വിശുദ്ധ ലിയോ നാലാമൻ്റെയും (847–855) ബെനഡിക്ട് മൂന്നാമൻ്റെയും (855–858) പൊന്തിഫിക്കറ്റുകൾക്കിടയിൽ, 855 മുതൽ 858 വരെ, 25 മാസത്തിലേറെയായി, ജോൺ എട്ടാമൻ എന്ന തലക്കെട്ടിൽ, 25 മാസത്തിലധികം ഭരിച്ചിരുന്ന ഇതിഹാസ വനിത പോപ്പ് ജോവാൻ . ലിയോയും ബെനഡിക്‌റ്റും തമ്മിൽ ഏതാനും ആഴ്‌ചകളുടെ വിടവ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂവെന്നും കഥ പൂർണ്ണമായും അപ്പോക്രിഫൽ ആണെന്നും പിന്നീട് തെളിയിക്കപ്പെട്ടു
13-ആം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഫ്രഞ്ച് ഡൊമിനിക്കൻ സ്റ്റീഫൻ ഓഫ് ബർബൺ എഴുതിയ ഡി സെപ്തം ഡോണിസ് സ്പിരിറ്റ സാങ്റ്റി ("പരിശുദ്ധാത്മാവിൻ്റെ ഏഴ് സമ്മാനങ്ങളിൽ") ആണ് പോപ്പ് ജോവാൻ ഇതിഹാസത്തിൻ്റെ ആദ്യകാല സ്രോതസ്സുകളിൽ ഒന്ന്. . ഈ വിവരണത്തിൽ പേരില്ലാത്ത പോണ്ടിഫ് ഒരു സമർത്ഥനായ എഴുത്തുകാരനായിരുന്നു, അദ്ദേഹം ഒരു മാർപ്പാപ്പ നോട്ടറിയായി മാറുകയും പിന്നീട് മാർപ്പാപ്പയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. തിരഞ്ഞെടുപ്പിൻ്റെ സമയത്ത് ഗർഭിണിയായ അവൾ ലാറ്ററനിലേക്കുള്ള ഘോഷയാത്രയ്ക്കിടെ പ്രസവിച്ചു, തുടർന്ന് അവളെ റോമിൽ നിന്ന് വലിച്ചിഴച്ച് കല്ലെറിഞ്ഞു കൊന്നു.
പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാനത്തിൽ ഈ കഥ വ്യാപകമായി പ്രചരിച്ചു, കൂടുതലും സന്യാസിമാരാലും പ്രാഥമികമായി 13-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ പോളിഷ് ഡൊമിനിക്കൻ മാർട്ടിൻ ഓഫ് ട്രോപ്പാവു എഴുതിയ ക്രോണിക്കോൺ പോണ്ടിഫിക്കം എറ്റ് ഇംപെറേറ്റോറത്തിൻ്റെ (“ക്രോണിക്കിൾ ഓഫ് ദി പോപ്പ്സ് ആൻഡ് എംപറേഴ്സ്”) പല കൈയ്യെഴുത്തുപ്രതികളിൽ നിർമ്മിച്ച ഇൻ്റർപോളേഷനുകൾ വഴിയും. . പ്രസവസമയത്ത് അവൾ മരിച്ചു, സംഭവസ്ഥലത്ത് തന്നെ സംസ്‌കരിക്കപ്പെട്ടു എന്ന പതിപ്പിനെ പിന്തുണച്ചത്, പിൽക്കാലങ്ങളിൽ മാർപ്പാപ്പ ഘോഷയാത്രകൾ ഒരു പ്രത്യേക തെരുവ് ഒഴിവാക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു എന്ന വസ്തുതയിൽ നിന്നാണ്, അപമാനകരമായ സംഭവം നടന്നതായി ആരോപിക്കപ്പെടുന്നു. ജോവാൻ എന്ന പേര് 14-ാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ സ്വീകരിച്ചിരുന്നില്ല; ആഗ്നസ് അല്ലെങ്കിൽ ഗിൽബെർട്ട എന്നിവയാണ് സാധാരണയായി നൽകിയിരിക്കുന്ന മറ്റ് പേരുകൾ.
പിന്നീടുള്ള ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, പ്രത്യേകിച്ച് മാർട്ടിൻ ലൂതർ , ജോവാൻ ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് വനിതയായിരുന്നു; എന്നാൽ അവളുടെ ജന്മസ്ഥലം ജർമ്മൻ നഗരമായ മെയിൻസ് ആയിട്ടാണ് നൽകിയത് - അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾ ആ നഗരത്തിലേക്ക് കുടിയേറിയെന്ന് വിശദീകരിച്ചുകൊണ്ട് ചില എഴുത്തുകാർ അനുരഞ്ജനം നടത്തി. അവൾ ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് ബെനഡിക്റ്റൈൻ സന്യാസിയുമായി പ്രണയത്തിലാവുകയും പുരുഷവേഷം ധരിച്ച് അവനോടൊപ്പം ഏഥൻസിലേക്ക് പോകുകയും ചെയ്തു. മികച്ച പഠനം സമ്പാദിച്ച അവൾ റോമിലേക്ക് മാറി, അവിടെ അവൾ കർദ്ദിനാളും പോപ്പും ആയി. പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ ഈ കഥ സാഹിത്യത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു, ബെനഡിക്റ്റൈൻ ചരിത്രകാരനായ റനുഫ് ഹിഗ്ഡൻ, ഇറ്റാലിയൻ മാനവികവാദികളായ ജിയോവാനി ബോക്കാസിയോ, പെട്രാർക്ക് എന്നിവരുടെ കൃതികൾ ഉൾപ്പെടെ.
15-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, 1415-ലെ കോൺസ്റ്റൻസ് കൗൺസിൽ പോലും, ജോണിൻ്റെ അസ്തിത്വം ഒരു വസ്തുതയായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു. ഐനിയസ് സിൽവിയസ് പിക്കോളോമിനി (പിന്നീട് പയസ് രണ്ടാമൻ മാർപ്പാപ്പ), കർദ്ദിനാൾ സീസർ ബറോണിയസ് തുടങ്ങിയ പണ്ഡിതന്മാർ ഈ കഥയെ അടിസ്ഥാനരഹിതമായി കണക്കാക്കി, എന്നാൽ കാൽവിനിസ്റ്റ് ഡേവിഡ് ബ്ലോണ്ടൽ ആണ് തൻ്റെ Éclaircissement familier de la question: si une എന്നതിൽ മിഥ്യയെ നശിപ്പിക്കാനുള്ള ആദ്യ ദൃഢശ്രമം നടത്തിയത്. femme a été assise au siège papal de Rome (1647; "ചോദ്യത്തിൻ്റെ പരിചിതമായ ജ്ഞാനോദയം: റോമിലെ മാർപ്പാപ്പ സിംഹാസനത്തിൽ ഒരു സ്ത്രീ ഇരുന്നിട്ടുണ്ടോ"). ഒരു സിദ്ധാന്തമനുസരിച്ച്, പത്താം നൂറ്റാണ്ടിലെ റോമൻ വനിതാ സെനറ്റർ മരോസിയയും തിയോഫിലാക്റ്റിൻ്റെ ഭവനത്തിലെ അവളുടെ അമ്മ തിയോഡോറയും ചെലുത്തിയ സ്വാധീനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യാപകമായ ഗോസിപ്പിൽ നിന്നാണ് ഈ കെട്ടുകഥ വളർന്നത്.
