രൂപീകരണവും ഘടനയും

നമ്മുടെ സൂര്യനെപ്പോലെയുള്ള ഒരു നക്ഷത്രം അതിൻ്റെ ജീവിതത്തിൻ്റെ അവസാന ഘട്ടത്തിൽ, അതിൻ്റെ അകത്തെ ഹൈഡ്രജൻ ഇന്ധനം കത്തിത്തീരുമ്പോൾ, അതിൻ്റെ പുറം പാളികൾ ബഹിരാകാശത്തേക്ക് തള്ളിവിടുന്നു. ഈ വാതക മേഘമാണ് ഗ്രഹ നീഹാരികയായി മാറുന്നത്.

വാതക പാളികൾ പുറന്തള്ളിയ ശേഷം നക്ഷത്രത്തിൻ്റെ മധ്യഭാഗത്ത് അവശേഷിക്കുന്നത് വളരെ ചൂടുള്ളതും സാന്ദ്രതയേറിയതുമായ ഒരു വെളുത്ത കുള്ളൻ (White Dwarf) നക്ഷത്രമാണ്. ഈ വെളുത്ത കുള്ളൻ പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന തീവ്രമായ അൾട്രാവയലറ്റ് വികിരണമാണ് പുറന്തള്ളപ്പെട്ട വാതകങ്ങളെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നത്.

ഭൂമിയിൽ നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ ഒരു വളയം (Ring) അഥവാ വൃത്തം പോലെയാണ് ഇതിനെ കാണുന്നത്. എന്നാൽ, ഇത് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു ഫുട്ബോൾ ആകൃതിയിലുള്ള വാതകഘടനയുടെ അറ്റത്തുള്ള കട്ടിയുള്ള ഡോണട്ട് (doughnut) ആകൃതിയിലുള്ള വലയം ആകാനാണ് സാധ്യത. നമ്മൾ ഇതിൻ്റെ ധ്രുവത്തിലൂടെ (pole) നോക്കുന്നതിനാലാണ് ഇത് വൃത്താകൃതിയിൽ കാണുന്നത്.

നീഹാരികയിലെ വാതകങ്ങളുടെ രാസഘടന അനുസരിച്ച് പല വർണ്ണങ്ങളിൽ തിളങ്ങുന്നു.

നീല-പച്ച (Blue-Green) നിറം: പ്രധാനമായും ഇരുട്ടായ ഓക്സിജൻ (doubly ionized oxygen) വാതകത്തിൽ നിന്നുള്ള വികിരണമാണ് ഈ നിറത്തിന് കാരണം.

 ചുവപ്പ് (Reddish) നിറം: നൈട്രജൻ (Nitrogen), ഹൈഡ്രജൻ (Hydrogen) വാതകങ്ങളാണ് ഈ നിറത്തിന് കാരണം.

🚀 പ്രാധാന്യം

സൗരയൂഥത്തിൻ്റെ ഭാവിയിലേക്കുള്ള ഒരു നേർക്കാഴ്ച നൽകുന്ന ഒരു പ്രതിഭാസമാണ് Messier 57. ഏകദേശം 500 കോടി വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം നമ്മുടെ സൂര്യനും ഇതുപോലെ ഒരു ഗ്രഹ നീഹാരികയായി മാറും എന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ കരുതുന്നു. ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് വേനൽക്കാലത്ത് എളുപ്പത്തിൽ കണ്ടെത്തി നിരീക്ഷിക്കാൻ കഴിയുന്ന വളരെ മനോഹരമായ ഒരു ആകാശവസ്തുവാണ് റിംഗ് നെബുല. 

  കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ കഴിയുമ്പോൾ ഈ കുള്ളൻ നക്ഷത്രം തണുക്കുകയും മങ്ങുകയും ചെയ്യും, അതിലൂടെ റിംഗ് നെബുലയും ക്രമേണ ഇരുളുകയും ബഹിരാകാശത്തേക്ക് ചിതറിപ്പോവുകയും ചെയ്യും.

പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഓരോ സെക്കൻഡിലും നടക്കുന്ന പ്രധാന കാര്യങ്ങൾ

 

 * ⭐️ നക്ഷത്രങ്ങളുടെ രൂപീകരണം (Star Formation): ഓരോ സെക്കൻഡിലും ഏകദേശം 4000 നക്ഷത്രങ്ങൾ രൂപപ്പെടുന്നു. ഇത് ഗാലക്സികളിലെ വാതക-ധൂളീപടലങ്ങളിൽ (Gas and Dust Clouds) നിന്നാണ് സംഭവിക്കുന്നത്.

 * 💥 നക്ഷത്രങ്ങളുടെ സ്ഫോടനം (Supernovae): ഏകദേശം 30 നക്ഷത്രങ്ങൾ ഓരോ സെക്കൻഡിലും സൂപ്പർനോവയായി (Supernova) പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നു. ഇതാണ് പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഭാരം കൂടിയ മൂലകങ്ങൾ (Heavy Elements) ഉണ്ടാകാൻ കാരണമാകുന്നത്.

 * 🌌 ഗാലക്സികളുടെ ചലനം (Galaxy Movement):

   * നമ്മുടെ സൗരയൂഥം (Solar System) ക്ഷീരപഥത്തിലൂടെ (Milky Way) ഒരു സെക്കൻഡിൽ ഏകദേശം 230 കിലോമീറ്റർ ദൂരം സഞ്ചരിക്കുന്നു.

   * നമ്മുടെ ക്ഷീരപഥം ഗാലക്സി സ്പേസിലൂടെ ഒരു സെക്കൻഡിൽ ഏകദേശം 600 കിലോമീറ്റർ ദൂരം സഞ്ചരിക്കുന്നു.

   * നമ്മുടെ ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള വലിയ ഗാലക്സിയായ ആൻഡ്രോമിഡ (Andromeda) നമ്മളിലേക്ക് ഒരു സെക്കൻഡിൽ ഏകദേശം 111 കിലോമീറ്റർ അടുക്കുന്നു.

 * 💫 പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ വികാസം (Expansion of the Universe): പ്രപഞ്ചം എല്ലാ ദിശകളിലേക്കും വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഓരോ സെക്കൻഡിലും വസ്തുക്കൾ തമ്മിലുള്ള ദൂരം വർദ്ധിക്കുന്നു.

 * ☀️ സൂര്യനിലെ മാറ്റങ്ങൾ (Solar Changes): സൂര്യനിൽ ഓരോ സെക്കൻഡിലും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ടൺ ഹൈഡ്രജൻ (Hydrogen) സംയോജിച്ച് ഹീലിയം (Helium) ആയി മാറുന്നു. ഇത് വലിയ അളവിൽ ഊർജ്ജം പുറത്തുവിടുന്നു.

 * ⚫️ തമോഗർത്തങ്ങൾ (Black Holes): തമോഗർത്തങ്ങൾ അവയുടെ ചുറ്റുമുള്ള വസ്തുക്കളെ വലിച്ചെടുക്കുന്നുണ്ടാകാം, കൂടാതെ വേഗത്തിൽ കറങ്ങുന്ന പൾസറുകൾ സെക്കൻഡിൽ 1000 തവണയിലധികം കറങ്ങുന്നു.

ഈ കണക്കുകൾ ഏകദേശമാണ്, കാരണം പ്രപഞ്ചത്തിലെ സംഭവങ്ങൾ സ്ഥിരമായി നിരീക്ഷിക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉണ്ട്.

ഭൂമിയുടെ കറക്കത്തിന്റെയും, സൗരയൂഥത്തിന്റെ ചലനത്തിന്റെയും, നമ്മുടെ താരാപഥമായ ക്ഷീരപഥത്തിന്റെ (Milky Way) കറക്കത്തിന്റെയും വേഗത താഴെ വിശദീകരിക്കുന്നു:

 

ഭൂമിയുടെ കറക്കം (Earth's Rotation)

അച്ചുതണ്ടിലെ കറക്കം (Spinning on its Axis): ഭൂമി സ്വന്തം അച്ചുതണ്ടിൽ കറങ്ങുന്നുണ്ട്. ഇത് കാരണമാണ് നമുക്ക് രാവും പകലും ഉണ്ടാകുന്നത്.ഭൂമധ്യരേഖയിൽ (Equator) ഈ കറക്കത്തിന്റെ വേഗത ഏകദേശം 1,670 കി.മീ/മണിക്കൂർ (1,037 മൈൽ/മണിക്കൂർ) ആണ്. നിങ്ങൾ ധ്രുവങ്ങളിലേക്ക് (Poles) പോകുന്തോറും ഈ വേഗത കുറഞ്ഞ് വരും.

സൂര്യനെ ചുറ്റിയുള്ള കറക്കം (Orbit around the Sun): ഭൂമി സൂര്യനെ ചുറ്റുന്ന വേഗത ഏകദേശം 107,000 കി.മീ/മണിക്കൂർ (67,000 മൈൽ/മണിക്കൂർ) ആണ്. ഈ കറക്കമാണ് നമുക്ക് വർഷങ്ങൾ നൽകുന്നത്.

സൗരയൂഥത്തിന്റെ ചലനം (Solar System's Motion)

ക്ഷീരപഥത്തിന്റെ കേന്ദ്രത്തെ ചുറ്റിയുള്ള പരിക്രമണം (Orbiting the Milky Way's Center): നമ്മുടെ സൗരയൂഥം സൂര്യനും ഉൾപ്പെടെ, ക്ഷീരപഥം (Milky Way Galaxy) എന്ന താരാപഥത്തിന്റെ കേന്ദ്രത്തെ ചുറ്റിക്കറങ്ങുന്നു.

ഈ പരിക്രമണത്തിന്റെ വേഗത ഏകദേശം 720,000 കി.മീ/മണിക്കൂർ (447,000 മൈൽ/മണിക്കൂർ) അഥവാ 200 കി.മീ/സെക്കന്റ് ആണ്. ഈ വേഗതയിൽ ഒരു തവണ കറങ്ങി പൂർത്തിയാക്കാൻ ഏകദേശം 230 ദശലക്ഷം (million) വർഷങ്ങൾ എടുക്കും.

ക്ഷീരപഥത്തിന്റെ ചലനം (Milky Way's Motion)

പ്രപഞ്ചത്തിലൂടെയുള്ള ചലനം (Movement through the Universe): ക്ഷീരപഥം ഉൾപ്പെടെ എല്ലാ താരാപഥങ്ങളും പ്രപഞ്ചത്തിൽ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ക്ഷീരപഥം പ്രാദേശിക താരാപഥങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ (Local Group of Galaxies) മറ്റ് താരാപഥങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ചലിക്കുന്ന വേഗത ഏകദേശം 1.3 ദശലക്ഷം കി.മീ/മണിക്കൂർ (800,000 മൈൽ/മണിക്കൂർ) അഥവാ 370 കി.മീ/സെക്കന്റ് ആണ്. ഈ ചലനം പ്രധാനമായും കോസ്മിക് മൈക്രോവേവ് പശ്ചാത്തല വികിരണത്തെ (Cosmic Microwave Background, CMB) അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് അളക്കുന്നത്.

ഈ മൂന്ന് ചലനങ്ങളും ഒരേ സമയം സംഭവിക്കുന്നു, അതായത് നമ്മൾ ഇപ്പോൾ ഇരിക്കുമ്പോൾ പോലും അതിശയിപ്പിക്കുന്ന വേഗതയിൽ പ്രപഞ്ചത്തിലൂടെ നീങ്ങുന്നുണ്ട്.

സാൻ ആൻഡ്രിയാസ് ഫോൾട്ട് (San Andreas Fault)

 

സാൻ ആൻഡ്രിയാസ് ഫോൾട്ട് എന്നത് ഏകദേശം 1,200 കിലോമീറ്റർ (750 മൈൽ) നീളത്തിൽ അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിലെ കാലിഫോർണിയയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന ഒരു പ്രധാന ഭൗമശാസ്‌ത്രപരമായ സവിശേഷതയാണ്.

ഇത് പസഫിക് പ്ലേറ്റിനും (Pacific Plate) നോർത്ത് അമേരിക്കൻ പ്ലേറ്റിനും (North American Plate) ഇടയിലുള്ള അതിർത്തിയുടെ ഭാഗമാണ്. ഈ രണ്ട് ഭൂഖണ്ഡ പ്ലേറ്റുകളും പരസ്‌പരം ഉരസി വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ ദിശയിലേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

സാൻ ആൻഡ്രിയാസ് ഒരു റൈറ്റ്-ലാറ്ററൽ സ്ട്രൈക്ക്-സ്‌ലിപ്പ് ട്രാൻസ്‌ഫോം ഫോൾട്ട് (Right-lateral strike-slip transform fault) ആണ്. ഇതിനർത്ഥം, ഫോൾട്ടിൻ്റെ ഇരുവശത്തുമുള്ള ഭൂമിയുടെ ഭാഗങ്ങൾ തിരശ്ചീനമായി (horizontal) പരസ്‌പരം കടന്നുപോകുന്നു എന്നാണ്. പസഫിക് പ്ലേറ്റ് നോർത്ത് അമേരിക്കൻ പ്ലേറ്റിനെ അപേക്ഷിച്ച് വടക്കോട്ട് നീങ്ങുന്നു.

ഫോൾട്ടിലുടനീളമുള്ള ശരാശരി ചലന നിരക്ക് പ്രതിവർഷം 20 മുതൽ 35 മില്ലിമീറ്റർ (0.79 മുതൽ 1.38 ഇഞ്ച്) വരെയാണ്.

 ഈ ഫോൾട്ടിലൂടെയുള്ള ചലനങ്ങളാണ് ഭൂകമ്പങ്ങൾക്ക് കാരണമാകുന്നത്. ശാസ്ത്രീയ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി, ഫോൾട്ടിനെ വടക്കൻ, മധ്യ, തെക്കൻ എന്നിങ്ങനെ മൂന്ന് പ്രധാന ഭാഗങ്ങളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു, ഓരോന്നിനും വ്യത്യസ്ത സ്വഭാവസവിശേഷതകളും വ്യത്യസ്ത അളവിലുള്ള ഭൂകമ്പ സാധ്യതകളുമുണ്ട്.

1906-ലെ സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോ ഭൂകമ്പം (ഏകദേശം മാഗ്നിറ്റ്യൂഡ് 7.9), 1857-ലെ ഫോർട്ട് ടീജോൺ ഭൂകമ്പം (ഏകദേശം മാഗ്നിറ്റ്യൂഡ് 7.9) എന്നിവ സാൻ ആൻഡ്രിയാസ് ഫോൾട്ടിലുണ്ടായ വലിയ ഭൂകമ്പങ്ങളാണ്.

ഫോൾട്ട് ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ മേഖലയാണ്, ഇതിന് കുറച്ച് മീറ്ററുകൾ മുതൽ ഒരു മൈൽ വരെ വീതിയുണ്ടാകാം, കൂടാതെ ഈ മേഖലയിൽ പൊടിഞ്ഞതും തകർന്നതുമായ പാറകളാണ് കാണപ്പെടുന്നത്.

ഒളിമ്പസ് മോൺസ് (Olympus Mons)

 

ഒളിമ്പസ് മോൺസ് (Olympus Mons) സൗരയൂഥത്തിലെ (Solar System) ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ പർവ്വതമാണ്. ഇതിനെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രധാന വിവരങ്ങൾ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു:

 ചൊവ്വ (Mars) ഗ്രഹത്തിലാണ് ഒളിമ്പസ് മോൺസ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഇത് ഒരു ഷീൽഡ് അഗ്നിപർവ്വതം (Shield Volcano) ആണ്. ഭൂമിയിലെ ഹവായിയൻ ദ്വീപുകളിലെ അഗ്നിപർവ്വതങ്ങളോട് ഇതിന് രൂപത്തിൽ സാമ്യമുണ്ട്, എന്നാൽ വലിപ്പത്തിൽ ഇത് വളരെ വലുതാണ്. ഇതിൻ്റെ ഉയരം ഏകദേശം 22 മുതൽ 25 കിലോമീറ്റർ (14 മുതൽ 16 മൈൽ) വരെയാണ്. ഇത് ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ പർവ്വതമായ എവറസ്റ്റ് കൊടുമുടിയുടെ (Mount Everest) ഉയരത്തിൻ്റെ (8.8 കി.മീ.) ഏകദേശം രണ്ടര ഇരട്ടിയിലധികം വരും.

ഇതിന് ഏകദേശം 600 കിലോമീറ്റർ (370 മൈൽ) വരെ വ്യാസമുണ്ട്, ഇത് ഏതാണ്ട് അമേരിക്കയിലെ അരിസോണ സംസ്ഥാനത്തോളം വരും. ചൊവ്വയിലെ ദുർബലമായ ഗുരുത്വാകർഷണബലവും (lower gravity) ഭൂമിയിലെപ്പോലെ സജീവമായ ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റുകളുടെ (Tectonic Plates) അഭാവവും കാരണം ദ്രാവക രൂപത്തിലുള്ള ലാവ (fluid basaltic lava) കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി ഒരേ ഹോട്ട്‌സ്‌പോട്ടിൽ നിന്ന് (Hotspot) ഒലിച്ചിറങ്ങി അടിഞ്ഞുകൂടിയാണ് ഈ പർവ്വതം രൂപപ്പെട്ടത്.

ഇതിൻ്റെ ചരിവ് വളരെ കുറവാണ് (ശരാശരി 5 ശതമാനം മാത്രം). പർവ്വതത്തിൻ്റെ മുകളിൽ അഗ്നിപർവ്വതത്തിൻ്റെ വായിലുള്ളതുപോലെയുള്ള ആറ് തകർന്ന ഗർത്തങ്ങൾ (calderas) ഉണ്ട്.

ഭൂമിയിലെ ജീവൻ്റെ ചരിത്രം

 

ഭൂമിയിലെ ജീവൻ്റെ ചരിത്രത്തെ പ്രധാനമായി നാല് കാലഘട്ടങ്ങളായി തിരിക്കാം:

1. ആർക്കിയൻ യുഗം (Archaeikum / Azoikum)

 ഏകദേശം 4.5 ബില്യൺ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്.  ഭൂമി രൂപപ്പെട്ട ആദ്യകാലം. ഈ സമയത്ത് ഭൂമിയുടെ ഉപരിതലം വളരെ ചൂടുള്ളതായിരുന്നു. അന്തരീക്ഷവും ജലമണ്ഡലവും രൂപപ്പെട്ടുവരുന്നു.

 ഏകദേശം 3.8 മുതൽ 2.5 ബില്യൺ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ഏകകോശ ജീവികൾ (ബാക്ടീരിയ, ആൽഗ പോലുള്ളവ) സമുദ്രങ്ങളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ഏറ്റവും ആദ്യത്തെ ജീവരൂപങ്ങളാണിവ. ഈ കാലഘട്ടത്തെ പ്രാകൃത ജീവൻ്റെ കാലം എന്നും പറയാറുണ്ട്.

2. പാലിയോസോയിക് യുഗം (Palaeozoikum)

 ഏകദേശം 541 ദശലക്ഷം വർഷം മുതൽ 252 ദശലക്ഷം വർഷം വരെ.കാലഘട്ടത്തിൽ ജീവൻ സമുദ്രങ്ങളിൽ നിന്ന് കരയിലേക്ക് വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി.

 * പ്രധാന സംഭവങ്ങൾ:

   * വിവിധയിനം കടൽ ജീവികളുടെ ആവിർഭാവം: കവചമുള്ള ജീവികൾ, മത്സ്യങ്ങൾ.

   * കരയിലെ സസ്യങ്ങൾ: ആദ്യമായി കരയിൽ ചെടികൾ (പന്നൽ പോലുള്ളവ) വളരാൻ തുടങ്ങി.

   * ഉഭയജീവികളും ഉരഗങ്ങളും: ഉഭയജീവികൾ (Amphibians) കരയിലേക്കും വെള്ളത്തിലേക്കും ജീവിക്കാൻ കഴിയുന്ന ജീവികളായി വികസിച്ചു, തുടർന്ന് ഉരഗങ്ങൾ (Reptiles) പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

   * ഈ കാലഘട്ടത്തിൻ്റെ അവസാനം മഹാ വംശനാശം (Permian-Triassic extinction event) സംഭവിച്ചു.

3. മെസോസോയിക് യുഗം (Mesozoikum)

ഏകദേശം 252 ദശലക്ഷം വർഷം മുതൽ 66 ദശലക്ഷം വർഷം വരെ. ഇത് ഉരഗങ്ങളുടെ യുഗം അഥവാ ദിനോസറുകളുടെ യുഗം എന്നറിയപ്പെടുന്നു.

 * പ്രധാന സംഭവങ്ങൾ:

   * ദിനോസറുകളുടെ ആധിപത്യം: വലിയ ദിനോസറുകൾ ഭൂമിയിൽ വ്യാപകമായി.

   * മറ്റ് ജീവികൾ: ആദ്യത്തെ സസ്തനികളും (Mammals) പക്ഷികളും (Birds) പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, പക്ഷേ അവ ചെറുതായിരുന്നു.

   * പുഷ്പിക്കുന്ന സസ്യങ്ങൾ (Flowering Plants) വികസിച്ചു.

   * യുഗത്തിൻ്റെ അവസാനം ചിക്സുലൂബ് ആഘാതം (Chicxulub impact) മൂലമുണ്ടായ മറ്റൊരു മഹാ വംശനാശം ദിനോസറുകളെ ഇല്ലാതാക്കി.

4. സെനോസോയിക് യുഗം (Neozoikum / Kainozoikum)

ഏകദേശം 66 ദശലക്ഷം വർഷം മുമ്പ് മുതൽ ഇന്നുവരെ.സസ്തനികളുടെ യുഗം എന്നറിയപ്പെടുന്നു. ദിനോസറുകളുടെ വംശനാശത്തിനു ശേഷം സസ്തനികൾ ലോകമെമ്പാടും ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു.

 * പ്രധാന സംഭവങ്ങൾ:

   * സസ്തനികളുടെ വികാസം: വിവിധയിനം സസ്തനികൾ, വലിയവയും ചെറുതുമായവ, വികസിച്ചു.

   * ആധുനിക സസ്യങ്ങളുടെയും മൃഗങ്ങളുടെയും ആവിർഭാവം.

   * മനുഷ്യൻ്റെ പരിണാമം: ഈ യുഗത്തിൻ്റെ അവസാന ഘട്ടത്തിൽ ഹോമോസാപ്പിയൻസുൾപ്പെടെയുള്ള (Homo sapiens - ആധുനിക മനുഷ്യൻ) മനുഷ്യൻ്റെ പൂർവ്വികർ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

നമ്മൾ ഇപ്പോൾ ജീവിക്കുന്നത് സെനോസോയിക് യുഗത്തിലെ ക്വാട്ടേർണറി (Quaternary) കാലഘട്ടത്തിലെ ഹോളോസീൻ (Holocene) യുഗത്തിലാണ്.

LTT 9779b

 

CHEOPS സ്പേസ് ടെലിസ്കോപ്പ് ഉപയോഗിച്ച് കണ്ടെത്തിയ LTT 9779b എന്ന ഗ്രഹം ഒരു അൾട്രാ-ഹോട്ട് നെപ്റ്റ്യൂൺ (Ultra-hot Neptune) വിഭാഗത്തിൽ പെടുന്നതാണ്.

പ്രധാന സവിശേഷതകൾ (Key Characteristics)

 

ഈ ഗ്രഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാന പ്രത്യേകത അതിന്റെ ഉയർന്ന അൽബെഡോ (Albedo) ആണ്. അതായത്, ഇതിൽ പതിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ ഏകദേശം 80% വരെ ഇത് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. നിലവിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ഗ്രഹങ്ങളിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രകാശം പ്രതിഫലിക്കുന്ന ഗ്രഹം ഇതാണ്.

 ഇത്രയധികം പ്രകാശത്തെ പ്രതിഫലിക്കുന്നതിന് കാരണം, ഗ്രഹത്തിന്റെ അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ലോഹങ്ങളുടെ (Metal) മേഘങ്ങളാണ്. ഈ മേഘങ്ങളാണ് ഇതിന് ഒരു 'കണ്ണാടി'യുടെ (Mirror) രൂപം നൽകുന്നത്.

 LTT 9779b-ക്ക് നമ്മുടെ സൗരയൂഥത്തിലെ നെപ്റ്റ്യൂണിന്റെ ഏകദേശം അത്രയും വലിപ്പമുണ്ട്.

ഇത് അതിന്റെ നക്ഷത്രത്തോട് വളരെ അടുത്താണ് ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നത്. നക്ഷത്രത്തിന് അഭിമുഖമായുള്ള ഭാഗത്ത് ഏകദേശം 2000°C (സെൽഷ്യസ്) വരെ താപനിലയുണ്ടാകാം.

 ഈ ഗ്രഹത്തിന് അതിന്റെ നക്ഷത്രത്തെ ഒരു തവണ ചുറ്റാൻ ഏകദേശം 19 മണിക്കൂർ (0.79 ദിവസം) മാത്രമേ ആവശ്യമുള്ളൂ. സൂര്യനോട് ഏറ്റവും അടുത്ത ഗ്രഹമായ ബുധനെക്കാൾ (Mercury) അടുത്താണ് ഇത് അതിന്റെ നക്ഷത്രത്തെ ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നത്.

Neptunian Desert Planet

 നക്ഷത്രത്തോട് വളരെ അടുത്തായി, നെപ്റ്റ്യൂണിന്റെ വലിപ്പത്തിലുള്ള ഗ്രഹങ്ങൾ പൊതുവെ കാണപ്പെടാത്ത ഒരു മേഖലയുണ്ട്. നെപ്റ്റ്യൂണിയൻ ഡെസേർട്ട് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ മേഖലയിൽ, ഗ്രഹത്തിന്റെ അന്തരീക്ഷം നക്ഷത്രത്തിന്റെ തീവ്രമായ വികിരണം കാരണം നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. എന്നാൽ LTT 9779b, അതിന്റെ അന്തരീക്ഷം നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട് ഈ ഭാഗത്തു ' നിലനിൽക്കുന്നു എന്നതും ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് ഒരു അത്ഭുതമാണ്.

നക്ഷത്രങ്ങളോട് വളരെ അടുത്തുള്ള ഗ്രഹങ്ങളുടെ അന്തരീക്ഷത്തെക്കുറിച്ചും അവയുടെ നിലനിൽപ്പിനെക്കുറിച്ചുമുള്ള നമ്മുടെ അറിവുകൾ വികസിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.

സൗര നെബുലാ സിദ്ധാന്തം (Solar Nebula Theory)

 

സൗരയൂഥത്തിന്റെ ഉത്ഭവം ഏകദേശം 460 കോടി വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ് ഒരു വലിയ വാതക-ധൂളി മേഘത്തിൽ (Giant Molecular Cloud) നിന്നാണ് ആരംഭിച്ചത് എന്നാണ് പൊതുവായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട സിദ്ധാന്തം. ഈ സിദ്ധാന്തം സൗര നെബുലാ സിദ്ധാന്തം (Solar Nebula Theory) എന്നറിയപ്പെടുന്നു.

ആദിമ സൗരയൂഥത്തിന്റെ രൂപീകരണത്തിന്റെ പ്രധാന ഘട്ടങ്ങൾ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു:

1. ആദിമ സൗര നെബുലയുടെ സങ്കോചം (Contraction of the Solar Nebula)

ഏകദേശം 500 കോടി വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ്, ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന വലിയൊരു വാതകധൂളി മേഘം (പ്രധാനമായും ഹൈഡ്രജനും ഹീലിയവും മറ്റ് ഭാരമേറിയ മൂലകങ്ങളും അടങ്ങിയത്) ഏതെങ്കിലും ബാഹ്യശക്തിയുടെ (ഒരു സൂപ്പർനോവ സ്ഫോടനം പോലുള്ളവ) സ്വാധീനത്താൽ കുലുങ്ങുകയും സ്വയം ഗുരുത്വാകർഷണ ബലം കാരണം സങ്കോചിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. 

2. രൂപീകരണം (Formation of the Disk and Protostar)

 സങ്കോചിക്കുമ്പോൾ, ഈ മേഘം കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ കറങ്ങുകയും ഒരു തളികയുടെ (Disk) രൂപത്തിലേക്ക് പരക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ തളികയെ പ്രോട്ടോപ്ലാനറ്ററി ഡിസ്ക് (Protoplanetary Disk) എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

 തളികയുടെ മധ്യഭാഗത്ത്, ഏറ്റവും കൂടുതൽ പിണ്ഡം (mass) കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും താപനില കൂടുകയും ചെയ്തു. ഈ ഭാഗം പ്രോട്ടോസൂര്യനായി (Protosun) രൂപപ്പെട്ടു.

3. സൂര്യൻ്റെ ജനനം (Birth of the Sun)

  മധ്യഭാഗത്തെ താപനിലയും മർദ്ദവും അതിതീവ്രമായപ്പോൾ, ഹൈഡ്രജൻ അണുക്കൾ സംയോജിച്ച് ഹീലിയമായി മാറുന്ന അണുസംയോജനം (Nuclear Fusion) ആരംഭിച്ചു.

 ഏകദേശം 460 കോടി വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ് ഈ പ്രക്രിയ തുടങ്ങിയതോടെ സൂര്യൻ ഒരു പൂർണ്ണ നക്ഷത്രമായി ജ്വലിച്ചുതുടങ്ങി. സൂര്യൻ സൗരയൂഥത്തിലെ മൊത്തം ദ്രവ്യത്തിൻ്റെ ഏകദേശം 99.8% വും ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.

4. ഗ്രഹരൂപീകരണം (Formation of the Planets)

 സൂര്യൻ്റെ ചുറ്റുമുള്ള തളികയിൽ ബാക്കിയുള്ള ധൂളീശകലങ്ങളും വാതകങ്ങളും കൂട്ടിയിടിക്കുകയും ഒന്നിച്ചുചേരുകയും ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ഈ പ്രക്രിയയെ അക്രീഷൻ (Accretion) എന്ന് പറയുന്നു.

  ഇങ്ങനെ രൂപപ്പെട്ട ചെറിയ പാറക്കഷണങ്ങളും മറ്റും ചേർന്ന് വലിയ ഗ്രഹശകലങ്ങൾ (Planetesimals) ഉണ്ടായി.

  ഈ ഗ്രഹശകലങ്ങൾ വീണ്ടും കൂടിച്ചേർന്ന് ഗ്രഹങ്ങളായി മാറി.

അകത്തെ ഗ്രഹങ്ങൾ (Terrestrial Planets): സൂര്യനോട് അടുത്ത പ്രദേശങ്ങളിൽ താപനില വളരെ കൂടുതലായിരുന്നതിനാൽ ശിലകളും ലോഹങ്ങളും (Rock and Metal) പോലുള്ള ഭാരമേറിയ മൂലകങ്ങൾ മാത്രം കട്ടപിടിച്ചു. ഇങ്ങനെയാണ് ബുധൻ, ശുക്രൻ, ഭൂമി, ചൊവ്വ എന്നീ ഗ്രഹങ്ങൾ രൂപപ്പെട്ടത്.

 പുറത്തെ ഗ്രഹങ്ങൾ (Gas Giants): സൂര്യനിൽ നിന്ന് അകലെയുള്ള, തണുപ്പുകൂടിയ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഹൈഡ്രജനും ഹീലിയവും പോലുള്ള വാതകങ്ങളും ഹിമവും (Ice) കട്ടപിടിച്ച് വ്യാഴം, ശനി, യുറാനസ്, നെപ്റ്റ്യൂൺ എന്നീ വാതക ഭീമൻ ഗ്രഹങ്ങൾ രൂപപ്പെട്ടു.

5. തുടർന്നുള്ള പരിണാമം (Further Evolution)

ഗ്രഹം രൂപീകരണം പൂർത്തിയായ ശേഷവും കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളോളം ഉൽക്കാശിലകളും (Meteoroids) വാൽനക്ഷത്രങ്ങളും (Comets) ഗ്രഹങ്ങളുമായി കൂട്ടിയിടിക്കുന്നത് തുടർന്നു (ഉദാഹരണത്തിന്, ചന്ദ്രനിലെ ഗർത്തങ്ങൾ ഇതിന് തെളിവാണ്).

വാലസ് രേഖ (Wallace Line)

 

വാലസ് രേഖ (Wallace Line) എന്നത് ഏഷ്യയ്ക്കും ഓസ്‌ട്രേലിയക്കും ഇടയിൽ ജീവജാലങ്ങളുടെ വിതരണത്തിൽ വ്യക്തമായ വ്യത്യാസം കാണിക്കുന്ന ഒരു സാങ്കൽപ്പിക അതിർത്തിരേഖയാണ് (imaginary boundary line).

ബ്രിട്ടീഷ് ജീവശാസ്ത്രജ്ഞനായ ആൽഫ്രഡ് റസ്സൽ വാലസ് 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മലായ് ദ്വീപസമൂഹത്തിലൂടെ (ഈസ്റ്റ് ഇൻഡീസ്) യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴാണ് ഈ അതിർത്തിരേഖ കണ്ടെത്തിയത്.

പ്രധാന വസ്തുതകൾ (Key Facts)

 * സ്ഥലം: ഇന്തോനേഷ്യൻ ദ്വീപസമൂഹത്തിലൂടെയാണ് ഈ രേഖ കടന്നുപോകുന്നത്. തെക്ക് ബാലി (Bali), ലോംബോക്ക് (Lombok) എന്നീ ദ്വീപുകൾക്കിടയിലെ ലോംബോക്ക് കടലിടുക്കിലൂടെയും, വടക്ക് ബോർണിയോ (Borneo), സുലവേസി (Sulawesi) എന്നീ ദ്വീപുകൾക്കിടയിലെ മകാസ്സർ കടലിടുക്കിലൂടെയും (Makassar Strait) ഇത് നീളുന്നു.

 * ജന്തുജാലങ്ങളിലെ വ്യത്യാസം:

   * ഈ രേഖയുടെ പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്ത് കാണുന്ന ജീവജാലങ്ങൾക്ക് ഏഷ്യൻ ജീവിവർഗ്ഗങ്ങളുമായിട്ടാണ് കൂടുതൽ ബന്ധം. ഉദാഹരണത്തിന്: കടുവകൾ (Tigers), കാണ്ടാമൃഗങ്ങൾ (Rhinoceroses), ആനകൾ (Elephants), ഒറാങ് ഉട്ടാങ് (Orangutans) തുടങ്ങിയ പ്ലാസെന്റൽ സസ്തനികൾ (Placental Mammals).

   * ഈ രേഖയുടെ കിഴക്ക് ഭാഗത്ത് കാണുന്ന ജീവജാലങ്ങൾക്ക് ഓസ്‌ട്രേലിയൻ ജീവിവർഗ്ഗങ്ങളുമായിട്ടാണ് കൂടുതൽ ബന്ധം. ഉദാഹരണത്തിന്: കംഗാരു (Kangaroos) പോലുള്ള മാർസൂപ്പിയൽസ് (Marsupials), കോക്കറ്റൂ (Cockatoos) പോലുള്ള പക്ഷികൾ.

ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപുണ്ടായ ഭൂമിയുടെ ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റ് (Tectonic Plate) ചലനങ്ങളും, ആഴമേറിയ കടൽ ഭാഗങ്ങളും (Deep Ocean Gaps) കാരണമാണ് ഈ വ്യത്യാസം. കടലിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ ആഴത്തിലുള്ള ഈ കിടങ്ങ് (straits), സമുദ്രനിരപ്പ് താഴ്ന്ന ഹിമയുഗങ്ങളിൽ (Ice Ages) പോലും ഏഷ്യൻ, ഓസ്‌ട്രേലിയൻ വൻകരകളെ തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ കാരണമായി. ഇത് ഇരുഭാഗത്തുമുള്ള ജീവികൾക്ക് പരസ്പരം സഞ്ചരിക്കാനുള്ള തടസ്സമായി നിലകൊണ്ടു, അതുവഴി അവയ്ക്ക് വ്യത്യസ്തമായ പരിണാമ പാതകൾ (evolutionary paths) ഉണ്ടായി.

Cryptoterrestrials" (ക്രിപ്‌റ്റോടെറെസ്ട്രിയൽസ്)

 

 അന്യഗ്രഹജീവികൾ (aliens) ബഹിരാകാശത്ത് നിന്ന് വരുന്നവരല്ല, പകരം നമ്മുടെ ഭൂമിയിൽത്തന്നെ രഹസ്യമായി ജീവിക്കുന്ന, സാങ്കേതികമായി വളരെ മുന്നിട്ടുനിൽക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം അജ്ഞാത ജീവികളാണ് (intelligent beings) എന്ന സിദ്ധാന്തമാണിത്.

 * അർത്ഥം: 'ക്രിപ്‌റ്റോ' എന്നാൽ 'മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന', 'ടെറെസ്ട്രിയൽ' എന്നാൽ 'ഭൂമിയിലുള്ളത്'. അതായത് ഭൂമിയിൽ ഒളിവിൽ കഴിയുന്ന ജീവികൾ (Hidden Earth beings).

 * സിദ്ധാന്തം (Hypothesis): സാധാരണയായി അന്യഗ്രഹജീവികളായി കണക്കാക്കുന്ന 'പറക്കും തളികകൾ' (UFOs/UAPs) ഉൾപ്പെടെയുള്ള അജ്ഞാത പ്രതിഭാസങ്ങൾക്ക് (Unidentified Anomalous Phenomena - UAPs) പിന്നിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന, ഭൂമിയിൽത്തന്നെയുള്ള ഒരു വികസിത നാഗരികതയാകാം എന്നാണ് ഈ സിദ്ധാന്തം വാദിക്കുന്നത്.

 * എവിടെ ജീവിക്കുന്നു?: ഇവർ ഭൂമിക്കടിയിലോ, കടലിന്റെ അടിത്തട്ടിലോ, ചന്ദ്രനിലോ, അല്ലെങ്കിൽ മനുഷ്യരെപ്പോലെ വേഷം മാറി നമ്മുടെ ഇടയിലോ രഹസ്യമായി ജീവിക്കുന്നുണ്ടാകാം എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.

 * വിവിധ രൂപങ്ങൾ (Different Forms): ഈ സിദ്ധാന്തം അനുസരിച്ച് ഇവർ പല തരത്തിലാകാം:

   * പഴയ മനുഷ്യ നാഗരികതയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ (Remnants of an ancient human civilization): പ്രളയം പോലുള്ള വലിയ ദുരന്തങ്ങളെ അതിജീവിച്ച് രഹസ്യമായി ജീവിക്കുന്ന പുരാതന, വികസിത മനുഷ്യസമൂഹത്തിന്റെ പിൻഗാമികൾ.

   * മനുഷ്യനല്ലാത്ത ജീവികൾ (Non-human species): ബുദ്ധിശാലികളായ ദിനോസറുകളോ, മറ്റ് ഹോമിനിഡ് ജീവികളോ പരിണമിച്ച് രഹസ്യമായി കഴിയുന്നവർ.

   * മറ്റൊരിടത്ത് നിന്ന് വന്നവർ (Former Extraterrestrials): മുൻപ് അന്യഗ്രഹത്തിൽ നിന്ന് വന്ന ശേഷം ഇവിടെത്തന്നെ ഒളിച്ചു താമസിക്കുന്നവർ.

   * മിത്തുകളിലെ ജീവികൾ (Mythical beings): യക്ഷിക്കൾ, ഭൂതങ്ങൾ തുടങ്ങിയ ഐതിഹ്യങ്ങളിൽ പറയുന്നവർ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇക്കൂട്ടരാകാം.

പ്രകാശവേഗത ഒരു പ്രപഞ്ച പരിധിയാകുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

 

ഒരു വസ്തുവിന് പ്രകാശത്തിന്റെ വേഗതയിൽ സഞ്ചരിക്കാൻ കഴിയാത്തതിന്റെ പ്രധാന കാരണം താഴെ പറയുന്നവയാണ്:

1. പിണ്ഡം അനന്തമായി വർദ്ധിക്കുന്നു (Mass Becomes Infinite)

ഐൻസ്റ്റീന്റെ ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തമനുസരിച്ച്, ഒരു വസ്തുവിന്റെ വേഗത കൂടുന്തോറും അതിന്റെ ആപേക്ഷിക പിണ്ഡവും (Relativistic Mass) വർദ്ധിക്കും.

 * ഈ വർദ്ധനവ് സാധാരണ വേഗതയിൽ വളരെ കുറവായിരിക്കും.

 * എന്നാൽ, ഒരു വസ്തുവിന്റെ വേഗത പ്രകാശവേഗതയിലേക്ക് (c) അടുക്കുമ്പോൾ, അതിന്റെ പിണ്ഡം അനന്തമായി (Infinitely Large) വർദ്ധിക്കുന്നു.

 * m = \frac{m_0}{\sqrt{1 - \frac{v^2}{c^2}}} എന്ന സമവാക്യത്തിൽ, v (വസ്തുവിന്റെ വേഗത) c യോട് അടുക്കുമ്പോൾ, ഹരണസംഖ്യ (Denominator) പൂജ്യത്തോട് അടുക്കുകയും, അതിനാൽ m (ആപേക്ഷിക പിണ്ഡം) അനന്തതയിലേക്ക് പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.

 * അനന്തമായ പിണ്ഡമുള്ള ഒരു വസ്തുവിനെ പ്രകാശവേഗതയിൽ എത്തിക്കാൻ അനന്തമായ ഊർജ്ജം (Infinite Energy) ആവശ്യമാണ്. പ്രപഞ്ചത്തിൽ അങ്ങനെയൊരു ഊർജ്ജസ്രോതസ്സ് ഇല്ലാത്തതിനാൽ, പിണ്ഡമുള്ള ഒരു വസ്തുവിനും പ്രകാശവേഗത കൈവരിക്കാൻ കഴിയില്ല.

2. ഊർജ്ജവും പിണ്ഡവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം (The Relationship between Energy and Mass - E=mc^2)

ഐൻസ്റ്റീന്റെ പ്രസിദ്ധമായ സമവാക്യം E=mc^2 ആണ്. ഇത് ഊർജ്ജവും (Energy) പിണ്ഡവും (Mass) പരസ്പരം മാറ്റാവുന്നതാണ് എന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്നു.

 * ഒരു വസ്തുവിനെ ത്വരിതപ്പെടുത്താൻ (Accelerate) നാം നൽകുന്ന ഊർജ്ജം, അതിന്റെ വേഗത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ അതിന്റെ പിണ്ഡം വർദ്ധിപ്പിക്കാനും ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു.

 * പ്രകാശവേഗതയോട് അടുക്കുമ്പോൾ, നൽകുന്ന അധിക ഊർജ്ജം മുഴുവനും വസ്തുവിന്റെ വേഗത കൂട്ടുന്നതിനു പകരം, അതിന്റെ പിണ്ഡം വർദ്ധിപ്പിക്കാനാണ് ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നത്.

3. പ്രകാശത്തിന്റെ സ്വഭാവം (Nature of Light/Photons)

പ്രകാശത്തിന്റെ കണികകളായ ഫോട്ടോണുകൾക്ക് (Photons) വിശ്രാന്തി പിണ്ഡം (Rest Mass) പൂജ്യമാണ്.

 * വിശ്രാന്തി പിണ്ഡം ഇല്ലാത്ത വസ്തുക്കൾക്ക് മാത്രമേ പ്രകാശവേഗതയിൽ സഞ്ചരിക്കാൻ കഴിയൂ.

 * ഫോട്ടോണുകൾ എല്ലായ്പ്പോഴും പ്രകാശവേഗതയിൽ (വാക്വത്തിൽ 3 \times 10^8 മീറ്റർ/സെക്കൻഡ്) മാത്രമേ സഞ്ചരിക്കുകയുള്ളൂ.

 

* പിണ്ഡമുള്ള എല്ലാ വസ്തുക്കളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, പ്രകാശവേഗത എന്നത് അവയ്ക്ക് എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയാത്ത, പ്രപഞ്ചം നിശ്ചയിച്ച ഒരു വേഗത പരിധി (Speed Limit) ആണ്.

ഗ്രഹ നീഹാരികകൾ (Planetary Nebulae)

 

ഒരു നക്ഷത്രത്തിന്റെ ജീവിതാവസാനത്തെ ഒരു ഘട്ടമാണ് ഗ്രഹ നീഹാരികകൾ അഥവാ പ്ലാനറ്ററി നെബുലകൾ (Planetary Nebulae). ഇവയ്ക്ക് ഗ്രഹങ്ങളുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലെങ്കിലും, ആദ്യകാല ദൂരദർശിനികളിൽ ഇവ വൃത്താകൃതിയിൽ, ഗ്രഹങ്ങളെപ്പോലെ തോന്നിച്ചത് കൊണ്ടാണ് ഈ പേര് വന്നത്.

എങ്ങനെ രൂപപ്പെടുന്നു?

 * സൂര്യന്റെ മാസിനേക്കാൾ 8 മടങ്ങ് വരെ ഭാരമുള്ള ഇടത്തരം പിണ്ഡമുള്ള നക്ഷത്രങ്ങൾ അവയുടെ ജീവിതാവസാനം അടുക്കുമ്പോൾ ചുവപ്പ് ഭീമൻ (Red Giant) ആയി വികസിക്കുന്നു.

 * ഈ ഘട്ടത്തിൽ, നക്ഷത്രം അതിന്റെ പുറം പാളികളിലുള്ള വാതകങ്ങളും ധൂളികളും ബഹിരാകാശത്തേക്ക് പുറന്തള്ളാൻ തുടങ്ങുന്നു.

 * ഇതിനെത്തുടർന്ന്, നക്ഷത്രത്തിന്റെ അവശേഷിക്കുന്ന കാമ്പ് ചുരുങ്ങുകയും, അത് വെള്ള കുള്ളൻ (White Dwarf) ആയി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു.

 * ഈ വെള്ള കുള്ളനിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന അൾട്രാവയലറ്റ് വികിരണങ്ങൾ പുറന്തള്ളപ്പെട്ട വാതകങ്ങളെ അയോണീകരിച്ച് (Ionize) പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ തിളങ്ങുന്ന വാതക പടലമാണ് ഗ്രഹ നീഹാരിക (Planetary Nebulae).

 * ഇവ എമിഷൻ നെബുലകളുടെ (Emission Nebulae) വിഭാഗത്തിൽ പെടുന്നു.

 * ഗ്രഹ നീഹാരികകൾ (Planetary Nebulae) ഏകദേശം 20,000 വർഷങ്ങൾ മാത്രമാണ് നിലനിൽക്കുന്നത്. താരതമ്യേന വളരെ കുറഞ്ഞ കാലയളവാണിത്.

പ്രധാനപ്പെട്ട ഗ്രഹ നീഹാരികകളുടെ പട്ടിക (List of Major Planetary Nebulae)

ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ചില ഗ്രഹ നീഹാരികകളും അവയുടെ പേരുകളും മെസ്സിയർ (Messier) കാറ്റലോഗ് നമ്പറുകളും താഴെക്കൊടുക്കുന്നു:

Ring Nebula | M 57 / NGC 6720   (Lyra) |

Helix Nebula | NGC 7293  (Aquarius) |

Dumbbell Nebula | M 27 / NGC 6853  (Vulpecula) |

 Cat's Eye Nebula | NGC 6543  (Draco) |

Saturn Nebula | NGC 7009  (Aquarius) |

Bug Nebula / Butterfly Nebula | NGC 6302  (Scorpius) |

 Eskimo Nebula | NGC 2392   (Gemini) |

 Southern Ring Nebula (Eight-burst Nebula) | NGC 3132  (Vela) |

 Little Dumbbell Nebula | M 76 / NGC 650   (Perseus) |

C/2025 A6 (ധൂമകേതു ലെമ്മൺ)-

 

ഇതൊരു പുതിയ ധൂമകേതുവാണ് (Comet) കൂടാതെ 2025-ൽ ആകാശത്ത് കാണാൻ സാധ്യതയുള്ളവയിൽ ഏറ്റവും തിളക്കമുള്ള ഒന്നായി ഇതിനെ കണക്കാക്കുന്നു. ☄️

C/2025 A6 (ധൂമകേതു ലെമ്മൺ)

C/2025 A6 (ലെമ്മൺ) എന്നത് ഒരു നോൺ-പീരിയോഡിക് (Non-periodic) ധൂമകേതുവാണ്, അതായത്, ഇതിന് പതിവായ ഭ്രമണപഥമില്ല.

പ്രധാന വിവരങ്ങൾ

| കണ്ടെത്തൽ | 2025 ജനുവരി 3-ന് മൗണ്ട് ലെമ്മൺ സർവേ (Mount Lemmon Survey) വഴിയാണ് കണ്ടെത്തിയത്. |

| ഭ്രമണപഥം | നീണ്ട ദീർഘവൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഭ്രമണപഥം (Elliptical Orbit). ഇതിന് സൂര്യനെ ഒരു തവണ ചുറ്റാൻ ഏകദേശം 1,150 മുതൽ 1,350 വർഷം വരെ എടുക്കും. |

| ഭൂമിയോട് ഏറ്റവും അടുത്ത് | 2025 ഒക്ടോബർ 21-നാണ് ഇത് ഭൂമിയോട് ഏറ്റവും അടുത്ത് എത്തുന്നത്. |

| സൂര്യനോട് ഏറ്റവും അടുത്ത് | 2025 നവംബർ 8-ന് സൂര്യനോട് ഏറ്റവും അടുത്ത് എത്തുന്നു (പെരിഹീലിയൻ - Perihelion). |

| പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന തിളക്കം | ഇതിന്റെ തിളക്കം മാഗ്നിറ്റ്യൂഡ് +3 വരെ എത്താൻ സാധ്യതയുണ്ട്. അതിനാൽ നഗ്നനേത്രങ്ങൾ (Naked Eye) കൊണ്ട് കാണാൻ കഴിഞ്ഞേക്കും. |

കാണാനുള്ള സാധ്യത (Visibility)

സാധാരണയായി, നഗ്നനേത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് കാണാൻ കഴിയുന്ന ധൂമകേതുക്കൾ അപൂർവമാണ്. C/2025 A6 (ലെമ്മൺ) തിളക്കമുള്ള ഒരു കാഴ്ച നൽകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്:

 * എപ്പോൾ: 2025 ഒക്ടോബർ പകുതി മുതൽ അവസാനം വരെയാണ് ഏറ്റവും നല്ല കാഴ്ച പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.

 * ഏറ്റവും മികച്ച ദിവസം: ഒക്ടോബർ 21-നാണ് ഭൂമിയോട് ഏറ്റവും അടുത്ത് എത്തുന്നത്.

 * എവിടെ: വടക്കൻ അക്ഷാംശങ്ങളിൽ (Northern Latitudes) ഉള്ളവർക്കാണ് കൂടുതൽ വ്യക്തമായി കാണാൻ കഴിയുക. ഇന്ത്യയുൾപ്പെടെയുള്ള വടക്കൻ അർദ്ധഗോളത്തിൽ (Northern Hemisphere) ഇത് ദൃശ്യമാകും.

 * രാത്രി / പുലർച്ചെ: ഒക്ടോബറിന്റെ ആദ്യ പകുതിയിൽ ഇത് പ്രഭാതത്തിന് മുമ്പുള്ള ആകാശത്ത് (Predawn sky) കാണാൻ കഴിയുമെങ്കിലും, ഒക്ടോബർ 21-ഓടെ സന്ധ്യക്ക് ശേഷമുള്ള ആകാശത്ത് (After sunset) കാണാൻ എളുപ്പമാകും.

⚠️ ശ്രദ്ധിക്കുക: ധൂമകേതുക്കളുടെ തിളക്കം പ്രവചിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അതിനാൽ, ഇത് കാണാൻ ഇരുണ്ട ആകാശമുള്ള (Dark-sky location) സ്ഥലങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതാണ് ഉചിതം. ബൈനോക്കുലറുകൾ ഉപയോഗിച്ചാൽ കൂടുതൽ വ്യക്തമായി കാണാൻ സാധിക്കും.

ശാസ്ത്രീയ പ്രാധാന്യം

ഈ ധൂമകേതു സൗരയൂഥത്തിന്റെ ഏറ്റവും വിദൂരമായ പ്രദേശമായ ഊർട്ട് ക്ലൗഡിൽ (Oort Cloud) നിന്ന് വരുന്ന ഒന്നാണ്. ഇത് വീണ്ടും വരാൻ ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ എടുക്കും, അതിനാൽ ഇത് വളരെ അപൂർവമായ ഒരു കാഴ്ചയായിരിക്കും.

പോപ്പിന്റെ ആന ഹന്നോ (Hanno, The Pope's Elephant) .

 

ഹന്നോ (Hanno): പോപ്പ് ലിയോ X-ന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആന

ഹന്നോ എന്ന ആന (ഇറ്റാലിയൻ ഭാഷയിൽ 'അന്നോനെ' Annone) പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ റോമിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ഒരു പ്രശസ്തമായ മൃഗമായിരുന്നു.

 * ഉത്ഭവം:

   * ഹന്നോ ഒരു ഏഷ്യൻ ആന (Asian Elephant) ആയിരുന്നു, ഏകദേശം 1510-നടുത്ത് ഇന്ത്യയിൽ, പ്രത്യേകിച്ചും കൊച്ചിയിൽ (Cochin/Kochi) ആണ് ജനിച്ചതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.

   * പോർച്ചുഗീസ് ഇന്ത്യയുടെ വൈസ്രോയി ആയിരുന്ന അഫോൺസോ ഡി അൽബുക്കർക്ക് (Afonso de Albuquerque) ആണ് ഈ ആനയെ വാങ്ങിയത്.

 * റോമിലേക്കുള്ള യാത്ര:

   * പോർച്ചുഗലിലെ മാനുവൽ I രാജാവ് (King Manuel I of Portugal) ഈ ആനയെ ഒരു നയതന്ത്ര സമ്മാനമായി (diplomatic gift) പോപ്പ് ലിയോ X-ന് (Pope Leo X, Giovanni de' Medici) അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ഥാനാരോഹണ വേളയിൽ നൽകി.

   * 1514-ൽ പോർച്ചുഗീസ് അംബാസഡർ ട്രിസ്റ്റാവോ ഡാ കുൻഹയോടൊപ്പം (Tristão da Cunha) കപ്പൽ മാർഗ്ഗം ലിസ്ബണിൽ നിന്ന് റോമിലേക്ക് ഹന്നോ എത്തി.

   * ഹന്നോയ്ക്ക് ഈ പേര് വരാൻ കാരണം, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇന്ത്യൻ പാപ്പാൻ (mahout) മലയാളത്തിൽ ആനയെ വിളിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന 'ആന' (Aana) എന്ന വാക്കിൽ നിന്നാണ്. റോമക്കാർ ഇത് 'അന്നോനെ' (Annone) എന്നും പിന്നീട് 'ഹന്നോ' (Hanno) എന്നും വിളിച്ചു.

 * റോമിലെ ജീവിതം:

   * റോമിൽ എത്തിയ ഹന്നോ പോപ്പിന്റെയും ജനങ്ങളുടെയും ഇഷ്ടമൃഗമായി മാറി. റോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തകർച്ചയ്ക്ക് ശേഷം റോമിൽ എത്തുന്ന ആദ്യത്തെ ആനയായിരുന്നു ഇത്.

   * വത്തിക്കാനിലെ ബെൽവെദേർ കോർട്ടിയാർഡിൽ (Belvedere courtyard) ഹന്നോയ്ക്കായി പ്രത്യേക കൂടാരം നിർമ്മിച്ചു.

   * പോപ്പിന്റെ വിവിധ ഘോഷയാത്രകളിലും (processions) ആഘോഷങ്ങളിലും ഹന്നോ ഒരു പ്രധാന ആകർഷണമായിരുന്നു. പോപ്പിന്റെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി അനുസരണ കാണിക്കാൻ പോലും ഹന്നോയെ പരിശീലിപ്പിച്ചിരുന്നു.

   * പ്രശസ്ത ചിത്രകാരനായ റാഫേൽ (Raphael) ഹന്നോയുടെ ഒരു ചുവർചിത്രം (fresco) വരയ്ക്കാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.

 * ദുരന്ത മരണം:

   

* റോമിലെത്തി രണ്ട് വർഷത്തിന് ശേഷം, 1516-ൽ, ഹന്നോയ്ക്ക് വയറുവേദന (constipation) അനുഭവപ്പെട്ടു.

   * ചികിത്സയുടെ ഭാഗമായി, സ്വർണ്ണം ചേർത്ത ഒരു വിരേചനൗഷധം (gold-enriched laxative) നൽകി. എന്നാൽ, ഇത് വിഷമായി (poisoned him), ഏകദേശം ഏഴ് വയസ്സുള്ളപ്പോൾ ഹന്നോ മരണപ്പെട്ടു.

   * പ്രിയപ്പെട്ട വളർത്തുമൃഗത്തിന്റെ മരണത്തിൽ പോപ്പ് ലിയോ X വളരെയധികം ദുഃഖിതനായിരുന്നു. ഹന്നോയെ അടക്കം ചെയ്ത സ്ഥലത്ത് പോപ്പ് ലിയോ X തന്നെ ഒരു ശവകുടീര ലിഖിതം (epitaph) എഴുതിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു.

HD 131399Ab: മൂന്ന് സൂര്യന്മാരുള്ള വിചിത്ര ഗ്രഹം

 

HD 131399Ab ഒരു വിചിത്രമായ ഗ്രഹമാണ് (exoplanet) എന്നായിരുന്നു ആദ്യകാലത്ത് കരുതപ്പെട്ടിരുന്നത്, കാരണം അത് മൂന്ന് നക്ഷത്രങ്ങൾ (stars) അല്ലെങ്കിൽ സൂര്യന്മാർ ഉള്ള ഒരു സിസ്റ്റത്തിന്റെ ഭാഗമായിട്ടാണ് കണ്ടെത്തിയത്. ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 340 പ്രകാശവർഷം അകലെ സെന്റോറസ് (Centaurus) രാശിയിലാണ് ഈ സിസ്റ്റം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്.

 * അതിവിശാലമായ ഭ്രമണപഥം: HD 131399Ab അതിന്റെ മൂന്ന് സൂര്യന്മാരിൽ ഏറ്റവും പ്രകാശമുള്ള നക്ഷത്രമായ HD 131399A-യെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ് ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നത്. ഈ ഭ്രമണപഥം, സൗരയൂഥത്തിലെ പ്ലൂട്ടോയുടെ ഭ്രമണപഥത്തേക്കാൾ ഏകദേശം രണ്ടിരട്ടി വലുതാണ്.

 * ഗുരുത്വാകർഷണ സങ്കീർണ്ണത: ഗ്രഹത്തിന്റെ ഭ്രമണപഥം വളരെ വലുതായതുകൊണ്ട്, സിസ്റ്റത്തിലെ മറ്റ് രണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങളുടെയും (HD 131399B, HD 131399C) ശക്തമായ ഗുരുത്വാകർഷണ സ്വാധീനം അതിൽ അനുഭവപ്പെടുന്നു. ഇത് ഈ ഗ്രഹത്തിന് അസ്ഥിരമായ (unstable) ഒരു ഓർബിറ്റ് ഉണ്ടാകാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് കരുതിയിരുന്നു.

 * വിചിത്രമായ പകലും രാത്രിയും: ഒരു വർഷം (ഏകദേശം 550 ഭൗമ വർഷങ്ങൾ) നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന ഭ്രമണപഥത്തിന്റെ ഏകദേശം പകുതിയിലധികം കാലവും, ഈ ഗ്രഹത്തിൽ നിന്ന് മൂന്ന് സൂര്യന്മാരെയും ആകാശത്ത് കാണാൻ സാധിക്കും. ചില സമയങ്ങളിൽ, ഒരു സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുമ്പോൾ മറ്റേത് ഉദിക്കുന്നതിനാൽ, ഏകദേശം 140 ഭൗമ വർഷത്തോളം തുടർച്ചയായ പകൽ (constant daylight) അനുഭവപ്പെടാം! മറ്റ് സമയങ്ങളിൽ മൂന്ന് സൂര്യോദയങ്ങളും അസ്തമയങ്ങളും ഉണ്ടാകും.

ഗ്രേ ഏലിയൻസ്: ഒരു രൂപരേഖ

 

ഗ്രേ ഏലിയൻസിനെ സാധാരണയായി വിവരിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്:

 * ശരീരഘടന: ഉയരം കുറഞ്ഞ, മനുഷ്യന്റെ രൂപത്തോട് സാമ്യമുള്ള ശരീരം.

 * തല: ശരീരത്തിന് ആനുപാതികമല്ലാത്ത വലിയ, രോമമില്ലാത്ത തല.

 * കണ്ണ്: വലുതും, കറുത്തതും, ബദാം ആകൃതിയിലുള്ളതുമായ കണ്ണുകൾ.

 * ചർമ്മം: മിനുസമാർന്ന, ചാരനിറത്തിലുള്ള ചർമ്മം.

 * മറ്റ് പ്രത്യേകതകൾ: ചെറിയ മൂക്കും, നേർത്ത വായയും ഉണ്ടാകും. ഇവരെ പലപ്പോഴും സീറ്റ റെറ്റിക്കുലൻസ് (Zeta Reticulans) എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട്.

ഗ്രേ ഏലിയൻസ് യുഎഫ്ഒ റിപ്പോർട്ടുകളിൽ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

ലോകമെമ്പാടുമുള്ള അന്യഗ്രഹജീവികളെ കണ്ടുമുട്ടിയതായുള്ള റിപ്പോർട്ടുകളിൽ 50% മുതൽ 70% വരെ ഗ്രേ ഏലിയൻസാണ് എന്നാണ് കണക്കുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് (യു.എസിൽ ഇത് 73% വരെയാണ്). ഇതിന് പിന്നിലെ കാരണങ്ങൾ ഇവയാകാം:

1. ബെറ്റി & ബാർണി ഹിൽ സംഭവം (Betty and Barney Hill Case - 1961)

 

* അന്യഗ്രഹജീവികൾ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോയതായി വ്യാപകമായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട ആദ്യത്തെ കേസാണിത്.

 * ബെറ്റിയും ബാർണി ഹില്ലും (ഒരു ആഫ്രിക്കൻ-അമേരിക്കൻ വംശജനായ തപാൽ വകുപ്പ് ജീവനക്കാരനും സാമൂഹ്യപ്രവർത്തകയുമായ ദമ്പതികൾ) കാനഡയിൽ നിന്ന് ന്യൂഹാംഷറിലെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോഴാണ് ഒരു പറക്കുംതളിക തങ്ങളെ പിന്തുടർന്നതായും അതിലെ വിചിത്ര ജീവികൾ തങ്ങളെ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോയതായും ആരോപിച്ചത്.

 * ഹിപ്നോസിസ് ചികിത്സയിലൂടെയാണ് അവർ ഈ അനുഭവങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചത്. അവരുടെ വിവരണങ്ങളിൽ ഗ്രേ ഏലിയൻസിന്റെ രൂപത്തിന് സമാനമായ ജീവികളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഈ സംഭവം ഗ്രേ ഏലിയൻസിന്റെ രൂപത്തിന് ലോകമെമ്പാടും വലിയ പ്രചാരം നൽകി, തുടർന്ന് വന്ന പല റിപ്പോർട്ടുകളിലും ഈ രൂപം ആവർത്തിച്ചു.

2. പൊതുബോധത്തിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞ രൂപം (Psychocultural Expression)

 * ബുദ്ധിയുടെ പ്രതീകം: ന്യൂറോളജിസ്റ്റുകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള ചില ശാസ്ത്രജ്ഞർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നത്, ഗ്രേ ഏലിയൻസിന്റെ രൂപം മനുഷ്യന്റെ ഭാവനയുടെ ഫലമാണ് എന്നാണ്. വലിയ തലയും വലിയ കണ്ണുകളും പോലെ, മനുഷ്യർ പരമ്പരാഗതമായി ഉയർന്ന ബുദ്ധിയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തുന്ന എല്ലാ സ്വഭാവങ്ങളും ഈ രൂപത്തിനുണ്ട്. ഇത് നമ്മുടെ ഉപബോധമനസ്സിൽ ബുദ്ധിശക്തിയുള്ള അന്യഗ്രഹജീവിയുടെ രൂപമായി മാറിയതാകാം.

 * മാധ്യമ സ്വാധീനം: 1980-90 കളിൽ പുറത്തിറങ്ങിയ സിനിമകളിലും ടെലിവിഷൻ പരമ്പരകളിലും ഗ്രേ ഏലിയൻസിനെ മുഖ്യമായി അവതരിപ്പിച്ചത് ഈ രൂപം കൂടുതൽ പ്രശസ്തമാകാൻ കാരണമായി.

3. ദുരൂഹതയും ആവർത്തനവും (Eerie Consistency)

 * തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകൽ ആരോപണങ്ങളിൽ ഗ്രേ ഏലിയൻസാണ് കൂടുതലും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത് എന്നതിലെ സ്ഥിരത (Consistency) വളരെ ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഈ റിപ്പോർട്ടുകൾ ലോകത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളതും പരസ്പരം ബന്ധമില്ലാത്തതുമാണ്.

 * തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നവർ തങ്ങളെ ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ കൊണ്ടുപോയെന്നും, ശരീരത്തിൽ പരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തിയെന്നും, ആഴത്തിലുള്ള മാനസികാഘാതം ഏൽപ്പിച്ചെന്നും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു. ഈ അനുഭവങ്ങളുടെ തീവ്രത ഗ്രേ ഏലിയൻസിന്റെ കഥകൾക്ക് കൂടുതൽ നിഗൂഢതയും വിശ്വാസ്യതയും നൽകി.

ഇപ്പോഴും ഒരു നിഗൂഢമായി തുടരുന്നത്

 * യഥാർത്ഥ ഉത്ഭവം: ഗ്രേ ഏലിയൻസാണ് യുഎഫ്ഒ റിപ്പോർട്ടുകളിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുന്നതെങ്കിലും, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ ഒരൊറ്റ രൂപം മാത്രം ആവർത്തിച്ച് വരുന്നത് എന്നതിന് വ്യക്തമായ ശാസ്ത്രീയ വിശദീകരണം ലഭ്യമല്ല.

 

* മാനസികാവസ്ഥയോ യാഥാർത്ഥ്യമോ? ഈ സംഭവങ്ങൾ വെറും വ്യാമോഹങ്ങളാണോ (Hallucinations) അതോ യഥാർത്ഥത്തിൽ നടന്ന കൂടിക്കാഴ്ചകളാണോ എന്നത് ഇന്നും വലിയൊരു ചോദ്യചിഹ്നമായി നിലനിൽക്കുന്നു.

നെമസിസ് നക്ഷത്രം: സൗരയൂഥത്തിലെ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന പങ്കാളി

 

നെമസിസ് നക്ഷത്രം എന്നത് സൈദ്ധാന്തികമായി (Hypothetical) നിലനിൽക്കുന്നു എന്ന് കരുതുന്ന ഒരു നക്ഷത്രമാണ്. നമ്മുടെ സൂര്യന്റെ കൂടെ വളരെ ദൂരെ ഭ്രമണം ചെയ്യുന്ന ഒരു 'കൂട്ടാളി നക്ഷത്രം' (Companion Star) ആണ് ഇതെന്ന് ഈ സിദ്ധാന്തം പറയുന്നു.

പ്രധാന സിദ്ധാന്തം:

 നെമസിസിനെ ചിലപ്പോൾ 'ഡെത്ത് സ്റ്റാർ' (Death Star) എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട്, കാരണം ഭൂമിയിൽ ഇടയ്ക്കിടെ സംഭവിക്കുന്ന കൂട്ടവംശനാശങ്ങൾക്ക് (Mass Extinctions) ഈ നക്ഷത്രം കാരണമാകുന്നുണ്ടാകാം എന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ കരുതുന്നു.

 ഭൂമിയിലെ വലിയ വംശനാശങ്ങൾ ഏകദേശം 2.6 കോടി (26 Million) വർഷത്തിലൊരിക്കൽ സംഭവിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിന് കാരണം കണ്ടെത്താനുള്ള ശ്രമമാണ് നെമസിസ് സിദ്ധാന്തത്തിന് പിന്നിൽ.

 നെമസിസ് നക്ഷത്രം വളരെ ദീർഘവൃത്താകൃതിയിലുള്ള (Highly Elliptical) ഭ്രമണപഥത്തിൽ സൂര്യനെ ചുറ്റുന്നു. ഓരോ 2.6 കോടി വർഷത്തിലും ഇത് സൗരയൂഥത്തിന്റെ അതിർത്തിയിലുള്ള ഊർട്ട് മേഘത്തിന് (Oort Cloud) സമീപത്തുകൂടി കടന്നുപോകും.

 നെമസിസിന്റെ ഗുരുത്വാകർഷണ ബലം ഊർട്ട് മേഘത്തിലെ കോടിക്കണക്കിന് വാൽനക്ഷത്രങ്ങളുടെ (Comets) സഞ്ചാരപഥം തെറ്റിക്കുകയും, അവയിൽ ചിലതിനെ സൗരയൂഥത്തിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് - അതായത് ഭൂമിയിലേക്ക് - വലിച്ചെറിയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ വാൽനക്ഷത്രങ്ങൾ ഭൂമിയിൽ പതിച്ച് വലിയ ദുരന്തങ്ങൾക്കും വംശനാശങ്ങൾക്കും കാരണമാകുന്നു എന്നാണ് സിദ്ധാന്തം.

ഈ സിദ്ധാന്തം വളരെക്കാലമായി നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, നെമസിസ് എന്ന നക്ഷത്രം നിലവിൽ എവിടെയും കണ്ടെത്താൻ ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഇത് ഒരു കുള്ളൻ നക്ഷത്രം (Dwarf Star) ആയിരിക്കാമെന്നും, അതുകൊണ്ടാണ് കണ്ടെത്താൻ പ്രയാസം എന്നും ചിലർ കരുതുന്നു. അതുകൊണ്ട്, നെമസിസ് ഒരു ഊഹ സിദ്ധാന്തമായി (Hypothesis) മാത്രം നിലനിൽക്കുന്നു.